Οι ταινίες του ποτέ δεν κέρδισαν για μένα πάνω από 3 αστέρια με άριστα τα 5 αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα μιας και η κριτική του καθενός... είναι υποκειμενική. Η μόνη ταινία που μου άρεσε ήταν ο Μελισσοκόμος, αλλά μου άρεσε γιατί είχε γυριστεί στην αγαπημένη μου πόλη τα Γιάννενα και έπαιζε ο τεράστιος Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, ένας από τους πλέον αγαπημένους μου ηθοποιούς.
Βασικά, τον συχαινόμουν τον Αγγελόπουλο ειδικά μετά από την απαράδεκτη στάση του να αποχωρήσει από τις Κάννες το 1995 όταν έμαθε ότι κέρδισε τελικά τη δεύτερη θέση το Βλέμμα του Οδυσσέα, πίσω από το Underground του Εμίρ Κουστουρίτσα. Μα που πας ρε Καραμήτρο που νόμιζες πως θα κέρδιζες το απίστευτα μοναδικό Underground του εκπληκτικού Εμίρ Κουστουρίτσα που προσωπικά λατρεύω όλες του τις ταινίες γιατί πραγματικά το αξίζουν;
Όπως και να το κάνουμε, και ότι και να λέει η θολοκουλτούρα, εάν θέλεις να χάσεις 10 χρόνια από τη ζωή σου, δες ταινία του Αγγελόπουλου. Είναι πιο αργές και από το Θάνατο αν και αυτός μπορεί να σε πάρει ξαφνικά πιο γρήγορα και από την ταχύτητα του φωτός όπως και πήρε τον Αγγελόπουλο. Ακόμα και ο τρόπος ομιλίας του Αγγελόπουλου, μου προκαλούσε ταραχή και εκνευρισμό. Μιλούσε τόσο αργά, που νόμιζα ότι είναι νεκρός εδώ και χρόνια...
Αφού όμως ο Αγγελόπουλος κέρδισε μία μεγάλη αναγνώριση παγκοσμίως, ασχέτως αν σε μένα ποτέ δε μου άρεσε, προφανώς και άξιζε και λόγος δεν μου πέφτει ειδικά όταν η προσφορά του στην Ελλάδα είναι δεδομένη. Σε κάθε περίπτωση έφυγε απρόσμενα, άδικα και τραγικά όπως εξάλλου φεύγουν κάθε μέρα, και πολλοί άλλοι άνθρωποι.
Καλό Ταξίδι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου