Ξέρετε που οφείλονται όλα αυτά; Μήπως στην αδηφάγο παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς που βάζει τα κέρδη πάνω από τους λαούς; Μήπως τους -Εβραίους κατά την πλειοψηφία τους – κερδοσκόπους που θέλουν να επιβάλλουν τις θελήσεις τους στα... κράτη; Μήπως στην κακοδιαχείριση της οικονομίας, στις σπατάλες και στο ξεπούλημα που έκανε το μεταπολιτευτικό κατεστημένο; Όχι βέβαια, όλα αυτά οφείλονται στους "απογόνους του τρίτου Ράιχ", στο "τέταρτο Ράιχ" που θέλουν να δημιουργήσουν οι Γερμανοί εις βάρος μας. Και δείτε ποίοι είναι αυτοί οι απόγονοι του Χίτλερ: Η πρώην κομμουνίστρια Μέρκελ, ανανήψασα συντηρητική, ο Βιετναμέζος Ρέσλερ (υπόδειγμα Αρείου SS) και ο παντρεμένος gay Βεστερβέλε (ο οποίος κρύβει την σβάστικα κάτω από το ροζ τριγωνάκι). Όλοι αυτοί βάλθηκαν να καταστρέψουν την μικρή αλλά έντιμο Ελλάδα και γι' αυτό η πολιτική και πνευματική ελίτ του τόπου πήρε το όπλο της και ξεκίνησε αντιναζιστικό αγώνα. Από την αριστερά της πολιτικής που μιλά για εκφασισμό της κοινωνίας, μέχρι τους συνταξιούχους αντιστασιακούς Θοδωράκη και Γλέζο που ονειρεύονται νέα αντάρτικα. Από τους πικραμένους νεοδημοκράτες Καμμένο και Τράγκα που για όλα τους φταίνε οι Γερμανοί (ενώ από όλα πιστεύουν ότι θα μας σώσει η Δύση βλ. ΗΠΑ) μέχρι και τον πατριωτικό χώρο που επιτέλους βρήκε μία ευκαιρία να υιοθετήσει συστημική ρητορική πουλώντας φτηνό πατριωτισμό.
Παρασυρόμενος όμως έτσι για μία ακόμη φορά πίσω από την ονοματοδοσία των πραγμάτων και των καταστάσεων από το σύστημα της δεξιάς και της αριστεράς που ευθύνεται για όλα αυτά. Το ζήτημα φυσικά δεν είναι η επίδειξη "ναζισμού" ή "αντιναζισμού". Το ζητούμενο είναι να έχει κάποιος αξιοπρέπεια, λογική και διάθεση για ανατροπή αυτής της πραγματικότητας που καταστρέφει την πατρίδα μας και μας οδηγεί στην φτώχεια. Αξιοπρέπεια ώστε να λέει κάποιος τα πράγματα με το ονομά τους. Λογική ώστε να βλέπει την πραγματικότητα και κυρίως διάθεση ώστε να μπορεί να δημιουργήσει κάτι το διαφορετικό από αυτό που θέλει να σερβίρει το σύστημα. Γιατί το τελευταίο σε όλες τις εκφάνσεις του βολεύεται πάρα πολύ από αυτήν την αντιναζιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία τα πετά όλα μέσα και πιστεύει ότι με τον αντιγερμανισμό του θα μπορέσει να βγει καθαρό. Το ίδιο και αν θέλετε μεγάλη μερίδα του λαού μας η οποία στήριξε τα κόμματα που τον οδήγησαν στην καταστροφή, χειροκροτούσε όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ και στο ευρώ παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι σε αυτές τις ενώσεις η Γερμανία από την πρώτη στιγμή είχε τον κυρίαρχο ρόλο λόγω πληθυσμιακών και οικονομικών μεγεθών. Όταν όμως η Ευρώπη αντιπροσώπευε επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις έργων ήταν καλή. Επίσης τα κόμματα ήταν καλά όταν διόριζαν αφειδώς στο δημόσιο (κυρίως αριστερούς για να μην φωνάζουν) και μοίραζαν δανεικό χρήμα δεξιά και αριστερά ήταν υπέροχα. Τώρα όμως ας βρίσουμε όλοι μαζί τον Χίτλερ και τους Γερμανούς για να μπορέσει η τρικομματική του Παπαδήμου να μας σώσει και η αριστερά να παίζει με την επανάσταση της.
Ο πατριωτικός χώρος σαφώς έπρεπε να λάβει θέση κατά του μνημονίου και των λοιπών παραγώγων του, πλήν όμως θα έπρεπε και αυτή ίσως ήταν η μοναδική του ευκαιρία να μπορέσει να προτείνει κάτι το διαφορετικό για την οικονομία και την κοινωνία. Αντίθετα τον βλέπουμε είτε να δίνει συγχωροχάρτι στο κατεστημένο μιλώντας για "πατριωτικό καθήκον", είτε να βγάζει άναρθρες κραυγές, φτηνές και λαϊκίστικες που δεν περιέχουν καμία πρόταση. Η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας καθρεφτίζεται και στο δικό μας πρόσωπο.
Γιατί το να ψάχνουμε τους ενόχους αλλού από εκεί που υπάρχουν δεν οδηγεί σε τίποτε, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να βάλουμε το μυαλό μας κάτω, να προτείνει λύσεις σε αυτή την κοινωνία που έστω και για συγκεκριμένους λόγους έχει αγανακτήσει και ψάχνεται.
Παρασυρόμενος όμως έτσι για μία ακόμη φορά πίσω από την ονοματοδοσία των πραγμάτων και των καταστάσεων από το σύστημα της δεξιάς και της αριστεράς που ευθύνεται για όλα αυτά. Το ζήτημα φυσικά δεν είναι η επίδειξη "ναζισμού" ή "αντιναζισμού". Το ζητούμενο είναι να έχει κάποιος αξιοπρέπεια, λογική και διάθεση για ανατροπή αυτής της πραγματικότητας που καταστρέφει την πατρίδα μας και μας οδηγεί στην φτώχεια. Αξιοπρέπεια ώστε να λέει κάποιος τα πράγματα με το ονομά τους. Λογική ώστε να βλέπει την πραγματικότητα και κυρίως διάθεση ώστε να μπορεί να δημιουργήσει κάτι το διαφορετικό από αυτό που θέλει να σερβίρει το σύστημα. Γιατί το τελευταίο σε όλες τις εκφάνσεις του βολεύεται πάρα πολύ από αυτήν την αντιναζιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία τα πετά όλα μέσα και πιστεύει ότι με τον αντιγερμανισμό του θα μπορέσει να βγει καθαρό. Το ίδιο και αν θέλετε μεγάλη μερίδα του λαού μας η οποία στήριξε τα κόμματα που τον οδήγησαν στην καταστροφή, χειροκροτούσε όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ και στο ευρώ παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι σε αυτές τις ενώσεις η Γερμανία από την πρώτη στιγμή είχε τον κυρίαρχο ρόλο λόγω πληθυσμιακών και οικονομικών μεγεθών. Όταν όμως η Ευρώπη αντιπροσώπευε επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις έργων ήταν καλή. Επίσης τα κόμματα ήταν καλά όταν διόριζαν αφειδώς στο δημόσιο (κυρίως αριστερούς για να μην φωνάζουν) και μοίραζαν δανεικό χρήμα δεξιά και αριστερά ήταν υπέροχα. Τώρα όμως ας βρίσουμε όλοι μαζί τον Χίτλερ και τους Γερμανούς για να μπορέσει η τρικομματική του Παπαδήμου να μας σώσει και η αριστερά να παίζει με την επανάσταση της.
Ο πατριωτικός χώρος σαφώς έπρεπε να λάβει θέση κατά του μνημονίου και των λοιπών παραγώγων του, πλήν όμως θα έπρεπε και αυτή ίσως ήταν η μοναδική του ευκαιρία να μπορέσει να προτείνει κάτι το διαφορετικό για την οικονομία και την κοινωνία. Αντίθετα τον βλέπουμε είτε να δίνει συγχωροχάρτι στο κατεστημένο μιλώντας για "πατριωτικό καθήκον", είτε να βγάζει άναρθρες κραυγές, φτηνές και λαϊκίστικες που δεν περιέχουν καμία πρόταση. Η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας καθρεφτίζεται και στο δικό μας πρόσωπο.
Γιατί το να ψάχνουμε τους ενόχους αλλού από εκεί που υπάρχουν δεν οδηγεί σε τίποτε, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να βάλουμε το μυαλό μας κάτω, να προτείνει λύσεις σε αυτή την κοινωνία που έστω και για συγκεκριμένους λόγους έχει αγανακτήσει και ψάχνεται.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου