Συγκεκριμένα ανέφερε: «Αν θεωρείτε τους εαυτούς σας έντιμους, ελάτε ΝΑ ΨΑΧΤΟΥΜΕ… αυτοί που περάσαμε από κυβερνητικά κόμματα, από το 1974 μέχρι και σήμερα τι είχαμε και τι έχουμε. Όλα στο... φώς, γιατί δεν το τολμάτε; Να παρακαλάτε κύριοι και κυρίες που υπογράψατε τα μνημόνια, να περάσετε από ειδικό δικαστήριο… αυτό σας εύχομαι κι εγώ προσωπικά, παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη. Καλή σας τύχη.»
Στην χώρα αυτή έχουμε συνηθίσει τις μεγαλοστομίες. Έτσι, πέραν από κάποιες αντιδράσεις, έτσι για το τυπικό της υπόθεσης, εκ μέρους του κυβερνητικού εκπροσώπου της ΝΔ, αλλά και κάποιων μεμονωμένων βουλευτών, τα λόγια του Στάθη Παναγούλη, πέρασαν έτσι χωρίς πολλά πολλά.
Τα λόγια όμως είναι εύκολα. Και λέγονται από όποιους να είναι. Έτσι ακούσαμε πρόσφατα και τον πρώην βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, που πριν λίγο μόνον καιρό ανεξαρτητοποιήθηκε από το κόμμα να μας λέει ότι είναι διατεθειμένος να σταθεί δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, για να... πολεμήσει το κατεστημένο. Ο κ. Παναγούλης απλά το πήγε λίγο πιο πέρα και μας περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο θα... θριαμβεύσει η επανάσταση. Ποιός είναι όμως ο Σ. Παναγούλης;
Ποιός είναι ο κύριος αυτός που με υπερβολικό επαναστατικό ζήλο μιλά με αυτό τον τρόπο; Και γιατί το κάνει; Αν ήταν ο Μαζιώτης ή ο Κουφοντίνας, ή κάποιος άλλος προερχόμενος από το αντάρτικο πόλεων και από μία ζωή ενάντια στο σύστημα και τις συνισταμένες τους, θα κατανοούσα τον τρόπο που μιλά. Αν ήταν έστω ένας αγρότης ή ένας εργάτης που έφαγε την ζωή του μέσα στα χωράφια, τα καράβια ή τις φάμπρικες, πάλι θα το κατανοούσα.
Όμως δεν είναι τίποτε από αυτά. Κύριο προτέρημά του είναι ότι ήταν αδελφός του γνωστού Παναγούλη. Ακολούθησε όμως την δική του, προσωπική και πραγματικά εντυπωσιακή πορεία!
Ο περιπατητής των κομμάτων
Το 1977 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην Β' Αθήνας και επανεξελέγη το 1981.Μετείχε στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 ως Υφυπουργός Εσωτερικών, θέση που κράτησε ως τις 31 Αυγούστου 1982, ενώ στις 8 Σεπτεμβρίου 1982 διαγράφηκε από το κόμμα και παρέμεινε ανεξάρτητος βουλευτής.
Στις 14 Μαρτίου 1984 ίδρυσε δικό του κόμμα, την ΕΣΠΕ (Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας) με την οποία έλαβε μέρος στις Ευρωεκλογές του 1984 ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου. Το κόμμα έλαβε μόλις 8.282 ψήφους (0,14%), κάτι που τον οδήγησε την επόμενη χρονιά να συνεργαστεί με το ΚΚΕ κι έτσι στις εκλογές του 1985 εξελέγη βουλευτής του, έχοντας τοποθετηθεί στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου του κόμματος (οι εκλογές εκείνες είχαν διεξαχθεί με την διαδικασία της λίστας).
Μετά μπήκε στον σχηματισμό του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, με τον οποίο κατέβηκε στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 1989 στην Β' Αθήνας, απέτυχε όμως να εκλεγεί (16.668 σταυροί τον Ιούνιο και 13.368 τον Νοέμβριο, κατατασσόμενος και τις δύο φορές στην 7η θέση του ψηφοδελτίου ως πρώτος και δεύτερος αντίστοιχα επιλαχών).
Δεν κατέβηκε στις εκλογές του 1990, ενώ μετά την πτώση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη και την δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης από τον Αντώνη Σαμαρά, υπήρξε υποψήφιος βουλευτής της στις εκλογές του 1993. Απέτυχε και πάλι να εκλεγεί, λαμβάνοντας 10.073 σταυρούς προτίμησης, κατατασσόμενος στην 4η θέση του ψηφοδελτίου (Η Πολιτική Άνοιξη είχε εκλέξει δύο βουλευτές στην Β' Αθήνας).
Τα επόμενα χρόνια ο Στάθης Παναγούλης συνεργάστηκε με το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα μη έχοντας και πάλι παρουσία στο Κοινοβούλιο, ενώ στις εκλογές του Μαΐου 2012 ήταν υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β' Αθήνας οπότε και απέτυχε και πάλι να εκλεγεί (14.467 σταυροί προτίμησης κατατασσόμενος στην 10η θέση και πρώτος επιλαχών), ενώ στις εκλογές του Ιουνίου που ακολούθησαν με την διαδικασία της λίστας, τοποθετημένος και πάλι στην 10η θέση του ψηφοδελτίου του κόμματος στην Β' Αθήνας, κατάφερε να εκλεγεί καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 13 έδρες στην συγκεκριμένη περιφέρεια αντί των 9 της προηγούμενης εκλογικής ανεμέτρησης.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον δε είναι ότι το όνομα του “αδιάφθορου” Στάθη Παναγούλη, ήταν – όπως κατήγγειλε η βουλευτής της ΝΔ Φ. Πιπιλή” στην μακρυά λίστα των βουλευτών που ζητούσαν τα περίφημα αναδρομικά που υποτίθεται ότι δικαιούνταν λόγω της αναλογίας των δικών τους μισθών και των μισθών των δικαστών.
Τόσο... μακρυά και απέναντι από το σύστημα βρισκόταν όλο αυτό τον καιρό ο Στ. Παναγούλης. Τόσο μακρυά, ώστε να μπορεί να περάσει από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων της ελληνικής βουλής.
Με ποιά ιδιότητα τότε προειδοποιεί τους υπόλοιπους βουλευτές για την τύχη τους; Όπως είπαμε και πιο πάνω, αν ήταν ο Μαζιώτης ή ο Κουφοντίνας, ή κάποιος άλλος προερχόμενος από το αντάρτικο πόλεων και από μία ζωή ενάντια στο σύστημα και τις συνισταμένες τους, θα κατανοούσα τον τρόπο που μιλά. Αν ήταν έστω ένας αγρότης ή ένας εργάτης που έφαγε την ζωή του μέσα στα χωράφια, τα καράβια ή τις φάμπρικες, πάλι θα το κατανοούσα. Είναι όμως ένας άνθρωπος κυριολεκτικά χωμένος μέχρι τον λαιμό στο σύστημα.
Ο κ. Παναγούλης όμως σκέπτεται ότι μιας και εξελέγη βουλευτής, μετά από τόσα χρόνια αγώνα και επειδή δεν μπορεί να βασίζεται στο όνομα του αδελφού του, το οποίο όσο και αν προσπαθούν οι ιθύνοντες να κρατήσουν στην μνήμη του ελληνικού λαού δίνοντάς το ακόμη και σε σταθμούς Μετρό, θα πρέπει να κάνει κάτι. Και αν είναι να κερδίσει την “φήμη” του, μέσω της δημιουργίας αυτού του “εμφυλιακού” κλίματος τότε ας είναι.
Φανταστείτε τι θα γινόταν εάν αυτή την αναφορά δεν την έκανε κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την Χρυσή Αυγή. Την οποία όλοι σχεδόν κατηγορούν για “λαϊκισμό”. Αλλά υπάρχει μία σαφής διαφορά μεταξύ της Χρυσής Αυγής και του κ. Παναγούλη. Η Χρυσή Αυγή προέρχεται από τον λαό και όχι από κάποιο άλλο κόμμα.
Αλήθεια, πόσους από το δικό του κόμμα – που προηγουμένως άνηκαν στο ΠΑΣΟΚ – θα οδηγήσει σε ειδικό δικαστήριο ο κ. Παναγούλης;
Δημήτρης Παπαγεωργίου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου