Η σύμβαση που έληξε

Η Γ' Ελληνική Δημοκρατία πέθανε. Με τον τρόπο ακριβώς που γεννήθηκε, από τα συντρίμμια της εθνικής καταστροφής στην Κύπρο, εξέπνευσε αφήνοντας πίσω της ερείπια.

Ό,τι αποτέλεσε τον πυρήνα της, κείτεται άταφο πτώμα στην πλατεία Συντάγματος. Ο ιδιότυπος χορός των «αγανακτισμένων» αρνείται πεισματικά την ταφή, στο όνομα προάσπισης κεκτημένων από τις «παλαιές, καλές ημέρες της δανεικής ευημερίας».

Αλλά, η αποφορά του σεσηπότος πτώματος της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας δηλητηριάζει το παρόν της χώρας κι απειλεί να προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στον εθνικό κορμό.

Ολα προσαρμόζονται στα εγχώρια μέτρα, αυτά που συνθέτουν τη διαβόητη «ελληνική ιδιαιτερότητα», η οποία από στοιχείο πολιτισμικής διαφορετικότητας σε μιαν Ευρώπη της ποικιλομορφίας, μεταβλήθηκε σε παραπέτασμα αδιαπέραστο που μας κρατάει έξω από το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι.

Η Ελληνική Πολιτεία, χρειάζεται επειγόντως επαναθέσπιση. Καθώς συμπληρώνονται 37 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας είναι πλέον φανερό πως ό,τι συγκρότησε το «ιδεώδες» της Μεταπολίτευσης πρέπει να οδηγηθεί στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας».

Η άτυπη σύμβαση της Μεταπολίτευσης, μεταξύ πολιτικών και πολιτών, αυτή η σχέση συνενοχής αρχόντων κι αρχομένων θεμελιωμένη στην κοινή ιδιοτέλεια, «σου εξασφαλίζω δανεικά και θέση στο δημόσιο, μου δίνεις την ψήφο σου», έληξε αφού πρώτα χρεοκόπησε τη χώρα και διέφθειρε το λαό.

Τώρα, πρέπει να αλλάξουν όλα ριζικά. Ο λαός πρέπει να ανακαλύψει και πάλι αρετές, που τον κράτησαν όρθιο κι έσωσαν τη χώρα στις δύσκολες καμπές της Ιστορίας κι οφείλει να υπερβεί νοοτροπίες που έφεραν τα πράγματα στη σημερινή κατάντια.

Η Ελλάδα χρειάζεται νέους, υγιείς ρωμαλέους θεσμούς, ικανούς να συντελέσουν στην ανόρθωσή της και να υπηρετήσουν το γενικό καλό και τα πρόσωπα που θα τους σαρκώσουν. Ο τόπος χρειάζεται έμφρονες κι ενεργούς πολίτες κι όχι περιδεείς, ιδιοτελείς κι εγωπαθείς καταναλωτές πολιτικών παραισθησιογόνων.

Η πατρίδα έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σύστημα που δεν αποποιείται των ευθυνών του, που δεν δειλιάζει να εισηγηθεί και να υλοποιήσει τις πολιτικές που αντιστοιχίζονται με τις ανάγκες των καιρών.

Η πολιτική, κοινωνική, οικονομική και ηθική αναγέννηση της Ελλάδας προϋποθέτει μια πολιτική τάξη με συνείδηση αυτοθυσίας, έναν λαό με θέληση αγώνων και θυσιών, μια επιχειρηματική τάξη έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του ανταγωνιστικού, παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, αρνούμενη το κρατικοδίαιτο παρελθόν της. Η Ελλάδα πρέπει να ανακαλύψει και πάλι τον εαυτό της!

Δ. H. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ