Κοινοβουλευτική Δημοκρατία - Βιομηχανία παραγωγής σκανδάλων.

Τελικά το πολιτικό σύστημα, δηλαδή ο κοινοβουλευτισμός, βρήκε το αποδιοπομπαίο τράγο για να ρίξει επάνω του όλα τα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαπέντε ετών και να καθαρίσει την δυσοσμία την οποία αναδύει. Και το όνομα αυτού Άκης Τσοχατζόπουλος ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου και για πολλά χρόνια υπουργός των κυβερνήσεων του. 

Η παραπομπή του Άκη Τσοχατζόπουλου λειτουργεί πλέον ως η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον κοινοβουλευτισμό. Σκάνδαλα, μίζες, χορηγίες βουλευτών, ενισχύσεις με χρήματα πολιτικών κομμάτων και πολλά άλλα ξεκαθάρισαν και ο κοινοβουλευτισμός είναι πλέον πεντακάθαρος. Με απίστευτη επιθετικότητα το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου θέλοντας να καλύψει τα διαχρονικά σκάνδαλα του κόμματος του, μέσω της πλειοψηφίας που κατέχει στην προκαταρκτική επιτροπή, παραπέμπει για δωροδοκία στο Δικαστικό συμβούλιο τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Όχι φυσικά ότι ο Άκης είναι άμοιρος ευθυνών. Και μίζες πέσανε και off sores εταιρίες υπήρξανε και τεράστια ποσά από μίζες διακινήθηκαν και πολυτελείς γάμοι σε ακριβά ξενοδοχεία του εξωτερικού έγιναν και σπίτια σε ακριβές περιοχές αγοράστηκαν και υποβρύχια που έγερναν, τα πληρώσαμε και τα παραλάβαμε. Όπως λέει λοιπόν και η λαϊκή παροιμία τα ήθελε ο κ.... του. 
Μετά από όλα αυτά "πρόταση για παραπομπή του πρώην υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου στο Ειδικό Δικαστήριο και άσκηση δίωξης για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας αλλά και για την παραπομπή του στην τακτική Δικαιοσύνη για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα («ξέπλυμα βρώμικου χρήματος») θα καταθέσει σύμφωνα με πληροφορίες το ΠΑΣΟΚ με το πόρισμά του, το οποίο θα υποβληθεί στον Πρόεδρο της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικο".
Από  αρχαιοτάτων χρόνων στην ιστορία των λαών παρουσιάζονται κρούσματα διαφθοράς και μάλιστα από δημόσιους  άνδρες σε περιόδους Δημοκρατικής διακυβέρνησης. Όταν  λοιπόν  τα  κρούσματα  της  διαφθοράς  δεν αντιμετωπίζονται δραστικά  τότε  τα  κράτη  αυτά  καταρρέουν  και  οι  κοινωνίες  τους  οδηγούνται  σε  αδιέξοδο  με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Από την  ημέρα  που  καθιερώθηκε  η  κοινοβουλευτική  δημοκρατία  ως  σύστημα  διακυβέρνησης  των λαών, από  την  ίδια  ημέρα  ξεκίνησαν  και  τα  σκάνδαλα  των  κοινοβουλευτικών. 

Η κοινοβουλευτική  δημοκρατία  δεν  είναι  τίποτε  άλλο  παρά  μία  μηχανή  παραγωγής  σκανδάλων  τα γρανάζια  της  οποίας  κινούν  οι  ίδιοι  οι  κοινοβουλευτικοί.   

Αυτό  το  διαπιστώνουμε  καθημερινά  στη  χώρα  μας.

Δυστυχώς  δεν  είναι  άμοιροι  ευθυνών  και  οι  λαοί  οι  οποίοι  εξαπατημένοι   από  την  συντεχνία  των  κοινοβουλευτικών, ρίχνουν  λάδι   για  να  δουλέψει  η  συγκεκριμένη  μηχανή παραγωγής  σκανδάλων. Έχουμε  λοιπόν  σκάνδαλα  πολιτικά, σκάνδαλα κοινωνικά, σκάνδαλα πολιτιστικά και  κυρίως  σκάνδαλα οικονομικά τα οποία  για μεν  τους  κοινοβουλευτικούς  είναι  μέσο  εύκολου πλουτισμού  για τον  λαό είναι  φτώχεια, ανέχεια, εξευτελισμός. Ο λαός  συνεχώς  καλείται  να  πληρώνει για να γεμίζουν  τα  άδεια  θησαυροφυλάκια  του  κράτους, τα οποία  όλοι  γνωρίζουμε  ποιος  τα  έχει  στεγνώσει  από  τα  χρήματα. Είναι  επομένως  γεγονός αναμφισβήτητο ότι,  οι  κοινοβουλευτικοί  δεν μπορούν  να  ζήσουν  δίχως  την  οσμή  του  χρήματος.

Με  την  επάνοδο  της  κοινοβουλευτικής  δημοκρατίας  στην  χώρα  μας  το έτος 1974,  ξεκίνησαν  και  τα  σκάνδαλα των  κοινοβουλευτικών τα  οποία  εξακολουθούμε  να  υφιστάμεθα  ως λαός  μέχρι  σήμερα. 

Με  την  κατάρρευση  της  Φαυλοκρατία  του  ΠΑΣΟΚ  το 2004  ο κ. Σημίτης   είχε  φροντίσει  να  αμνηστεύσει  όλα  τα  σκάνδαλα  των  στελεχών  του.  Με  ναυαρχίδα το σκάνδαλο  του κτηματολογίου, το  οποίο άρον-άρον  ξαναπλήρωσε  ο Ελληνικός  λαός, το  σκάνδαλο  του  χρηματιστηρίου  όπου  τα  Golden boys  του  συστήματος  Σημίτη  λεηλάτησαν  τις  οικονομίες  των  αφελών  μικροεπενδυτών και πολλά άλλα. 
Μετά τις εκλογές του 2004 την εξουσία  καταλαμβάνει  το  κόμμα της  Νέας  Δημοκρατίας. Κατά  την  διάρκεια  της  προεκλογικής  περιόδου  η Ν.Δ.  φώναζε  σε  όλους  τους  τόνους  ότι, όταν  θα γίνει  κυβέρνηση  θα  επανιδρύσει  το  κράτος  για  να  σταματήσουν  τα  σκάνδαλα  και  οι κλεψιές και  φυσικά  θα  τιμωρούσε τους  ενόχους όσο ψηλά  και  αν  ήσαν  στην  κυβερνητική  εξουσία. 

Ξεκινά   η διακυβέρνησης  της  χώρας  από την  Ν.Δ.  με  το  σύνθημα  σεμνά  και  ταπεινά  αλλά  πριν  ο  αλέκτωρ  λαλήσει  τρεις,  ξεκινούν  οι  σεμνοί  και  ταπεινοί  τα  σκάνδαλα  και  τα  κατορθώματα  των  προηγουμένων.
Σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα. Σκάνδαλα με  τα  καρτέλ  του  γάλακτος, σκάνδαλα  με  τις  υποκλοπές των  τηλεφώνων, σκάνδαλα με  τα  ερωτικά  DVD  της Ζαχοπουλιάδας, σκάνδαλα  με  τα  ομόλογα  των  ταμείων, και  όλα  αυτά  σεμνά  και  ταπεινά  για μη  δυσαρεστήσουν  τον  λαό.  'Ίσως η ανασφάλεια  της  εξουσίας τους  οδήγησε  να  ξεκινήσουν  την  λεηλασία  νωρίς - νωρίς  γιατί  ποιος  γνωρίζει  τι  του  ξημερώνει  αύριο, οι  άλλοι  βλέπεται  είχαν  την  εξουσία  μία  δεκαετία  συνεχώς.   
Το  σκάνδαλο  της  Μονής  Βατοπεδίου ήταν αυτό που για πολύ χρόνο μονοπώλησε το ενδιαφέρον του λαού. Ο ελληνικός  λαός  είχε  ξεχάσει  τα  καθημερινά  του  προβλήματα. Προβλήματα οικονομικά, κοινωνικά, υγείας, παιδείας  αφού  τα  ελεγχόμενα  και  διαπλεγμένα  ΜΜΕ  από το πρωί μέχρι το βράδυ  ασχολούνταν μόνο με το σκάνδαλο της  Μονής  Βατοπεδίου. 

Η αντιπολίτευση  προσπαθεί  να  εμπλέξει  στο  σκάνδαλο αυτό  ανώτατα  κυβερνητικά  στελέχη, η  δε  κυβέρνησης  χωρίς  να  αρνείται ότι  κάτι  έχει  συμβεί, το  αποδίδει  ουσιαστικά  σε  παραλήψεις  κατώτερων  διοικητικών  στελεχών.
Κάτω  από την  λαϊκή κατακραυγή  οι  κοινοβουλευτικοί  αναγκάζονται  να  συστήσουν  εξεταστική των πραγμάτων  επιτροπή  η  οποία  θα  εξετάσει  εάν  υπάρχουν  ευθύνες  και  για  πολιτικά  πρόσωπα. Τελικά άνθρακες ο θησαυρός ουσιαστικά δεν υπήρξε σκάναλο. 

Από  μεταπολίτευση του 1974  μέχρι σήμερα έχουμε  πέντε  υποθέσεις  για τις  οποίες  ενεργοποιήθηκε  ο νόμος περί ευθύνης  υπουργών. 

1. Για πρώτη φορά  το  έτος  1989  με  αφορμή  την υπόθεση  του Γιουγκοσλαβικού  καλαμποκιού, ο τότε υφυπουργός οικονομικών  Νίκος Αθανασόπουλος  με  απόφαση  της  βουλής  παραπέμφθηκε σε  δίκη και καταδικάστηκε  σε φυλάκιση  τριών ετών  και  έξι  μηνών  το  έτος  1990. Στις  17 Ιανουαρίου  1994  η  βουλή  ήρε  τις  συνέπειες  για τον  κ. Αθανασόπουλο.
2. Λίγους μήνες  αργότερα πάντα  στο  αμαρτωλό 1989  γίνεται  δεύτερη παραπομπή  από την  βουλή  στο  ειδικό δικαστήριο  με  αφορμή  το  περιβόητο  σκάνδαλο, Κοσκωτά. Τότε  οδηγήθηκαν  σε  δίκη  ο  πρωθυπουργός  της  χώρας  Ανδρέας  Παπανδρέου  και  οι  υπουργοί  Εθνικής  Οικονομίας  Παναγιώτης  Ρουμελιώτης, Οικονομικών  Δημήτρης  Τσοβόλας  και ο υφυπουργός Βιομηχανίας  Γιώργος  Πέτσος. Ο πρωθυπουργός  Ανδρέας Παπανδρέου  αρνήθηκε να παραστεί  στη  δίκη  και  τελικά  αθωώθηκε. Ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης  δεν  δικάστηκε  διότι  εν τω μεταξύ είχε  εκλεγεί  στο  Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  το  οποίο  δεν  δέχθηκε  την  άρση  της  ασυλίας  του για  να δικαστεί. Ο κ. Δημήτρης  Τσοβόλας  καταδικάστηκε  αρχικά  αλλά  το  1993  η  βουλή  αποφάσισε  να  του  δοθεί  χάρης  για  τα  αδικήματα  για  τα οποία  είχε  καταδικαστεί. Ο κ. Γιώργος  Πέτσος  καταδικάστηκε  σε  δέκα  μηνών  φυλάκιση  με  τριετή  αναστολή  για  απιστία. Ο πλέον  άτυχος  ήτο  ο Μένιος  Κουτσόγιωργας, το δεξί χέρι τότε του Ανδρέα Παπανδρέου  ο οποίος  ένα  μήνα  μετά  την  έναρξη  της  δίκης  για  το  σκάνδαλο  Κοσκωτά,   πέθανε  από  εγκεφαλικό  επεισόδιο  μέσα  στην  αίθουσα  του  δικαστηρίου  στις  11 Απριλίου  1991.
3. Η βουλή  το 1989  παραπέμπει  ξανά  σε  δίκη  τον  Ανδρέα  Παπανδρέου  για  την  υπόθεση  των  υποκλοπών. Στις   15  Μαΐου  1992  η  βουλή  αναστέλλει  με  απόφαση  της  την  δίωξη του.
4. Ενεργοποίηση του  νόμου  περί  ευθύνης  υπουργών  και  παραπομπή  σε  δίκη  είχαμε και  το  1994   για  τον  πρωθυπουργό  τότε Κωνσταντίνο  Μητσοτάκη  και  την    υπουργό  Πολιτισμού  κα  Ντόρα Μπακογιάννη  για  παρόμοια  με την  παραπάνω  αναφερόμενη  υπόθεση. Τελικά  ένα  χρόνο  αργότερα  η  βουλή  ανέστειλε  την απόφαση  της  για  παραπομπή  σε δίκη  τον κ. Κων. Μητσοτάκη  και  απέρριψε την  πρόταση  κατηγορίας για την  κα. Μπακογιάννη.
5. Τελευταία  φορά  που  ενεργοποιήθηκε  ο  νόμος  περί  ευθύνης  υπουργών  και  διώχθηκαν  υπουργοί  ήταν  το  1994  όταν  ο κ. Κων.  Μητσοτάκης  και  οι  υπουργοί  Οικονομικών  κ. Γιάννης  Παλαιοκρασάς  και  Βιομηχανίας  κ. Ανδρέας  Ανδριανόπουλος  παραπέμφθηκαν  σε  δίκη  για  την  πώληση  της  κρατικής   τσιμεντοβιομηχανίας  ΑΓΕΤ - Ηρακλής  στη  ιταλική  εταιρεία  Καλστεστρούτσι. Με  απόφαση όμως της Βουλής  στις  16  Ιανουαρίου 1995  η δίωξη  τους  ανεστάλη.

Η κοινοβουλευτική  Δημοκρατία  και  οι  κοινοβουλευτικοί  πολιτικοί  είναι  η  βιομηχανία  παραγωγής  σκανδάλων, ελλειμμάτων, διαφθοράς και φτώχειας  για  τον  λαό. Η μόνη  τους  φροντίδα  είναι  πως  θα  αυξήσουν  τις  περιουσίες  τους  γιατί   θα  πρέπει  να  αφήσουν  και  κάτι  στα  παιδιά  τους  για  να  μην  πεινάσουν. Για  τα  προβλήματα  του  λαού  έχει  ο  θεός.
Ο  κοινοβουλευτισμός  έχει  γίνει πλέον  βαρίδι  στις  πλάτες  του   Ελληνικού λαού και  πρέπει  να  φροντίσουμε γρήγορα να  απαλλαγούμε από  αυτό. Ο Ελληνικός   λαός πλήρωσε και εξακολουθεί α πληρώνει  την  Μεταπολίτευση όσο θα υπάρχει ο συγκεκριμένος κοινοβουλευτισμός.
Νίκος  Παπαγεωργίου