Toυ ΧΑΡΗ ΛΕΟΝΤΑΡΗ,
Φιλολόγου-πρ. Δημ. Συμβούλου Ιωαννίνων
Οι Σπαρτιάτες κατά την αρχαιότητα κάθε πολίτη, άνδρα ή γυναίκα, που είχε σωματικό ελάττωμα τον έρριχναν στον Kαιάδα για να έχουν μόνο υγιείς πολίτες. Έτσι εξασφάλιζαν στρατό δυνατό και απαλλάσσονταν από την υποχρέωση να φροντίζουν για άτομα που έχρηζαν κρατικής βοήθειας.
Βλέποντας, λοιπόν, πώς σήμερα αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα κοινωνικές ομάδες ευπαθείς, μήπως συνειρμικά έχουμε μια παρόμοια κατάσταση κοινωνικής αναλγησίας από το κράτος μας, τηρουμένων βεβαίως των...ποιοτικών αναλογιών; Στον Καιάδα δεν οδηγούνται καθημερινά πλήθος πολιτών, όταν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε τις πλέον φυσικές τους ανάγκες, όπως είναι η τροφή, η θέρμανση, η ασφάλεια; Τα βασικά μας κοινωνικά δικαιώματα, όπως η εργασία, η ευημερία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ασφάλιση, η περίθαλψη κοντεύουν να εξαφανιστούν ακόμα και από τον χάρτη της σύγχρονης Ελλάδας. Η φτώχεια, η ανεργία και τα αλλεπάλληλα χαράτσια έχουν οδηγήσει τον κόσμο στην απόγνωση, στην ανασφάλεια και στο περιθώριο.
Έρευνα αυτών των ημερών έδειξε ότι εκατοντάδες παιδάκια της Αθήνας που φοιτούν σε παιδικούς σταθμούς και σε Νηπ/γεία πηγαίνουν στο σχολείο νηστικά ή υποσιτιζόμενα! Και όμως οι πολιτικοί μας ανταγωνίζονται στα ωραία λόγια, στις υποσχέσεις και στις υποκρισίες. Επιτέλους, χάθηκε κάθε ίχνος ανθρωπιάς; Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο χρόνος των εκλογών και σε ποια θέση εξουσίας θα βρεθούν, ώστε να είναι πάλι αυτοί που θα διαχειριστούνε την κεντρική πολιτική. Έτσι συνήθησαν και έτσι ονειρεύονται. Είναι βέβαιο ότι έχουν αντιληφθεί την κρίση των πολλών και γι’ αυτό βιάζονται να κλείσουν τον κύκλο και να αρπάξουν ξανά την εξουσία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που όλοι οι άνθρωποι του συστήματος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες, προσπαθούν με όλα τα μέσα να στρέψουν το ενδιαφέρον μας στις μελλοντικές εξελίξεις, αλλά μόνο μέσα στο ίδιο πολιτικό περιβάλλον με τα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους θεσμούς.
Δείχνουν όλοι οι άνθρωποι του συστήματος, δεξιοί, σοσιαλιστές, αριστεροί, ότι η Ελλάδα χωρίς αυτούς δεν έχει μέλλον, δεν έχει προοπτική. Αναμφίβολα έχουν οργανώσει το κράτος, την οικονομία και τους θεσμούς έτσι ώστε δύσκολα μπορεί να ξεφύγει από τα χέρια τους ο έλεγχος της εξουσίας. Και πράγματι μέχρι λίγο καιρό πριν, είτε θεατρικά είτε σε βάση πραγματική, είχαν διαμορφωθεί συνθήκες που κατηύθυναν τους πολίτες σε διαφορετικές πολιτικές επιλογές.
Σήμερα οι ιδεολογίες των κομμάτων, τα δόγματα και οι πολιτικές θεωρίες, αν και αναγκαίες για το κοινωνικό γίγνεσθαι, έχασαν παντελώς το περιεχόμενο εξαιτίας της κατάχρησης και της ιδιοποίησης από μερίδα πολιτικών. Και γι’ αυτό μέσα στο κλίμα της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας δεν υπάρχει χώρος για να ευδοκιμήσουν ιδέες και προτάσεις από τα ίδια πολιτικά πρόσωπα.
Τίθεται από πολλούς συμπολίτες το ερώτημα: συμφωνούμε με τις διαπιστώσεις, αλλά δεν υπάρχει καμιά διαφορετική πρόταση. Τι να κάνουμε; Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο λαός μας δεν έχει ορφανέψει ούτε από ικανούς ανθρώπους ούτε από ιδέες. Λείπει αυτή τη στιγμή η συλλογική αντίδραση στη βάση καθοδήγησης και οργάνωσης. Εδώ έχουμε μεγάλη ευθύνη όλοι μας. Οφείλουμε να παραμερίσουμε τις ιδεολογικές μας καταβολές και να ενοποιήσουμε πολιτικά όλους τους πολίτες που σκέφτονται διαφορετικά από το «κατεστημένο». Υπάρχουν άνθρωποι άξιοι, κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι και με ώριμη πολιτική σκέψη σε όλο το πολιτικό φάσμα. Άρα είναι άμεση ανάγκη μια κινητοποίηση ώστε η πολιτική ενοποίηση να μορφοποιηθεί σε έκφραση και σε δράση.
Βεβαίως το όλο σύστημα δεν πρόκειται να παραδοθεί σε κινήματα ανατρεπτικά της κατάστασης και γι’ αυτό ο αγώνας θα είναι και άνισος και δύσκολος. Αλλά αυτό το κίνημα των πολιτών σήμερα βρίσκει απήχηση στη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου και θα είναι οδυνηρό για όλους, αν σήμερα δεν διαδραματίσει σημαντικό πολιτικό ρόλο.
Ας μην μείνουμε μόνο στην αγανάκτηση και στην απόρριψη των πολιτικών. Η κοινωνία για να μπορέσει στη δύσκολη συγκυρία να σταθεί όρθια και να υπάρχει μέσα σε μια Ευρώπη δημοκρατική, αυτό που λεγόταν «Ευρώπη των λαών» χρειάζεται νέες πολιτικές δυνάμεις με όραμα την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και των κοινωνικών δικαιωμάτων μας.
Φιλολόγου-πρ. Δημ. Συμβούλου Ιωαννίνων
Οι Σπαρτιάτες κατά την αρχαιότητα κάθε πολίτη, άνδρα ή γυναίκα, που είχε σωματικό ελάττωμα τον έρριχναν στον Kαιάδα για να έχουν μόνο υγιείς πολίτες. Έτσι εξασφάλιζαν στρατό δυνατό και απαλλάσσονταν από την υποχρέωση να φροντίζουν για άτομα που έχρηζαν κρατικής βοήθειας.
Βλέποντας, λοιπόν, πώς σήμερα αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα κοινωνικές ομάδες ευπαθείς, μήπως συνειρμικά έχουμε μια παρόμοια κατάσταση κοινωνικής αναλγησίας από το κράτος μας, τηρουμένων βεβαίως των...ποιοτικών αναλογιών; Στον Καιάδα δεν οδηγούνται καθημερινά πλήθος πολιτών, όταν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε τις πλέον φυσικές τους ανάγκες, όπως είναι η τροφή, η θέρμανση, η ασφάλεια; Τα βασικά μας κοινωνικά δικαιώματα, όπως η εργασία, η ευημερία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ασφάλιση, η περίθαλψη κοντεύουν να εξαφανιστούν ακόμα και από τον χάρτη της σύγχρονης Ελλάδας. Η φτώχεια, η ανεργία και τα αλλεπάλληλα χαράτσια έχουν οδηγήσει τον κόσμο στην απόγνωση, στην ανασφάλεια και στο περιθώριο.
Έρευνα αυτών των ημερών έδειξε ότι εκατοντάδες παιδάκια της Αθήνας που φοιτούν σε παιδικούς σταθμούς και σε Νηπ/γεία πηγαίνουν στο σχολείο νηστικά ή υποσιτιζόμενα! Και όμως οι πολιτικοί μας ανταγωνίζονται στα ωραία λόγια, στις υποσχέσεις και στις υποκρισίες. Επιτέλους, χάθηκε κάθε ίχνος ανθρωπιάς; Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο χρόνος των εκλογών και σε ποια θέση εξουσίας θα βρεθούν, ώστε να είναι πάλι αυτοί που θα διαχειριστούνε την κεντρική πολιτική. Έτσι συνήθησαν και έτσι ονειρεύονται. Είναι βέβαιο ότι έχουν αντιληφθεί την κρίση των πολλών και γι’ αυτό βιάζονται να κλείσουν τον κύκλο και να αρπάξουν ξανά την εξουσία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που όλοι οι άνθρωποι του συστήματος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες, προσπαθούν με όλα τα μέσα να στρέψουν το ενδιαφέρον μας στις μελλοντικές εξελίξεις, αλλά μόνο μέσα στο ίδιο πολιτικό περιβάλλον με τα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους θεσμούς.
Δείχνουν όλοι οι άνθρωποι του συστήματος, δεξιοί, σοσιαλιστές, αριστεροί, ότι η Ελλάδα χωρίς αυτούς δεν έχει μέλλον, δεν έχει προοπτική. Αναμφίβολα έχουν οργανώσει το κράτος, την οικονομία και τους θεσμούς έτσι ώστε δύσκολα μπορεί να ξεφύγει από τα χέρια τους ο έλεγχος της εξουσίας. Και πράγματι μέχρι λίγο καιρό πριν, είτε θεατρικά είτε σε βάση πραγματική, είχαν διαμορφωθεί συνθήκες που κατηύθυναν τους πολίτες σε διαφορετικές πολιτικές επιλογές.
Σήμερα οι ιδεολογίες των κομμάτων, τα δόγματα και οι πολιτικές θεωρίες, αν και αναγκαίες για το κοινωνικό γίγνεσθαι, έχασαν παντελώς το περιεχόμενο εξαιτίας της κατάχρησης και της ιδιοποίησης από μερίδα πολιτικών. Και γι’ αυτό μέσα στο κλίμα της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας δεν υπάρχει χώρος για να ευδοκιμήσουν ιδέες και προτάσεις από τα ίδια πολιτικά πρόσωπα.
Τίθεται από πολλούς συμπολίτες το ερώτημα: συμφωνούμε με τις διαπιστώσεις, αλλά δεν υπάρχει καμιά διαφορετική πρόταση. Τι να κάνουμε; Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο λαός μας δεν έχει ορφανέψει ούτε από ικανούς ανθρώπους ούτε από ιδέες. Λείπει αυτή τη στιγμή η συλλογική αντίδραση στη βάση καθοδήγησης και οργάνωσης. Εδώ έχουμε μεγάλη ευθύνη όλοι μας. Οφείλουμε να παραμερίσουμε τις ιδεολογικές μας καταβολές και να ενοποιήσουμε πολιτικά όλους τους πολίτες που σκέφτονται διαφορετικά από το «κατεστημένο». Υπάρχουν άνθρωποι άξιοι, κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι και με ώριμη πολιτική σκέψη σε όλο το πολιτικό φάσμα. Άρα είναι άμεση ανάγκη μια κινητοποίηση ώστε η πολιτική ενοποίηση να μορφοποιηθεί σε έκφραση και σε δράση.
Βεβαίως το όλο σύστημα δεν πρόκειται να παραδοθεί σε κινήματα ανατρεπτικά της κατάστασης και γι’ αυτό ο αγώνας θα είναι και άνισος και δύσκολος. Αλλά αυτό το κίνημα των πολιτών σήμερα βρίσκει απήχηση στη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου και θα είναι οδυνηρό για όλους, αν σήμερα δεν διαδραματίσει σημαντικό πολιτικό ρόλο.
Ας μην μείνουμε μόνο στην αγανάκτηση και στην απόρριψη των πολιτικών. Η κοινωνία για να μπορέσει στη δύσκολη συγκυρία να σταθεί όρθια και να υπάρχει μέσα σε μια Ευρώπη δημοκρατική, αυτό που λεγόταν «Ευρώπη των λαών» χρειάζεται νέες πολιτικές δυνάμεις με όραμα την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και των κοινωνικών δικαιωμάτων μας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου