«Αηδιασμένος» φέρεται πώς δήλωσε την περασμένη Δευτέρα ο Νίκος Μιχαλολιάκος σε τηλεοπτική εκπομπή, αναφερόμενος στα αισθήματα που του προκαλεί η παρουσία του στην Βουλή. Η δήλωση αυτή ακολούθησε εκείνες που έκανε στις Θερμοπύλες περί «ταγμάτων εφόδου» και παραίτηση των βουλευτών του όποτε το θελήσουν. Πολλοί ήταν αυτοί που χάρηκαν από αυτές τις... δηλώσεις, αρκετοί όσοι δυσαρεστήθηκαν και πολλοί περισσότεροι αυτοί που δεν κατάλαβαν την σκοπιμότητά τους.
Όσοι γνωρίζουν τον Νίκο Μιχαλολιάκο, ξέρουν ότι αυτές οι δηλώσεις έγιναν ως απάντηση σε δημοσιεύματα που ήθελαν την Χρυσή Αυγή να έχει γίνει «συστημικοί» και στο ότι υπάρχουν πιο εθνικιστικοί σχηματισμοί ακροδεξιότερα αυτής. Και λοιπόν; Οι περισσότεροι από 400.000 Έλληνες που ψήφισαν την Χρυσή Αυγή, το έκαναν αυτό για να εκφράζει δημόσια ο κ. Μιχαλολιάκος το θιγμένο «εγώ» του ή για να εκφράσει το κόμμα του την οργή, τον θυμό, τις ανησυχίες τους ή και τις ελπίδες τους; Και αν υπάρχουν και άλλοι εθνικιστικοί χώροι, πέραν της Χρυσής Αυγής, τι με αυτό; Έχει κατοχυρωθεί πουθενά το μονοπώλιο του εθνικισμού ή μήπως επειδή κάποιοι δημοσιογράφοι (πάλι αυτοί) έγραψαν ότι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής έχουν όψη μπράβων, κάποιοι το πίστεψαν και θέλουν να κάνουν τον νταβατζή στον πατριωτικό χώρο;
Όμως ας γυρίσουμε σε αυτή καθ' εαυτή την φράση του κ. Μιχαλολιάκου, περί «αηδίας» και Βουλής. Η λογική λέει πώς όταν κάποιος αισθάνεται αηδία σε ένα περιβάλλον, το λιγότερο που κάνει είναι να σηκωθεί και να φύγει. Σίγουρα, δεν πηγαίνει γραβατωμένος σε αυτόν, δεν αποκαλεί τους προκαλούντες την αηδία ως «αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι» και δεν υποκλίνεται στην Ντόρα (στην Ντόρα ανάμεσα από όλους τους άλλους). Σίγουρα επίσης κάποιος αηδιασμένος δεν λαμβάνει από τον προκαλούντα την αηδία κάποιες χιλιάδες ευρώ τον μήνα ως μισθό, κρατικά αμάξια, αστυνομική φύλαξη και πολλά άλλα προνόμια. Γιατί αν το κάνει, τότε γίνεται τουλάχιστον ανακόλουθος ως προς τις δηλώσεις και τις πράξεις του.
Η Χρυσή Αυγή τα τελευταία χρόνια πριν από την μεγάλη εκλογική της επιτυχίας είχε επιδοθεί σε μία μονομανή κριτική του κόμματος του ΛΑΟΣ και του Γ. Καρατζαφέρη, λες και τίποτα άλλο δεν συνέβαινε ώστε να προκαλέσει την οργή ενός Έλληνα εθνικιστή. Δεν ευχόμαστε σε καμία περίπτωση να της συμβεί τώρα το ίδιο και η κάθε φράση ή πράξη των στελεχών της να κρίνεται μονοδιάστατα ή να διαστρέφεται. Σε κάθε περίπτωση όμως η ηγεσία της οφείλει να καταλάβει ότι δεν διαθέτει ούτε το αλάθητο του Πάπα, ούτε κάποια αγιοποίηση που την προφυλάσσει από κάθε είδους λάθη.
Σε κάθε περίπτωση η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει να διαχειριστεί μία μεγάλη εκλογική επιτυχία και εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που την εμπιστεύτηκαν. Αυτό το έκαναν όχι τόσο για τα πρόσωπα και τις ιδέες τους που εν πολλοίς δεν τα γνώριζαν προεκλογικά. Αλλά το έπραξαν ακολουθώντας έναν μύθο που ήθελε κάτι το καινούριο και το τσαμπουκαλίδικο να μπει στην Βουλή. Η εκπλήρωση αυτού του ονείρου, το έχουμε ξαναγράψει, θα είναι και το δυσκολότερο έργο του συγκεκριμένου κόμματος. Να μπορέσει δηλαδή να πετύχει την σύζευξη, μεταξύ κοινοβουλευτικής παρουσίας και ακτιβισμού στο πεζοδρόμιο.
Τον παραπάνω στόχο δεν θα τον πετύχει σε καμία περίπτωση ούτε με άσφαιρες κορώνες του τύπου «φεύγω από την Βουλή όποτε θέλω» ή «μου προκαλεί αηδία η Βουλή». Γιατί τότε θα σου πει και ο οποιοσδήποτε «αφού δεν σου αρέσει, γιατί πήγες από την αρχή ή σήκω και φύγε». Ούτε πάλι κερδίζει κανείς κάτι με λαϊκισμού του τύπου «θα παραδώσω τα κρατικά αμάξια σε πολύτεκνες οικογένειες» και μετά να ανακαλύπτει, όλως τυχαίως, ότι αυτό το απαγορεύει ο κανονισμός της Βουλής και να μένει αυτός με τις αμαξάρες και οι πολύτεκνοι με τις δηλώσεις.
Είναι πολύ πιθανό, άμα γίνουν πρόωρες εκλογές τον χειμώνα, ο ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί πρώτο κόμμα και η Χρυσή Αυγή με διψήφιο ποσοστό. Τότε, με μια αριστερά στην κυβέρνηση και με μία ψοφοδεή αστική δεξιά, πραγματικά ένα εθνικιστικό κίνημα θα μπορούσε να γίνει αντιπολίτευση και γιατί όχι κυβερνητική επιλογή. Αυτό όμως προϋποθέτει δύο πράγματα: πρώτον κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά θέσεων και προτάσεων που θα ξεφεύγουν από το επίπεδο των κραυγών και δεύτερον, την πρόθεση της ηγεσίας τα στελέχη του εθνικισμού να μην γίνουν τροφή για τα κανόνια μίας μετωπικής αντιπαράθεσης με την αριστερά, προς δόξαν και χάριν του αστικού καθεστώτος. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Θέατρο “Βουλή”
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολιτική μας χρόνια τώρα μοιάζει με τσιμπούσι κατσασπλιάδων.
Ένοχες συνειδήσεις, κολυμπάν στη θάλασσα του μηδενός, χωρίς κανένα ορίζοντα μπροστά τους. Η κρίση άδειασε την πολιτική σκηνή της χώρας από την μία μέρα στην άλλη, εγκαταλείποντάς την σε ανδρείκελα κωμικά και ανόητα κι αυτοί μολονότι ποτέ ως σήμερα δεν είχαν συμμετάσχει στις δημόσιες υποθέσεις ρουφήχτηκαν απο την πολιτική ως απο δυνάμεις κενού.
Στην Βουλή, σε αυτό το “σπίτι”, ζούμε τον εκφυλισμό του πολιτικού λόγου και ταλαιπωρούμαστε απο τον εκφαυλισμό του. Είναι αυτός ο λόγος που αφυδάτωσε τις ιδέες, τις μάρανε και τις μίκρυνε, είναι ο λόγος που ταυτίζεται με την δημαγωγία, εκμαυλίζει τους Έλληνες και τους υποβιβάζει σε μάζα, υποκαθιστώντας στην αλήθεια, την υπόσχεση. Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά και παρακάμπτουν τα πραγματικά προβλήματα και την αλήθεια. Κανένα επιχείρημα για διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση, προς ψηφοθηρική σαγήνη - δίχτυ για “ψάρια μικρά” και για γενικότερες παγιδεύσεις. Ακούγεται μόνο ένας κενός δημαγωγικός λογος γεμάτος από καλολογικά ευρήματα ή υβριστικά τοξεύματα που κάνει αφειδή χρήση του επιθέτου, το τελευταίο επιχείρημα των ανικάνων, επειδή οι επιθετικοί προσδιορισμοί υπομονεύουν και “περιγράφουν” την ουσία. Κυριαρχεί μια ακατασχετη φλυαρία που με την αοριστία της υποδηλώνει το άψυχο κενό, που“μπάζει” καθώς λέει ο λαός, και προδηλώνει τον πολιτικό μας εκφυλισμό, καρφώνοντας στο πνεύμα και την ψυχή των Ελλήνων την ιδέα της μηδαμινότητας και της ανικανότητας.
Ολόκληρη η πολιτική ζωή υποβιβάζεται σε επίπεδα αγοραία και φθηνά για τον πολιτικό μας πολιτισμό και το μέλλον του τόπου. Ετσι οι πολίτες μαθαίνουν να κυβερνιούνται φθηνά, και οι πολιτικατζήδες να προσφέρουν φθηνό πολιτικό έργο.
Στην Ελλάδα που γέννησε το θέατρο, την τραγωδία και την κωμωδία η Βουλή έχει γίνει ένα απέραντο θέατρο που παίζει μόνο φάρσα με θέμα και θύμα τους Έλληνες.
Έχασα το χρόνο μου διαβάζοντας το κείμενο αυτό με τα προφανή τεχνάσματα και τα δήθεν συμπεράσματα που περιστρέφονται γύρω από μια τρίχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι δυνατόν να μην αποδεχτώ την ανωτέρω απάντηση με περίσια σκέψη, καί..
ΑπάντησηΔιαγραφήλίγο προβληματισμό, όχι γιά τις σκέψεις πού με βρίσκουν παράλληλα αλλά γιά τα προβλήματα της αντιπαράθεσης.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι μιά λαϊκή Ελληνική παράταξη.
Ξαφνικά αυτά τα παροχειμένα πιστεύω πού επί τόσα χρόνια ήταν κάτω από τη μπότα
της "Νέας Ελληνικής Αριστεριστικης Δημοκρατίας" ήρθαν ξαφνικά στη Βουλή "των Ελλήνων?"
η ΧΑ δεν έχει ούτε τα γράδα να λέει παραμύθια, ούτε να ταυτίζετε με τούς
"ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ."
Όταν λοιπόν μπαίνει στο "σπίτι", πως τάχατες να συμπεριφερθεί ή να αντιδράσει!
Ας προσπαθήσωμε να μπούμε στη θέση τους, σε αυτό ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ καί ας προσπαθήση ο κάθε κριτής να ανέβη στο βήμα καί να εκφράση αυτά πού θέλει.
Ας μην κάνωμε το ίδιο λάθος να τα ισοπεδώνωμε όλα καί να τα θέλωμε τέλεια 100%.
Είναι κάτι σαν την αγωνία μας να επιβιώσωμε, βάζομε μέσον γιά μιά θέση στο δημόσιο, μετά βαράμε μυίγες καί...στο τέλος όλα μας φταίνε!
Ας αφήσωμε αυτά τα παλικάρια χωρίς επικρήσεις, να τα βοηθάμε όσο μπορούμε
τώρα πού είναι η αρχή! Αν στις επόμενες εκλογές καβαλήσουν το καλάμι πραγματικά
τότε ας δράσουμε ανάλογα. Είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποί μας αυτήν την εποχή!
Έχομε υποχρέωση καί καθήκον να τούς προστατεύσωμε.
Ας κοτάξωμε στα αριστερά μας! Κριτικάρουν οι ΑΝΑΡΧΟΑΠΛΥΤΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΑΠΛΥΤΟΥΣ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ? Μιχ. Περ. Πνευματικός/ΜΠΠ Καλιφόρνια
Μετά 38 χρόνια για πρώτη φορά στο "σπίτι" ακούγεται εθνικός πατριωτικός λόγος. Ας αφήσουμε κατά μέρος την γκρίνια και τις όποιες προσωπικές πικρίες. Ο αγώνας άρχισε και δεν χρειάζεται να ρίχνουμε νερό στον μύλο της αντίδρασης.
ΑπάντησηΔιαγραφή