Βερολίνο και Παρίσι προχωρούν ταχύτατα στην αλλαγή των συνθηκών στη πράξη, καθώς φαίνεται ότι για να αποφευχθεί η συνήθης μακρά...διαδικασία (με εγκρίσεις από τα κοινοβούλια και ίσως και δημοψηφίσματα) που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της κύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, έχει επιλεγεί ένας διαφορετικός δρόμος.
Όλα δείχνουν ότι της χρονοβόρας αλλαγής των συνθηκών θα προηγηθεί αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας, για την ενίσχυση του οποίου δεν απαιτούνται μεγάλες διαδικασίες και αρκεί μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Σ’ αυτό το πλαίσιο θα επιχειρηθεί τις προσεχείς ημέρες η επιβολή της οικονομικής διακυβέρνησης, με αυστηρό έλεγχο των προϋπολογισμών των κρατών-μελών τόσο στο στάδιο του σχεδιασμού, όσο και σ’ αυτό της εκτέλεσης.
Το γαλλογερμανικό σχέδιο θα παρουσιαστεί – και θα επιβληθεί – στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 9ης Δεκεμβρίου.
Την ίδια ώρα, αποδεικνύεται πως η Ελλάδα πράγματι αποτέλεσε – με την ανοχή των κυβερνητών της – το πειραματόζωο στο εργαστήρι της ευρωπαϊκής θύελλας.
Η απόδειξη βρίσκεται στο γεγονός ότι αφού για πρώτη φορά εφαρμόστηκε στην Ελλάδα – και διαφημίστηκε από τους κ.κ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο – η συμμετοχή των ιδιωτών στο χρέος (με αποτέλεσμα η χώρα μας να βρεθεί αμέσως σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας), τώρα που ήλθε η σειρά των άλλων, το… ξανασκέφτονται!
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι φέρονται να συζητούν το ενδεχόμενο να μη συμμετάσχουν ιδιώτες ομολογιούχοι στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης που θα ενεργοποιηθεί το 2012 – οπότε και ο EFSF θα μετονομαστεί σε ESM.
Αν και αρχικά είχαν συμφωνηθεί οι ρήτρες που θα επέβαλλαν τη συμμετοχή των ιδιωτών στις μελλοντικές διασώσεις, τώρα – και προφανώς μετά την αποτυχία του ελληνικού πειράματος – όπως μεταδίδει το Ρόιτερ’ς οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης επιθυμούν την αφαίρεση αυτών των ρητρών.
Ως γνωστόν, η Γερμανία ήταν αυτή που επέβαλε τις συγκεκριμένες ρήτρες στην περίπτωση της Ελλάδας και έγιναν δεκτές στις 11 και 25 Μαρτίου, παρά το γεγονός ότι όλοι θεωρούσαν το εγχείρημα αμφίβολο και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης είχαν προειδοποιήσει ότι θα κήρυσσαν τη χώρα μας σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας – πράγμα που έγινε.
Αντιστάσεως μη ούσης, η Ελλάδα βρέθηκε να εφαρμόζει μια διαδικασία επί της οποίας δεν υπήρχε καμιά προηγούμενη εμπειρία, με τα γνωστά αποτελέσματα:
Και η πορεία της πρώτης ανταλλαγής ομολόγων (στο 21% μετά τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου) έμεινε στον αέρα και χρειάσθηκε (στις 27 Οκτωβρίου) νέα απόφαση για ακόμη μεγαλύτερο «κούρεμα» με την συμμετοχή ιδιωτών, προς χάριν του οποίου πραγματοποιήθηκε η κυβερνητική αλλαγή στη χώρα.
Με βάση το αποτυχημένο «ελληνικό πείραμα» και ενώ η κρίση βαθαίνει και η προοπτική προσφυγής και άλλων χωρών στον μηχανισμό είναι ορατή, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και όλες οι περιφερειακές χώρες τάσσονται τώρα κατά της συμμετοχής των ιδιωτών.
Γερμανία, Φινλανδία και Ολλανδία επιμένουν στη ρήτρα για συμμετοχή ιδιωτών, με το Βερολίνο να φαίνεται έτοιμο να παραιτηθεί μόνο στην περίπτωση που θα δημιουργηθεί η «ισχυρή ομάδα», η «σούπερ Λίγκα», όπως την ονόμασαν, των χωρών εκείνων που θα δέχονταν αυστηρό δημοσιονομικό έλεγχο, δηλαδή αλλαγή των συνθηκών στην πράξη.
Την ώρα που δημοσιεύματα φέρουν ακόμη και την Ιταλία να προσφεύγει στον μηχανισμό και η κρίση χρέους διευρύνεται, διαπιστώνουμε πως τα επόμενα «θύματα» της κρίσης μαγειρεύουν πριν πεινάσουν με βάση την ελληνική τραυματική εμπειρία.
Με λίγα λόγια, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να κάνει κάτι που δεν είχε ξαναγίνει, απέτυχε και τώρα, με βάση αυτή την αποτυχία, οι άλλοι φροντίζουν να μην υποστούν τα ίδια.
Και αυτό είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται η κυβέρνηση Παπανδρέου στο σύνολό της – παρά το γεγονός ότι τώρα, ένας-ένας, προσπαθούν να βγάλουν απ’ έξω την ουρά τους.
Ανάμεσά τους και ο κ. Πάγκαλος που μιλώντας χθες στην «Καθημερινή» έριξε τις ευθύνες στο οικονομικό επιτελείο που απέτυχε στην εφαρμογή του Μνημονίου.
Όταν, όμως, η Ελλάδα μετατρεπόταν σε πειραματόζωο με τη συμμετοχή των ιδιωτών, δεν είχε μιλήσει κανείς!
Ακόμη και σήμερα, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πού βρίσκεται η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων.
Όπως μετέδωσε το Ρόιτερ’ς μάλιστα, η χώρα μας έχει ξεκινήσει απ' ευθείας διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες, παρακάμπτοντας ουσιαστικά το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF), για το οποίο υπάρχουν πια ισχυρές αμφιβολίες εάν μπορεί να εξασφαλίσει ισχυρή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
Το πείραμα συνεχίζεται δηλαδή, την ώρα που οι άλλοι δεν θέλουν να αποδεχθούν την ίδια διαδικασία για τους εαυτούς τους...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου