Το καθεστώς αυτό το οποίο απεχθάνεται την ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη, καθώς και την άνθηση ικανών προσωπικοτήτων από τα σπλάχνα της κοινωνίας, ελέγχει τη ροή του χρήματος και την ενημέρωση των απλών πολιτών. Έτσι, από το ένα μέρος επιτυγχάνει τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας, με την οποία βρίσκεται σε μια σχέση διαπλοκής, και από το άλλο επιτυγχάνει την αδρανοποίηση της κοινωνίας.
Η φιλελεύθερη υποτίθεται Νέα Δημοκρατία, όσες λίγες φορές κλήθηκε στην εξουσία, αντί να διαλύσει αυτό το καθεστώς και να απελευθερώσει τις κοινωνικές δυνάμεις, τουναντίον προσπάθησε να το εξευμενίσει και να το διαχειριστεί, με αποτέλεσμα να το ταϊζει ακόμα πιο πολύ, σε βάρος της ελεύθερης οικονομικής ανάπτυξης.
Δυστυχώς, και η σημερινή Νέα Δημοκρατία, δεν διδάχτηκε τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος. Σήμερα που το «καθεστώς ΠΑΣΟΚ» είναι στο καναβάτσο και θα μπορούσε να το αποτελειώσει, δυστυχώς του δίνει συνεχώς ανάσες να ανανήψει. Αφού λοιπόν (κακώς) αποφάσισε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, αντί να ζητήσει τον έλεγχο σημαντικών υπουργείων που έχουν να κάνουν με την οικονομία και τον κρατικό μηχανισμό (δηλαδή τις δύο πηγές ισχύος του ΠΑΣΟΚ), άφησε και τα δύο στον έλεγχο του ΠΑΣΟΚ, ενώ η ίδια περιέργως δείχνει να εμπιστεύεται ανθρώπους του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ, ιδίως από το χώρο της ενημέρωσης..
Έτσι το ΠΑΣΟΚ σιωπηλά και μακριά από τα φώτα των ΜΜΕ και του ελέγχου, δημιουργεί στο δημόσιο τομέα τη βάση του για τις επόμενες δεκαετίες, ενώ ταυτόχρονα ταϊζει την παρασιτική οικονομική ελίτ που το στηρίζει, από τις δόσεις της τρόϊκας, σε βάρος της ανάπτυξης.
Θα πρέπει να αντιληφθούν εκεί στη Συγγρού ότι ουδόλως ενδιαφέρουν την κοινωνική βάση οι καρέκλες τους, αλλά η διάλυση αυτού του τυραννικού καθεστώτος, που ενώ έφτασε την κοινωνία στο σημερινό χάλι, εντούτοις θέλει συνεχίσει το ίδιο να την εκμεταλλεύεται.
Μπορούν ή δεν μπορούν;;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου