Τις εποχές, κατά τις οποίες η αστική τάξη είχε ανάγκη από περισσότερα προνόμια, από περισσότερες εξουσίες, από δυνατότερα ερείσματα, αλλά και από περισσότερα κέρδη – ήταν αψίκορη και, συχνά, επαναστατική. Όσα δεν περνούσαν με την πειθώ και με την ισχύ της στα κοινοβούλια, περνούσαν με τα όπλα. Και συχνά τη δημοκρατική νομιμοφροσύνη των πολιτών την έκριναν οι ξιφολόγχες.
Μέχρι που τα άρπαξε όλα η αστική τάξη. Και εκείνα που μπορούσε να ελέγξει και να κουμαντάρει και εκείνα που δεν μπορούσε να... χειραγωγεί.
Και δεν αρκέστηκε να θέσει υπό τον έλεγχό της τις τράπεζες ή τα χρηματιστήρια ή τα βιομηχανικά μπλοκ ή τις μεταφορές ή τις επικοινωνίες ή τα δίκτυα ή τα ΜΜΕ ή το εμπόριο κ.λπ. κ.λπ. Άρπαξε και τα Ερευνητικά κέντρα και τα ινστιτούτα, έκανε κτήμα της τα τεχνολογικά κέντρα, τις επιστήμες αιχμής, τα οπλικά συστήματα, τα ορυκτά της γης, την αγροτική οικονομία, την υγεία, την παιδεία, εξαγόρασε και τα συνδικάτα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Δηλαδή, εξαπλώθηκε με τόση λαιμαργία παντού, σφετερίστηκε μέσα στα τελευταία 25 χρόνια τα εισοδήματα 7 δισ. ανθρώπων της Γης και αγκάλιασε τόσους τομείς, ώστε να αδυνατεί να τους ελέγξει.
Και προκειμένου να μην απολέσει τον έλεγχο, πετσοκόβει ήδη τη Δημοκρατία. Αφαιρεί, μια – μια, τις πολιτικές και κοινωνικές εγγυήσεις της. Όπως ακριβώς γίνεται σήμερα στην Ελλάδα: Με βουλευτές - πιόνια, με κυβερνήσεις στρατευμένες σε αντιλαϊκά μονοπάτια, με τις εκλογές - εξορκιστές στο όνομα των κινδύνων που απειλούν τη χώρα, με μια τερατώδη αναντιστοιχία ανάμεσα στο εκλογικό σώμα και στη σύνθεση της Βουλής – υποτίθεται ότι η Ελλάδα κυβερνάται, ότι αποφασίζει για τα του οίκου της και ότι είναι δημοκρατικό μέλος της δημοκρατικής Ευρώπης. Αν λειτουργούσε, έστω και στοιχειωδώς, η Δημοκρατία σ’ αυτή τη χώρα, οι πρόωρες εκλογές θα είχαν προκηρυχθεί από τις 30 Οκτωβρίου, οι κάλπες θα είχαν στηθεί την τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου, η Ελλάδα θα είχε νέα Βουλή (και νέα κυβέρνηση). Και η νέα Βουλή, με ψηφίσματά της (για έκτακτες συνθήκες δεν κάνουν λόγο τα γκεσέμια μας;) θα είχε εκδώσει εντάλματα σύλληψης για τους πέντε ή δέκα πρωταιτίους της μειοδοσίας, θα τους είχε παραπέμψει στη Δικαιοσύνη, θα διέγραφε μονομερώς τα εξοντωτικά δάνεια, θα διαμηνούσε στην Τρόικα ότι δεν χρειάζεται άλλα δανεικά, αλλά και δεν αναγνωρίζει δανεικά. Και όταν έφτανε στο σημείο αυτό, θα μπορούσε ν’ αρχίσει με τις Βρυξέλλες μια συζήτηση για το καθεστώς που θα επιθυμούσε να έχει με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. – αν και αυτή επιθυμούσε να έχει μια σχέση με την Ελλάδα...
Τώρα είναι φυσικό -κατά τη βενιζέλεια διατύπωση- η Τρόικα να παριστάνει τη Λερναία Ύδρα και κάθε θέμα που διευθετεί, να σου παρουσιάζει δύο νέα. Οι αλλεπάλληλες υποταγές εκεί οδηγούν. Και όχι μόνο τη μικρή και αδύνατη Ελλάδα, φυσικά. Εκεί οδηγούν και την κραταιά Ιταλία, που αποτελεί την 7η Οικονομία της Γης! Εκεί οδηγούν και την Ισπανία, η οποία μετέχει στους G20! Εκεί θα οδηγήσουν και την υπερφίαλη Γαλλία, η οποία δίχως τα δεκανίκια της κ. Μέρκελ, ήδη θα παραπατούσε. Η υποχώρηση στους φύσει και θέσει αντιδημοκράτες, ανοίγει πόρτες: στον φασισμό!
Μέχρι που τα άρπαξε όλα η αστική τάξη. Και εκείνα που μπορούσε να ελέγξει και να κουμαντάρει και εκείνα που δεν μπορούσε να... χειραγωγεί.
Και δεν αρκέστηκε να θέσει υπό τον έλεγχό της τις τράπεζες ή τα χρηματιστήρια ή τα βιομηχανικά μπλοκ ή τις μεταφορές ή τις επικοινωνίες ή τα δίκτυα ή τα ΜΜΕ ή το εμπόριο κ.λπ. κ.λπ. Άρπαξε και τα Ερευνητικά κέντρα και τα ινστιτούτα, έκανε κτήμα της τα τεχνολογικά κέντρα, τις επιστήμες αιχμής, τα οπλικά συστήματα, τα ορυκτά της γης, την αγροτική οικονομία, την υγεία, την παιδεία, εξαγόρασε και τα συνδικάτα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Δηλαδή, εξαπλώθηκε με τόση λαιμαργία παντού, σφετερίστηκε μέσα στα τελευταία 25 χρόνια τα εισοδήματα 7 δισ. ανθρώπων της Γης και αγκάλιασε τόσους τομείς, ώστε να αδυνατεί να τους ελέγξει.
Και προκειμένου να μην απολέσει τον έλεγχο, πετσοκόβει ήδη τη Δημοκρατία. Αφαιρεί, μια – μια, τις πολιτικές και κοινωνικές εγγυήσεις της. Όπως ακριβώς γίνεται σήμερα στην Ελλάδα: Με βουλευτές - πιόνια, με κυβερνήσεις στρατευμένες σε αντιλαϊκά μονοπάτια, με τις εκλογές - εξορκιστές στο όνομα των κινδύνων που απειλούν τη χώρα, με μια τερατώδη αναντιστοιχία ανάμεσα στο εκλογικό σώμα και στη σύνθεση της Βουλής – υποτίθεται ότι η Ελλάδα κυβερνάται, ότι αποφασίζει για τα του οίκου της και ότι είναι δημοκρατικό μέλος της δημοκρατικής Ευρώπης. Αν λειτουργούσε, έστω και στοιχειωδώς, η Δημοκρατία σ’ αυτή τη χώρα, οι πρόωρες εκλογές θα είχαν προκηρυχθεί από τις 30 Οκτωβρίου, οι κάλπες θα είχαν στηθεί την τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου, η Ελλάδα θα είχε νέα Βουλή (και νέα κυβέρνηση). Και η νέα Βουλή, με ψηφίσματά της (για έκτακτες συνθήκες δεν κάνουν λόγο τα γκεσέμια μας;) θα είχε εκδώσει εντάλματα σύλληψης για τους πέντε ή δέκα πρωταιτίους της μειοδοσίας, θα τους είχε παραπέμψει στη Δικαιοσύνη, θα διέγραφε μονομερώς τα εξοντωτικά δάνεια, θα διαμηνούσε στην Τρόικα ότι δεν χρειάζεται άλλα δανεικά, αλλά και δεν αναγνωρίζει δανεικά. Και όταν έφτανε στο σημείο αυτό, θα μπορούσε ν’ αρχίσει με τις Βρυξέλλες μια συζήτηση για το καθεστώς που θα επιθυμούσε να έχει με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. – αν και αυτή επιθυμούσε να έχει μια σχέση με την Ελλάδα...
Τώρα είναι φυσικό -κατά τη βενιζέλεια διατύπωση- η Τρόικα να παριστάνει τη Λερναία Ύδρα και κάθε θέμα που διευθετεί, να σου παρουσιάζει δύο νέα. Οι αλλεπάλληλες υποταγές εκεί οδηγούν. Και όχι μόνο τη μικρή και αδύνατη Ελλάδα, φυσικά. Εκεί οδηγούν και την κραταιά Ιταλία, που αποτελεί την 7η Οικονομία της Γης! Εκεί οδηγούν και την Ισπανία, η οποία μετέχει στους G20! Εκεί θα οδηγήσουν και την υπερφίαλη Γαλλία, η οποία δίχως τα δεκανίκια της κ. Μέρκελ, ήδη θα παραπατούσε. Η υποχώρηση στους φύσει και θέσει αντιδημοκράτες, ανοίγει πόρτες: στον φασισμό!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου