Έτσι ήταν και πέρσι, αλλά φέτος η κατάσταση χειροτέρεψε. Χιλιάδες άνθρωποι είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, χιλιάδες άλλοι τα έχασαν εντελώς. Η ζωή τους ανατράπηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Πράγματα που μέχρι... πρότινος ήταν δεδομένα και αυτονόητα δεν είναι πλέον. Όταν δεν το ζεις, είναι δύσκολο να το καταλάβεις.
Παιδιά υποχρεώνονται να σταματήσουν το φροντιστήριο ή τις αθλητικές δραστηριότητές τους, γιατί το οικογενειακό εισόδημα δεν επαρκεί πλέον. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες τους και εξαρτούν την επιβίωσή τους από τη φροντίδα συνανθρώπων τους, αφού η κρατική πρόνοια δεν φτάνει παντού και οι πόροι της μειώνονται δραματικά.
Υπάρχουν και χειρότερα; Υπάρχουν.
Πρώτον, διότι η χώρα δεν έχει πιάσει ακόμη πάτο. Και, δεύτερον, διότι οι περισσότεροι απ’ όσους διαχειρίζονται τις τύχες της ή φιλοδοξούν να τις διαχειριστούν δεν δείχνουν να έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας που βιώνει ο μέσος πολίτης.
Πολιτικοί που διαχειρίζονται τα πράγματα τα τελευταία τέσσερα χρόνια της κρίσης και συνεταίροι σήμερα στην ίδια κυβέρνηση, περί άλλα τυρβάζουν. Οι μεν σπαταλούν χρόνο και φαιά ουσία με το …κολοσσιαίο ζήτημα του χρόνου των εκλογών, οι δε με την εκλογή του νέου αρχηγού, αν δεχτεί ο νυν να αποχωρήσει.
Είναι, στον κόσμο τους την ώρα που η χώρα παραπαίει μεταξύ χρεοκοπίας καικατάρρευσης και οι πολίτες ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους.
Όχι, δεν μπερδέψαμε τις γιορτές. Φταίει η μελαγχολική εβδομάδα τωνΧριστουγέννων, που θυμίζει κάτι από Μεγάλη Εβδομάδα. Χωρίς να διακρίνεται πουθενά στο βάθος κανένα λαμπρό άστρο, που να οδηγεί σε ξέφωτο.
Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες για τη μαυρίλα που εκπέμπει αυτό το κείμενο, μου βγήκε αυθόρμητα. Την άλλη φορά θα προσπαθήσω να περιγράψω μερικά αισιόδοξα σημάδια, καθώς θα μπαίνουμε σε νέο έτος.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου