Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 77 του τελικού κειμένου της Επιτροπής, επισημαίνεται πώς, "η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για... γεωτρήσεις και η οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) θα μετατραπεί σε πηγή προστριβών με τρίτες χώρες".
Προστριβές θα έχουμε βέβαια με πολλές «τρίτες» χώρες, αλλά το κύριο πρόβλημά μας είναι αυτό με την Τουρκία. Άμεσα μεν για τον καθορισμό των μεταξύ μας ΑΟΖ, έμμεσα δε με την επιρροή της στη λήψη αποφάσεων και των άλλων χωρών που μας αφορούν (Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτος).
Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε το ευρωπαϊκό κείμενο, είναι ο συνήθης. Ο καθείς δηλαδή, να το δει με τα χρωματιστά κομματικά γυαλιά του. Οι προσκείμενοι στα κυβερνητικά κόμματα, θεωρούν θετικό το κείμενο, λαμβάνοντας υπόψη ότι στη συγκεκριμένη παράγραφο η Επιτροπή λέγει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση «πρέπει να διατηρήσει βασικό πολιτικό ρόλο στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και να επιδιώξει να αποτραπούν διεθνείς τριβές».
Οι αντιπολιτευόμενοι όμως δίνουν βάση στη συνέχεια της παραγράφου, όπου υπογραμμίζεται πως «η ενέργεια πρέπει να χρησιμοποιείται ως κινητήρια δύναμη για ειρήνη, περιβαλλοντική ακεραιότητα, συνεργασία και σταθερότητα». Αυτό ερμηνεύεται, ότι δεν απέχει πολύ από την άμεση και σαφή προτροπή του κ. Μπράιζα ή του κ. Μόρνιγκσταρ, ότι για την ενέργεια των αμφισβητούμενων από την Τουρκία περιοχών μας, απαιτείται συνεκμετάλλευση. Η Ευρώπη το λέγει συνεργασία.
Αλλά μιλά και για σταθερότητα. Περίπτωση σταθερότητας χωρίς να ικανοποιηθεί η Τουρκία, δεν υπάρχει. Το «καζάν-καζάν» το ακούσαμε. Φοβούμαι, πως μάλλον ισχύει το δεύτερο. Δεν έχουν μόνον οι ΗΠΑ συμφέροντα εξυπηρετούμενα από την Τουρκία. Έχουν και οι Ευρωπαίοι, γεωοικονομικά κυρίως.
Και εν πάση περιπτώσει, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη, δύσκολα μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος ότι θα είχαμε κάποια ουσιαστική υποστήριξη.
Φοβούμαι επίσης, πως θα δικαιωθεί δυστυχώς ο υπογραφόμενος με το προ ημερών άρθρο του, όπου σημειώθηκε πως η ένθεν και ένθεν κατάθεση στον ΟΗΕ ρηματικών διακοινώσεων, πλην των επικοινωνιακών λόγων στο εσωτερικό, μάλλον απέβλεπε στο να παραπεμφθεί το θέμα σε διαιτησία. Αυτό άλλωστε επικαλείται συνεχώς η ελληνική πλευρά, όταν το μοναδικό επιχείρημά της είναι η επίκληση στο διεθνές δίκαιο. Και το αποτέλεσμα της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου, προφανώς και θα είναι συμβιβαστικό.
Όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος αποκοίμιζε τους Τούρκους και υπέγραφε συμφωνίες ευνοϊκές για την Κύπρο, στον ελλαδικό χώρο είχαμε άλλες «σοβαρές» ασχολίες». Και ήρθε η ώρα της πληρωμής.
Κατά τα άλλα, η Επιτροπή της Ε.Ε. επιθυμεί να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ενεργειακής ασφάλειας και ενεργειακής αυτάρκειας των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, που είναι υπό αξιοποίηση.
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου