Και τι είναι επαναστατικό στις μέρες μας; Να ρίχνεις όλες τις ευθύνες στις πλάτες των άλλων.
Βγήκε, λοιπόν, ο Κάρολος Παπούλιας και είπε ότι "η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι ανεκτή". Ο Πρόεδρος της... Δημοκρατίας παρομοίασε μάλιστα την Ευρωπαϊκή Ένωση ως κυνηγό κεφαλών που "επιλέγει τα θύματά της"! Προσοχή, την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι τη Γερμανία, τη Μέρκελ ή τον Ντάισελμπλουμ.
Θα μου πείτε, ανάλογες "ηρωικές κουβέντες" ακούς αυτές τις μέρες συχνά από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Ναι και ορισμένοι εξ αυτών καλά κάνουν και τα λένε, αυτή ήταν πάντα η κοσμοθεωρία τους. Άλλωστε, καμία απόφαση – ούτε, βέβαια, της Ευρωπαϊκής Ένωσης – είναι υπεράνω κριτικής. Ο Πρόεδρος, όμως, μιας χώρας που μετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να κάνει τέτοιες απαξιωτικές αναφορές για την ίδια την Ένωση; Και, τέλος πάντων, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει πράγματι αυτές τις απόψεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση – και δεν είναι μια υπερβολή ή ένα λάθος των κειμενογράφων του – γιατί δεν αντιδρά πιο δυναμικά; Στο πολιτικό στερέωμα θα βρει αρκετούς με ανάλογες απόψεις, δεν είναι οι περισσότεροι, αλλά υπάρχουν.
Είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα που πάντα ζητούσε την έξοδο από την Ε.Ε., είναι ο Αλέκος Αλαβάνος που πλέον δίνει αγώνα για την επιστροφή στη δραχμή, είναι ο Πάνος Καμμένος που θεωρεί ότι ζούμε ευρωπαϊκή κατοχή, είναι και η Χρυσή Αυγή που τους θεωρεί όλους "τοκογλύφους". Με ποιους από όλους αυτούς θέλει να στρατευθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Και τι ζητά; Τη σύγκρουση και την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση των κεφαλοκυνηγών.
Αυτό είναι το δίδαγμα της 25ης Μαρτίου, στο οποίο αναφέρθηκε;
Στις σημερινές, δύσκολες στιγμές να παραδειγματισθούμε από τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι πρόγονοί μας, μια οθωμανική αυτοκρατορία;
Ας την ξεκινήσουμε, λοιπόν, την επανάσταση. Αλλά, Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οπλαρχηγός στον πόλεμο εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι ρόλοι συμβατοί. Εκτός αν κάποιοι στην Ηρώδου Αττικού ανακάλυψαν και αυτοί εναλλακτικές λύσεις για την Ελλάδα και τον ελληνισμό.
Ελπίζω μόνο να μην είναι η Ρωσία του ΔΝΤ ή η Λιβύη του Καντάφι -"διακυβέρνηση στα πρότυπα του Δήμου των αρχαίων Αθηναίων"- όπως (μας) έλεγαν κάποτε.
Αλλά ο Καντάφι πέθανε, δεν πέθανε;
Σταύρος Θεοδωράκης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου