Είναι κατάντια. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη ενός κόμματος που μας απειλεί ότι θα πάρει την εξουσία, να μην γνωρίζουν πως λειτουργεί... το τραπεζικό σύστημα. Να μην καταλαβαίνουν ότι οι δηλώσεις δεν είναι ανέξοδες και ότι δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι του κατέβει δίχως να υπάρχουν συνέπειες.
Είναι ευτύχημα ότι έχουν μείνει άλλες δύο εργάσιμες μέχρι τις εκλογές. Σήμερα και αύριο. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχαμε πολλούς περισσότερους λόγους για να ανησυχούμε απ’ όσους σήμερα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε.
Το κακό ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Όταν υπήρχαν δημοσιεύματα που έλεγαν ότι η τάδε τράπεζα χρεοκοπεί, η δείνα δεν μπορεί να πάρει λεφτά από την διατραπεζική και άλλα τερατώδη στο ίδιο μήκος κύματος. Ούτε η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, ούτε κάποια αρχή κινήθηκαν προς την κατεύθυνση της προστασίας του κοινού από τα ρυπαρογραφήματα. Από εκεί και πέρα έγινε πλέον συνήθεια να λέει ο καθένας και μία σχετική ατάκα κάθε πρωί κατά του τραπεζικού συστήματος.
Μόνο που το πρόβλημα δεν αφορούσε πλέον τις τράπεζες, αλλά τις καταθέσεις. Κι οι καταθέσεις δεν είναι ιδιοκτησία των τραπεζών, αλλά των καταθετών τους. Είναι απορίας άξιο πως το σύστημα άντεξε μέχρι σήμερα έπειτα από τόσες και τόσες επιθέσεις ανόητων.
Το είχαμε επισημάνει από την αρχή, ότι η παρουσία του κ. Προβόπουλου στην Τράπεζα της Ελλάδος συνέβη την κατάλληλη στιγμή. Και δεν είναι τυχαίες οι επιθέσεις που δέχτηκε ο ίδιος και κυρίως όταν αποφάσισε να αλλάξει πρόσωπα και καταστάσεις. Οι «φίλιες δυνάμεις» κάποιων που θίχτηκαν από τις αλλαγές εργάστηκαν σκληρά για να μας πείσουν ότι ακόμη κι αυτή η κρίση προκλήθηκε από τον κ. Προβόπουλο. Επίσης, αν δεν υπήρχε η ευρωπαϊκή ομπρέλα και η ΕΚΤ, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχτεί διαφορετικά. Αν κάποιος από τους επικριτές των Βρυξελλών έχει μία διαφορετική άποψη ας μας την πει. Με στοιχεία. Όχι με δηλώσεις του τύπου «αν μπορούσαν ας έκαναν κι αλλιώς» και άλλες τέτοιες ασυναρτησίες.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι οι ακραίες τοποθετήσεις έχουν κόστος. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει τώρα για την ζημία που έχει ήδη γίνει. Εκτός κι αν μπορεί ο καθένας από εμάς να πηγαίνει έξω από ένα μαγαζί και να το δυσφημεί. Διότι αυτό έχουν κάνει οι κύριοι.
Όποιος δεν το πιστεύει, ας κάνει σήμερα το πρωί μία βόλτα από τις τράπεζες για να δει την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ανθρώπων. Αλλά, τι συζητάμε; Πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν δουλέψει στην ζωή τους. Δεν καταλαβαίνουν καν πως λειτουργεί μία επιχείρηση ή ποιοι είναι οι στοιχειώδεις κανόνες της αγοράς. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απειλή. Ότι μέχρι να μάθουν κι αυτοί, μπορεί αυτή η χώρα να μην αντέξει στο μεταξύ σε τόση ανοησία...
Θανάσης Μαυρίδης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου