ΕΑΜ ΕΛΑΣ ...ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ

Οι Νεοναζι της Κομμουνιστικης Αριστερας "αυτοδιαφημιζονται"..

ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ 

Από τον Ιάσωνα 

«Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι μετά τη μάχη στον Μελιγαλά, μεταξύ Παρασκευής 15 και Τετάρτης 20 του μηνός Σεπτεμβρίου 1944, συντελέστηκε μια...
γενοκτονία χωρίς προηγούμενο στην Ελλάδα! Η γενοκτονία αυτή είχε σχεδιαστές και φυσικούς αυτουργούς. Καμιά γενοκτονία δε συμβαίνει τυχαία, ούτε σε κενό. Υπάρχει πάντα σχεδιασμός. Έτσι και η γενοκτονία του Μελιγαλά είχε σχεδιαστεί πριν τη μάχη από συγκεκριμένους ανθρώπους και εκτελέστηκε για τους σκοπούς της παράταξης που υπηρετούσαν. Η γενοκτονία έγινε γιατί η ηγεσία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της μάχης για να εξοντώσει μαζί με τους ταγματασφαλίτες και όλους αυτούς που είχαν καταφύγει στον Μελιγαλά, και τους οποίους γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, τους θεωρούσε επικίνδυνους αντίπαλους» 

Ιωαννης Μπουγας, Ματωμενες Μνημες

***********

Τα τελευταια χρονια το αγαπημενο «διαφημιστικο «των κομμουνιστικων γενοκτονιων (σταλινικων –Περισσου και ροζ πουα=Διανοουμενων συριζα) ειναι το ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ. Το κρεμασαν στην ΕΡΤ, το γραφουνε εξω από σχολεια το αναφερουν στην Βουλη και οπου αλλου η χοιροειδης γλωσσα τους εχει προσβασι..

Ποσο όμως «αδικεί» την δράσι των «γενναίων» κατασαπλιαδων συμμοριτών κομμουνιστών η αναφορά μονο στα εγκλήματα του ΜΕΛΙΓΑΛΑ..

Επειδη δεν εχει ουδεμία έννοια ο διαλογος με τους οπαδους των Γκουλαγκ των ψυχιατρείων, των θαυμαστών του Σταλιν, του Πολ Ποτ ,Του Μαο ,του Εμβερ Χοτζα και των ημετερων «αμαραντων» εγγκληματιων Βελουχιωτη Φλωρακη και αλλων-, το συνημμένο παράρτημα είναι για την επιμόρφωσι των ανιστόρητων Νεοελλήνων*. Που λόγω της σημερινής οικονομικής κρίσεως αλλά και της ελεω ΜΜΕ και δειλών πολιτικών μας αποσιώπησι των κομμουνιστικών εγκλημάτων, πιθανώς δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της ύβρεως των κομμουνιστών δολοφονων και χρησίμων ηλιθίιων κατά Λενιν… .

Η Υβρις εγκειται, εις το οτι κατά την κομμουνιστική εθνοπροδοτικη στασιν των τριων γυρων του συμμορτοπολεμου όχι μονο δεν αρκέσθηκαν οι λατρεις και πρακτορες και εισπρακτορες της Μοσχας στην γενοκτονία ολων των δημοκρατικών πολιτών ΕΛΛΗΝΩΝ που διαφώνησαν αρνούμενοι να γίνουν μέλη των συμμοριών των κατασαπλιάδων, αλλα εξακολουθούν μέχρι σήμερα οι ηγετικοί επίγονοι και καθυστερημένοι δογματικοί ψιτακκίσκοι και πιθηκοειδή να καθυβρίζουν να βεβηλώνουν την μνήμη αδικοχαμένων που εμαρτύρησαν και ζήτησαν τον θάνατο ως λυτρωτή.

Στην μνήμη αμέτρητων βασανισμένων ψυχών, νεκρών που γέμισαν νταμάρια και πηγάδες χωρίς να τιμηθούν με ιερές νεκρικές σπονδές, θεωρώ ελαχίστη υποχρέωσι μας, να μάθουμε και κάποτε να σεβασθούμε την ιστορία μας αλλά και τους αθώους ηρωικούς μάρτυρες, χάριν της θυσίας των,εμείς σήμερα έχουμε, έστω, αυτή Την Δημοκρατία.

______________________________
* Παραρτημα: Εργα και Αθλοι Δολοφόνων..

1.Μελιγαλάς

1.1. Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού( Βιβλιοπωλειον Εστιας Στεφαν Κορτουα, Νικολα Βερτ , σελις 347

"...Στον Μελιγαλά, 1.400 άντρες, γυναίκες και παιδιά και περίπου 50 αξιωματικοί των ΤΑ σφαγιάστηκαν...".

1.2 .Αποσπασμα απο το βιβλιο «Η Πηγάδα του Μελιγαλα» Συνταγματάρχου ε.α Ηλία Θεοδωροπούλου σελις 117-120

« Η εκτέλεσις του τερατουργήματος αρχίζει.Πρόκειται περι εκδηλώσεων αφαντάστου αγριότητος των κομμουνιστών κατα της Ελληνικής φυλης.Η παγκοσμιος ιστορία δεν έχει καταγράψει μεγαλύτερον.Υπάρχουν βεβαίως αι ομαδικαί εκτελέσεις απο τους Γρεμανούς των Εβραίων των 1000 καλαβρυτινών.κ.α Απο τους Ρώσσους των 10.000 Αξιωματικών Οπλιτών και Πολιτών Πολωνών στο δάσος του Κατύνκ.α Αλλά σαν το ομαδικό έγκλημα των 1500 Ελλήνων εις Μελιγαλά τον Σεπτέμβριον του 1944 δεν ομοιάζει άλλο.

Μόνον ένας μεγάλος εχθρός της Ελλάδος θα ηδύνατο να συλλάβη και να αποφασίση τέτοιο ομαδικό και τρομερό έγκλημα κατα ειδεχθή τρόπο και με υποχρεωτική παρουσία εις τον τόπον της σφαγής , εις την Πηγάδα των κατοίκων της περιοχής , συγγενών και φίλων των σφαγιαζομένων. Ας παρακολουθήσομεν την εκτέλεσιν του μεγίστου αυτού εγκλήματος.

Γύρωθεν της Πηγάδας συγκεντρώνουν οι βάρβαροι υποχρεωτικώς τπους κατοίκους των πέριξ χωρίων δια να παρακολουθήσουν το θέαμα. Τοποθετούνται εις τα χείλη της Πηγάδας οι δήμιοι, οι εκτελεσταί οι σφαγείς. Τμήματα του ΕΛΑΣ παραλαμβάνουν απο το Μπεζεστένι ανα 100 κρατουμένους και δεμένους με καλώδια τρείς τρείς τους μεταφέρουν εις την Πηγάδα...Γυμνοί , ανυπόδητοι νηστικοί, διψασμένοι, τραυματίαι ασθενείς καλούνται απο τα τέρατα να βαδίσουν.Οι περισσότεροι μουδιασμένοι απο την ακινησία τόσων ημερών δεν δύνανται να βαδίσουν γρήγορα.Οι κομμουνισταί σφάζουν αμέσως και επι τόπο όσους δεν βαδίζουν γρήγορα. .Οι παρασυρόμενοι απο τον σφαγιασθέντα – είναι και αυτοί δεμένοι με το ίδιο καλώδιο-σφ’αζονται και αυτοί. Οποιος τολμά κατα την διαδρομή να είπη ένα λόγον ενα παράπονο η να του διαφύγη ένα βογγητό , ένας πόνος, σφάζεται αμέσως. Κατα την διαδρομή των 2500 και πλέον μέτρων απο το Μπεζεστένι έχουν τεχνηέντως τοποθετηθεί κομμουνισταί και προετοιμάζουν και προκαλούν το πλήθος φωνάζοντες θάνατος θάνατος θάνατος.Μερικοί εξ αυτών ευρίσκουν μια ευκαιρία , τρέχουνκαι σφάζουν όσους θέλουν. Ετσι δεν έφτασαν ποτέ και οι 100 ζωντανοί απο το Μπεζεστένι εις την Πηγάδα.
1.3. Αποσπασμα απο το βιβλιο «Ματωμένες Μνήμες» Καθηγητή Ιωάννου Μπουγά 

Μαρτυρία του νεαρού τότε Δ.Μ. από το χωριό Τσουκαλέϊκα. Κρατούμενος στο Μπεζεστένι, ελευθερώθηκε λόγω της ηλικίας του και έφυγε από τον Μελιγαλά μαζί με τη μάννα του, με τη βοήθεια συγγενή τους που ανήκε στο ΕΑΜ:

"...Αρχίσανε οι εκτελέσεις. Πενήντα-πενήντα, εκατό-εκατό. Δεν σκοτώθηκε με ντουφέκι κανένας! Όλοι με μαχαίρια, με τσεκούρια, και με κλαδευτήρια! Κουβάλησαν οι αντάρτες τον κόσμο όλο στην Πηγάδα. Άρχισαν οι εκτελέσεις το Σάββατο, γύρω στις δέκα και μισή, και σταμάτησαν την Τετάρτη το μεσημέρι. Εκεί ήταν και ο πατέρας μου και τα δύο μου αδέλφια, ο ένας 26 και ο άλλος 23 ετών..

Οι απολογητές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, υποστηρίζουν ψευδώς ότι τα θύματα ήταν ταγματασφαλίτες και μόνο λίγοι άμαχοι, και ότι όλοι εκτελέστηκαν μετά τη μάχη σε μια έκρηξη αυτοδικιών, σε αντίποινα όσων είχαν υποφέρει τα γύρω χωριά από αυτούς νωρίτερα. Τι είδους αντίποινα και αυτοδικίες όμως ήταν αυτές που είχαν θύματα ολόκληρες οικογένειες; Με θύματα μαθητές και μαθήτριες 16 και 17 ετών; Τι μπορεί να είχαν κάνει στα μέλη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ οι μαθητές και οι μαθήτριες; Μεταξύ των θυμάτων μπορεί κανείς να διακρίνει εκατοντάδες περιπτώσεις που περισσότερα από ένα μέλη μιας οικογενείας εκτελέστηκαν. Τι ακριβώς έγκλημα μπορεί να έκαναν όλες αυτές οι οικογένειες του Μελιγαλά και των γύρω χωριών και κωμοπόλεων; Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ένα γεγονός με θύματα τόσες οικογένειες;

Πέραν της τεράστιας αναντιστοιχίας των αριθμών -75 με 80 θύματα για το ΕΑΜ/ΚΚΕ έναντι 1.700 από τα ΤΑ και τους άμαχους στον Μελιγαλά- προκύπτουν και πολλά άλλα ερωτήματα. Τι έγκλημα μπορεί να είχαν διαπράξει τα αδέλφια Παναγιώτης και Κωνσταντίνος Μακρής από τον Νερόμυλο, 14 και 16 ετών αντίστοιχα, που σφαγιάστηκαν στον Μελιγαλά; Γιατί θανατώθηκαν οι ιερείς, οι γιατροί και οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι φαρμακοποιοί του Μελιγαλά και των γύρω κωμοπόλεων; Ήταν όλοι αυτοί ταγματασφαλίτες; Είναι δυνατόν; Μήπως πραγματικά μαρτύρησαν διότι απλά δεν είχαν γίνει μέλη του ΕΑΜ;

Μήπως άλλοι σφαγιάστηκαν διότι κατέφυγαν στον Μελιγαλά για ασφάλεια, και αυτή μόνο η πράξη τους κατάταξε αυτόματα στους αντιπάλους του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ;

Στην "αντίδραση", όπως αποκαλούσαν τότε όποιον δεν συμφωνούσε μαζί τους, που έπρεπε να εκλείψει ώστε να εγκαθιδρυθεί, η "λαοκρατία";

Μάλλον κάτι τέτοιο συνέβη στον Μελιγαλά!

Οι Μεσσήνιοι ηγέτες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, Φράγκος (Ακρίτας), Μιχαλόπουλος (Ωρίων), Στέλιος Διακουμογιαννόπουλος, Βασίλειος Μπράβος, Γεώργιος Δάλλας, κλπ., οι απεσταλμένοι του Σιάντου, Νίκος Μπελογιάννης, Αχιλλέας Μπλάνας, και Τάσσος Κουλαμπάς, και οι καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, εφάρμοζαν το σχέδιό τους. Και το σχέδιο είχε δύο πτυχές. Πρώτον, την οριστική εξόντωση των ΤΑ ως αντίπαλου στρατιωτικού σχηματισμού, και δεύτερον την εξαφάνιση όλων εκείνων που είχαν χαρακτηρισθεί ως "αντίδραση" στη Μεσσηνία, και πού δεν είχαν εκτελεστεί μέχρι τότε λόγω της προστασίας τους από τα ΤΑ.

Για το ΕΑΜ/ΚΚΕ, όποιος εγκατέλειψε το χωριό του και κατέφυγε στον Μελιγαλά, ήταν "αντίδραση" και έπρεπε να εκλείψει για να έρθει η νέα τάξη πραγμάτων που πρέσβευε το ΕΑΜ/ΚΚΕ. Και τι αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν φτωχοί γεωργοί και κτηνοτρόφοι, που είχαν δει τους γείτονές τους να σέρνονται στα στρατόπεδα του Χαλβάτσου ή της Μέλπειας από την ΟΠΛΑ, και έφυγαν για να μην έχουν την ίδια τύχη; Αυτή η πιθανότητα δεν μετρούσε τότε για τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Θανάση Κλάρα και την ηγεσία του ΕΑΜ/ΚΚΕ Μεσσηνίας.

Διότι και αυτή η αλήθεια παραβλέπεται στις περιγραφές της τραγωδίας του Μελιγαλά. Ότι δηλαδή, η πλειοψηφία των εκτελεσθέντων δεν ήταν κάτοικοι της κωμοπόλεως. Ήταν από εκείνους που είχαν καταφύγει εκεί για προστασία από την ΕΑΜ-οκρατία. Στα θύματα περιλαμβάνονται δεκάδες πολυμελείς οικογένειες από τα γύρω χωριά. Η οικογένεια Αλιφέρη από τα Τσουκαλέϊκα με 7 θύματα, Γρουσουζάκου από το Πεταλίδι με 7 θύματα, Καστανά από το Νεοχώρι με 9 θύματα μεταξύ 16 και 50 ετών, Κουτσίκου από τη Μικρομάνη με 8 θύματα, Μυλωνά από το Νεοχώρι με 9 θύματα μεταξύ 20 και 70 ετών, Σγουμπόπουλου από τη Μερόπη με 5 θύματα από 24 έως 85 ετών. Όχι ότι ο Μελιγαλάς δεν είχε θύματα. Έχασε τουλάχιστον 300 κατοίκους του. Με πρώτους, τον 70 ετών πρόεδρό του, τον δικηγόρο Αλκιβιάδη Παπαδόπουλο, και τον 45-χρονο Γυμνασιάρχη του Παναγιώτη Τσίτουρα που εκτελέστηκε μαζί με τον γυιό του, φοιτητή. Αρκετές οικογένειες του Μελιγαλά – Γρίβα, Δέδε, Δρούτσα, Κυρκιλή, Λαντζούνη, Μανιάτη, Μπένου, κλπ.- έχασαν πάνω από ένα μέλος τους. Το Κοπανάκι είχε το λιγότερο 75 θύματα, το Διαβολίτσι 50, και τα μικρά χωριά Νεοχώρι και Μερόπη, 55 και 15 αντίστοιχα. Τουλάχιστον 60 χωριά και κωμοπόλεις της Άνω Μεσσηνίας είχαν πάνω από 10 θύματα. Άλλα θύματα ήταν από άλλα μέρη της Ελλάδος, τη Μάνη και την Κρήτη.

Αντίθετα με τις κατηγορίες των απολογητών της Αριστεράς, η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων δεν εκτελέστηκαν γι αυτά που είχαν κάνει, αλλά γι αυτά που δε δέχονταν να κάνουν. Η ηγεσία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ είχε πειστεί ότι τα θύματα δεν επρόκειτο να δεχθούν αδιαμαρτύρητα την επικράτηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα. Αφού οι ταγματασφαλίτες είχαν προτιμήσει να πάρουν όπλα από τους Γερμανούς, αντί να προσχωρήσουν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, και στο μέλλον θα συνέχιζαν να είναι αντίπαλοί του. Αυτή ακριβώς η στάση τους υπέγραψε και τη θανατική τους καταδίκη!

Βέβαια, όλοι οι αντίπαλοι του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ δεν είχαν καταταγεί στα Τάγματα. Για τους επαγγελματίες, τους έμπορους, τους επιστήμονες, τους αξιωματικούς, και άλλες τοπικές προσωπικότητες, αρκούσε το γεγονός ότι παρέμειναν σε μια "ταγματασφαλίτικη" πόλη, και δεν τάχθηκαν κάτω από τη σημαία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, για να έχουν υπογράψει τη θανατική τους καταδίκη. Επί πλέον, με την εκτέλεση παρόμοιων ατόμων σε μια μικρή επαρχιακή κοινωνία, το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ πίστευε ότι τρομοκρατεί τους υπόλοιπους κατοίκους. Ο καθένας μπορούσε να σκεφθεί με τρόμο: «Αν δολοφονούν τον γυμνασιάρχη, τον βουλευτή, τον γιατρό, τον παπά, τον ταγματάρχη, τον έμπορο, θα λογαριάσουν εμένα τον κτηματία, τον εργάτη, τον κτηνοτρόφο»;

Η ευθύνη της γενοκτονίας ανήκει ολοκληρωτικά στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, αφού τα θύματα ήταν αιχμάλωτοι του ΕΛΑΣ όταν θανατώθηκαν στην Πηγάδα, στο Μπεζεστένι ή οπουδήποτε αλλού στη γύρω περιοχή. Φυσικά, είτε αντάρτες ήταν οι δήμιοι, είτε πολιτοφύλακες, τις δολοφονίες τις έκαναν με την εντολή και την κάλυψη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ. Χωρίς αυτή την κάλυψη -την οποία απεδείχθη ότι την είχαν και την έχουν ακόμη και σήμερα- κανείς κρατούμενος δεν θα εκτελείτο στον Μελιγαλά. Ούτε ταγματασφαλίτης, ούτε άμαχος. Το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ ήταν ικανό να εφαρμόζει σιδερένια πειθαρχία με το όπλο της τρομοκρατίας. Αν το ήθελε, ούτε μύτη δεν θα λυνόταν στον Μελιγαλά!

Εκτός από την ταυτότητα των εκτελεστών, η αριστερά δημιουργούσε πάντα σύγχυση και για δύο ακόμη στοιχεία της τραγωδίας του Μελιγαλά. Πρώτον, για την ταυτότητα των θυμάτων. Αν δηλαδή ήταν όλοι ταγματασφαλίτες ή και άμαχοι. Δεύτερον, για τον αριθμό των θυμάτων. Ο ακριβής αριθμός είναι άγνωστος. Η πλευρά των συγγενών των θυμάτων υποστηρίζει ότι ήταν πάνω από 1.000, και παραθέτει και πάνω από 1.000 ονόματα. Σε πολλές πηγές αναφέρεται ότι στο Μπεζεστένι ο Βελουχιώτης βρήκε πάνω από 2.000 κρατούμενους την 16η Σεπτεμβρίου. Στην ημερησία εφημερίδα των Αθηνών Εμπρός της 29ης Αυγούστου 1945, υπάρχει ανταπόκριση από την Τρίπολη για την τραγωδία του Μελιγαλά, στην οποία ο αριθμός των κρατουμένων πριν να αρχίσει η σφαγή εκτιμάται σε 2.720 βάσει των ανακρίσεων του εισαγγελέα Στυλιανέα του πλημμελειοδικείου Καλαμάτας.

Τα εκτελεστικά αποσπάσματα στην Πηγάδα εργάζονταν συνεχώς για τέσσαρες ημέρες, από 17 έως 20 Σεπτεμβρίου, και υπολογίζεται ότι θανάτωσαν πάνω από 1.000 άτομα. Οι παλαιότεροι στον Μελιγαλά έλεγαν ότι μεταξύ 16 και 20 Σεπτεμβρίου έφυγαν από το Μπεζεστένι για την Πηγάδα 12 -15 κουστωδίες δεμένων. Πολλές πηγές αναφέρουν ότι σε κάθε κουστωδία οι αντάρτες είχαν δεμένα 50-100 θύματα. Με αυτά τα δεδομένα, τα θύματα της Πηγάδας υπολογίζονται σε 1.000. Αυτός ο αριθμός εκτελεσθέντων δίνεται και από μερικές ΕΑΜ-ικές πηγές. Αν στην Πηγάδα εκτελέστηκαν 1.000 άτομα, το σύνολον των θυμάτων στην περιοχή του Μελιγαλά είναι πάνω από 1.700. Ομάδες αιχμαλώτων εκτελέστηκαν στα κοντινά χωριά, όπως αναφέρθηκε πριν. Μεμονωμένοι διαφυγόντες από τον Μελιγαλά εκτελέστηκαν σε διάφορα άλλα μέρη, μέχρι και το Δυρράχιο, τα Παραδείσια και τη Βυτίνα (π.χ. ο ανθυπολοχαγός Θεοφάνους). Τα ονόματα των θυμάτων δεν είναι μόνον εκείνα που είναι γραμμένα στο μνημείο της Πηγάδας. Είναι σκορπισμένα και σε νεκροταφεία της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, ενώ πολλών ίσως δεν είναι σημειωμένα πουθενά στην περιοχή. Για γραφειοκρατικούς λόγους, τα επόμενα χρόνια, θύματα του Μελιγαλά μπορεί να δηλώθηκαν ότι έχασαν τη ζωή τους σε άλλες τοποθεσίες.

Οι αριθμός των θυμάτων που έχει δοθεί από άλλους -χωρίς πάντα να προσδιορίζουν αν ομιλούν γι αυτούς που ρίχτηκαν στην Πηγάδα, ή όλους που εκτελέστηκαν στην περιοχή από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ- κυμαίνεται δραματικά. Ο μικρότερος αριθμός δίδεται από έναν που κατηγορήθηκε ως εκτελεστής, τον Σπύρο Ξιάρχο που γράφει ότι 280-320 εκτελέστηκαν στην Πηγάδα και 400-440 ως σύνολο. Ο Γιάννης Καραμούζης γράφει: "..Γενικώς στου Μελιγαλά εξετελέσθησαν κατά διαφόρους τρόπους όχι λιγότερα από 1200 άτομα". Ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει αναφερθεί είναι 3.500 από την ΔΙΣ. Το ΙΙ Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, στο δελτίο του υπ'αριθμό 9458, της 16ης Σεπτεμβρίου, γράφει: "...αφού συντρίψαμε την άμυνα 1.000 και παραπάνω Ράλληδων οι οποίοι διεκδίκησαν την πόλη σπίτι προς σπίτι 800 σκοτώθηκαν στη μάχη. Δικές μας απώλειες 60 νεκροί και 150 τραυματίες...".Εδώ είναι προφανής η αναντιστοιχία στους αριθμούς των θυμάτων αμυνομένων και επιτιθεμένων, και η απουσία τραυματιών από τους ταγματασφαλίτες! Γιατί αν ο ΕΛΑΣ είχε 60 νεκρούς, οι αμυνόμενοι λογικά έπρεπε να έχουν μόνο 10-15! Και πραγματικά στη μάχη σκοτώθηκαν γύρω στους 15 ταγματασφαλίτες, και περίπου 10 άμαχοι.

Ο Στέφανος Σαράφης επίσης ομιλεί για 800 νεκρούς Ράλληδες (ταγματασφαλίτες), αλλά δεν λέει τίποτε για τις εκατοντάδες θύματα από τους άμαχους. Η Γερμανική Διοίκηση της Ομάδας Στρατιών Ε, σε δελτίο πληροφοριών της, της 19ης Σεπτεμβρίου, αναφέρει ότι "...από τους 1.300 άνδρες των δήθεν Τμημάτων Ασφαλείας φονεύθηκαν 800". Το ίδιο νούμερο δίνει και η Βρετανική Force 133 στο δελτίο της, της 24ης Σεπτεμβρίου, όπου αναφέρει: "...Συμφώνως προς αναφορά του ΕΛΑΣ 1300 άνδρες των ΤΑ ενεπλάκησαν εις μάχην διά το Μελιγαλά την 15ην Σεπτεμβρίου εις την οποίαν 800 εφονεύθησαν, έναντι 60 φονευθέντων του ΕΛΑΣ και 30 τραυματισθέντων..."

Ο Ιωάννης Μπουγάς υπολογίζει τα θύματα σε τουλάχιστον 1700. Σχετικά με την ταυτότητα των θυμάτων, γράφει: "Όλες οι φιλο-ΕΑΜικές πηγές ευθέως ή εμμέσως υποστηρίζουν ότι τα θύματα ήταν μόνο ταγματασφαλίτες ή κυρίως ταγματασφαλίτες. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο. Σύμφωνα με την έρευνά μου στα αρχεία του ΥΠΕΑ, στον Μελιγαλά έχασαν τη ζωή τους 47 αξιωματικοί του ΤΑ και 704 οπλίτες, σύνολο 751 άνδρες, συμπεριλαμβανομένων και των χωροφυλάκων. Αυτό σημαίνει, πρώτον ότι ο ΕΛΑΣ δολοφόνησε μετά τη μάχη περίπου 735 αξιωματικούς και οπλίτες του Τάγματος και της Χωροφυλακής. Δεύτερον, με το σύνολο των θυμάτων πάνω από 1.700, στο Μελιγαλά το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ δολοφόνησε και 1.000 περίπου αμάχους! Ακόμη και αν οι νεκροί ήταν μόνο 1.154, όσα τα ονόματα που έχει καταγράψει ο Ηλίας Θεοδωρόπουλος, σημαίνει ότι εκτός από τους 735 ταγματασφαλίτες, ο ΕΛΑΣ δολοφόνησε και 403 αμάχους. Όχι έναν μικρό αριθμό, με οποιοδήποτε μέτρο σύγκρισης!"

Κανονικά βέβαια, δεν θα έπρεπε να ασχολείται κανείς με τον αριθμό των θυμάτων. Δυστυχώς όμως, όπως όλοι οι εκτελεστές μαζικών εγκλημάτων ανά την υφήλιο, οι υπεύθυνοι της σφαγής του Μελιγαλά και οι απολογητές τους, προσπαθούν αφ'ενός να ελαττώσουν τον αριθμό των θυμάτων, και αφ'ετέρου να προσβάλλουν τον πατριωτισμό των θυμάτων τους. Και οι απολογητές δεν είναι μόνον κομματικά στελέχη της αριστεράς, αλλά συχνά και ακαδημαϊκοί άνθρωποι, όπως ο φοιτητής της Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Πετρόπουλος, και οι καθηγητές του που δέχτηκαν τη διπλωματική διατριβή του το 2007, στην οποία μεταξύ άλλων γράφει: "...ο τόπος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να συγκεντρωθεί ο μεγάλος αριθμός των νεκρών της μάχης, αλλά και των αντιποίνων που ακολούθησαν είναι η γνωστή Πηγάδα, που στα μετεμφυλιακά χρόνια αποτέλεσε τον τόπο σύμβολο της "αγριότητας των κομμουνιστών" ενταγμένη στο "εθνικόφρον" αφήγημα για τα χρόνια της Κατοχής." (σ.σ. Η υπογράμμιση δική μου).

Προφανώς, ο νέος αυτός πολιτικός επιστήμων και οι καθηγητές του, πέραν του ότι έσφαλλαν (γιατί ο αριθμός των νεκρών ταγματασφαλιτών στη μάχη δεν ήταν μεγάλος όπως γράφει, ενώ ο ΕΛΑΣ έθαψε τους δικούς του νεκρούς στο νεκροταφείο, όχι στην Πηγάδα) αποκαλούν το οργανωμένο έγκλημα της απάνθρωπης σφαγής εκατοντάδων αιχμαλώτων κάθε ηλικίας "εθνικόφρον" αφήγημα!

Τελειώνω με μια απορία ή ερώτηση γι αυτούς, σαν τους υπεύθυνους του Ιού της Ελευθεροτυπίας, που δικαιολογούν τη σφαγή του Μελιγαλά, ως αντίποινα και ανεξέλεγκτες αυτοδικίες εναντίον των ταγματασφαλιτών. Γιατί τότε δεν δικαιολογούν και τις αυτοδικίες και τα αντίποινα της άλλης πλευράς μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, που, παρότι καταδικαστέα ακόμη και στο μέγεθος που έγιναν, ποτέ δεν πήραν τη μαζική μορφή του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, της Πύλου ή της Καλαμάτας;

Μήπως για τους υπεύθυνους του Ιού και τον φοιτητή του Παντείου Πανεπιστημίου, και άλλους που σκέπτονται σαν αυτούς, έγκλημα στον Ελληνικό Εμφύλιο ήταν μόνον η δολοφονία οπαδών της Αριστεράς! Μήπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο πόνος του βασανισμού, το αίμα των νεκρών, έχουν άλλη αξία ανάλογα με τα πολιτικά πιστεύω των θυμάτων;

Αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα της τραγωδίας του Μελιγαλά, χωρίς πάθος, αλλά και χωρίς ωραιοποιήσεις ή συγκαλύψεις. Είναι καιρός πια, μετά από 65 χρόνια, όχι μόνο να γίνει το ανείπωτο έγκλημα γνωστό στο πραγματικό εύρος του, αλλά και αποδεκτό ιστορικά από όλους. Ιδιαίτερα από την ηγεσία της Αριστεράς και τους απολογητές των έργων της, που αρνούνται να παραδεχθούν τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Οργανώσεις της ΟΠΛΑ, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ στον Κατοχικό Εμφύλιο και τις δύο περιόδους της ΕΑΜ-οκρατίας και της Κόκκινης Τρομοκρατίας. Την Πρώτη περίοδο: "Σεπτέμβριος 1943 -Σεπτέμβριος 1944", και την Δεύτερη: "Οκτώβριος 1944-Φεβρουάριος 1945". Με κορυφαίο τους έγκλημα, τη μαζική εκτέλεση των κρατουμένων ταγματασφαλιτών και αμάχων το τετραήμερο 16-20 Σεπτεμβρίου 1944 στον Μελιγαλά!

Σ'αυτούς που θα δυσανασχετήσουν για την παρουσίαση της φριχτής αλήθειας μετά από 65 χρόνια, και θα σκεφθούν να αντιδράσουν με τις συνήθεις κατηγορίες: "καλλιεργεί το μίσος", "είναι φασίστας", "είναι ακροδεξιός", έχω μια απλή απάντηση.

-"Τίποτε από αυτά δεν ισχύει, αλλά ούτε έχουν και καμιά σημασία. Σημασία έχουν τα τραγικά γεγονότα καθ' εαυτά και αν καταγραφή τους είναι σωστή, όχι ο συγγραφέας. Στα γεγονότα ας επικεντρώσουν την προσοχή τους οι αναγνώστες που ενδιαφέρονται για την Ιστορία αυτής της τραγικής περιόδου".

Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο Μελιγαλάς με την Πηγάδα του είναι μέρος της ιστορίας μας, και μόνο όταν τη γνωρίζουμε, γνωρίζουμε και ποιοί είμαστε

2.Συνοπτικό «απάνθισμα»

2.1 Το « Ληξιαρχείο» του ΚΚΕ
3ο Έκτακτο Συνέδριο τού ΣΕΚΕ (Κ) (26/11/1924-3/12/1924, ΚΚΕ Επίσημα κείμενα σ. 517)
«..Άμεσα καθήκοντα τού ΚΚΕ επάνω στό εθνικό ζήτημα είναι ο αμείλικτος αγώνας εναντίον τής καταπιεστικής πολιτικής τής ελληνικής μπουρζουαζίας στή Μακεδονία καί τη Θράκη, .. ΤΟ ΚΚΕ στόν αγώνα αυτό θα υποστηρίξη με όλας του τάς δυνάμεις το εθνικό επανασταστικό κίνημα των καταπιεζόμενων λαών της Μακεδονίας και Θράκης για τη δημιουργία ανεξάρτητων δημοκρατιών.. Επίσης την αποικιστική πολιτική της ελληνικής μπουρζουαζίας στη Μακεδονία και Θράκη ( εννοεί την εγκατάστασι Ελλήνων προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Εύξεινο Πόντο) το ΚΚΕ οφείλει να τήν καταπολεμήση με τον πιο αμείλικτο τρόπο .»

Ριζοσπάστης 10/12/1924
Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… Η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. .. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών..Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη… Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη!»

Ριζοσπάστης 29/01/1925
«..Μακεδόνες, εργάτες και αγρότες...Από τους εναποµείναντες, πιστούς στο µακεδονικό λαό επαναστάτες, εξαρτάται να ενώσουν εκ νέου γρήγορα τις δυνάµεις τους, να ανασυστήσουν εκ νέου την Εσωτερική Μακεδονική Οργάνωση στη βάση της επαναστατικής ενότητας και της πλήρους ανεξαρτησίας από τη βουλγαρική και βαλκανική αστική τάξη και να οδηγήσουν τιςµακεδονικές εργαζόµενες µάζες µαζί µε τους εργάτες και αγρότες των Βαλκανίων στη αποφασιστική µάχη για την ελευθερία και ανεξαρτησία της Μακεδονίας.Η Βαλκανική Κοµµουνιστική Οµοσπονδία, καθώς και τα κοµµουνιστικά κόµµατα της Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας και οι πλατιές εργατικές µάζες των Βαλκανίων στέκονται αποφασιστικά στο πλευρό του αγωνιζόµενου µακεδονικού λαού, ενάντια στην καταπίεσή του…Με τον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη των χωρών τους και ενάντια στον Ευρωπαϊκό ιµπεριαλισµό, µε τον αγώνα για τη δηµιουργία της Βαλκανικής Οµοσπονδίας των εργατοαγροτικών δηµοκρατιών, τα κοµµουνιστικά κόµµατα των βαλκανικών κρατών εξασφαλίζουν ταυτόχρονα και την επιτυχία του αγώνα για κατάκτηση ενιαίας και ελεύθερης μακεδονίας…»

Ριζοσπάστης, 12/07/1935
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μ.Ασία, η Τουρκία θα ‘τανε σήμερα πεθαμένη και εμείς μεγάλη Ελλάδα. Τη “λευτεριά” μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ.Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε»

4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (28 – 29/7/1948)
«..Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό που κατέκτησε διά της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες απο άλλες εθνότητες. Το ΚΚΕ διακηρύττει εν ονόματι τών βασικών αρχών του μπολσεβικισμού , για τη Μακεδονία και τη Θράκη το σύνθημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους αποχωρισμού από το Ελληνικό κράτος , του δικαιώματος για μιά ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και υποστηρίζει δραστήρια την επαναστατική πάλη τού πληθυσμού των περιφερειών αυτών για τήν εθνική τους απελευθέρωση...» (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ τόμος 3ος, σελίς 326)

5η Ολομέλεια τής ΚΕ του ΚΚΕ (Πρέσπες 30-31/01/1949)
«..Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα 'δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ καί τής λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρεί την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει.Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των.. Γι' αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά". ("Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 6ος, σελ. 337-338).

6η Ολομέλεια τής ΚΕ του ΚΚΕ (Ουγγαρία Μάρτιος 1956)
«.. Το κόμμα πρέπει να φυλάξει και να δυναμώσει παραπέρα τους δεσμούς ανάμεσα στον ελληνικό και σλαβομακεδονικό λαό, που σφυρηλατήθηκαν μέσα στον κοινό σκληρό αγώνα. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των Σλαβομακεδόνων, η πάλη για την ισοτιμία τους, η αναγνώριση του δικαιώματος να ζούνε λεύτεροι και αφέντες στην πατρική τους γη, δένει τους Μακεδόνες με τους Έλληνες και εμποδίζει τα κατακτητικά σχέδια του Τίτο εναντίον της ελληνικής Μακεδονίας» ("Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 7ος, σελ. 18)

2.2.Τα Ηγετικά Στελέχη του ΚΚΕ

Το ΒΗΜΑ, 09/12/2001.Συνέντευξις του Χ. Φλωράκη.
«.. Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή... Υπήρχε η δική μας προσδοκία. O Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να 'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε..»

******

Ο Λεωνίδας Κύρκος (στις 3/12/2006 διευκρινίζει για το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ)
«...Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.» 

Τακης Λαζαριδης ( καταδικασμένος σε θάνατο στη δίκη Μπελογιάννη τον Φεβρουάριο του 1952, ο οποίος τελικώς έτυχε χάριτος επειδή ο πατέρας του είχε εκτελεστή από τους Γερμανούς και η μητέρα του είχε καταδικαστή σε ισόβια από Βουλγαρικό στρατοδικείο.Τα κομματικά έντυπα της εποχής είχαν επαινέσει τον Τάκη Λαζαρίδη γιατί «..υπερασπίστηκε με επαναστατική συνέπεια και αδιαλλαξία την τιμή και την υπόληψη του κόμματος

« ..Όλοι μας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουμε μερίδιο ευθύνη . Γιατί σtη δράση τους οι ηγέτες του ΚΚΕ είχαν τη δική μας υποστήριξη και ανοχή χωρίς την οποίαν δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.Μας εξέφραζαν και μας εκπροσωπούσαν.Είμαστε συνυπεύθυνοι για όλα.Για τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν. Για τις δίκες της Μόσχας και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.Για τις εκτελέσεις μυριάδων ανθρώπων.Για το φοβερό ζυγό που επιβλήθηκε στο μεγάλο ρωσσικό λαό.Κai για τον βαρύτερο ακόμη ζυγό που επιβλήθηκε σε τόσες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης...Κι είμαστε ειδικότερα συνυπεύθυνοι για τα δεινά που έπληξαν την πατρίδα μας και τόσο σημαντικά καθυστέρησαν την οικονομική και κοινωνική της πρόοδο. Για τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο.Για το αδικοχαμένο αίμα των συντρόφων μας αλλά και των αντιπάλων μας. Για την Ελένη Γκατζογιάννη και τις άλλες μαρτυρικές μανάδες της Ηπείρου.Και για τις αδιάκοπες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε σοβιετικό προκτετοράτο..»

( Στο βιβλίο μοναδικής ειλικρινείας και γενναιότητος του Τάκη Λαζαρίδη, «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι».)

Λεωνίδας Τζεφρώνης: ( γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ , μέλος του ΔΣΕ, γνωστός και από την μυθιστορηματική του απόδρασι από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 -, .

«...Έγραψα κάποτε σ’ ένα άρθρο μου στην Αυγή ότι ευτυχώς που δεν νικήσαμε τον Δεκέμβριο και ευτυχώς που ηττηθήκαμε και στον Εμφύλιο. Γιατί αν νικούσαμε και δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα τη λεγόμενη λαϊκή δημοκρατία σήμερα θα είμαστε χειρότερα απ’ ότι είναι οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, και οι Αλβανοί....Κάποιοι υποστήριζαν ότι εμείς δε είμαστε σαν τους άλλους..Χειρότεροι είμαστε, η Ελλάδα θα είχε την την ίδια , αν όχι χειρότερη εικόνα απ ό,τι οι άλλες λαικές δημοκρατίες.Θα πεινούσε ο λαός.. » και συνεχίζει ο κομμουνιστής, Λεωνίδας Τζεφρώνης, που υπήρξε μελος του ΔΣΕ. «. Θεωρώ λάθος την συμμετοχή μου στον Εμφύλιο.Με πληγώνει το γεγονός οτι χάθηκε κόσμος και απο τις δύο πλευρές. Ο Εμφύλιος γύρισε πίσω τη ζωή στην Ελλάδα,..ενα μεγάλο μερος της υπαίθρου έμεινε στην ουσία ακαλλιέργητο και ανεκμετάλλευτο και γέμισαν οι πόλεις Αποτότε άρχισε αυτή η μανία να μαζεύεται ο πληθυσμός στις πόλεις..»
» (αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου ‘’Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά’)

Στέλιος Γιατρουδάκης: (αντάρτης του ΔΣΕ στη «διμοιρία καταστροφών» εν συνεχεία , «πολιτικός επίτροπος Αθήνας», εκπαιδευθείς στη «Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων» του ΚΚΕ στο Βίτσι)

«..Τι θα κάναμε αν κερδίζαμε? …δεν είναι καθόλου δύσκολο να απαντηθεί. Μπορούμε να πούμε , χωρίς ενδοιασμούς , ότι θα φτιάχναμε ένα καθεστώς παρόμοιο μ’ εκείνα που δημιουργήθησαν σε όλες τις νεοσύστατες λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης μετά τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν μάλιστα οι ηγεσίες του ΚΚΕ ήταν πάντοτε εξαρτημένες από το κράτος και το κόμμα ‘’οδηγό’’ ». (στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου ‘’Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά’ σελις 540)

Πάνος Δημητρίου: ( πρόσφυγας στη Τασκένδη, υπεύθυνος του ιδεολογικού τομέως του ΚΚΕ, καταμαρτυρεί (σελίς 473,474)

«..Το ΚΚΕ είχε περιέλθει σε μια κατάστασι πλήρους εξάρτησης. Τίποτα δεν γινόταν εάν δεν υπήρχε η έγκριση των Σοβιετικών....Από τότε χάθηκε κάθε αυτοτέλεια. Κι αυτό φάνηκε πολύ καθαρότερα με την ολομέλεια που αποφάσισε για το Μακεδονικό πρόβλημα, με την απόφαση για πλήρη αυτοδιάθεση μέχρι αποχώρησης της Μακεδονίας.» ( στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου ‘’Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά’ σελις 473,474).

Άγις Στίνας ( αρχειομαρξιστής, τροτσκιστης παλαιού μέλους του ΚΚΕ, δραπετη των φυλακών της Ακροναυπλιας τον Οκτωβριο του 1942, στο βιβλίο«ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ» (εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη» του Αγι Στίνα

«...Αλλά οι ‘‘πολεμικές επιχειρήσεις’’ για το ‘‘διώξιμο του κατακτητή’’ εκτελούνται από μικρές ομάδες και περιορίζονται σε δολοφονίες μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών, σε παγίδες και ενέδρες εναντίον περιπόλων ή μικρών στρατιωτικών μονάδων και σε μερικά σαμποτάζ σε αφύλακτες σιδηροδρομικές γραμμές. Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής απαντούσαν σε κάθε μια από αυτές τις «επιχειρήσεις» με άγρια αντίποινα. Θύματα ήταν ο άμαχος πληθυσμός και οι κρατούμενοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα και όχι εκείνοι που τα προκαλούσαν. Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός σε βάρος του πληθυσμού, σε θύματα, καταστροφές χωριών κ.λπ. Για έναν γερμανό στρατιώτη, οι Γερμανοί σκότωναν 10 Έλληνες, για έναν αξιωματικό 100 και για συνταγματάρχες και στρατηγούς πάνω από 1000. Ίσως το ΕΑΜ, στον υπολογισμό των θυμάτων να λογάριαζε μόνον εκείνους που προκάλεσαν τα αντίποινα και όχι εκείνους που τα υποστήκαν, τον άμαχο πληθυσμό και τους ομήρους. Βέβαια, τα δικά τους θύματα ήταν πολύ λίγα ή ανύπαρκτα. Ύστερα από κάθε ‘‘πολεμική επιχείρηση’’ αυτοί έφευγαν στα βουνά και τον ηρωισμό τους τον πλήρωναν άλλοι. Και ακόμα είχαν κι ένα άλλο κέρδος. Όσοι αγρότες κατόρθωναν να διαφύγουν από τα μπλοκαρισμένα από τους Γερμανούς χωριά, κατέφευγαν στα βουνά και θέλανε δεν θέλανε εντάσσονταν στον ΕΛΑΣ. Στις πρώτες ‘‘πολεμικές επιχειρήσεις’’, ας πούμε ότι δεν περίμεναν τόσο άγρια αντίποινα. Αλλά την δεύτερη, την τρίτη, την δεκάτη, την εκατοστή; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήξεραν τί θα ακολουθούσε ύστερα από την επίθεση τους εναντίον στρατιωτών των αρχών κατοχής.... τα άγρια αντίποινα των αρχών κατοχής, μαζικές σφαγές αθώων, μαζικές εκτελέσεις ομήρων, μαζικές συλλήψεις, μαζικές αποστολές στη Γερμανία, απ' όπου πολλοί λίγοι γύριζαν ζωντανοί, εμπρησμοί χωριών, κ.λπ....»

Καί στή «Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει:

«..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις...Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής..»

2.3. Οι Πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης για τα εγκλήματα του ΚΚΕ.

Γεώργιος Παπανδρέου

« Ο Ελληνικός λαός , αγωνιών διερωτάται, πως και πότε θα σωθή από τα εγκλήματα και την κατατυράννησιν των δυναμικών οργανώσεων του ΕΑΜ, σπονδυλική στήλη των οποίων, ηγετική δύναμις είναι το Κομμουνιστικόν Κόμμα , το οποίον ενώ αποτελεί ελαχίστην μειοψηφίαν του Ελληνικού λαού, ασκεί δια των οργανώσεών του τρομοκρατίαν. Διότι πρέπει να γνωσθή ότι το ΕΑΜ επέρασεν από τρείς φάσεις . Κατ' αρχάς υπήρξε μεγάλη εθνική, ηθική, λαική δύναμις.Βαθμιαίως όμως έγινε η αποκάλυψις των πολιτικών του σκοπών.Ο λαός αντελαμβάνετο ότι η σημαία του εθνικού αγώνος εχρησιμοποιείτο υπό της κομμουνιστικής ηγεσίας του ΕΑΜ δια την προετοιμασίαν της μετακατοχικής επικρατήσεως δια την βιαίαν κατάληψιν της εξουσίας εκ μέρους του κομμουνιστικού κόμματος. Και τότε άρχισε η Δευτέρα φάσις, αι αμφιβολίαι και αι επικρίσεις του λαού, δια την κατάπνιξιν των οποίων, η κομμουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ , κατέφυγεν εις την βίαν, την καταδυνάστευσιν και την δίωξιν του λαού. Και τότε το ΕΑΜ εισήλθε εις την τρίτην φάσιν, , η οποία πλέον έχει διαμορφωθεί οριστικώς . Επαυσε να είναι εθνική, λαική δύναμις, έγινε λαομίσητον. Και αποτελεί πλέον την ένοπλον οργάνωσιν της ελαχίστης μειοψηφίας η οποία ασκεί απηνή, αιματηρά τρομοκρατίαν εναντίον της μεγάλης πλειονοψηφίας

Γεώργιος Παπανδρέου τον Αύγουστος 1949 χαιρετίζει τον αγώνα του Εθνικού στρατού κατά των ανταρτών :

«..Και έπειτα από δυο ημέρας ήλθε το χαρμόσυνο μήνυμα.. Ενικήσαμεν. Ο συρφετός των προδοτών , ο οποίος είχε συγκεντρωθεί εις τιν Γράμμο και το Βίτσι, αριθμείται πλέον εις νεκρούς , εις αιχμαλώτους και Φυγάδες .Δόξα και τιμή εις τας Ενόπλους δυνάμεις της χώρας. Από τα βάθη της ψυχής του το Έθνος απευθύνει υπερήφανον και ευγνώμονα χαιρετισμό προς τας ενόπλους δυνάμεις αι οποία με ηρωισμόν και αυτοθυσία εξασφαλίζουν τη ανεξαρτησία και την αιωνιότητα της Ελλάδος. Το έθνος ολόκληρον υποκλίνεται ευλαβώς ενώπιον της ιεράς μνήμης των Αθάνατων Νεκρών μας. Εις την συνείδησιν των επερχόμενων γενεών αιώνια θα είναι η μνήμη των.» (Λόγος δημοσιευθείς στην Εφημερίδα ''Νεολόγος» Πατρών

« …. Η διαφωνία μας (δια το αίτημα της νομιμοποιήσεως του ΚΚΕ) είναι απόλυτος. Δια λόγους ηθικούς , δια λόγους ψυχολογικούς είναι αδύνατος η αναγνώρισις του κομμουνιστικού κόμματος. Είναι τόση η έκτασις της προδοσίας, είναι τόση ή έκτασις του εγκλήματος, είναι τόσαι αι καταστροφαί της Ελλαδος, αι οποίαι υπερέβησαν τας θυσίας του επικού αγώνος εναντίον δυο Αυτοκρατοριών, ώστε ουδέποτε το Εθνος και ο λαός μας θα ανεγνώριζον την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της Χώρας…» ’Πολιτικα Θεματα’’ τομος τριτος, Εκδοτικός οίκος Δημητράκου Α.Ε. σελίς 197

« ... Αλλα το ΚΚΕ δεν ειναι ουτε πολιτικον κομμα.Τα πολιτικα κομματα στηριζονται εις την πειθω δια την κατακτησιν της πλειοψηφιας και της Αρχης και ευρισκομενα εις την αντιπολιτευσιν εγκαρτερουν, ασκουν ελεγχον και αμενουντην ανακτησιν του δημοσιου φρονηματος διανα φθασουν εις την Κυβερνησιν.Το κομμουνιστικο κομμα ειναι ενοπλος συνομωσια…’Τα αστικα κομματα ειναι εκλογικοι μηχανισμοί. Τα κομμουνιστικα κομματα ειναι επαναστατικος στρατος…

Αλλα το ΚΚΕ δεν είναι ούτε ‘εθνικόν’ ούτε ‘πολιτικόν’ κόμμα. Και πολύ ολίγώτερον δεν είναι κόμμα δημοκρατικόν! Καί όμως υπαρχει ‘ δημοκρατικόν συνέδριον’ όπου οι κύριοι καθηγηταί μας, γνωστοί εκπρόσωποι της παρακμής , έρμαια του Κομμουνισμού, ανακηρύσσουν το ΚΚΕ, ‘πρωτοπορίαν της Δημοκρατίας’... όλοι πρόσωπα θλιβερά... προσωπεία και όργανα του ΚΚΕ, εξαγοραζόμενα με την υπόσχεσιν ανέτων αξιωμάτων , όλοι εμπιστεύονται την Δημοκρατίαν εις το ΚΚΕ. Αλλα Δημοκρατία σημαίνει : Το δικαίωμα της πλειοψηφίας να κυβερνά και το δικαίωμα της μειοψηφίας να να ελέγχη.Ενώ κομμουνισμός σημαίνει: Δικαίωμα της μειοψηφίας να τυραννή και να σφάζη.Και μοίρα της πλειοψηφίας να σύρεται στα βάραθρα του Φενεού....Ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων.Αρνείται την τυραννίαν Και θεωρούμε το κομμουνιστικό κόμμα στυγνόν και αιμοσταγήν φασισμόν της αριστεράς...Οσοι επονομάζονται δημοκρατικοί και συμπράττουν με το κομμουνιστικό κόμμα χλευάζουν την δημοκρατίαν και προκαλούν τον λαόν μας..» (Πολιτικά θέματα, Τόμος Δεύτερος Εκδοτικός οίκος Δημητράκου Α.Ε. σελίς 112,113)

Κωνσταντίνος Τσάτσος. (στην αυτοβιογραφία του)

Α) «.. Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός περά από την εσωτερική κοινωνική πολιτική, είχε τη δίκη του εξωτερική πολιτική. Όπως έβαζε τη ιδέα του ανθρώπου κάτω από την ιδέα της κοινωνικής τάξης , έτσι έβαζε την ιδέα του Έθνους κάτω από την ιδέα του κομμουνιστικού κινήματος. Και εν ονόματι αυτού του τελευταίου πρόθυμα έκανε παραχωρήσεις Ελληνικών εδαφών στους ιδεολογικά ομόλογους βόρειους , οι όποιοι ήταν πρώτα εθνικιστές και υστέρα κομμουνιστές , ενώ φανατικοί αφελείς δικοί μας , οραματιζόμενοι μια ομοσπονδία βαλκανικών λαών, όλων κομμουνιστών, δεν ενδιαφέρονταν για τα εδαφικά σύνορα της Ελλάδος . Τέτοιοι ήταν εκείνοι που διεύθυναν το ΕΑΜ , οπού πολλοί αθώοι και αφελείς είχαν ανεπανόρθωτα εμπλακεί. Προς τα εκεί αυτοί βαδίζαννε. Και θα κατόρθωναν πιθανώς το 1944 να επιτύχουν το σκοπό τους , αν δεν έκαναν λάθη τακτικής. Αν δεν έσφαζαν περά από το ανεκτό όριο, ώστε να προκαλέσουν την αντίδρασι των και των πιο αδρανών και των πιο φοβισμένων. Αν δε έβγαζαν τόσο γρήγορα το προσωπείο του πατριώτη και αν αντί να υπακούσουν στον Τίτο, υπάκουαν στον Στάλιν, που για γενικότερους λόγους είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στην ζώνη επιρροής της Μεγάλης Βρετάνιας

Β) «…Θέλω όμως να διαστείλω το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Κατά τι διαφέρει αυτή η ομάδα από όλες τις άλλες? Πρώτα, κατά το ότι παράλληλα με τον αγώνα κατά των γερμανών, έκαμε αγώνα εναντίον όλων των Ελλήνων που δεν ήσαν κομμουνιστές, εναντίον των Ελλήνων που μπορούσαν να τους γίνουν εμπόδιο στην επιβολή ενός κομμουνιστικού καθεστώτος. Και όσο προχωρούσαμε προς την απελευθέρωση, αύξανε η δράση τους για την επιβολή του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σκοπός τους ήταν όχι η εκδίωξη των γερμανών, αλλά η μετά την απελευθέρωση επικράτησή τους…..Η δευτέρα διαφορά είναι ότι το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στον αγώνα για την επιβολή του δικού του καθεστώτος και κατά την διάρκεια της κατοχής και μετά , μεταχειρίσθηκε ως μέσον την εξόντωση εκείνων των διαφωνούντων που μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στους σκοπούς των. Και εφρόντιζαν με την συνομωτική τους τέχνη όλους αυτούς να τους στιγματίσουν ως προδότες του αγώνος, ενώ αυτοί αντιδρούσαν όχι στον εθνικό, αλλά μόνο στο δικό τους καθεστωτικό αγώνα. Ακόμη και την άμυνα εναντίον των σφαγέων την παρουσίαζαν ως εθνική προδοσία.
Έσφαξαν τον Ψαρρό και τους αξιωματικούς του τους αφόπλισαν. Επιτέθηκαν τρείς φορές εναντίον του Ζέρβα ώσπου να τον διαλύσουν. Εξόντωσαν όλες τις μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δεν προέρχονταν από το Κ.Κ
Ολοφάνερη γίνεται αυτή η πολιτική όταν σκεφθούμε την ανταρσία του στρατού και του στόλου στην Μέση Ανατολή, που επιβεβαίωνε την παρουσία της Ελλάδος στον αγώνα. Ποιά δικαιολογία μπορεί να βρεθεί σε αυτό το πολιτικό έγκλημα?
Και έρχεται σήμερα ένας νόμος και αναγνωρίζει το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως εθνική αντίσταση που τελειώνει στις 19 Οκτωβρίου 1944, ενώ το ίδιο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από την ημερομηνία αυτή έως τον Ιούλιο του 1949, με την ίδια ηγεσία, με την ίδια οργάνωση, με τις ίδιες μεθόδους, με τα ίδια στελέχη συνεχίζει τον καθεστωτικό αγώνα που άρχισε το 1942. Με ποιό δικαίωμα ερχόμαστε να αμνηστεύσουμε τα πρώτα χρόνια του εγκλήματος αλλά και στην συνέχεια τα υπόλοιπα όταν δεν υπήρχε πιά εχθρός στην Ελλάδα αλλά μόνο Έλληνες που εξακολουθούσαν να σφάζονται από τους ίδιους ανθρώπους με τις ίδιες μεθόδους? Αναγνωρίζοντας το πρό της 19 ης Οκτωβρίου 1944 ΕΑΜ ως Εθνική Αντίσταση, αναγνωρίζουμε ως εθνική αντίσταση και εκείνους που οργάνωσαν την σφαγή των Δεκεμβριανών…» 

Π.Κανελλοπουλος 

Στο βιβλιο του «Τα χρονια του Μεγαλου Πολεμου1939-1944» στην σελιδα 96 μιλωντας στην συνεδριασι της 27-12-1944 στην οποια συμμετειχαν και εκπροσωποι του ΚΚΕ απκαλυπτει την πραγματικοτητα.

« Ο κ.Σιαντος ξεκινησε απο κατι απαραδεκτον και επιθυμω να γνωριζω τι λεγει ο πολιτικος κοσμος της χωρας. Ειπεν οτι ο πολεμος ειναι πολεμος μεταξυ των Βρεταννων και του Ελληνικου Λαου.Ειναι ταχα , πολεμος κατα Βρεαννων η συλληψις χιλιαδων γυναικων και παιδιων και η απαγωγη των εις στρατοπεδον των Θηβων και αλλου υπο τρομερας συνθηκας? Αυτο ειναι γερμανικη μεθοδος. Ειναι φασισμος. Εχετε τον λαον μαζι σας, οπως λετε κ Σιαντο.Πως συμβαινει ωστε χιλιαδες να εισερχονται και να καταφευγουν εις την ιδικη μας ζωνη ..και ουδεις εις την ιδικην σας? Η ψευδης κυριαρχια σας επι του λαου εληξε. Οταν ηλθα απο την Πελοποννησο απεσιωπησα το γεγονος των χιλιαδων φονων που ειχατε διαπραξει εκει, καθως και τις φυλακισεις. Εσκεφθηκα τοτε οτι επρεπε να απαλλαγητε απο τας παρελθουσας ευθυνας σας και δι αυτο δεν ωμιλησα.Και θα ειμεθα ευτυχεις , εαν ειχατε εισελθει εκτοτε εις τον νομιμον πολιτικο βιον.Εμφανιζεσθε , κατεχοντες τοσα οπλα και πολεμοφοδια ωστε απορει κανεις πως δεν τα εξαντλησατε μαχομενοι τους Γερμανους , αφου λετε οτι επολεμησατε εναντιον των»
Ιστορικο αρχείο Εμ.Τσουδερου 

1941-1944 Τομος Β,Πολιτικα

Εκδοσεις Φυτρακη 1990 σελις 673 Επιστολη Δ.Λαμπρακη προς Εμ. Τσουδερον 4/4/1943
«… Φοβουμαι ότι μεταδιδονται ατελείς ή ανακριβεις πληροφορίαι περι της φοβεράς τραγωδιας που εκτυλισσεται εις τον τοπο μας.Αμφιβαλλω δε αν υπαρχουν λογια ικανα να την περιγραψουν…Οι ευρωστοτεροι πληθυσμοι της υπαιθρου ιδιως εις την Ρουμελην, την Θεσσαλιαν, την Ηπειρον και την Βορειον Ελλαδα, θεριζονται κυριολεκτικως από τους Γερμανούς και τους Ιταλους δι’ ολων των μεσων του ολεθρου…Οι κατοικοι των , οσοι δεν φευγουν εγκαίρως , συλλαμβανονται και συρονται εις στρατοπεδα συγκεντρωσεων ή εις φυλακας ή εκτοπιζονται και εξορίζονται εξω των οριων της χώρας ή εκτελουνται κατά εκατονταδας… Τα θηριώδη αυτά μετρα εχουν ως προφασιν την ανταρτικήν κίνησι η οποια ορθωτάτη κατ αρχήν και απαραίτητος αλλα εντελως ήδη ανερμάτιστος και ακαθοδήγητος , άγεται δυστυχώς τώρα και φέρεται κατά τον αθλιώτερον τρόπον από κατωτερα ανευθυνα στοιχεία , ιδίως δε από την ΕΑΜ, οργάνωσιν καθαρώς κομμουνιστικην , που με προσχημα τον απελευθερωτικον αγώνα , πραγματι επιδιώκει την πολιτικη της χωρας κατάκτησιν δια της εξαθλιώσεως ακμαιοτέρων της στοιχείων.Τα μικροσαμποτάζ ανεπαίσθητα εις τους κατακτητας και προχείρως επανορθούμενα ή ο φόνος εκ του αφανούς δι’ ενεδρών ελαχίστων Ιταλών, πληρώνεται με εξόντωσιν ολοκλήρων περιοχών, παραμενόντων αθίκτων μόνον των ανταρτών…Σημειωτέον ότι ο κομμουνισμός εχει ήδη διεισδύσει παντου , κυριαρχών απ’ άκρου εις άκρον , τοσον εις την ύπαιθρον όσον και εις τας πόλεις , σχηματίζων σοβέτ εις κάθε συνοικισμόν, επιβάλλων εισφοράς, καταργών τας αρχάς και καιων τα αρχεία, προβαινων εις εκτελεσεις και απειλων θάνατον κατά παντός αντιδρώντος εις την επικράτησι του..» 

2.3.Σημερα..

Α.Παπαρηγα

1. . «Αυτό το θηρίο που έχουμε απέναντι, που αν το πούμε με μια λέξη είναι το αστικό πολιτικό σύστημα, είναι το καπιταλιστικό σύστημα, τα μονοπώλια, ο ιμπεριαλισμός, αυτό το θηρίο για να μπορέσει ο λαός να το πολεμήσει πρέπει να στοχεύσει από την αρχή στην καρδιά. Αν βάλει άλλους στόχους δε θα τα καταφέρει. Θα το τραυματίσει, θα το πληγώσει, αλλά το θηρίο θα αναζωογονηθεί, θα σε καταπιεί...». « Ριζοσπαστης 7/3/2008» Από την επίσκεψη της Γενικιάς Γραμματέα ςτης ΚΕ του ΚΚΕ στα ΤΕΙ Αθήνας

3..«Καλούμε σε συνειδητή απειθαρχία.. Αν αυτός είναι ο νόμος και όπως λέτε, πρέπει να εφαρμοστεί, εμείς σας λέμε ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουμε» Ομιλία στην Βουλή 29/5/2008 κατά τη συζήτηση επίκαιρης ερώτησής της προς τον πρωθυπουργό για την πολιτική της κυβέρνησης στην ανώτατη εκπαίδευση


4. «Θα διαμορφωθεί ένα νέο επαναστατικό Σύνταγμα, νέα νομοθεσία που αντιστοιχεί στις νέες κοινωνικές σχέσεις και αντίστοιχα θα διαμορφώνεται το Εργατικό, το Οικογενειακό Δίκαιο και θα είναι νομικά κατοχυρωμένες όλες οι νέες κοινωνικές σχέσεις. Συγκροτείται καινούργιο δικαστικό σύστημα το οποίο στηρίζεται σε επαναστατικούς λαϊκούς θεσμούς απονομής της δικαιοσύνης. Αρκετές ιδέες μπορούμε να πάρουμε από τη δικαιοσύνη όπως λειτούργησε στην ελεύθερη Ελλάδα, στην Κατοχή, στα χρόνια του Δημοκρατικού Στρατού. Το δικαστικό σώμα συγκροτείται από αιρετούς και ανακλητούς λαϊκούς δικαστές, καθώς και από μόνιμο δικαστικό προσωπικό που θα είναι υπόλογοι στους θεσμούς της εργατικής εξουσίας...
... Οταν θα γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα, όλοι οι βιομήχανοι θα μας παραδώσουν τις βιομηχανίες τους και θα πούνε πάρτε τα; Θα είναι σκληρή η σύγκρουση. Και θα είναι και με τους συμμάχους τους, ανώτερα μεσαία στρώματα κλπ. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Βεβαίως θα υπάρξει και η βία, δεν το κρύβουμε.» ( 6/11/2008, Ξενοδοχείο Αστήρ Πάτρας, παρουσίασις θέσεων ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο
Υιος Ν.Μπελογιάννη. 

"..H θυσία τους, όταν την βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μή δικαιολογημένη... Δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας"( ο Σταλιν) ίδιο με αυτόν…Γι' αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν; Για ένα πράγμα που αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20 ου αιώνα; Αυτό ήτανε. Ο υπαρκτός ( Σοσιαλισμός) ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ου αιώνα ( Συνέντευξις στην Athens' Voice της 13/9/2007
3. ‘’Ηρωικοι’’ μαχητες ‘’ιστορικα’’ στελεχη του ΚΚΕ 

Καπεταν Γιωτης

Ολιγα περι του «ανδρος»
α) Προπαγάνδα και Αλήθειες. Αρθρο του Β.Α.Κοκκινου ΕΣΤΙΑ 

«..Οι ωριμότερης ηλικίας Ελληνες που αδυνατούν να λησμονήσουν τα θύματα της ερυθράς ιδεολογίας στην Ελλάδα, παρά την επιβληθείσασα μονομερή λήθη… διερωτώνται γιατί δεν μεταμελήθηκε ποτέ για όσους έχασαν την ζωή τους αδίκως με όσα έγιναν.Εξ’ άλλου κανείς δεν είπε ποτέ τι απέγιναν οι 980 κάτοικοι Καρδίτσας και οι 340 του Καρπενησίου που απήχθησαν τον Δεκέμβριο του 1948 από τις αντάρτικες δυνάμεις του Καπετάν Γιώτη...»
β) «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» του Τάκη Λαζαρίδη, Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ 2003, σελίς 200,201: 
«…Δεν είναι γνωστό ποίοι από τους σημερινούς «ηγέτες» του ΚΚΕ έχουν την «τιμή» να είναι μέλη του ΚΚΣΕ. 

Παγκοίνως γνωστό είναι πάντως ότι ο Φλωράκης φοίτησε σε ρωσική ανώτατη στρατιωτική σχολή και ότι του απονεμήθηκε ο βαθμός ανωτέρου αξιωματικού του σοβιετικού στρατού. Υψίστη «τιμή» βέβαια αλλά και υψίστη ευθύνη. Ενας αξιωματικός του σοβιετικού στρατού είναι υποχρεωμένος να εκτελεί ασυζητητί τις διαταγές των ανωτέρων του.»
γ) Εφημερίς ΕΣΤΙΑ, 7/6/2005, Επιστολή Κου Αθανασίου Παπαδημητρίου. 
«……Ο θανών , ως καπετάν Γιώτης κατα την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου υπήρξε αν όχι ο αποκλειστικός υπεύθυνος, οπωσδήποτε απο τους κυρίως υπευθύνους της δολοφονίας του αρχηγού του 5/42, συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού, άλλων 300 αγωνιστών στο κλήμα Δωρίδος και στη συνέχεια 500 αγωνιστών του 5/42 που σφαγιάσθησαν στην Δωρίδα (με κονσερβοκούτια)…Είχα κι’ εγώ αδελφό , τον Φώτη Παπαδημητρίου, που αγωνίσθηκε ως αξιωματικός στο 5/42 κι’ αισθάνομαι την ανάγκη για την μνήμη του να διαμαρτυρηθώ με την επιστολή αυτή αλλα και να σας δώσω την ευκαιρία να δείξετε την αλήθεια…» 
Το «λουλούδι»μας ο Αρης 
Στις 16 Ιουνιου 1945 ο Ριζοσπαστης με τιτλο «Η Προδοσία του Αρη» δημοσιευε την απόφασης της 11ης ολομέλειας της Κ.Ε για τον Αρη Βελουχιώτη ( Θαναση Κλαρα ή Μιζέρια).: «Ο Θανασης Κλαρας αφου μια φορά προδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λυγισε μπροστα στη τρομοκρατια του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στο καιρο του απελευθερωτικου αγώνα να ξαγορασει μετο αιμα του την προδοσία του εκεινη που ανεγνωρισε και κατεδίκασε. Το ΚΚΕ του’δωσε τη δυνατότητα αυτη. Σημερα όμως σε μια δυσκολη και κρισιμη στιγμη, απο δειλια και φόβο, παρα τις υποσχεσεις και τη συμφωνια που στα λογια έδειξε, απειθαρχεί (απειθουσε στην εφαρμογη των συμφωνιων της Βαρκιζας) πάλι ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με τη τυχοδιωκτικη και υποπτη δρασι του που μοναχα τον εχθρο ωφελει.Στο ΚΚΕ δεν έχει θέσι κανενας , οσοδήποτε ψηλά κι αν στεκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν εινε, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβαζονται με το κοινο συμφερον και οταν παραβιάζεται η δημοκρατικη εσωκοματικη πειθαρχία» 
Βεβαια σε εσωκομματικό επίπεδο οι οργανώσεις του KKE είχαν ενημερωθεί σχετικά με εμπιστευτικό γράμμα που ειχε σταλη πολυ ενωριτερα, ( λιγο μετά την 11η Ολομέλεια της 5-10 Απριλιου 1945) ώστε να απομονωθεί ο Βελουχιώτης - «ούτε ψωμί ούτε νερό στον δηλωσία Μιζέρια - Αρη» ήταν το σύνθημα. Λιγες ημερες μετα την «επισημη» αποκήρυξι του Αρη απο τους «συντροφους» , ο «Ριζοσπάστης» θα επιβεβαιώσει την είδηση του θανάτου.Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο: «Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες». H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη». Και κατέληγε: «Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα έκοψαν με μαχαίρια και τα μετέφεραν στα Τρίκκαλα, όπου τα κρέμασαν στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας. (Βημα 18/6/2006) 
Να θυμισουμε ότι, ο Θανασης Κλαρας-Μιζεριας (ο μετεπειτα φοβος και τρομος για την εγκληματικη και ληστρικη του δρασι, Αρης Βελουχιωτης, «υποστράτηγος» του ΕΛΑΣ «Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» και σημαντικό στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος) συμπληρωνε το 1/3 της ποινης του στις φυλακες της Αιγινης, οταν μετεφερθη στις φυλακες της Κερκυρας, όπου υπέγραψε στις 8 Ιουνιου 1939 δηλωση μετανοιας. Ομως ο τοτε υφυπουργός Ασφαλειας Κ.Μανιαδακης την επεστρεψε ως ανεπαρκή απαιτων «.. ινα συμπληρωματικως αποκηρύξη τον κομμουνισμον ως καταστρεπτικον και ολεθριον πολιτικον σύστημα δια την Ελληνικην πραγματικοτηταν..» Ετσι και μονο μετα την συμπληρωματικη αυτη δηλωσι (υπεγραφη στις 27 Ιουνιου 1939) ο Θανασης Κλαρας, γονος αστικης οικογενειας της Λαμιας με πατερα και αδελφο δικηγόρο , τελικως απεφυλακισθη την 5 Σεπετεμβρίου 1939 , με την «στάμπα» του δηλωσία. 
Ο Γ.Ιωαννιδης εκ των ηγετικων στελεχών του ΚΚΕ την εποχή εκεινη, αναφερεται στα «χαρίσματα» του Αρη (στο βιβλιο του ‘’Αναμνησεις’’, εκδοσεις Θεμελιο, 1979). «Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σ’ αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μ’ αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία. Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μ’ αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του… Τον πιάσαν, τον βάλανε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…» 
Εχοντας όμως υπηρετησει στο Βαρυ Πυροβολικο ως στρατιώτης , ο Θανασης Κλαρας ή Μιζεριας αυτο προβιβασθηκε σε «Ταγματαρχη» και με την συγκαταθεση του Γ. Σιάντου τον Μάιον 1942, συγκροτησε ανταρτικο στην Φθοιώτιδα με το ψευδώνυμο Αρης Βελουχιώτης.. Χαρακτηριστικο παραδειγμα της θηριωδους και σαδιστικης φυσεως του Αρη ηταν το βαπτισμα του πυρός στην «εθνικη αντίστασι». Συνελαβε και έσφαξε (ειδικοτητα του) στις 11/7/1942 τον μεγαλοκτηματια Ν.Μαραθεα στο χωριο Νεο Μοναστηρι της Δομοκου. Εν συνεχεία πυρπολησε το πλουσιο κονακι και απηγαγε τον δεκατριαχρονο γιο του δολοφονηθεντος, Γεωργιο Μαραθεα, απαιτων λυτρα για την απελευθερωσι του. Παρά την καταβολη των λυτρων που εδόθησαν απο την μητερα Κεοπατρα Μαραθεα, το κακοποιημενο πτωμα του μικρου ομηρου ευρεθη σε μια χαραδρα κοντα στο χωριο Κολοκυθια. Ηταν η έναρξι της «εθνικης αντιστασης» του Αρη, που με αυτην την «χαρισματικη» προσωπικοτητα και τα πειστικα «επιχειρήματα» της τρομοκρατιας επεβλήθη σ’ ολη τη Ρουμελη. 
Στις 14 Μαιου 2005, δημοσιευθηκαν στην Εστια αποσπασματα απο τον απορρητο φακελο 

του Αρη Βελουχιώτη, στα Βρεταννικά Αρχεία, οπως τα μετεφερε μετα απο δραστηρια ερευνα, ο Δικηγόρος Πετρος Στ. Μακρής –Στάικος. «....Ο λοχαγός Νάτ Μπάρκερ αξιωματικός σύνδεσμος με τον Άρη Βελουχιώτη περιγράφει τον Άρη ως εξής:‘’...Είναι γενναίος και σε ήρεμη συζήτηση συμπαθής.Ομως όπως παραδέχθηκε σ’ εμένα είναι ομοφυλόφιλος.(έχει πάντοτε μαζί του ένα μικρό αγόρι που κρατάει τα χαρτία του και είναι υπασπιστής του.)...Στις 26 Ιανουαρίου 1943, ο Βελουχιώτης έφθασε στο Γαρδίκι.Εφερε μαζί του τον γνωστό Αθηναίο μουσικό Λεωνίδα Μακρίδη, την γυναίκα του, άλλους οκτώ άνδρες και τέσσαρες γυναίκες.Το ίδιο πρωί κάλεσε τον Μπαρκερ να επισκεφθεί το κτίριο του σχολείου, όπου τους κρατούσε, για να δεί πως τιμωρεί τους προδότες. Ο Μπάρκερ αντίκρυσε τους άντρες και τις γυναίκες ολόγυμνους και χτυπημένους σε όλο τους το σώμα προκειμένου να ομολογήσουν κάτι που όμως δεν έπραξαν.Οταν έπεσαν αναίσθητοι έρριξαν καυτό λάδι στις πληγές τους και τους άφησαν έτσι για 24 ώρες. Μονον ένας άνδρας δεν υπέστη αυτό το μαρτύριο.Αυτόν τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου ο Θάνος, ο υπαρχηγός του Αρη.Την επομένη ζούσαν μόνο δύο άνδρες που πυροβολήθησαν χωρίς άλλη σκέψη.Τότε ο Βελουχιώτης διέταξε να πεταχθούν τα σώματα έξω απο το νεκροταφείο και απαγόρευσε στους χωρικούς να τα θάψουν ‘..»


Βεβαιως δεν εχει εννοια να απαριθμησουμε ένα-ένα, τα φρικωδη εγκληματα αυτου του ανθρωπόμορφου σαδιστικου θηρίου.Ουτε την διαλυσι των Εθνικων ανταρτικων ομαδων στην Θεσσαλια, την Ρουμελη (κορύφωμα των οποίων ήταν η στυγνή σφαγή του συνταγματάρχη της ΕΚΚΑ Δημήτριου Ψαρού). Ουτε την γενοκτονια των μη στρατευμενων με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ στην Πελοποννησο, το Βαλτετσι, τον Μελιγαλα ( όπου χίλιοι πεντακόσιοι κάτοικοι της περιοχής ρίχτηκαν ημιθανεις, ακρωτηριασμενοι, στην γνωστή Πηγάδα). Εφ’ οσον, ο εκ της ταξεως των στρατιωτων, αυτο-προαχθεις εις «υποστρατηγον» του ΕΛΑΣ εφήρμοζε κατα γράμμα την αρχή του ΚΚΕ για την «εθνικη αντισταση». Ακριβώς όπως την ειχε διατυπωσει το ΚΚΕ. Δηλαδή, « όποιος δεν προσχωρει στο ΕΑΜ θα θεωρειται Γκεσταπιτης» Απλως διερωτωμεθα, πώς συνεισφερει και οικοδομει την «Ληθη και την Εθνικη Συμφιλιωση», η ανεγερσις της προτομης του διεστραμμένου εγκληματίου - κατ’ επανάληψιν προδοτη Θαναση Κλαρα ή Μιζερια, κατα την 11ην Ολομελεια του ΚΚΕ - σε δημοσιο χωρο. Της οποιας μαλιστα - όπως μας ενημερώνει σεμνα ο Ριζοσπαστης, τα αποκαλυπτήρια επελεγη να γινουν, ώ τι σέβας, την 15ην Αυγουστου 2007 « στο χωριο Καλοσκοπή (Κουκουβίστα) Φωκίδας, με τη συμπλήρωση 65 χρόνων από τον Αύγουστο του 1942..»
4. Άγνωστοι Οσιομαρτυρες θυματα της εγκληματικης μανιας των κουκουεδων .( Οι μονοπωλητες της Αληθειας- Ο ολοκληρωτισμος της κοινης γνωμης - Εκδοσεις Πελασγος) 
Για να καταγραφουν τα εγκληματα του κομμουνισμού, χρειαζονται τομοι. Δεν αρκεί ο λίγος αυτός χώρος. Αναφέρουμε ομως ελάχιστα, απο τα μνημοννευθεντα κατα την εξιστορησι της δρασεως του ΚΚΕ στο παραρτημα. Αυτα και οχι μονον, επιμελώς αποσιωπούνται, απο τούς δημιουργούς της «νέας αλήθειας» ιεροκήρυκες της επιλεκτικής λήθης, θαυμαστές της «προόδου» των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κοινωνιών, απο τις οποίες γλυτώσαμε μαχόμενοι σε απηνή πόλεμο για να σκλαβωθούμε παραδιδόμενοι απο μιά ανύπαρκτη ηγεσία εν ειρήνη.Το πλεον ολεθριο ειναι οτι εξακολουθει το ΚΚΕ να ζημιωνει την Ελλαδα διεισδυοντας στον συνδικαλισμο με τα στρατευμενα στελεχη του και παρεμποδιζοντας, γελοιοποιωντας την ψοφοδεη κυβερνησι που φαινεται οτι αδυνατει να κυβερνησει. Ενω η χωρα παραμενει δεσμια στην οπισθοδρομησι και την αρνησι καθε εννοιας προοδου, με την βια και τηντυραννικη δρασι του ερυθρου φασισμου.Ταυτοχρονως εξαναγκαζομεθα στον 21ον αιωνα αντι να αναζητουμε την καινοτομια και την γνωσι να επανερχομεθα και να ομφαλοσκοπουμε προκειμενου να καταδειξομεν στην, ιδεολογικως απροστατευτη σημερινη νεολαια, το εγκληματικο και αμετανοητο του κομματος που κατεστη κατα Γ.Παπανδρεου, συνωνυμον του εγκληματος και της προδοσιας.( Οι μονοπωλητες της Αληθειας-Ο ολοκληρωτισμος της κοινης γνωμης-Εκδοσεις Πελασγος) 
Ιατρός Ιωάννης Αγγελόπουλος. 

Αντιγράφω ή απο επιστολή του κου Λεωνίδα Δ. Παπαγεωργίουπου δημοσιεύθηκε στο φύλλο της ΕΣΤΙΑΣ της 26/5/2006

«...Αφορμή της παρούσης επιστολής απετέλεσε το κείμενο, που δημοσιεύθηκε σε φυλλάδιο του Δήμου Πυθαγορίου Σάμου, για να καταγράψη εξέχουσες προσωπικότητες του ακριτικού νησιού.Ο καλοπροαίρετος συντάκτης του, αναφερόμενος σε μέλη της εκ μητρός μου οικογενείας, κατέγραψε σύντομο βιογραφικό του παππού μου , Ιωάννη Αγγελοπούλου, Ιατρού κλείνοντας με την φράση: « ..επεσε θύμα της χαώδους κατάστασης που επικρατούσε». Δηλαδή , όπως θα λέγαμε : «..μέσα στο σεισμό έπεσε ένα τούβλο»! Αντιλαμβάνομαι την ομηρεία , που διακατέχει τις περιορισμένες επαρχιακές κοινωνίες ..Δεν κατανοώ , ωστόσο την οικειοθελή αμνησία, όταν αυτή χρησιμοποιείται ως εργαλείο παραποιήσεως της ιστορίας...Κατα την διάρκεια του «τετάρτου γύρου» 1981-2004... μια στρατιά ακριβοπληρωμένων λογίων και ψευτολογίων της Αριστεράς ανέλαβε να απενοχοποιήσει την ανθελληνική υβρη της περιόδου 1942-1949.Οι δυνατοι έγραψαν την ιστορία τους και την επέβαλαν στη νεολαία της Ελλάδος. Ο ιατρός Ιωάννης Αγγελόπουλος ηταν μετριοπαθής εις τα πολιτικά, λόγιος, ιατρός-παθολόγος, γόνος οικογενείας επιστημόνων ιατρών. Λόγω οικονομικών δυσχερειών, μετώκησε το 1939 εις την Μακεδονίαν, εις τα χωριά του Βάλτου, τα οποία τότε εμαστίζοντο απο την ελονοσία.Κατα την περίοδο της κατοχής, οι εαμίτες-ελασίτες συχνά τον επεσκέπτοντο νύχτα, για να τον οδηγήσουν σε κάποιο χωριό , όπου είχαν ένα «δικό τους» άρρωστο..Στο κτήμα Καραπάνου (αδελφού του γνωστού Μακεδονομάχου) όπου διέμενε, το 1944 έκρυβε τον Αγγλο Κένεθ Σκόττ, με άλλους τέσσερεις άνδρες του (την ομάδα SOE, που είχε ανατινάξει τη γέφυρα του Ασωπού. )Δυστυχώς όμως , οι τοπικοί οπαδοί του ΣΝΟΦ τον πρόδωσαν στους Γερμανούς, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στην Βεροια για ανάκριση.Με την παρέμβασι των προυχόντων της Βεροίας, αφέθη ελεύθερος.Ομως το ίδιο βράδυ που επέστρεψε στο κτήμα Καραπανου, ενεφανίσθησαν οι ελασίτες, οπου νύκτα τον πέρασαν απο λαικό δικαστήριο και αφού τον έδεσαν σ’ ένα κορμό δέντρου, του έκοψαν το κεφάλι με μια τσάπα! Το σώμα και το κεφάλι ανέσυρε το 1945 η κόρη του και μητέρα μου, που τα μετέφερε στην Εδεσσα προς ταφήν.»
Δασκαλα Ουρανία Παναγιωτοπούλου-Ηλιοπούλου και η κόρη της Ολγα 
Συνελήφθησαν την 6η Σεπτεμβρίου 1947, απο τους «αντρες του ΔΣΕ» με εντολή και παρουσία του Καπετάν Γιώτη. Η μητέρα υπεχρεώθη να παρακολουθήση τον ομαδικό βιασμό και ξυλοδαρμό εν συνεχεία με βούρδουλα, μεχρι θανάτου της κόρης της ενω η ιδία εσφάγη, κυριολεκτικώς, δίπλα στην ξεψυχισμένη κόρη της, πάντοτε παρουσία του «γενναίου» αυτού Καπετάνιου του Δ.Σ.Ε Οπως ο διασωθεις γιός της Δασκάλας Ουρανίας, Γιάννης Ηλιόπουλος δάσκαλος και αυτός ( αλλά και μέλη του εκτελεστικού αποσπάσματος που επιζούν, μαρτύρησαν και μαρτυρούν) περιέγραψε το μαρυρικο τελος της Μητερας του και της Αδελφης του, στο φύλλο της ΕΣΤΙΑΣ της 20/01/2006. Τω 2007, η ζωή και η συγκλονιστικη τραγικη θυσια δολοφονια της δασκαλας Ουρανιας Παναγιωτοπουλου-Ηλιοπουλου και της κορης της Ολγας, εξιστορήθη απο τον μικρο γιο της τοτε, σημερα δασκαλο συνταξιουχο, Γαννη Ηλιοπουλο στο βιβλιο με τιτλο «Η Δασκαλα Ουρανια» που εξεδωσε ο ιδιος , αφου το αριστερο κατεστημενο των εκδοτικων οικων δεν δεχθηκε να εκδωση το βιβλιο –μαρτυρια. 

Στο ιδιο αυτο βιβλιο , που αποτελει αδιαψευστη μαρτυρια των εγκληματων του Χαριλαου Φλωρακη και των ανδρών του, καταγραφονται και τα θυματα απο το διπλανο χωριο – ομηροι των Ελασιτων που εν αγνοια της δολοφονιας της δασκαλας ειχαν σπευσει στο αρχηγειο του ΕΛΑΣ στη Γρανιτσα, για να ζητησουν την απελευθερωσι της. Ησαν οι Παζαχαρίου, ο Αυγεροπουλος και ο Κατσιμπας. Κρατηθησαν αρχικως ως ομηροι, εν συνεχεια δε μετα απο σκληρα βασανιστηρια εκτελεστηκαν φρικτα δια τεμαχισμου των μελων τους.

Αντιγραφω σχετικο αποσπασμα απο το βιβλιο του γιου της δασκαλας.
«Δυο τρεις ‘’ηρωες ‘’ του δημοκρατικου ‘’στρατου’’ προσπαθησαν να την κρατησουν ορθια, να δει το μαρτυριο του παιδιου της, να βασανιστει περισσοτερο και η ιδια.Καρφωναν με το μαχαιρι το μητρικο της φιλτρο. 

Σαν τελιωσαν την Ολγα τα «παληκαρια», οι δημιοι κρατωντας την απ’το παλτο –χιτωνα την αφησαν να ξεγλιστρησει προς την θυγατερα της τρεχοντας μ’ανοιχτα χερια.Τεσσαρα-πεντε βηματα ακομα και θα εφτανε στο κορμι που τη μια μαζευοταν και την αλλη απλωνοταν ολο και πιο αδυναμα, καθως η ζωή ειχε φυγει απο μεσα του και νεκρωνοταν με ξυλιασμενα τα νευρα.Εκανε τον σταυρο της η δασκαλα και πλησιασε να πεσει πανω στην Ολγα που ξεψυχαγε και τιναζοταν για τελευταια φορά. Ομως ο χαρος την ανταμωσε δυο μολις βηματα μακρια της. Χτυπηθηκε προς το μερος της καρδιας.. Οι δημιοι κυκλοφορησαν διαταγη –φοβερα με τη ποινη θανατου να μεινουν τα πτωματα αταφα στη θεα των διερχομενων.Ομως σαν περασαν δυο-τρεις μερες δυο παιδια ο Νικος Μπετχαβας και ο Θανασης Καλμαντης, δεκαεφταρηδες τοτε ,.. ανοιξαν ενα προχειρο ταφο με πετρες με ξυλα και με τα χερια και τα αραχωσαν βιαστικα οσο καλυτερα μπορουσαν..» Η εκταφη των οστων απο τον προσωρινο ταφο που εχα ανοιξει αυτα τα παιδια το 1947 και εκ νεου ταφη στο κοιμητηριο του Ζωραινου εγινε το 1951.
(Γιαννης Ηλιοπουλος, Κουκουρα Ευπαλιου, τηλ.2634051892, ‘’Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΟΥΡΑΝΙΑ’’ Η ζωή και η προσφορα μιας Ελληνιδας δασκαλας-Ναυπακτος 2007, ISBN : 978-960-930298-2) 
Μια ακατανόητη επίδειξις αμνησίας. Τηλέμαχος Μαράτος «Εστία» 28.5./2005 
‘…Κυριολεκτικώς ανάλγητη πρέπει να χαρακτηρισθή αυτή η συμπεριφορά απέναντι όλων εκείνων που έχασαν την ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και κυρίως απέναντι στους συγγενείς των αθώων θυμάτων των κομμουνιστών. Κοριτσιών που στη αρχή της εφηβείας των βιάσθησαν και σφαγιάσθησαν παρουσία των γονέων των ενώ οι μητέρες τους είχαν την ίδια τύχη και οι γέροντες παππούδες τους κρεουργήθησαν αφου είχαν εξαναγκασθεί να δούν αυτά τα όργια… 

Η πραγματική προδοτική στάσις των κομμουνιστών έχει τεκμηριωθεί ιστορικά. Παροουσιάσθηκε όμως ξανά κατά τον επικήδειο στην πατρώα γή, την οποίαν ο τοπικός κουκουές, ανέφερε με το σλαβικό τοποωνύμιο ενώ εν συνεχεία επαινούσε τον Φλωράκη για τις μάχες του εναντίον τωμ Αγγλο-Αμερικάνων.

Τα ελληνόπουλα και ο σοβιετικός Μινώταυρος
‘’ Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού’’.Στεφάν Κουρτουά, Ζαν Λουί Πανέ, Αντρέι Πατσκόφσκι, Κάρελ Μπαρτοσέκ, Ζαν Λουί Μαργκολέν Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήναι 2001 Δεύτερη έκδοση, σελίς 350,351 
«..Τα ελληνόπουλα και ο σοβιετικός Μινώταυρος. 

Κατα την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου απο το 1946 έως το1948 οι Ελληνες κομμουνιστές κατέγραψαν σε όλες τις ζώνες που ήταν υπο τον έλεγχό τους τα παιδιά και των δύο φύλων απο τριών έως δεκατεσσάρων ετών.Τον Μάρτιο του 1948 τα παιδιά αυτά συγκεντρώθησαν στις συνοριακές γραμμές και πολλες χιλιάδες οδηγήθησαν στην Αλβανία την Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία. Ο Ερυθρός Σταυρός καταμέτρησε 28.896. Το καλοκαίρι του 1948, με την ρήξη Τιτο-Κομινφορμ ενα μέρος των παιδιών (11600) μετεφέρθησαν απο την Γιουγκοσλαβία στην Τσεχοσλοβακία , Ουγγαρία, Ρουμανία Πολωνία. Στις 17 Νοεμβρίου 1948, η 3η συνέλευση του ΟΗΕ κατεδίκασε την απαγωγή των Ελληνοπουλων.Τον Νοέμβριο του 1949 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απαίτησε την επιστροφή των παιδιών.Ολες οι αποφάσεις του ΟΗΕ έμειναν χωρίς απάντηση . Τα γειτονικά κομμουνιστικά καθεστώτα επεμεναν να ισχυρίζονται ότι τα παιδιά* αυτά έβρισκαν καλύτερες συνθήκες ζωής στις χώρες τους παρά στην ίδια την Ελλάδα..

..Συγκεντρωμένα σε ‘ παιδικά χωριά’ τα παιδιά έπρεπε να παρακολουθούν μαθήματα πολτικής διαπαιδαγώγησης .Απο την ηλικία των δεκατριών ετών ήταν υποχρεωμένα να εκτελουν καταναγκαστικές εργασίες...Μεταξύ 1950 και 1952 μόνο 684 παιδιά επέστρεψαν στην Ελλάδα...Μετα το 1989 και τον εκδημοκρατισμό *(του ανατολικού μπλοκ) σε εξέλιξη, πολλές χιλιάδες αυτών των Ελλήνων, επέστρεψαν στην Ελλάδα..».
*(ξεριζωμένα απο τον τόπο τους και χωρισμένα απο τους γονείς τους δια της βίας).. 
‘’ Η Τραγική Αναμέτρηση’’ 
Αλέξανδρος Ζαούσης, Εκδόσεις Ωκεανίδα, τόμος Β’ σελίς 33,34 
«..Η επιχείρησι ΠΕΡΓΑΜΟΣ όπως ειχε ονομαστεί ειχε λήξει. ... Παρά τη σχετικώς μικρή κλίμακα των επιχειρήσεων ο στρατός έχασε 596 αξιωματικούς και οπλίτες σε νεκρούς καθώς και 178 αγνοουμένους. Για την τύχη αυτών των αγνοουμένων έχει γίνει πολύς λόγος. Σύμφωνα με όλες τις πηγές, πρόκειται για άνδρες του 611 Τάγματος Πεζικού, το οποίο αιφνιδιασθέν στις 5 Μαρτίου 1948 αποδεκατίσθηκε και και διαλύθηκε από επίθεση ανταρτών.Απο τους αιχμαλωτισθέντες σε πρώτη φάση τέσσερις αξιωματικοί ‘’ δικάστηκαν’’ με συνοπτική διαδικασία στο χωριό Τσαμαντά και εκετελέστηκαν.Στους αιχμαλώτους στρατιώτες προσεφέρθησαν δύο επιλογές.Ή να προσχωρήσουν στο αντάρτικο ή να παραδώσουν τις στολές τους και να φύγουν για τα σπίτια τους.Οι περισσότεροι προτίμησαν την δεύτερη λύση και οδηγήθησαν απο τους αντάρτες προς την ελευθερία....Απο κεί και πέρα τα ίχνη τους χάθησαν και οι οικογένειες τους ματαίως περίμεναν επι πολλά χρονια την επιστροφή τους. 

Το 1971 ένας τσοπάνος ανακάλυψε κοντά σ’ ενα ασβεστόλακκο έναν ανθρώπινο σκελετό....Η έρευνα απεκάλυψε 120 σκελετούς , ο καθένας με μία σφαίρα στο κρανίο και τα οστά των χεριών δεμένα με καλώδια..»
5. Μνημεια που δεν επισκεπτονται οι κυβερνητες μας 

Στην περιοχή των Καλαβρύτων, κοντά στα χωριά Βεσσίνι και Λεχόυνι υπάρχουν δυο απέριττα μνημεία, δυο σταυροί. Στη βάση των μνημείων αυτών είναι γραμμένα τα ονόματα 42 νέων παιδιών. Δεν ήσαν δολοφόνοι ή προδότες. Μόλις είχαν τελειώσει την σχολή αστυφυλάκων και πήγαιναν σιδηροδρομικώς εις την Πάτρα για να συμπληρώσουν τη δύναμη της Αστυνομίας της Πόλεως.

Ήταν Κυριακή 9 Απριλίου του 1944, των Βαΐων, Ώρα 7η πρωινή. Οι καμπάνες των γύρω χωριών ηχούσαν χαρμόσυνα και καλούσαν τους πιστούς στην εκκλησία για τη μεγάλη γιορτή. Οι αστυφύλακες, φτωχά παιδιά του λαού, αμέριμνοι κατευθύνοντο προς την Πάτρα. Έξω από την Κόρινθο στο 157 χιλ. της οδού Αθηνών – Πατρών μεταξύ του Δερβενίου και της Αιγείρας, οι δολοφόνοι του ΚΚΕ – ΕΑΜ εκτροχίασαν την αμαξοστοιχία, την ακινητοποίησαν και άρχισαν να βάλλουν εναντίον των επιβατών από όλες τις κατευθύνσεις. Πολλοί τραυματίστηκαν – αστυφύλακες και πολίτες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Δυο σιδηροδρομικόι, ένας αστυφύλακας και ένας Γερμανός στρατιώτης εφονεύθησαν αμέσως.

Οι 42 αστυφύλακες που ευρίσκοντο στην αμαξοστοιχία, συνελήφθησαν. Άλλοι τραυματίες και άλλοι κατάκοποι, ημιθανείς, φαντάσματα αληθινά του εαυτού τους. Μαζί με αυτούς και δυο χωροφύλακες.

Η πομπή των συλληφθέντων αστυφυλάκων, μαζί με 4 γυναίκες που κατευθύνοντο και αυτές σε ένα ενδιάμεσο χωριό, εκινείτο προς Ζαχώλη. Τα βασανιστήρια οι εξευτελισμοί και οι προπηλακισμοί δεν περιγράφονται. Άλλους τους τρυπούσαν με τη ξιφολόγχη, άλλους κτυπούσαν, έδερναν.

Μαστιγούμενοι βάναυσα κατά την πορεία, οι τραυματίες μετά τη Ζαχώλη, ήταν αδύνατο να κινηθούν, Και η διαταγή έφτασε την Μεγάλη Πέμπτη 13-4-1944. Όσοι δεν μπορούν να κινηθούν, να εκτελεστούν αμέσως. Και οι δολοφόνοι χωρίς καθυστέρηση εξετέλεσαν τη διαταγή. Οι αρχιφύλακες Παπαδημητρόπουλος Νικόλαος, Μουτζούρος Σπυρίδων, οι αστυφύλακες Πετρινιώτης Ευάγγελος, Σταματόπουλος Γρηγόριος, Φειδός Βλάσιος και οι χωροφύλακες Φουράκης Αντώνιος και Αβλύχος Ανδρέας έπεφταν από τις δολοφονικές σφαίρες.

Οι υπόλοιποι 35 αστυφύλακες και οι 4 κοπέλες συνέχισαν την βασανιστική πορεία. Οι εξευτελισμοί, οι ταπεινώσεις και τα ανήκουστα βασανιστήρια συνεχίστηκαν τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο. Τη Κυριακή του Πάσχα 14 Απριλίου 1944 η πομπή των μελλοθανάτων είχε φτάσει στο Σουληνάρι, της περιοχής Καλαβρύτων. Τότε έφτασε και η διαταγή από το ΚΚΕ – ΕΑΜ. Να εκτελεστούν όλοι, αμέσως, χωρίς καμία διάκριση.

Πριν από την ομαδική σφαγή, οι δολοφόνοι του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ υπέβαλαν τα θύματα τους σε πρωτοφανή βασανιστήρια. Τους έσπασαν τα πόδια και τα χέρια, τρύπησαν το σώμα τους με μαχαίρια, τους έβγαλαν τα μαλλιά.

Ήταν 16 Απριλίου του 1944. Κυριακή του Πάσχα. Η μεγάλη ημέρα της Χριστιανοσύνης.