Ο ήλιος του Pasok έπαψε να ζεσταίνει τους Έλληνες!

Σύμφωνα με το γνωστό δημοτικό τραγούδι μπορεί «στα Σάλωνα να σφάζουν αρνιά», στην πρωτεύουσα όμως σφάζονται για λίγα ξύλα! Δεν έχει μείνει τίποτα. Ντιπ για ντιπ. Άδειασαν οι μάντρες που πουλάνε καυσόξυλα και τώρα πλέον ο καθένας καίει ότι βρει: Άλλος καίει τις αφίσες του Γιωργάκη (που ποζάρει με το σακάκι στον ώμο). Άλλος τα κάρβουνα που είχε για το μπάρμπεκιου. Κι άλλος το σκρίνιο της γιαγιάς του. 

Υπάρχουν βέβαια και οι αμετανόητοι Πασόκοι... που έχουν αράξει Χαριλάου Τρικούπη και Ναυαρίνου και περιμένουν να τους ζεστάνει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ! Εις μάτην. 

Ο ήλιος πεισμάτωσε, βαρέθηκε! Δεκαετίες τώρα μαζεύονταν τα συντρόφια και... άρχιζαν το γνωστό τροπάρι:

«Θα τον σηκώσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι»

Και εδώ που τα λέμε το ουίσκι έρεε άφθονο στα γραφεία των μεγάλων κομματαρχών της Πασοκικής κομαντατούρ. Όλοι μεθυσμένοι ήταν. Μεθυσμένοι από εξουσία, από χρήμα, από αυταρέσκεια. Μια χαρά δούλευε το μαγαζί κι αυτοί πρώτο τραπέζι πίστα. Παρεάκι με τους μεγαλοεργολάβους, τους κατασκευαστές, τους μεγαλοτραπεζίτες. Και δώστου ζεμπεκιές και δώστου το πόπολο να βαράει παλαμάκια. Σιγά που θα κολόνανε στον ήλιο. Τον στοχοποίησαν να τον μεθύσουν εξάπαντως. Χμ, προφανώς δεν τα κατάφεραν. Ο ήλιος κρύφτηκε να μην τους βλέπει. Κι ήρθε ο καιρός κι αγρίεψε και κατρακύλησε το θερμόμετρο και γίναμε ανταγωνιστικοί με τη Σιβηρία!
Ένα περίεργο πράγμα, όποτε η Ελλάδα περνάει δύσκολα, τη ρημάζει κι ο χειμώνας. Έχουν να το λένε ακόμα οι παλιότεροι, για τον βαρύ χειμώνα του ’41 και του ’43 στη διάρκεια της Κατοχής. Θέριζε η πείνα κι όποιος γλύτωνε από το λιμό, πέθαινε από το κρύο.
Ο φετεινός χειμώνας μοιάζει αδυσώπητος. Η Φλώρινα έπιασε -24, το Μέτσοβο -21 και η φτώχεια στρογγυλοκάθησε στα σπίτια των μικρομεσαίων και κάνει σεγόντο την άδεια δεξαμενή του πετρελαίου.
Βέβαια, θα μου πεις, μαζί με τους πρασινοφρουρούς την πληρώνουμε κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι... 

• Που δεν κουνήσαμε ποτέ μας πλαστικές σημαιούλες... 
• Πού δεν κάναμε περατζάδα από τις κλαδικές... 
• Που δεν ζητιανέψαμε οφίτσια στα πολιτικά γραφεία του Κακλαμάνη, του Πεπονή, του Κίμωνα... (επί τη ευκαιρία – Λευτεριά στον Κουλούρη), του Κατσιφάρα, του Γιαννόπουλου... 

Μείναμε λοιπόν στην απέξω, χωρίς καβάτζες, χωρίς διορισμούς, με τα πτυχία μας να κρέμονται σ’ ωραίες κορνίζες σαν μαραμένες ανεμώνες, παρέα με το μονότονο γιατί; 

• Γιατί εγώ με λίαν καλώς στα αζήτητα κι ο άλλος, που έβγαλε το γυμνάσιο με το ζόρι, τμηματάρχης στο υπουργείο; 
• Γιατί αυτούς τους έχρησαν ειδικούς επιστημονικούς συνεργάτες; 
• Γιατί τους άλλους τους έκαναν ειδικούς συμβούλους και ειδικούς γραμματείς; 
• Σε τι τέλος πάντων ειδικεύονταν όλοι αυτοί κι εμείς δεν το μαθαίναμε;

Κι αφού ήταν όλοι τους τόσο ειδικευμένοι, τεχνοκράτες, γιάπηδες και φωστήρες, πώς τολμάει τώρα ο κ. Χρυσοχοΐδης να μας λέει, ότι υπέγραψε το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει! 

Πώς τολμάει η πολλά υποσχόμενη και με περγαμηνές οικονομολόγος κ. Κατσέλη να λέει, ότι ασχολήθηκε για ένα τρίωρο, κάνοντας μια πρόχειρη ανάγνωση. Και το χειρότερο (αν τελικά αληθεύει) πώς τόλμησε ο «καμαρώτος του Δ.Ν.Τ.» να παρουσιάζει πλασματικά νούμερα για το χρέος της πατρίδας μας και να μας οδηγήσει με συνοπτικές διαδικασίες στην κηδεμονία και τον εξευτελισμό;

***
Πολλά συσσωρευμένα γιατί. Τα περισσότερα απ’ αυτά δεν έχουν πλέον σημασία.
Η αυτοκρατορία του ΠΑΣΟΚ καταρρέει και μας συμπαρασύρει όλους. Και τους μέσα και τους έξω. Ένοχους ή αθώους. Who cares;
Τώρα το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το δελτίο καιρού, γιατί αν έχουμε πολικές θερμοκρασίες – κλάφτα Χαράλαμπε - ! Καλά, είπα Χαράλαμπε και θυμήθηκα πως πλησιάζει η γιορτή Του στις 10 του Φλεβάρη.
Μετρήσεις πάντως έδειξαν, ότι ακόμα και στις «καλές» γειτονιές των βορείων προαστίων της Αθήνας η ατμόσφαιρα είναι τελευταία επιβαρυμένη, από το διοξείδιο και τους ρύπους, που βγάζουν τα τζακια, εξ αιτίας της άθλιας ποιότητος των ξύλων που καίνε! 

Μπα! 

Ώστε έφτασε η κρίση μέχρι την Εκάλη, ΣΥΜΠΟΝΩ ΚΑΙ ΘΛΙΒΟΜΑΙ. 

• Τι θ’ απογίνουν τώρα όλα αυτά τα καλόπαιδα; Πώς θα φουλάρουν τα Καγιέν για να πάνε για σκι στην Αράχωβα;
• Πώς θα συντηρήσουν την πισίνα, το τζακούζι και τη Φιλιππινέζα; Και το χειρότερο, πώς θ’ αντέξουν τη μοναξιά; Γιατί πλεόν οι μεγάλοι σπόνσορες ετοιμάζουν βαλίτσες για το κελί 33 στον Κορυδαλλό.

Είναι κι ο Εφραίμ εκεί, για να τους ξομολογήσει! Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια... Στις ένδοξες μέρες του «Τσοβόλα δώστα όλα» και εντεύθεν, όλοι αυτοί ήταν δεξιοτέχνες στο να απομυζούν το δημόσιο κορβανά. Έπαιρναν μυθικά δάνεια, έστηναν οφ-σορ εταιρείες, ξέπλεναν μαύρο χρήμα μέσω του ΟΠΑΠ, έκαναν κουμάντο στο Χρηματιστήριο και εκμεταλλεύονταν κάθετα και οριζόντια όλα τα Ευρωπαϊκά προγράμματα. Ήταν τα πιράνχας της Εθνικής μας οικονομίας. Τσακώνανε τα πακέτα Ντελόρ και δεν περίσσευε για το λαό ούτε το περιτύλιγμα.
Βέβαια να μην τους αδικήσω πέταγαν ενίοτε και κανά μεζέ στους ψηφοφόρους... Μια απευθείας ανάθεση ας πούμε. Μια σύνταξη - μαϊμού. Ένα διορισμό σε πόστο κηφήνα, που νάχει και παράθυρο με θέα... Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να μειδιάς. Εμ, πως! Μείναμε και κάμποσοι σ’ αυτή τη χώρα, που τουλάχιστον μπορούμε να χαμογελάμε, βλέποντας τους σοσιαλιστές να κλαίνε.
«Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε», φωνάζει ο τύπος στη διαφήμιση. 

Αμ έλα που δεν είναι όνειρο, είναι εφιάλτης! Εφιάλτης που ζουν όλοι οι Έλληνες – πλην ΕΝΟΣ. Αυτός ο ΕΝΑΣ, ο μοναδικός, έζησε για λίγο στον παράδεισο της Κόστα Ρίκα! Και τώρα που επέστρεψε θα φιάξει τις βαλίτσες του, για να επισκεφθεί κάποιον άλλο εξωτικό προορισμό της σοσιαλιστικής διεθνούς, αφήνοντας όλους εμάς στην τροχιά της μεγάλης έκρηξης. 

Αυτό που οι αστροφυσικοί ονομάζουν Big Bug...

ΤΖΕΝΝΥ Π. ΣΙΑΜΑΛΕΚΑ