Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Όπως καλύτερα από μένα γνωρίζετε, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, η πατρίδα μας καταρρέει, σβήνει, χάνεται.
Οι πολίτες βρίσκονται σε απόγνωση, φως δεν βλέπουν πουθενά και με δέος βλέπουν τα χειρότερα να έρχονται. Η οικονομία αγκομαχάει και σέρνεται, η ανεργία καλπάζει, η ανάπτυξη παραμένει όραμα απατηλό, το ζωντανότερο και δυναμικότερο κομμάτι της νεολαίας εγκαταλείπει τη χώρα αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα στα ξένα, πλην όμως εσείς σιωπάτε.
Η κυβέρνηση παραβιάζει ασυστόλως το Σύνταγμα, κλείνει αυθαιρέτως τηλεοπτικούς σταθμούς, επιχειρεί να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη, προσπαθεί να καταλάβει όλες τις θέσεις ισχύος στον κρατικό μηχανισμό και στους δημόσιους θεσμούς, πλην όμως εσείς και πάλι σιωπάτε.
Πιστή στις ιδεοληψίες και τις δογματικές εμμονές της και ακολουθώντας συστηματικά καθεστωτικές πρακτικές, επιχειρεί να μετατρέψει τη χώρα μας σε Βενεζουέλα της Μεσογείου, δεδομένου άλλωστε ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ ποτέ δεν έκρυψαν τον θαυμασμό και τη συμπάθειά τους προς το ημιδικτατορικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στη χώρα αυτή. Πλην όμως και ως εάν όλα αυτά τα τραγελαφικά και εφιαλτικά να μη συμβαίνουν στη χώρα μας, μια φιλελεύθερη και δημοκρατική χώρα μέλος της ΕΕ αλλά σε μια αφρικανική τριτοκοσμική χώρα, εσείς συνεχίζετε να σιωπάτε.
Γενική είναι η αίσθηση ότι αργά αλλά σταθερά οδεύουμε προς το σημείο μηδέν, όπου μηδέν είναι η κοινωνική έκρηξη, ακυβερνησία και χάος και, ενδεχομένως, μια εθνική τραγωδία, εσείς όμως και πάλι συνεχίζετε τη σιωπή σας. Πού οφείλεται αυτή η εκκωφαντική σιωπή;
Κυκλοφορούν διάφορες φήμες και διαδόσεις. Ορισμένοι παραπέμπουν στα «ΤΕΙΧΗ» του Καβάφη για να συναγάγουν το συμπέρασμα ότι όπως εκείνος έτσι και εσείς δεν ακούτε «κρότον κτιστών ή ήχον». Αν όμως ο ποιητής, βυθισμένος στους υψιπετείς στοχασμούς του πιθανόν να μην άκουσε, είναι δυνατόν εσείς, ένας προσγειωμένος και έμπειρος πολιτικός, να μην ακούτε τους εφιαλτικούς ήχους όλων αυτών που ακατάπαυστα επιχειρούν να κτίσουν τη χώρα μας μέσα στα φοβερά τείχη του σκοταδισμού και του ολοκληρωτισμού;
Άλλοι πάλι, πλέον κακεντρεχείς, ισχυρίζονται ότι η σιωπή σας είναι απλώς ανταπόδοση οφειλής. Ο Τσίπρας σάς διόρισε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εσείς ανταποδίδετε με τη σιωπή σας, διευκολύνοντας και συγκαλύπτοντας την καταστροφική για τη χώρα πολιτική του.
Δεν γνωρίζω ποιοι διακινούν τους ισχυρισμούς αυτούς, γνωρίζω όμως ότι υπάρχουν και θεωρώ ότι προκειμένου να αντικρούσετε τους ισχυρισμούς αυτούς και να αποστομώσετε τους διακινητές τους, επιτακτική είναι η ανάγκη να απαντήσετε δημοσία στο αγωνιώδες ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη όλων των Ελλήνων: Γιατί σιωπάτε;
Θα υποστηρίξετε ίσως ότι είστε μεν ανώτατος, πλην όμως «ανεύθυνος» άρχων. Ότι οι αρμοδιότητές σας είναι περιορισμένες, ότι δεν έχετε δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης. Έστω ότι δεν έχετε δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης, μπορεί όμως να σας υποχρεώσει κανείς σε σιωπή; Μπορεί να σας εμποδίσει κανείς να κρούσετε τον «κώδωνα κινδύνου», να σημάνετε συναγερμό; Και εν πάση περιπτώσει, δεν είστε απλώς «ανεύθυνος άρχων», είστε και ο πρώτος πολίτης αυτής της χώρας. Και ως πρώτος πολίτης, δεν έχετε μόνο προνόμια και δικαιώματα, έχετε και βαρύτατες υποχρεώσεις. Και πρώτιστη υποχρέωσή σας είναι να μεριμνάτε και να αγωνίζεστε για τη συνταγματική νομιμότητα, την αξιοπρέπεια και την τιμή αυτής της χώρας, τη διαφύλαξή της από κάθε κίνδυνο. Και εσείς καλύτερα από μένα γνωρίζετε ότι η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Δεν μπορείτε λοιπόν να παραμένετε σιωπηλός και αδρανής. Εχετε υποχρέωση να μιλήσετε και να δράσετε. Και αν διερωτάστε πώς ακριβώς να δράσετε, επιτρέψτε μου να υποβάλω μια πρόταση που ασφαλώς βρίσκεται μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας. Καλέστε πάραυτα σε σύσκεψη υπό την προεδρία σας όλα τα κόμματα που μετέχουν στη Βουλή. Τονίστε την κρισιμότητα των περιστάσεων, εξηγήστε ότι οδηγούμαστε σε δραματικό αδιέξοδο και εισηγηθείτε τον σχηματισμό κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» ή «εθνικής σωτηρίας» ή όπως αλλιώς νομίζετε. Κυβέρνηση αποτελούμενη αποκλειστικά από έντιμους και ικανούς τεχνοκράτες, που απαλλαγμένοι από το φόβο του πολιτικού κόστους, θα προχωρήσουν άμεσα και αποφασιστικά σε όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τα ριζικά μέτρα που απαιτούνται προκειμένου να σταματήσει ο κατήφορος και να αρχίσει έστω αργά, έστω βασανιστικά, πορεία ανάκαμψης. Και κυρίως θα δημιουργήσουν σχέσεις ειλικρινούς συνεργασίας και εμπιστοσύνης με τους εταίρους μας, θα αποκαταστήσουν την βαρύτατα κλονισμένη διεθνώς αξιοπιστία και αξιοπρέπεια της χώρας.
Ας οριστεί σε ένα χρόνο ο βίος αυτής της κυβέρνησης. Στο τέλος του χρόνου ας αναλάβει και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της χώρας, θα έχει σχεδόν άλλα δυο χρόνια μπροστά του για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Αν τα κόμματα συμφωνήσουν τόσο το καλύτερο. Αν διαφωνήσουν, απαιτείστε να δηλώσουν σαφώς και κατηγορηματικώς τί συγκεκριμένα προτείνουν, πώς νομίζουν ότι μπορούμε να βγούμε από το επικίνδυνο αδιέξοδο. Δώστε εν συνεχεία αυτούσια τα πρακτικά της σύσκεψης στη δημοσιότητα, είναι επιτακτική η ανάγκη να είναι πλήρως ενημερωμένος ο λαός. Να γνωρίζει τι ακριβώς προτείνει το κάθε κόμμα, να ξέρει τι να στηρίξει και τι να απορρίψει.
Οποιοδήποτε όμως και αν είναι το αποτέλεσμα της σύσκεψης, θα πρέπει νομίζω να παραμείνετε ως το τέλος σθεναρός υποστηρικτής της πρότασης για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού». Εχει πλέον καταστεί πασιφανές ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του να τα βγάλει πέρα με την κρίση, ότι χρειάζεται πανεθνική συστράτευση και η συστράτευση αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο στη βάση ενός κοινού σκοπού, ενός κοινού στόχου, κατανοητού και αποδεκτού από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Σας απευθύνω αυτή την ανοιχτή επιστολή με την προσδοκία ότι θα απαντήσετε και εσείς ανοιχτά. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για κλειστές συζητήσεις και «διαβουλεύσεις», για συνεδριάσεις και συσκέψεις πίσω από κλειστές πόρτες. Οι στιγμές είναι ιστορικές, οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε δημοσία τις ευθύνες μας γιατί όλοι θα κριθούμε και από το λαό και από την Ιστορία. Και η κρίση και του λαού και της Ιστορίας θα είναι αμείλικτη.
Αντιλαμβάνομαι, κ.Πρόεδρε, ότι βαρύτατο είναι το δίλημμα που ορθώνεται ενώπιόν σας. Ή θα παραμείνετε σιωπηλός και απαθής θεατής μπροστά στην συντελούμενη καταστροφή, μπροστά στην επερχόμενη εθνική τραγωδία, ή θα αναλάβετε τις ιστορικές σας ευθύνες, θα μιλήσετε καθαρά και θα προχωρήσετε με τόλμη και αποφασιστικότητα στις ενέργειες εκείνες που οι καιροί επιτάσσουν.
Στην πρώτη περίπτωση σας περιμένει η εθνική καταδίκη και η ιστορική καταισχύνη. Στη δεύτερη σας περιμένει η εθνική τιμή και ευγνωμοσύνη. Η απόφαση είναι δική σας.
Με την προσήκουσα τιμή,
Αθήνα, Νοέμβρης 2016
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου