Ναι Ναι και πάλι ΝΑΙ στην κατάργηση του ασύλου.!

O νέος νόμος πλαίσιο της Διαμαντοπούλου με ορισμένες σημαντικές τροποποιήσεις πέρασε μετά από συναίνεση στο ελληνικό κοινοβούλιο. Φυσικά και υπήρξαν υπόγειες συμφωνίες της τελευταίας στιγμής με τις οποίες οι ακαδημαϊκοί κέρδισαν ως ένα βαθμό αυτά που ήθελαν να προασπίσουν. Τι ακριβώς όμως ήθελαν να προασπίσουν οι ακαδημαϊκοί; Το συμφέρον των φοιτητών; Την καλύτερη μόρφωση και την δημιουργία επιστημόνων; Όχι, παρά μόνο την καρέκλα τους. Αυτή η άποψη που θα εκθέσω ίσως είναι αιρετική για τον νέο εθνικιστή όμως πιστεύω πως είναι ρεαλιστική. Ας δούμε αρχικά τα περί «ακαδημαϊκών». Οι ακαδημαϊκοί στην Ελλάδα αποτελούν μια πανίσχυρη χούντα. Πριν τη μεταρρύθμιση Γιαννάκου η οποία ποτέ δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε, το λόμπι των «ακαδημαϊκών» εξέλεγε πρυτάνεις από το 40% των ψήφων των φοιτητικών εκπροσώπων της ΔΕΠ (φοιτητοπατέρες κομματάρχες και τα συμφέροντα έδιναν και έπαιρναν) συν επιπλέον τις ψήφους των ακαδημαϊκών. Αργότερα με τον νόμο Γιαννάκου είχαν δικαίωμα ψήφου όλοι οι φοιτητές της πανεπιστημιακής κοινότητας του κάθε ιδρύματος και η δυναμική τους στην εκλογή πρύτανη αντιστοιχούσε στο 40% . Άρα δεν μετρούσε μόνο η δύναμη της ψήφου των εκπροσώπων της ΔΕΠ αλλά όλης της φοιτητικής κοινότητας.
Το μέτρο Γιαννάκου δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ φυσικά και θυμάστε όλοι τις κινητοποιήσεις, τις αρπαγές καλπών τα δεκάδες συλλαλητήρια. Σε αυτές τις κινητοποιήσεις πρωτοστατούσε η αριστερά και οι αναρχικές ομάδες με τις «παραφυάδες» τους. Για ποιο λόγο ακριβώς; Τι είχαν να χάσουν; Ίσως τότε ήταν η πρώτη φορά όπου αποδείχθηκε στην κοινή γνώμη (σε όσους σχετίζονται με πανεπιστήμια) το πόσο οικτρά έχει αποτύχει το μοντέλο της αριστεράς και είχε αποκαλυφτεί το πραγματικό πρόσωπό της. Αυτή τη στιγμή τα πανεπιστήμια αποτελούν την αιχμή του δόρατος της αριστεράς και του αντιφασισμού. Με τον νέο νόμο πλαίσιο μια 15μελής ομάδα αποτελούμενη από εξωπανεπιστημιακούς και ακαδημαϊκούς (η συμμετοχή ή όχι ενός και μόνο εκπροσώπου των φοιτητών ακόμα συζητιέται) θα εκλέγει πρύτανη και η φοιτητική κοινότητα θα μπορεί να προτείνει. Αυτό το μέτρο είναι που κέρδισαν να κρατήσουν οι ακαδημαϊκοί γιατί έτσι θα μπορούν ακόμα να κρατηθούν στην εξουσία αφού οι ίδιοι καθορίζουν τα πράγματα. Αυτό φυσικά και είναι εντελώς παράλογο για ένα νορμάλ κράτος, από τη στιγμή όπου οι ακαδημαϊκοί πληρώνονται από το κράτος. Άρα το κράτος θα έπρεπε να είναι ο βασικός πυλώνας που θα καθόριζε τις πρυτανικές θέσεις. Αν και εφ όσον τα πανεπιστήμια ήταν αυτοδιαχειριζόμενα επομένως και αυτοχρηματοδοτούμενα, θα είχαν κάθε δικαίωμα να καθορίζουν αναμεταξύ τους ποιος θα γίνει πρύτανης και ποιος όχι.

Οι φοιτητικές παρατάξεις ΟΥΔΕΠΟΤΕ τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον (για να μην πούμε πάντα) δεν άσκησαν πολιτική. Δεν ανέπτυξαν ούτε καν πολιτική σκέψη, προβληματισμούς ή επιστημονική ανάλυση. Υπήρχαν μόνο και μόνο για να εξυπηρετούν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα. Μόνο αυτό και τίποτ άλλο. Και είναι ο βασικός υπαίτιος της κατάπτωσης στον πίνακα αξιολόγησης των ελληνικών πανεπιστημίων. Άρα καλώς και κλείνουν και μακάρι να μην ξανάρθουν.

Το ΠΑΣΟΚ η κοινοβουλευτική δικτατορία και όλο το μεταπολιτευτικό μοντέλο κατασπάραξε τη χώρα. Διέλυσαν το έθνος - κράτος και έκλεψαν τον λαό. Αυτή η χρονική στιγμή που όλα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ λένε ως ιστορική συγκυρία επειδή συμφώνησαν 250 βουλευτές μετά από μισό αιώνα, εμείς πρέπει να τη θεωρούμε ιστορική συγκυρία γιατί το «πτώμα» της γενιάς του πολυτεχνείου αρχίζουν να το τρώνε τα όρνια. Πέθανε και βρώμισε. Σχετικά με το θέμα του ασύλου δεν μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω από το αυτονόητο. Άσυλο σημαίνει ελευθερία ιδεών. Στα ελληνικά πανεπιστήμια υπήρχε ελευθερία διακίνησης ναρκωτικών, ελευθερία στο να ασκείς βία, ελευθερία στο να οπλοφορείς, ελευθερία στο να κονομάς από μίζες, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΙΔΕΩΝ και ο πιο χαζός μπορεί να πει πως δεν υπάρχει. Δεκάδες εθνικιστές έχουν εκδιωχθεί από τους χώρους των πανεπιστημίων μόνο και μόνο επειδή εθεάθησαν σε πατριωτικές ή εθνικιστικές συγκεντρώσεις και στοχοποιήθηκαν. Και φυσικά οι ωμότητες γίνονταν με την συγκάλυψη των ακαδημαϊκών μιας και οι ψήφοι για την ανάδειξη πρυτάνεων ήταν άμεσα συνδεδεμένες με την φοιτητική κοινότητα όπου η αριστερά σε μικρό μεν αλλά ζωτικό κομμάτι κυριαρχούσε.
Φυσικά η κάθαρση δεν θα έρθει με το ΠΑΣΟΚ ούτε μέσα από κοινοβουλευτικές μεταρρυθμίσεις. Η νίκη έγκειται στο ότι οι ίδιοι οι «πρωταγωνιστές» του «κουκλοθέατρου» που είχε στηθεί στην ελληνική παιδεία με τα φαγοπότια, την ωμή βία και ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς στα πανεπιστήμια βάλανε αυτογκόλ όλα αυτά τα χρόνια φέρνοντας το σύστημα σε μια αναγκαία λύση... Η άποψη αυτή μπορεί μεν να θεωρηθεί φιλελεύθερη αλλά σε καμία περίπτωση δεν τείνει προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι στρατηγική, όχι ιδεολογική και έχουμε κάθε δικαίωμα να τασσόμαστε υπέρ της καταργήσεως του ασύλου την στιγμή που καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα και συναγωνιστές φοιτητές χάνουν το πτυχίο τους και τα λεφτά τους μέσα σε αυτό το τεράστιο μπουρδέλο που λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.

Νίκος Νικολόπουλος