Ο Νίκος (Φωτόπουλος) του ΠΑΣΟΚ… Ο Θύμιος (Λυμπερόπουλος) της Νέας Δημοκρατίας.
Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, οι συνδικαλιστές της σύγχρονης Ελλάδας σε πληγώνουν. Κυρίως επειδή μετέτρεψαν τη δήθεν υπεράσπιση των δικαιωμάτων των συναδέλφων τους σε σύμβαση εργασίας… αορίστου χρόνου, με την καρέκλα του συνδικαλιστή.
Ακόμη χειρότερα, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών καταβολών και των κομματικών προτιμήσεών των συνδικαλιστών από διάφορους κλάδους εργασίας, και όχι μόνο των δυο παραπάνω, είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσεις. Επειδή για εκείνους, ο συνδικαλισμός, και μάλιστα ο κακώς εννοούμενος βρίσκεται πάνω από όλα. Ενίοτε, πάνω και από την Ελλάδα.
Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και οι επαγγελματίες οδηγοί ταξί είναι δυο από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις κοινωνικού αυτοματισμού που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Ή μάλλον, ζούμε σταθερά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Για όλα φταίει εκείνη η θυελλώδης αποστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», έλεγε ο πολιτικός που ταύτισε το όνομά του με μια Αλλαγή που έμεινε μονάχα στα χαρτιά και τα λόγια. Και οι συνδικαλιστές… τον πήραν τοις μετρητοίς.
Το συνδικαλιστικό κίνημα ξεκίνησε με άλλες προδιαγραφές. Η κατάληξή του ωστόσο είναι τραγική.Δεν υπερασπίζεται πλέον τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τα υπονομεύει. Δεν προωθεί την κοινωνική συνοχή και συστράτευση. Διανοίγει θύλακες εντάσεων ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες.
Πάνω απ’ όλα, βάζει τα «θέλω» των συνδικαλιστών, απέναντι στην κοινή λογική. Απέναντι στο μέλλον της Ελλάδας. Απέναντι στις απαιτήσεις της εποχής και τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Να λοιπόν ένα ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί στο επικείμενο δημοψήφισμα: Να καταργηθεί ή όχι ο συνδικαλισμός; Βάζουμε στοίχημα για τη μαζικότητα της απάντησης;
ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, οι συνδικαλιστές της σύγχρονης Ελλάδας σε πληγώνουν. Κυρίως επειδή μετέτρεψαν τη δήθεν υπεράσπιση των δικαιωμάτων των συναδέλφων τους σε σύμβαση εργασίας… αορίστου χρόνου, με την καρέκλα του συνδικαλιστή.
Ακόμη χειρότερα, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών καταβολών και των κομματικών προτιμήσεών των συνδικαλιστών από διάφορους κλάδους εργασίας, και όχι μόνο των δυο παραπάνω, είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσεις. Επειδή για εκείνους, ο συνδικαλισμός, και μάλιστα ο κακώς εννοούμενος βρίσκεται πάνω από όλα. Ενίοτε, πάνω και από την Ελλάδα.
Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και οι επαγγελματίες οδηγοί ταξί είναι δυο από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις κοινωνικού αυτοματισμού που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Ή μάλλον, ζούμε σταθερά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Για όλα φταίει εκείνη η θυελλώδης αποστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», έλεγε ο πολιτικός που ταύτισε το όνομά του με μια Αλλαγή που έμεινε μονάχα στα χαρτιά και τα λόγια. Και οι συνδικαλιστές… τον πήραν τοις μετρητοίς.
Το συνδικαλιστικό κίνημα ξεκίνησε με άλλες προδιαγραφές. Η κατάληξή του ωστόσο είναι τραγική.Δεν υπερασπίζεται πλέον τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τα υπονομεύει. Δεν προωθεί την κοινωνική συνοχή και συστράτευση. Διανοίγει θύλακες εντάσεων ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες.
Πάνω απ’ όλα, βάζει τα «θέλω» των συνδικαλιστών, απέναντι στην κοινή λογική. Απέναντι στο μέλλον της Ελλάδας. Απέναντι στις απαιτήσεις της εποχής και τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Να λοιπόν ένα ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί στο επικείμενο δημοψήφισμα: Να καταργηθεί ή όχι ο συνδικαλισμός; Βάζουμε στοίχημα για τη μαζικότητα της απάντησης;
ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Συγχαρητηρια για την θεσι σας.. Αλλα σημερα δεν φορα κανεις παντελονια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙασων
Νομίζω ότι θα τίθονταν ορθότερα η πρόταση ως εξής:Κατάργηση του συνδικαλισμού ή καλλίτερα η συνταγματικά απαγορευμένη απεργιακή κινητοποίηση στους φορείς του δημοσίου και σε όσες ΔΕΚΟ απομείνουν.(Ελπίζω όχι πολλές).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σύμβαση κάθε νέου προσληφθέντα στο δημόσιο θα πρέπει να αναφέρει ρητά ότι ο εργοδότης του (το κράτος δηλ.εμείς)υποχρεούται κατά το βέλτιστο βαθμό να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του λαμβάνοντας υπόψιν τις εκάστοτε συγκυρίες ή ακραία συμβάντα εθνικής σημασίας που πιθανώς να προκύψουν εφ'όρου ζωής, και ο εργαζόμενος όμως τίθεται στην διαθεσιμότητα του εργοδότη δηλ. του λαού καταβάλοντας το μέγιστο των προσπάθειών του.Αναλογιστείτε ότι από τους φορείς του δημοσίου εκείνοι που λειτουργούν αξιόπιστα και μπορούν να συγκριθούν με τον ιδιωτικό τομέα είναι οι υπηρεσίες που βασίζονται εν πολλοίς στα παραπάνω όπως π.χ ο στρατός.
ΙΙΤ
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΔ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ;
ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΝΑ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΓΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ;
ΤOYΣ ΠΡΩΗΝ ΚΑΙ ΝΥΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΤΕ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
η αδαιφορια και η ανυθυνοτητα της ελληνικης κοινωνιας
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βρισκονται στο απυροβλητο οι πολιτικοι ολοι καταλογιζουν ευθυνες στον λαικισμο και την κακη διαχειριση τους.Αυτο ομως δεν εχει σχεσι με τα προνομια της χουντας των συνδικαληστων αλλα και των καθε ειδους απεργων της πλακας για την πλακα εις βαρος μας.θα κατηγορησουμε κατηγορουμε τους πολιτικους ιδια του ΠΑΣΟΚ αλλα σημερα και τους λαικιστες της ΝΔ διοτι δεν κατηργσαν τα προνομια τα κλειστα επαγγελματα και δεν απελυσαν τους υπεραριθμους τεμεπεληδες..Οχι γιατι προσ[παθουν να ανοιξουν τα κλειστα επαγγελματα των αλητων ιδιοκτητων ταξι..
Χαιρε συντροφε.
Ιασων
Ιασων