Η απαράδεκτη απαξίωση του έμπειρου και ικανού αστυνομικού ..."Βητά"

Του Μάριου Καραγιάννη 
Αρχιφύλακα ΕΛ.ΑΣ.

Με αφορμή το άρθρο του κ. Νικολάου Καραδήμα στην εφημερίδα "Σύγχρονη Αστυνομία" που τιτλοφορήθηκε "Η νύχτα των "βητάδων", (δείτε εδώ) θέλω να επισημάνω τα εξής:

1. Η λέξη "βητάς" προερχόμενη από το παράτυπο "αρχιφύλακας β΄", είναι εθιμική αναφορά στον αρχιφύλακα μη ανακριτικό υπάλληλο (πρώην μη παραγωγικής σχολής), όρος ο οποίος είναι παράνομος και καταχρηστικός, αφού σύμφωνα με τον Ν.3686/08, στο άρθρο 14, εδάφιο 1. "Οι Σχολές Αστυφυλάκων και Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας είναι παραγωγικές σχολές. Ως παραγωγικές σχολές θεωρούνται και οι Σχολές Χωροφυλάκων, Ενωμοταρχών και Ανθυπομοιράρχων του πρώην Σώματος της Χωροφυλακής, καθώς και οι αντίστοιχες του πρώην Σώματος της Αστυνομίας Πόλεων".
2. Επίσης σύμφωνα με την επίσημη έκδοση του Υπουργείου και διδακτέου στις σχολές βιβλίου "Οργανισμός Υ.Δ.Τ. και Κανονισμοί ΕΛ.ΑΣ." (1994), στην σελίδα 35 αναφέρεται "παρατήρηση (7): Έχει παρατηρηθεί ότι ορισμένοι χρησιμοποιούν τον όρο Αρχιφύλακας Β΄ θέλοντας να  διακρίνουν τον απόφοιτο της Σχολής Αρχιφυλάκων από τον μη παραγωγικό Αρχιφύλακα. Άλλοι μάλιστα χρησιμοποιούν και τον όρο Αρχιφύλακας Α’ (για τον απόφοιτο της σχολής). Και οι δύο αυτοί όροι είναι αυθαίρετοι και απαράδεκτοι και γι’ αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Σύμφωνα με τον νόμο ένας είναι ο βαθμός του Αρχιφύλακα και κανένας αυθαίρετος διαχωρισμός δε συγχωρείται."
3. Η λογική της προαγωγής στους βαθμούς του Υπαρχιφύλακα και του Αρχιφύλακα με τα χρόνια, είναι ακριβώς η ίδια που ισχύει στην επετηρίδα των Αξιωματικών. Δηλαδή βαθμολογική εξέλιξη με τον χρόνο (προαγωγή στον επόμενο βαθμό) η οποία αντιστοιχεί σε αποκτηθείσες συν τω χρόνω γνώσεις και εμπειρίες. Σημειωτέων δε, ότι η εμπειρία είναι κυρίαρχο και ουσιαστικό στοιχείο, που ενισχύει την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα στο αστυνομικό επάγγελμα, σε όλα τα επίπεδα αναμφισβήτητα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στους προαγόμενους με τα χρόνια (εμπειρία) αστυφύλακες, στους επόμενους βαθμούς.
4. Κατά την λογική αυτή (που ισχύει παγκοσμίως αλλά και στην χώρα μας σε άλλα Σώματα) δεν επιτρέπεται διαχωρισμός των εξελισσόμενων στον βαθμό του Αρχιφύλακα σε τρεις κατηγορίες οι οποίες μάλιστα έχουν διακριτές διαφορές στα διακριτικά βαθμού (τρεις σαρδέλες, τρεις με ζυγό, τέσσερις με ζυγό), καθότι και οι τρεις πληρούν διαφορετικά, αλλά τουλάχιστον ισοδύναμα κριτήρια για τους κατόχους τους. Ο μεν πρώτος, αντιστοιχεί τον βαθμό του σε εμπειρία και γνώσεις που αποκόμισε από την πολυετεία του, καθώς και ωριμότητα και κύρος που απέκτησε λόγω της ηλικίας του και συνεπώς της εμπειρίας ζωής του. Το ίδιο και ο δεύτερος που απλά έχει και ανακριτικά καθήκοντα. Ο δε τρίτος, αν και κατά τεκμήριο στερείται της εμπειρίας και των γνώσεων των ανωτέρω, πληροί τους όρους της υπηρεσίας (δηλαδή αποστήθισε τους Κώδικες και έγραψε στις εξετάσεις) και έλαβε τον βαθμό αυτό. Σίγουρα βέβαια, σε μία σύγκριση με τους δύο πρώτους σε ουσιαστικά αστυνομικά ζητήματα θα υστερούσε, καθότι με τρία χρόνια στην αστυνομία, θα είχε σοβαρό πρόβλημα απειρίας. Έστω όμως, και αφού η Υπηρεσία  επιθυμεί την εξέλιξη και με αυτόν τον τρόπο, ας την δεχθούμε. Αποτελεί όμως παράλογο και παράδοξο και δεν αντέχει σε καμία λογική που να στηρίζεται σε στοιχειώδη αξιοκρατία, οι μεν δύο πρώτοι Αρχιφύλακες να κατέχουν οργανική θέση Αστυφύλακα και να εκτελούν τέτοια χρέη, ενώ ο τρίτος να διαχωρίζεται και να κατέχει οργανική θέση και καθήκοντα Αρχιφύλακα.

Είναι άδικο και απαξιωτικό για τον αστυνομικό που έχει προσφέρει και έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, να υπερφαλαγγίζεται από πολύ νεότερο άρα και πιο άπειρο ο οποίος προέκυψε από τυπική διαδικασία γραπτών εξετάσεων, που δεν καταδεικνύουν επαγγελματική ικανότητα και προσόντα, αλλά απλά ικανότητα αποστήθισης κειμένων (απαρχαιωμένο σύστημα θεωρητικών εξετάσεων). Καταλύεται έτσι η ιεραρχία και το κύρος των βαθμοφόρων, από προφανή ανισότητα και αδικία.

Όπως λοιπόν δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ αξιωματικών και λειτουργεί η επετηρίδα, παρόμοια λογική πρέπει να εφαρμοσθεί και για τους υπαξιωματικούς.

Η παγκόσμια λογική της σπουδαιότητας της αρχαιότητος, που ισχύει μεταξύ αξιωματικών και στην ΕΛ.ΑΣ. πρέπει να γίνει σεβαστή και για τους Αρχιφύλακες. Η αρχαιότητα δεν μπορεί να αντικρουσθεί από κανένα σεμινάριο, σχολή, πόσο μάλλον από κάποιες θεωρητικές εξετάσεις 2 ημερών.

Όσο για τους ανακριτικούς και μη ανακριτικούς Αρχιφύλακες, επειδή οι δεύτεροι δεν προέκυψαν μη ανακριτικοί από επιλογή τους, αλλά επειδή έτσι επιβλήθηκε από την αλλαγή των διατάξεων για την σχολή Αστυφυλάκων το 1996, δεν είναι λογικό να "τιμωρούνται" με αποκλεισμό στην εξέλιξή τους και να παραμείνουν στάσιμοι στον βαθμό τους σε αντίθεση με τους ανακριτικούς, οι οποίοι στα 26 τους χρόνια θα γίνουν Ανθυπαστυνόμοι!  Θα πρέπει κι αυτοί να προάγονται κανονικά και στον βαθμό του Ανθυπαστυνόμου (μη ανακριτικού) ή με δίμηνο σεμινάριο οι μη ανακριτικοί να γίνονται κι αυτοί ανακριτικοί.

Εν κατακλείδι, είναι απαράδεκτο και έξω από κάθε λογική ο διαχωρισμός των Αρχιφυλάκων σε τρεις κατηγορίες (παγκόσμια αρνητική πρωτοτυπία της ΕΛ.ΑΣ.) προκαλώντας με τον τρόπο αυτό απαξίωση των βαθμών αυτών και διάρρηξη των δεσμών συνοχής και πειθαρχίας στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. 

Θα πρέπει άμεσα, με νομοθετική ρύθμιση να εξαλειφθούν οι διαφορές, να επέλθει μία και ενιαία εξέλιξη στους Αρχιφύλακες και να παγιωθεί ο σημαντικότατος αυτός βαθμός, ως ένας, αδιαχώριστος και ενισχυμένος στην ουσία του και όχι ένας τυπικός και ανούσιος βαθμός όπως είναι τώρα.