Επειδή τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προσπαθούν με ιδιαίτερη επιμέλεια, να παρουσιάσουν τώρα τελευταία μια "δημοκρατική", "σοβαρή" και κάπως διαφορετική εικόνα για την "Δημοκρατική Αριστερά" του κ. Κουβέλη, αξίζει να ρίξουμε σήμερα μία ματιά, στην ανακοίνωση του κόμματος αυτού, για τον θάνατο του Μιχρί Μπελί, τούρκου μαρξιστή, ο οποίος ηγήθηκε ομάδας τουρκόφρονων και αθιγγάνων κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου και έγινε γνωστός ως καπετάν - Κεμάλ: "Αποχαιρετούμε τον Καπετάν Κεμάλ, φίλο της Ελλάδας και σύντροφο στους αγώνες του ελληνικού λαού. Με τον θάνατό του η τουρκική Αριστερά χάνει ένα από τα σύμβολά της και ο ελληνικός λαός έναν ειλικρινή φίλο".
"Ο Μιχρί Μπελί αφιέρωσε όλη του τη ζωή στον αγώνα για ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως όλοι οι αγωνιστές της γενιάς του, υπέστη απίστευτες κακουχίες και διώξεις από το τουρκικό κράτος. Περίπου τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε φυλακές και εξορίες. Στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα ήταν αρχηγός τάγματος του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας και τραυματίστηκε δύο φορές. Την περίοδο της χούντας του Εβρέν έφυγε από την Τουρκία, για να επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του ‘90".
Αγωνιστής της ειρήνης αυτός ο τύπος, ο οποίος ήλθε και πήρε τα όπλα στην Ελλάδα, εναντίον Ελλήνων για να προωθήσει ένας θεός ξέρει τι, πέρα από τα αμερικανοτραφή (σπουδαγμένος στις ΗΠΑ βλέπετε) μαρξιστικά ιδεώδη του. Χαρακτηριστικά παραθέτουμε από ένα άρθρο του Γ. Πισσαλίδη που είχε δημοσιευθεί στον ΕΚ: "Το «Οθωμανικό Τάγμα" του "Δημοκρατικού Στρατού". "Οθωμανικό" το έλεγαν γιατί είχε Έλληνες, αλλά και Τούρκους και Πομάκους. Από ότι καταλαβαίνετε (και ελπίζουμε να μην κάνουμε λάθος) από τότε οι κομμουνιστές αποκαλούσαν τους Μουσουλμάνους Τούρκους και τους Πομάκους μειονοτικούς. Άποψη που υπήρχε και σε κάποιους δημοσιογράφους που έγραψαν για την ταινία. Εκτός και αν όλοι αυτοί ήταν εισαγόμενοι Τούρκοι σύντροφοι (κάποιοι σίγουρα) και σίγουρα αυτοί δεν πολεμούσαν για το εθνικό συμφέρον των Ελλήνων. Έχουμε όμως μια απορία: Τι ακριβώς γινόταν τότε με το ΚΚΕ και τους Τούρκους συντρόφους; Τους είχαν τάξει μήπως την Θράκη, όπως είχαν κάνει και με την Μακεδονία στους Σκοπιανούς του Τίτο;"
"Ο Μιχρί Μπελί αφιέρωσε όλη του τη ζωή στον αγώνα για ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως όλοι οι αγωνιστές της γενιάς του, υπέστη απίστευτες κακουχίες και διώξεις από το τουρκικό κράτος. Περίπου τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε φυλακές και εξορίες. Στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα ήταν αρχηγός τάγματος του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας και τραυματίστηκε δύο φορές. Την περίοδο της χούντας του Εβρέν έφυγε από την Τουρκία, για να επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του ‘90".
Αγωνιστής της ειρήνης αυτός ο τύπος, ο οποίος ήλθε και πήρε τα όπλα στην Ελλάδα, εναντίον Ελλήνων για να προωθήσει ένας θεός ξέρει τι, πέρα από τα αμερικανοτραφή (σπουδαγμένος στις ΗΠΑ βλέπετε) μαρξιστικά ιδεώδη του. Χαρακτηριστικά παραθέτουμε από ένα άρθρο του Γ. Πισσαλίδη που είχε δημοσιευθεί στον ΕΚ: "Το «Οθωμανικό Τάγμα" του "Δημοκρατικού Στρατού". "Οθωμανικό" το έλεγαν γιατί είχε Έλληνες, αλλά και Τούρκους και Πομάκους. Από ότι καταλαβαίνετε (και ελπίζουμε να μην κάνουμε λάθος) από τότε οι κομμουνιστές αποκαλούσαν τους Μουσουλμάνους Τούρκους και τους Πομάκους μειονοτικούς. Άποψη που υπήρχε και σε κάποιους δημοσιογράφους που έγραψαν για την ταινία. Εκτός και αν όλοι αυτοί ήταν εισαγόμενοι Τούρκοι σύντροφοι (κάποιοι σίγουρα) και σίγουρα αυτοί δεν πολεμούσαν για το εθνικό συμφέρον των Ελλήνων. Έχουμε όμως μια απορία: Τι ακριβώς γινόταν τότε με το ΚΚΕ και τους Τούρκους συντρόφους; Τους είχαν τάξει μήπως την Θράκη, όπως είχαν κάνει και με την Μακεδονία στους Σκοπιανούς του Τίτο;"
Πράγματι αμετανόητοι αυτοί οι αριστεροί. Αφού συμμάχησαν με όλους τους εχθρούς της Ελλάδος, Τσάμηδες, Σλαβομακεδόνες,Τουρκόφωνους-Τουρκογενείς, για να πετύχουν την επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος στην χώρα μας ακόμη και σήμερα, κάτω από το προσωπείο του ευρωπαίου-ευρωσκεπτικιστή τα κομμουνιστικά καθάρματα της αριστεράς (συριζαίοι, δήθεν ανανεωτικοί και λοιπές αηδίες) κρύβουν έναν σταλινικό εγκληματία μέσα τους και αποδεικνύεται ότι αυτές οι διασπάσεις της αριστεράς δεν οφείλονται σε ιδεολογικές διαφορές αλλά στην διεκδίκηση της εξουσίας στον αριστερό χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή