Το έργο αναφέρεται στη δεκαετία του ’60. Όταν πολλές ελληνικές οικογένειες κατοικούσαν σε οικίσκους πέριξ ενιαίας αυλής και όνειρο είχαν την μετανάστευση των παιδιών τους σε μακρινές χώρες, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Πώς μπόρεσε να παρακολουθήσει το έργο ο πρώην πρωθυπουργός, χωρίς να κυλήσει ένα δάκρυ στα μάτια του, για όσα κακά σώρευσε στους σύγχρονους Έλληνες, που τους έφερε σε κατάσταση χειρότερη εκείνης των ετών ’53-’60;
Προφανώς δεν έχει καμμία τύψη, διότι εξηπάτησε τους ψηφοφόρους, διαβεβαιώσας αυτούς, ότι υπάρχουν χρήματα και θα τους δώσει αυξήσεις ίσες με το ποσοστό του πληθωρισμού. Εξετέλεσε πλέον την αποστολή του. Και είναι ευχαριστημένος. Ουδείς τον απειλεί με διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, αν δεν πληρώσει το «χαράτσι Βενιζέλου». Ούτε βεβαίως μειώθηκαν δραματικά οι αποδοχές τους, για να «σεκλετίζεται». Αντιθέτως, αυτές μάλλον αυξήθηκαν, τουλάχιστον με τις αποζημιώσεις για εκτός έδρας, διανυκτερεύσεις και τα άλλα έξοδα του εξωτερικού.
Τί κι αν υποχρεώθηκε να δεχθεί ως πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο, αντί του εκλεκτού του κ. Πετσάλνικου, που επιθυμούσε; Επέτυχε να επιβάλει τους περισσοτέρους υπουργούς του, με τους οποίους μάλιστα συσκέφθηκε, πριν συγκαλέσει Υπουργικό Συμβούλιο ο διάδοχός του! Ωστόσο ο κ. Παπαδήμος έλαβεν ηυξημένες ψήφους εμπιστοσύνης (255), με την ειδική εντολή της διαχειρίσεως των δημοσιονομικών θεμάτων της χώρας.
Σ΄ αυτή όμως δεν υπάγονται μόνον τα χρέη της χώρας και οι πληρωμές τους. Αλλά και η ικανοποίηση των αξιώσεων της Ελλάδος. Η τελευταία είναι η μόνη χώρα, η οποία δεν εζήτησε και δεν έλαβε το εις χρυσόν αναγκαστικό δάνειο των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Ομοίως δεν αξίωσε και δεν έλαβε την αξία των εσοδειών, που αφαιρέθησαν από τον ελληνικό λαό κατά την Κατοχή, δι΄επιτάξεων, ούτε τις αποζημιώσεις των θυμάτων των ωμοτήτων των γερμανικών στρατευμάτων. Ο προσδιορισμός και των τριών αυτών αξιώσεων είναι εφικτός, η δε εις ευρώ απόδοσή τους δι΄ αναγωγής των οφειλομένων ποσών, επίσης.
Επομένως ο σημερινός πρωθυπουργός καλείται να προβάλει αρμοδίως τις άνω αξιώσεις και σε περίπτωση αρνήσεως της σχετικής υποχρεώσεως της ενοποιημένης πλέον Γερμανίας, προς ικανοποίησή τους, να προσφύγει αμέσως στο αρμόδιο διεθνές δικαστήριο. Η τυχόν παράλειψη του κ. Παπαδήμου να ασχοληθεί με το πρώτιστον αυτό καθήκον του, στοιχειοθετεί το έγκλημα της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος, σε βάρος του ελληνικού δημοσίου και του ελληνικού λαού, διωκόμενο αυτεπαγγέλτως, αν οι δικαστές μας είναι άξιοι της αποστολής τους κατά το Σύνταγμα και θέλουν να διατηρούν το στοιχειώδες κύρος τους.
Οι θεσμοί της Δικαιοσύνης υπάρχουν και λειτουργούν, όχι μόνον για τις υποθέσεις ρουτίνας, αλλά και δι΄εκείνας, όπου εμπλέκονται οι πάσης φύσεως ισχυροί της ημέρας, ακόμη δε και αυτοί που ασκούν την εκτελεστική εξουσία. Ώστε να μην έχει εφαρμογή η παρατήρηση του αμερικανού Ανωτάτου Δικαστού (μέλους του Supreme Court) Καρτόζο, πως «η Δικαιοσύνη είναι αντικειμενική, όταν οι διάδικοι είναι ισοδύναμοι και η υπόθεση ασήμαντη»!
Οι δικαστές έχουν ορκισθεί να τηρούν το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους. Όταν δέχονται παραβιάσεις τούτων για λόγους οιασδήποτε πολιτικής σκοπιμότητος εγκληματούν σε βάρος της Δικαιοσύνης. Δεν είναι νοητό οι Δικαστές των ελληνικών Ανωτάτων Δικαστηρίων να έχουν ολιγότερη ευαισθησία και κρίση, από τους συναδέλφους τους της Ρουμανίας, της Λετονίας και άλλων χωρών.
Αγωνιωδώς αναμένει ο ελληνικός λαός την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το Μνημόνιο, γνωρίζων ότι ουδεμία δανειακή σύμβαση δεν έχει εγκριθεί από τη Βουλή. Ομοίως αναμένει από το αρμόδιο Διοικητικό Δικαστήριο την κρίση του για τη Συνταγματικότητα της προσθέτου φορολογίας των ακινήτων, δι΄ υπερόγκου ποσού, εισπρακτέου με τους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. και με απειλή διακοπής του ρεύματος. Το τελευταίο και μόνον δεν αποτελεί κραυγαλέα παραβίαση του Συντάγματος;
Βασικό καθήκον του σημερινού πρωθυπουργού είναι η πλήρης διαφάνεια. Οι Έλληνες απαιτούν να πληροφορηθούν πόσα χρήματα απεκόμισε το Κράτος από τις περικοπές μισθών και συντάξεων και πού αυτά διετέθησαν. Επίσης, επιθυμούν να πληροφορηθούν πόσα δάνεια έλαβε η χώρα, για ποία αιτία και πόσα χρήματα πληρώθηκαν για καθένα τούτων. Ο λαός πιστεύει, ότι οι πολιτικοί αποφεύγουν να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, για να μην προκύψει ποίοι έλαβαν ποσοστά για καθένα των άνω δανείων.
Το Δεκέμβριο του 2009 το δημόσιο χρέος της Ελλάδος ανερχόταν σε 296 δις ευρώ. Και μετά μία διετία, δηλαδή το Δεκέμβριο του 2011 τούτο έφθασε τα 376 δις ευρώ. Δηλαδή αυξήθηκε κατά 80 δις ευρώ, εκ των οποίων πληρώθηκαν τόκοι 15 δις ευρώ. Πώς διετέθησαν τα υπόλοιπα χρήματα;
Όλα τα κόμματα έχουν υποχρέωση, με ειδικές ερωτήσεις, να ζητήσουν εξηγήσεις για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, για την οποία μάλιστα έχει συσταθεί και Ειδική Αρχή, ωσάν να μην αρκούσαν το Γενικό Λογιστήριο του υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδος.
Αν τα κεφάλαια των δανείων έχουν πληρωθεί δύο και τρεις φορές, με τους νομίμους τόκους τους, η οφειλή τους πρέπει να κηρυχθεί επαχθής από την ελληνική Πολιτεία. Αν δε παραμένουν και πάλι οφειλές, τότε ο πρωθυπουργός θα πρέπει να ζητήσει περίοδο χάριτος και στη συνέχεια καταβολή των οφειλομένων ποσών δια του ποσοστού της αναπτύξεως της χώρας, ώστε να δυνηθεί ο ελληνικός λαός να ανακάμψει από τη σημερινή αθλιότητα, στην οποία τον περιήγαγε η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Β.Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου