Η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, έχει εντελώς εξευτελιστεί και ταπεινωθεί, έχει χαθεί η χαρά, έχει χαθεί η πίστη, κανείς δεν γιορτάζει, όλοι περνούν αυτές τις μέρες μέσα στην αγωνία, κανείς δεν... περιμένει κάτι καλύτερο για το 2012.
Και μάλιστα και με τη βούλα του Ευρωβαρόμετρου, που εμφάνισε τους Έλληνες ως τον πιο απαισιόδοξο λαό της Ευρώπης. (Μιλάμε για έναν λαό που κατείχε την πρωτιά στην αισιοδοξία, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της Ιστορίας του).
Σχηματίστηκε μια κυβέρνηση και τώρα διαπιστώνεται πως ουδείς γνωρίζει για ποιον λόγο μπήκαμε στην περιπέτεια.
Ψηφίστηκε ένας προϋπολογισμός και τώρα συνειδητοποιούμε πως δεν τον είχε διαβάσει κανείς – όπως έγινε και με το Μνημόνιο και όπως συμβαίνει με ό,τι ψηφίζεται εδώ και χρόνια - και μάλιστα από ανθρώπους που προκάλεσαν τη διεθνή έκπληξη με την ανθηρή τους περιουσιακή κατάσταση.
Όλοι αναγνωρίζουν πως ό,τι έγινε μέχρι τώρα συνιστά εγκληματικό λάθος, αλλά ουδείς κάθεται να σκεφθεί κάτι το ριζοσπαστικό, προκειμένου να δοθεί μια λύση έστω και την ύστατη στιγμή.
Η γενική αίσθηση είναι πως πηγαίνουμε κατ’ ευθείαν στον γκρεμό.
Ρωτάμε πώς πάει το PSI και δεν ξέρει να μας πει κανείς τίποτε.
Πληροφορούμεθα ότι η εφεδρεία απέτυχε, αλλά η διαδικασία συνεχίζεται και υποβάλλονται αιτήματα για εξαιρέσεις.
Υπουργικά συμβούλια αναβάλλονται για διαβουλεύσεις, υπουργοί ασχολούνται με τα καθήκοντά τους στα διαλείμματα των εσωκομματικών τους ενασχολήσεων, το οικονομικό επιτελείο δεν ξέρει τι του γίνεται, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να επιβληθεί στο υπουργικό του συμβούλιο, η χώρα παραμένει ακυβέρνητο καράβι.
Καμιά πρωτοβουλία, καμιά έμπνευση, κανένα στιβαρό χέρι, κανένα μυαλό σε λειτουργία, λαπαδιασμένοι εγκέφαλοι, κανένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στον λαό και στη χώρα.
Μέσα στη σύγχυση, ξαναχτύπησαν (άλλοι) 27 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με έναν κατάλογο προτάσεων.
Έναν τόσο μακρύ κατάλογο προτάσεων προς τον πρωθυπουργό και προς διάφορα υπουργεία, που θαρρείς πως γράφτηκαν για… να μην εφαρμοστεί ούτε μία!
Προτείνουν μάλιστα και συγκρότηση… Ομάδας Διοίκησης Έργου στα… πρότυπα της ολυμπιακής προετοιμασίας «η οποία θα διασφαλίσει την οριζόντια διασύνδεση και συνέργεια των εμπλεκόμενων κατά περίπτωση φορέων».
Αν εξαιρέσουμε αυτές που απλώς γράφτηκαν για να γραφούν (ενίσχυση του προσωπικού των ειρηνοδικείων, μείωση του διαστήματος που απαιτείται για τις διαδικασίες για τη χορήγηση αναπηρικού επιδόματος, ολοκλήρωση των διαδικασιών ανανέωσης της χορήγησης αναπηρικής σύνταξης εντός ενός μήνα, έλεγχος των τιμών στα είδη βασικής κατανάλωσης, αναδιάρθρωση των δανείων τα οποία έχουν χορηγηθεί από ιδιωτικές τράπεζες), όλες οι υπόλοιπες απαιτούν να συμβεί στη χώρα μια πραγματική κοσμογονία.
Συγγνώμη, αλλά αν ήταν δυνατόν να συμβούν όλα αυτά, δεν θα είχαν ήδη συμβεί;
Και συγγνώμη, όταν το κάθε υπουργείο μόνο του δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του, μπορεί να θεωρηθεί λογικός όποιος προτείνει να συνεργαστούν όλα μαζί;
Αδύνατον!
Πριν προλάβουμε να χωνέψουμε τον μακρύ κατάλογο των «27», μας ήλθε κατακέφαλα και άλλος κατάλογος, από 14 αυτή τη φορά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Αυτός πια είναι σκέτο ευχολόγιο.
Ζητούν τη δημιουργία μιας… Εθνικής Επιτροπής η οποία θα σχεδιάζει και θα εφαρμόζει ως Ενιαίο Επιχειρησιακό Κέντρο Συντονισμού τις δράσεις για την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.
Και αμέσως τα συνθήματα:
«Κανείς συνάνθρωπός μας δεν πρέπει να μένει μόνος και αβοήθητος.
Σκοπός μας είναι:
«Κανένα παιδί χωρίς γάλα και φαγητό»,
«Κανένα παιδί χωρίς εμβόλιο»,
«Κανείς συνάνθρωπός μας να μην τρώει από τα σκουπίδια και να κοιμάται στις πλατείες»,
«Κανείς συνάνθρωπός μας να μην στερείται την αναγκαία για την ζωή του φαρμακευτική αγωγή».
Πρέπει να τρέξουμε για να προλάβουμε τα χειρότερα που έρχονται.
Πιστεύουμε βαθύτατα ότι ο ελληνικός λαός θα επικροτήσει κάθε προσπάθεια που καλλιεργεί Συλλογικές Αξίες για μια Ελλάδα της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς»!
Φυσικά, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να επικροτήσει τίποτε από όλα αυτά, διότι έχει χάσει την πίστη του.
Επομένως; Επομένως αν δεν γίνει αντιληπτό πως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, διάφοροι ανόητοι θα συνεχίσουν να λειτουργούν με το βλέμμα στις εκλογές, παριστάνοντας τους σωτήρες και ψηφοθηρώντας.
Και πάνω απ’ όλα πιστεύοντας ακόμη ότι «κάνουν για τη δουλειά».
Και το χειρότερο. Όσο περνά ο καιρός, στους παλαιούς προστίθενται και νέοι «σωτήρες»…
Υ.Γ. Με τέτοιους «εγκέφαλους», τι να σου κάνει και το «πνεύμα των Χριστουγέννων»;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου