Είναι γεγονός ότι οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα κρίνουν το μέλλον της πατρίδας μας. Σ’ αυτές τις εκλογές παρουσιάζεται και ένας έμμεσος τρόπος να δηλώσει κανείς τον βαθμό συγγένειας με αρχές και αξίες που είχαν απαξιωθεί και λοιδορηθεί κατά το παρελθόν.
Η πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, που έχει συσσωρεύσει ερείπια στη χώρα, σφράγισε την παρούσα ιστορική συγκυρία του Ελληνισμού και κληροδότησε διλήμματα και... προβληματισμούς, σ’ έναν κόσμο που νιώθει μετέωρος και απροστάτευτος. Για να υπάρχουν διέξοδοι στα διλήμματα χρειάζεται να δούμε κατάματα τις μας έχει απομείνει από όσα είχαμε και τι χάνουμε, εάν δεν αποφασίσουμε με σύνεση και σωφροσύνη στις επικείμενες εκλογές και ακόμη από τι κινδυνεύουμε. Το πρόβλημα της χώρας, οικονομικό και κοινωνικό, δημιουργήθηκε πάνω σε σχέσεις πελατειακές και με αυτές τις δομές διαμορφώθηκε η οικονομία και η κοινωνία.
Το δίλημμα υπέρ ή κατά του μνημονίου κυριάρχησε στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Καθώς, όμως, βαδίζουμε προς τις εκλογές του Ιουνίου άλλο δίλημμα βγήκε στην επιφάνεια και κυριάρχησε: Υπέρ ή κατά της Ευρώπης. Το δίλημμα διαμορφώνεται και κυριαρχείται από δύο άξονες: Ο φιλοευρωπαϊκός πυλώνας και ο αντιευρωπαϊκός. Όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί έχουν στις κομματικές τους φαρέτρες την αναδιαπραγμάτευση και την επανεξέταση του μνημονίου.
Επομένως, το δίλημμα υπέρ ή κατά του μνημονίου έχει ατονήσει και έχει καταπέσει. Αλλά και όσον αφορά στη διαμόρφωση του νέου διλήμματος φιλοευρωπαϊσμός ή αντιευρωπαϊσμός, μπορούμε άνετα να διακηρύξουμε ότι η Ελλάδα είναι Ευρώπη και η Ευρώπη Ελλάδα. Μεταξύ της Ευρώπης και της Ελλάδας υπάρχουν στενοί ιστορικοί και γεωπολιτικοί δεσμοί, τους οποίους κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Και στην περίπτωση αυτή το δίλημμα υπέρ ή κατά της Ευρώπης, υπέρ ή κατά του Ευρώ, είναι άνευ ουσίας.
Ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 6ης Μαΐου εκτόνωσε τον θυμό, τη θλίψη και την οργή του και είχε απόλυτο δίκιο. Όμως, μετά τα αποτελέσματα, τρόμαξε και τον εαυτό του. Διεπίστωσε ότι τα πράγματα κάπως περιπλέχτηκαν και οδηγούνται όχι σε καλό δρόμο. Είμαστε βέβαιοι ότι στις προσεχείς εκλογές με την ψήφο του θα αλλάξει ριζικά τα αποτελέσματα, θα ψηφίσει με σύνεση, δίνοντας τόπο στην ανεξέλεγκτη οργή. Να σκεφτούμε, είναι ανάγκη, πριν φτάσουμε και πλησιάσουμε την κάλπη.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου εντυπωσίασαν τα κόμματα διαμαρτυρίας και δημιούργησαν κάποια σύγχυση, όπως διαφαίνεται και ο τρόπος που προβάλλονται και από τα Μέσα Ενημέρωσης. Είναι φανερό ότι εξαργύρωσαν την οργή του λαού και την άσχημη κατάσταση της χώρας, βρίζοντας και κατηγορώντας τους πάντες και τα πάντα. Η ανοδική τους πορεία τους αναγκάζει τώρα να προτείνουν λύσεις θετικές, για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοσχεδιάζουν, αντιφάσκουν και εκτίθενται στα μάτια των ψηφοφόρων. Ο δρόμος της άρνησης, της απόρριψης και της αποκήρυξης, δεν τελεσφορεί πια. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να πέφτουν σε τρομερές αντιφάσεις, χωρίς να αρθρώνουν προτάσεις εφαρμόσιμες και θετικές.
Στις προηγηθείσες εκλογές ήταν ορατή η διάθεση των ψηφοφόρων να δώσουν την ψήφο τους με βάση την διάθεση προς εκδίκηση και την ορμή να τιμωρήσουν τους πολιτικούς, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει ένα «πελατειακό κράτος» και μια «πελατειακή κοινωνία». Γι’ αυτό και αναδείχτηκαν πολιτικοί σχηματισμοί που κολάκεψαν τους καταπονημένους Έλληνες, οι οποίοι, δυστυχώς, συνεχίζουν να κολακεύουν και να δημαγωγούν, υποσχόμενοι να πραγματοποιήσουν τα απραγματοποίητα.
Τα κόμματα αυτά επαγγέλλονται αλλαγές, αλλά αλλαγές προς το χειρότερο. Η καλύτερη και προτιμητέα αλλαγή είναι μέσα στους Ευρωπαίους Εταίρους μας και όχι έξω από την Ευρώπη, παρασυρόμενοι από δημαγωγικές και απατηλές υποσχέσεις. Οι ποικίλες αντιφατικές δηλώσεις των στελεχών των κομματικών σχηματισμών που αντιμάχονται το Μνημόνιο σε μια άλλη εναλλακτική πορεία, δεν είναι ούτε εφικτές ούτε ρεαλιστικές. Απλά πουλούν στον κόσμο ελπίδες.
Χωρίς αμφιβολία η χώρα αυτήν την προεκλογική περίοδο παρουσιάζει όχι ευχάριστη εικόνα και οι όποιες ζυμώσεις και δημοσκοπήσεις είναι δύσκολο να ερμηνευτούν. Ο λαός πρέπει να αποκτήσει επαρκή γνώση του τι θα συμβεί εάν δώσει πλειοψηφία σε εκείνους που αντιμάχονται το μνημόνιο και ωθούν τη χώρα σε έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο σύνολό της η ελληνική κοινωνία πρέπει να συλλάβει το βάθος της αμετάκλητης κατάρρευσης, εάν με την ψήφο της βοηθήσει σ’ αυτό το αποτέλεσμα.
Ασφαλώς, στις επικείμενες εκλογές, υπάρχει στους ψηφοφόρους ο προβληματισμός ποιους και τι θα ψηφίσουν. Η απάντηση είναι να ψηφίσουμε πρόσωπα άφθαρτα, με πολιτική πείρα και διάθεση προσφοράς.
Οι αδοκίμαστοι πολιτικοί και τα πολιτικά σχήματα που επαγγέλονται το «ουρί του παραδείσου» και υπόσχονται λύσεις που ηχούν ευχάριστα στ’ αυτιά, να απορρίπτονται και να αποκλείονται χωρίς ενδοιασμούς.
Η ανάγκη να είμαστε κομμάτι της ευρωπαϊκής οικογένειας δεν έχει αλλάξει. Να παραμείνουμε στην Ευρώπη κατεστραμμένοι, αλλά αξιοπρεπείς και όχι ταπεινωμένοι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου