φιλόλογος-συγγραφέας
"Σφηκοφωλιά διαφθοράς" αποκάλεσε επιχειρηματίας – επενδυτής το Υπουργείο Ανάπτυξης, καταγγέλλοντας δημόσια ότι υπάλληλοι του Τμήματος Ιδιωτικών Επενδύσεων τον εκβίαζαν και του ζητούσαν, προκειμένου να προχωρήσουν κάποια... επιχορήγησή του, δεκάδες – χιλιάδες ΕΥΡΩ, ως αντάλλαγμα. Γνωστή – εθνική θα έλεγα – υπόθεση η μίζα σε τούτη τη χρεοκοπημένη – όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά και θεσμικά χώρα.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τέτοιου είδους υποθέσεις απασχολούν, για λίγες μέρες, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προκαλούν κάποιες δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων και, στη συνέχεια, παραπέμπονται, για τα περαιτέρω, στο γνωστό καλάθι της λήθης και της ατιμωρησίας. Άλλωστε, πριν από τον επιχειρηματία – επενδυτή που αποκάλεσε ένα συγκεκριμένο Υπουργείο “σφηκοφωλιά της διαφθοράς”, είχαμε τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό που είχε, επίσημα, διαβεβαιώσει τους ομολόγους του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι “κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα”. Ίσως γι’ αυτή την αποκάλυψη να εισέπραξε και τα ανάλογα ενθουσιώδη χειροκροτήματα κατά την τελετή της αποκαθήλωσής του από τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος στο οποίο μέχρι προχθές προήδρευε.
Όσοι έτυχε να ασχοληθούμε με τα κοινά, παρακινούμενοι από τη γνωστή Περίκλεια διακήρυξη ότι “τους μη μετέχοντας των τοιούτων – δηλαδή των κοινών – ουκ απράγμονας, αλλά αχρείους ηγούμεθα είναι” και όσοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι από την εξέλιξη των κοινών υποθέσεων εξαρτάται και η εξέλιξη των προσωπικών υποθέσεων, έχουμε διαπιστώσει, χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας ότι δεν υπάρχει μόνο μία, αλλά ετούτος ο τόπος είναι γεμάτος από “σφηκοφωλιές της διαφθοράς”.
Είχαμε πάει – για δεύτερη φορά – το γνωστό θέμα των Παλαιών Κληροδοτημάτων Ιωαννίνων, στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων και, επί δυο ολόκληρες ώρες, ξετυλίξαμε με συγκεκριμένα στοιχεία, και αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα το νήμα της γεμάτης από συνταγματική, νομική, οικονομική και ηθική – δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση πολιτική – διαφθορά αυτής υπόθεσης, προκαλώντας την έκπληξη των μελών της Επιτροπής που άκουγαν, για πρώτη φορά, αυτή την υπόθεση. Ήρθε έπειτα από μας ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που ξετύλιξε κι αυτός, απ’ τη δική του πλευρά, το ίδιο νήμα, με λέξεις και φράσεις που προκάλεσαν όχι μονάχα έκπληξη, αλλά και αποτροπιασμό. Και ήλθαν, στη συνέχεια, τα επίσημα Πρακτικά της Επιτροπής, στα οποία, ανάμεσα σε άλλα ηχηρά παρόμοια, αναγράφονται τα ακόλουθα:
Αναφερόμενοι οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, στην αρμόδια Διεύθυνση Εθνικών κληροδοτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, έκαναν λόγο για “εκτροφείο ορνέων” που “δημιουργούν δόλιες καταστάσεις και δεν αφήνουν τίποτε να προχωρήσει” για “διαχρονικούς μηχανισμούς, εμπόδιο για να βολεύονται κάποιοι και να πλουτίζουν διαχρονικά, δημιουργώντας γύρω από τα Κληροδοτήματα τραγέλαφο και σχιζοφρενικές καταστάσεις”, για κατάσταση που “δεν επιτρέπει να μιλάμε για Ευρωπαϊκό Κράτος”, για “μία δεκαετία που χτίζει πάνω στην άλλη”, για “μια γενικευμένη νομοθεσία τριών δικτατορικών καθεστώτων με φασιστικές αντιλήψεις, για ένα τεράστιο διεφθαρμένο σύστημα, με τεράστιες περιουσίες σε νύχια αρπακτικών και για μια κλασική μαφιόζικη λειτουργία”.
Και αυτά ειπώθηκαν ενώπιον ενός ανεκδιήγητου υφυπουργού Οικονομικών – αρμόδιου, υποτίθεται – για τα Κληροδοτήματα – κάποιου Δημήτριου Κουσελά, ο οποίος περιστοιχιζόταν από δυο κυρίες – τη γενική διευθύντρια και τη διευθύντρια αυτής της Δ/νσης – που άκουγαν αυτούς τους βαρείς χαρακτηρισμούς οι οποίοι τους αφορούσαν άμεσα, αλλά έκαναν πως δεν καταλάβαιναν. Και δεν το έκαναν τυχαία. Ήξεραν από προηγούμενες περιπτώσεις ότι θα ειπωθούν απ’ τον καθένα αυτά που έχουν να πουν, θα ξεθυμάνουν, θα βγάλουν ένα Πόρισμα, αυτό θα πέσει στο καλάθι των αχρήστων του Υπουργείου, και αυτό ήταν όλο.
Τώρα οι απλοί πολίτες, αυτοί που κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους και αρχίζουν να διαμαρτύρονται μονάχα όταν η φωτιά πλησιάζει το σπίτι τους, όπως συμβαίνει τώρα που χρεοκοπήσαμε και οι ζημιές απ’ αυτή την τραγική αδιαφορία που δείχναμε αρχίζουν να μας εγγίζουν όλους, θα διερωτηθούν και θα πούνε, μα πώς και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη.
Συμβαίνουν πρώτα, γιατί στο πολιτικό προσκήνιο- πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, κυβερνητικοί και κομματικοί ινστρούχτορες – βρέθηκαν, και βρίσκονται ακόμα - με ελάχιστες εξαιρέσεις, που όμως δεν αναιρούν τον κανόνα – άνθρωποι - “άγνωστοι, ως πολίτες, ακόμα και στους θυρωρούς της πολυκατοικίας τους”, κατά Κατσιφάρα, “κηπουροί”, κατά Φλωρίδη – οι οποίοι ούτε καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, ούτε ενδιαφέρονται να καταλάβουν. Έχουν οι περισσότεροι – οι εξαιρέσεις δεν αναιρούν τον κανόνα – τα γνωρίσματα που αποδίδει στους πολιτικούς της πατρίδας του, αλλά και των άλλων χωρών, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς της Γερμανίας, ο Hans Magnus Enzensberger, στο βιβλίο του “πολιτική και πολιτισμός”: “κυριαρχία της μετριότητας, έλλειψη κριτικής ικανότητας, κοντόφθαλμη σκέψη, άγνοια εννοιολογική, εξουσιομανία, απληστία, νοοτροπία της εξασφάλισης, διαφθορά, αλαζονεία”. Αυτών των ανθρώπων την αβελτηρία πληρώνουμε τέτοιους ανθρώπους εμείς, στον αγώνα που κάνουμε, συναντήσαμε αρκετούς και απ’ το περιβόλι του ΠΑΣΟΚ και από αυτό της Νέας Δημοκρατίας. Τους αναφέραμε ονομαστικά στην Επιτροπή της Βουλής, τους καταγγείλαμε επανειλημμένα στο Γιαννιώτικο Λαό και σύντομα θα “κοσμήσουν” τις σελίδες της “Μαύρης Βίβλου” που ετοιμάζουμε για τα Παλαιά Κληροδοτήματα Ιωαννίνων.
Συμβαίνουν, έπειτα, γιατί, όπως πρόσφατα, με άρθρο του σε εβδομαδιαίο περιοδικό αποκάλυψε διακεκριμένος ακαδημαϊκός δάσκαλος και αιχμηρός κριτικός, δίπλα σε αυτούς τους πολιτικούς - “κηπουρούς” “υπάρχουν υπηρεσιακοί παράγοντες με μακρά θητεία στο ίδιο αντικείμενο, οι οποίοι αναπαράγουν τις ίδιες χρόνιες αγκυλώσεις, και υπονομεύουν κάθε φιλότιμη προσπάθεια εξυγίανσης, άλλοτε ανιδιοτελώς και άλλοτε όχι. Σε κάθε κυβερνητική αλλαγή οι άνθρωποι αυτοί επωφελούνται, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι λόγω της εμπειρίας τους δεν μπορούν εύκολα να ελεγχθούν από την όποια πολιτική ηγεσία”.
Αυτοί οι “υπηρεσιακοί παράγοντες” – εκλεκτά τέκνα της εκάστοτε “πολιτικής ηγεσίας” είναι, κατά κανόνα τα πρωτοπαλίκαρα της διαφθοράς, μαζί με τους πολιτικούς·
Συμβαίνουν τέλος, γιατί σ’ αυτούς τους πολιτικούς - “κηπουρούς”, δίπλα στους “υπηρεσιακούς παράγοντες”, υπάρχουμε εμείς οι αδιάφοροι και γιατί όχι, βολευόμενοι πολίτες. Εμείς εκλέγουμε τους πρώτους, εμείς ανεχόμαστε και – συχνά – δημιουργούμε τους δεύτερους. Ας μη το ξεχνάμε: Η διαφθορά μοιάζει με το ταγκό: χορεύεται με δύο: Υπάρχουν οι διαφθειρόμενοι, υπάρχουν και οι διαφθείροντες. Έτσι παίζεται σε τούτο το δύσμοιρο τόπο το τρομερό παιχνίδι της διαφθοράς, με πρωταγωνιστές και εξίσου υπεύθυνους τους πολιτικούς, τους υπηρεσιακούς παράγοντες και εμάς τους πολίτες.
Έτσι ζούμε σε μια “Ακυβέρνητη Πολιτεία” που πορεύεται, όπως έγραφε πριν από 46 χρόνια ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, “Ερήμην των Ελλήνων”. Μην ανησυχείτε όμως. Φρόντισαν οι μη κυβερνώντες πολιτικοί μας να μας φέρουν και κυβερνήτη, το γνωστό πια σε όλους μας, Ραϊχενμπάχ που θα προχωρήσει, όπως μας είπε τις προάλλες, στη συνέντευξή του, σε “διαρθρωτικές αλλαγές” που χρειάζεται ο τόπος. Θα φτιάξει δηλαδή κράτος που σήμερα δεν υπάρχει.
Αν εσείς το βλέπετε κάπου, πέστε μας να το δούμε και εμείς. Εμείς πάντως εκείνο που βλέπουμε – και έρχεται στο φως καθημερινά – είναι ότι αυτό που ονομάζουμε Κράτος έχει μετατραπεί σε μια εστία γεμάτη από “σφηκοφωλιές της διαφθοράς”.
"Σφηκοφωλιά διαφθοράς" αποκάλεσε επιχειρηματίας – επενδυτής το Υπουργείο Ανάπτυξης, καταγγέλλοντας δημόσια ότι υπάλληλοι του Τμήματος Ιδιωτικών Επενδύσεων τον εκβίαζαν και του ζητούσαν, προκειμένου να προχωρήσουν κάποια... επιχορήγησή του, δεκάδες – χιλιάδες ΕΥΡΩ, ως αντάλλαγμα. Γνωστή – εθνική θα έλεγα – υπόθεση η μίζα σε τούτη τη χρεοκοπημένη – όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά και θεσμικά χώρα.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τέτοιου είδους υποθέσεις απασχολούν, για λίγες μέρες, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προκαλούν κάποιες δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων και, στη συνέχεια, παραπέμπονται, για τα περαιτέρω, στο γνωστό καλάθι της λήθης και της ατιμωρησίας. Άλλωστε, πριν από τον επιχειρηματία – επενδυτή που αποκάλεσε ένα συγκεκριμένο Υπουργείο “σφηκοφωλιά της διαφθοράς”, είχαμε τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό που είχε, επίσημα, διαβεβαιώσει τους ομολόγους του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι “κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα”. Ίσως γι’ αυτή την αποκάλυψη να εισέπραξε και τα ανάλογα ενθουσιώδη χειροκροτήματα κατά την τελετή της αποκαθήλωσής του από τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος στο οποίο μέχρι προχθές προήδρευε.
Όσοι έτυχε να ασχοληθούμε με τα κοινά, παρακινούμενοι από τη γνωστή Περίκλεια διακήρυξη ότι “τους μη μετέχοντας των τοιούτων – δηλαδή των κοινών – ουκ απράγμονας, αλλά αχρείους ηγούμεθα είναι” και όσοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι από την εξέλιξη των κοινών υποθέσεων εξαρτάται και η εξέλιξη των προσωπικών υποθέσεων, έχουμε διαπιστώσει, χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας ότι δεν υπάρχει μόνο μία, αλλά ετούτος ο τόπος είναι γεμάτος από “σφηκοφωλιές της διαφθοράς”.
Είχαμε πάει – για δεύτερη φορά – το γνωστό θέμα των Παλαιών Κληροδοτημάτων Ιωαννίνων, στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων και, επί δυο ολόκληρες ώρες, ξετυλίξαμε με συγκεκριμένα στοιχεία, και αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα το νήμα της γεμάτης από συνταγματική, νομική, οικονομική και ηθική – δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση πολιτική – διαφθορά αυτής υπόθεσης, προκαλώντας την έκπληξη των μελών της Επιτροπής που άκουγαν, για πρώτη φορά, αυτή την υπόθεση. Ήρθε έπειτα από μας ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που ξετύλιξε κι αυτός, απ’ τη δική του πλευρά, το ίδιο νήμα, με λέξεις και φράσεις που προκάλεσαν όχι μονάχα έκπληξη, αλλά και αποτροπιασμό. Και ήλθαν, στη συνέχεια, τα επίσημα Πρακτικά της Επιτροπής, στα οποία, ανάμεσα σε άλλα ηχηρά παρόμοια, αναγράφονται τα ακόλουθα:
Αναφερόμενοι οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, στην αρμόδια Διεύθυνση Εθνικών κληροδοτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, έκαναν λόγο για “εκτροφείο ορνέων” που “δημιουργούν δόλιες καταστάσεις και δεν αφήνουν τίποτε να προχωρήσει” για “διαχρονικούς μηχανισμούς, εμπόδιο για να βολεύονται κάποιοι και να πλουτίζουν διαχρονικά, δημιουργώντας γύρω από τα Κληροδοτήματα τραγέλαφο και σχιζοφρενικές καταστάσεις”, για κατάσταση που “δεν επιτρέπει να μιλάμε για Ευρωπαϊκό Κράτος”, για “μία δεκαετία που χτίζει πάνω στην άλλη”, για “μια γενικευμένη νομοθεσία τριών δικτατορικών καθεστώτων με φασιστικές αντιλήψεις, για ένα τεράστιο διεφθαρμένο σύστημα, με τεράστιες περιουσίες σε νύχια αρπακτικών και για μια κλασική μαφιόζικη λειτουργία”.
Και αυτά ειπώθηκαν ενώπιον ενός ανεκδιήγητου υφυπουργού Οικονομικών – αρμόδιου, υποτίθεται – για τα Κληροδοτήματα – κάποιου Δημήτριου Κουσελά, ο οποίος περιστοιχιζόταν από δυο κυρίες – τη γενική διευθύντρια και τη διευθύντρια αυτής της Δ/νσης – που άκουγαν αυτούς τους βαρείς χαρακτηρισμούς οι οποίοι τους αφορούσαν άμεσα, αλλά έκαναν πως δεν καταλάβαιναν. Και δεν το έκαναν τυχαία. Ήξεραν από προηγούμενες περιπτώσεις ότι θα ειπωθούν απ’ τον καθένα αυτά που έχουν να πουν, θα ξεθυμάνουν, θα βγάλουν ένα Πόρισμα, αυτό θα πέσει στο καλάθι των αχρήστων του Υπουργείου, και αυτό ήταν όλο.
Τώρα οι απλοί πολίτες, αυτοί που κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους και αρχίζουν να διαμαρτύρονται μονάχα όταν η φωτιά πλησιάζει το σπίτι τους, όπως συμβαίνει τώρα που χρεοκοπήσαμε και οι ζημιές απ’ αυτή την τραγική αδιαφορία που δείχναμε αρχίζουν να μας εγγίζουν όλους, θα διερωτηθούν και θα πούνε, μα πώς και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη.
Συμβαίνουν πρώτα, γιατί στο πολιτικό προσκήνιο- πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, κυβερνητικοί και κομματικοί ινστρούχτορες – βρέθηκαν, και βρίσκονται ακόμα - με ελάχιστες εξαιρέσεις, που όμως δεν αναιρούν τον κανόνα – άνθρωποι - “άγνωστοι, ως πολίτες, ακόμα και στους θυρωρούς της πολυκατοικίας τους”, κατά Κατσιφάρα, “κηπουροί”, κατά Φλωρίδη – οι οποίοι ούτε καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, ούτε ενδιαφέρονται να καταλάβουν. Έχουν οι περισσότεροι – οι εξαιρέσεις δεν αναιρούν τον κανόνα – τα γνωρίσματα που αποδίδει στους πολιτικούς της πατρίδας του, αλλά και των άλλων χωρών, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς της Γερμανίας, ο Hans Magnus Enzensberger, στο βιβλίο του “πολιτική και πολιτισμός”: “κυριαρχία της μετριότητας, έλλειψη κριτικής ικανότητας, κοντόφθαλμη σκέψη, άγνοια εννοιολογική, εξουσιομανία, απληστία, νοοτροπία της εξασφάλισης, διαφθορά, αλαζονεία”. Αυτών των ανθρώπων την αβελτηρία πληρώνουμε τέτοιους ανθρώπους εμείς, στον αγώνα που κάνουμε, συναντήσαμε αρκετούς και απ’ το περιβόλι του ΠΑΣΟΚ και από αυτό της Νέας Δημοκρατίας. Τους αναφέραμε ονομαστικά στην Επιτροπή της Βουλής, τους καταγγείλαμε επανειλημμένα στο Γιαννιώτικο Λαό και σύντομα θα “κοσμήσουν” τις σελίδες της “Μαύρης Βίβλου” που ετοιμάζουμε για τα Παλαιά Κληροδοτήματα Ιωαννίνων.
Συμβαίνουν, έπειτα, γιατί, όπως πρόσφατα, με άρθρο του σε εβδομαδιαίο περιοδικό αποκάλυψε διακεκριμένος ακαδημαϊκός δάσκαλος και αιχμηρός κριτικός, δίπλα σε αυτούς τους πολιτικούς - “κηπουρούς” “υπάρχουν υπηρεσιακοί παράγοντες με μακρά θητεία στο ίδιο αντικείμενο, οι οποίοι αναπαράγουν τις ίδιες χρόνιες αγκυλώσεις, και υπονομεύουν κάθε φιλότιμη προσπάθεια εξυγίανσης, άλλοτε ανιδιοτελώς και άλλοτε όχι. Σε κάθε κυβερνητική αλλαγή οι άνθρωποι αυτοί επωφελούνται, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι λόγω της εμπειρίας τους δεν μπορούν εύκολα να ελεγχθούν από την όποια πολιτική ηγεσία”.
Αυτοί οι “υπηρεσιακοί παράγοντες” – εκλεκτά τέκνα της εκάστοτε “πολιτικής ηγεσίας” είναι, κατά κανόνα τα πρωτοπαλίκαρα της διαφθοράς, μαζί με τους πολιτικούς·
Συμβαίνουν τέλος, γιατί σ’ αυτούς τους πολιτικούς - “κηπουρούς”, δίπλα στους “υπηρεσιακούς παράγοντες”, υπάρχουμε εμείς οι αδιάφοροι και γιατί όχι, βολευόμενοι πολίτες. Εμείς εκλέγουμε τους πρώτους, εμείς ανεχόμαστε και – συχνά – δημιουργούμε τους δεύτερους. Ας μη το ξεχνάμε: Η διαφθορά μοιάζει με το ταγκό: χορεύεται με δύο: Υπάρχουν οι διαφθειρόμενοι, υπάρχουν και οι διαφθείροντες. Έτσι παίζεται σε τούτο το δύσμοιρο τόπο το τρομερό παιχνίδι της διαφθοράς, με πρωταγωνιστές και εξίσου υπεύθυνους τους πολιτικούς, τους υπηρεσιακούς παράγοντες και εμάς τους πολίτες.
Έτσι ζούμε σε μια “Ακυβέρνητη Πολιτεία” που πορεύεται, όπως έγραφε πριν από 46 χρόνια ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, “Ερήμην των Ελλήνων”. Μην ανησυχείτε όμως. Φρόντισαν οι μη κυβερνώντες πολιτικοί μας να μας φέρουν και κυβερνήτη, το γνωστό πια σε όλους μας, Ραϊχενμπάχ που θα προχωρήσει, όπως μας είπε τις προάλλες, στη συνέντευξή του, σε “διαρθρωτικές αλλαγές” που χρειάζεται ο τόπος. Θα φτιάξει δηλαδή κράτος που σήμερα δεν υπάρχει.
Αν εσείς το βλέπετε κάπου, πέστε μας να το δούμε και εμείς. Εμείς πάντως εκείνο που βλέπουμε – και έρχεται στο φως καθημερινά – είναι ότι αυτό που ονομάζουμε Κράτος έχει μετατραπεί σε μια εστία γεμάτη από “σφηκοφωλιές της διαφθοράς”.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου