Η κυβέρνηση Παπαδήμου οδηγεί στο τέλος της μεταπολίτευσης

Γράφει ο Χρίστος Βαχτσιαβάνος
Μπορεί το πολιτικό θρίλερ των περασμένων ημερών να έλαβε τέλος, η τελική "μάχη" της Ελλάδας όμως, η οποία θα κρίνει τη ζωή μας για τις επόμενες δεκαετίες, τώρα ξεκινά.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποφάσισε, στην πλειοψηφία του, να συνεργαστεί προκειμένου να ολοκληρωθούν οι οικονομικές υποχρεώσεις της...χώρας και να οδηγηθούμε εντός 3-4 μηνών σε εκλογές.
Οι πιέσεις των δανειστών ήταν ασφυκτικές και χωρίς καμία διάθεση αλληλεγγύης. Κάθε άλλο μάλιστα... Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε επιτρέψει τα τελευταία δύο χρόνια η Ελλάδα να λοιδορείται παγκοσμίως, να εξευτελίζεται στον έσχατο βαθμό, να διαπομπεύεται χωρίς όριο. Οι δανειστές βρίσκουν και τα κάνουν. Απαιτούν δικτατορικά τα "θέλω" τους γιατί έχουν συνηθίσει την απάθειά μας. Απειλούν κάθε λίγο γιατί γνωρίζουν πως οι απειλές τους θα πιάσουν... Δόση ή χρεοκοπία, Μεσοπρόθεσμο ή Χρεοκοπία, Ψήφιση Σύμβασης ή Δραχμή;
Και καταφέρνουν εύκολα να τρομοκρατήσουν από τη στιγμή που και η πλειοψηφία των ΜΜΕ, δουλοπρεπώς, τους υπηρετεί. Ο λαός πρέπει να γνωρίζει πως δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Όμως υπάρχει αξιοπρέπεια, υπάρχει φιλότιμο, υπάρχει υπερηφάνεια, που πάντα χαρακτήριζε αυτόν τον λαό. Τα -ακόμη- πιο δύσκολα θα έρθουν ούτως ή άλλως, εδώ που έχουμε φτάσει. Το θέμα είναι πως είσαι διατεθειμένος να ζήσεις... Μια ζωή δούλος των δανειστών και πεινασμένος ανάλογα με τις ορέξεις τους ή φτωχός για κάποια χρόνια αλλά ελεύθερος και ανεξάρτητος;
Ας γυρίσουμε όμως στα αμιγώς πολιτικά... Η κυβέρνηση που δημιουργήθηκε, μετά από υποχωρήσεις εκατέρωθεν, δεν είναι δημοκρατικά εκλεγμένη. Είναι διορισμένη! Και αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπόψιν τους όσοι δήθεν προοδευτικοί επιθυμούν την παραμονή της για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο λαός δεν έχει δώσει την έγκρισή του για ένα τέτοιο εγχείρημα και αυτό δε θα πρέπει να το ξεχνούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ που τη στηρίζουν με τόσο πάθος από το πρωί ως το βράδυ.
Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να αποχώρησε (καιρός ήταν) από την πρωθυπουργία, και αυτό σίγουρα αποτελεί θετική εξέλιξη, αλλά και ο Αντ.Σαμαράς, ίσως, γνωρίζει πως αν η νέα κυβέρνηση ταυτιστεί με τις πολιτικές της παλιάς, θα συμπαρασύρει και το κόμμα της ΝΔ σε πτώση.
Η επιλογή του Λ. Παπαδήμου, ενός τραπεζίτη(!) και όχι πολιτικού, για τη θέση του πρωθυπουργού είναι κάτι εξίσου ανησυχητικό. Πολλοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο γεγονός πως ο νέος πρωθυπουργός, ως τεχνοκράτης, θα καταφέρει να συμμαζέψει -τουλάχιστον- τα του οίκου μας και να επαναφέρει την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. ΟΜΩΣ, μια τέτοια ανάλυση θα ήταν αρκετά αφελής εκ μέρους μας...
Γιατί οι "εταίροι" μας πανηγυρίζουν μετά το διορισμό Παπαδήμου; Γιατί απαλλάχτηκαν από τον ανίκανο Παπανδρέου, θα μπορούσατε να πείτε... Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με τη φυσιογνωμία του κ.Παπαδήμου και τις απόψεις του. Ο νέος πρωθυπουργός ανήκει στη νεοφιλελεύθερη σχολή και είναι άνθρωπος της αγοράς. Με λίγα λόγια, βρίσκεται μέσα στο "καλούπι" που και εκείνοι βρίσκονται, της υποταγής στα συμφέροντα των ελίτ και των τραπεζών.
Ο κ. Παπαδήμος, εκτός των άλλων, καλείται τώρα να εφαρμόσει αυτό με το οποίο διαφωνούσε πριν ένα μήνα, το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους κατά 50%. Το σίγουρο είναι πως θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί... Για τους δανειστές βέβαια, όχι για το μέσο Έλληνα, καθώς η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, της οποίας την υλοποίηση θα εγγυηθεί, δεν προσφέρει καμία λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους και αποσκοπεί μόνο στη λεηλασία του εθνικού πλούτου και στην αναβολή των υποχρεώσεων μας (διευρυμένων) για αργότερα.
Στο τέλος του...δρόμου, ο κ. Παπαδήμος θα φύγει καταχειροκροτούμενος από τα ΜΜΕ της διαπλοκής που θα του ζητάνε να παραμείνει κι άλλο, αποδοκιμαζόμενος, μακροπρόθεσμα, από τους Έλληνες, έχοντας όμως συμπαρασύρει μαζί του το μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος στο, πραγματικό, ΤΕΛΟΣ της μεταπολίτευσης..!