Είναι σαν να παρακολουθώ την εξής σκηνή:
Είμαστε μια παρέα έξι ατόμων και πηγαίνουμε συχνά για φαγητό. Μόλις τελειώνουμε το φαγητό, οι τρείς σηκώνονται και φεύγουν και αναγκαστικά οι ίδιοι τρείς που μένουμε, πληρώνουμε πάντα τον λογαριασμό. Μέχρι πότε, όμως;
Πάλι είμαι θυμωμένη και δεν θέλω να αποδεχθώ ότι ζω σε ένα σκηνικό του... παραλόγου! Καθημερινά στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση παρελαύνουν όλα τα κυβερνητικά στελέχη για να πουν ότι δεν λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός και ότι όλα είναι διαλυμένα! Αυτοί πότε θα κάνουν τη δουλειά τους και θα σταματήσουν τις βόλτες στα κανάλια; Κάνουν διαπιστώσεις, όπως ακριβώς εσείς και εγώ που πηγαίναμε στη δουλειά μας καθημερινά και γυρνούσαμε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και διαπιστώναμε ότι δεν πάει καλά η χώρα, αφού μόνο εμείς πληρώναμε φόρους και οι άλλοι με τα αυτοκίνητα πολυτελείας δήλωναν εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Και λέγαμε και άλλα πολλά στη συνέχεια. Ότι το Μνημόνιο δεν είναι η λύση, ούτε το Μεσοπρόθεσμο, ότι η λύση είναι αφενός η αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική και αφετέρου η πάταξη της φοροδιαφυγής.
Αυτοί τότε μας έλεγαν ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα (και το ξαναείπαν και πρόσφατα), το λένε κάθε φορά δηλαδή που παίρνουν νέα μέτρα τα οποία αφορούν εμάς. Και τα λένε αυτά και κανείς δεν τους βάζει στη θέση τους, κανείς δεν απαιτεί να ζητήσουν συγγνώμη! Ωστόσο, είναι οι ίδιοι αυτοί οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος, την τελευταία εικοσαετία τουλάχιστον, που ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας και τολμούν να διαπιστώνουν ότι η κρατική μηχανή είναι διαλυμένη!
Με ποιον διαλέγονται; Μόνοι τους; Με τους δημοσιογράφους; Μα γιατί αυτοί οι δημοσιογράφοι τους ανέχονται; Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζονται ως παρατηρητές ή σωτήρες αυτοί που μας κατάντησαν έτσι; Βρήκαν κάποια καινούρια συνταγή και τολμάνε και κυκλοφορούν στα κανάλια για να μιλάνε για μεταρρυθμίσεις, λες και δυο ολόκληρα πια χρόνια ήταν άλλοι στη θέση τους και σαν οι μεταρρυθμίσεις να μην έχουν ιδεολογικό πρόσημο!
Επιπλέον οι μεταρρυθμίσεις είναι πολύ δύσκολη πολιτική ατζέντα που απαιτεί πολύ δουλειά, κοινωνικές συμμαχίες, διάλογο και εμπιστοσύνη στους πολίτες, και οπωσδήποτε έλλειψη αλαζονείας. Τίποτα από αυτά δεν χαρακτήριζαν τους υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης – που είναι και οι σημερινοί. Εμφανίζονται σαν «θλιμμένες μαντόνες» για την έλλειψη χρημάτων στο υπουργείο τους, λες και δεν ήταν στην κυβέρνηση που όχι μόνο δεν κατάφερε τίποτα αλλά μας βύθισε και λίγο παραπάνω στην κρίση εξαιτίας της ανικανότητάς της! Λες και δεν ήταν οι ίδιοι που μας κορόιδευαν για την ανάγκη να μοιραστούμε όλοι τα βάρη δίκαια και αφού απαξίωσαν τελείως το δημόσιο τομέα, έκοβαν από τον μισθό μας αλλά μετά ξεχνούσαν να εισπράξουν τα εκατομμύρια που χρωστάνε κάποιοι από το ΦΠΑ, τα οποία που εμείς έχουμε προπληρώσει, ή ξεχνούσαν να ξαναδούν τις φωτογραφίες από τις πισίνες και τα τζιπ.
Μα πώς τους ανέχεστε να μας κάνουν κήρυγμα και να το παίζουν τιμωροί; Επί δυο χρόνια αυτοί οι υπουργοί ανέχονται να πληρώνουν οι μισοί Έλληνες για να τους ψηφίζει το άλλο μισό που καλοπερνάει!
__________________________
*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου