Η πολιτική μας, χρόνια τώρα μοιάζει με τσιμπούσι κατσασπλιάδων.
Ένοχες συνειδήσεις, κολυμπάνε στη θάλασσα του μηδενός, χωρίς κανένα ορίζοντα μπροστά τους. Η κρίση άδειασε την πολιτική σκηνή της χώρας από την μία μέρα στην άλλη, εγκαταλείποντάς την σε ανδρείκελα κωμικά και ανόητα κι αυτοί μολονότι ποτέ ως σήμερα δεν είχαν... συμμετάσχει στις δημόσιες υποθέσεις ρουφήχτηκαν από την πολιτική ως από δυνάμεις κενού.
Το 2013 η βουλή έχει μετατραπεί, κατά την παλαιά έκφραση του Γεωργίου Παπανδρέου, σε οίκο ανοχής και η δημοκρατία δεν είναι παρά μία πεπειραμένη μελαχρινή με τσακίρικα μάτια, πονηρό μουτράκι και ένα κορμάκι με μικρά ηδονικά τρεμουλιαστά λακκάκια. Πόρνη που τριγυρνάει στα έδρανα της βουλής με το βρακί της η και χωρίς βρακί. Κουνάει προκλητικά το τροφαντά πισινά και τους πουδραρισμένους γλουτούς της. Ανεμίζει δύο μαστάρια καλά κρεατωμένα, σφικτά, γεροστεκούμενα με μεγάλες καστανόμαυρες ρώγες ορθωμένες. Βάζει χέρι στη σχισμή του παντελονιού τους και οι 300 κερατάδες με βλέμμα απλανές, με μισάνοιχτο στόμα ευχαριστούν εκ βάθους καρδίας την καλή κυρία που το σπίτι της είναι τόσο εξυπηρετικό.
Στην Βουλή, σε αυτό το "..το μπορντέλλο, όπου τριακόσιοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού! " Μ. Καραγάτση, Τα Στερνά του Μίχαλου, ζούμε τον εκφυλισμό του πολιτικού λόγου και ταλαιπωρούμαστε από τον εκφαυλισμό του. Είναι αυτός ο λόγος που αφυδάτωσε τις ιδέες, τις μάρανε και τις μίκρυνε, είναι ο λόγος που ταυτίζεται με την δημαγωγία, εκμαυλίζει τους Έλληνες και τους υποβιβάζει σε μάζα, υποκαθιστώντας στην αλήθεια, την υπόσχεση. Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλάι που χαϊδεύουν τα αυτιά και παρακάμπτουν τα πραγματικά προβλήματα και την αλήθεια. Κανένα επιχείρημα για διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση, προς ψηφοθηρική σαγήνη - δίχτυ για “ψάρια μικρά” και για γενικότερες παγιδεύσεις.
Ακούγεται μόνο ένας κενός δημαγωγικός λόγος γεμάτος από καλολογικά ευρήματα ή υβριστικά τοξεύματα που κάνει αφειδή χρήση του επιθέτου, το τελευταίο επιχείρημα των ανικάνων, επειδή οι επιθετικοί προσδιορισμοί υπονομεύουν και “περιγράφουν” την ουσία. Κυριαρχεί μια ακατάσχετη φλυαρία που με την αοριστία της υποδηλώνει το άψυχο κενό, που“μπάζει” καθώς λέει ο λαός, και προδηλώνει τον πολιτικό μας εκφυλισμό, καρφώνοντας στο πνεύμα και την ψυχή των Ελλήνων την ιδέα της μηδαμινότητας και της ανικανότητας.
Με άλλα λόγια. Η Βουλή είναι το κέντρο της κομματοκρατίας από όπου διέρχονται όλες οι αιτίες της παρακμής και της παραλυσίας που συνθλίβουν την πατρίδα μας. Είναι η αντανάκλαση και το κέντρο ισχύος του χρήματος, είναι το σημείο εφαρμογής όπου εξασκούνται οι δυνάμεις παραμόρφωσης της Ελλάδας. Είναι το νευρικό κέντρο ενός ασθενούς έθνους και η παραλυσία του αντιπροσωπεύει την ανικανότητα στην οποία βρίσκεται η άρχουσα ελίτ να ταξινομήσει την έκφραση της εθνικής θέλησης. Αλλά ακριβώς αυτή η Βουλή, που θα έπρεπε να είναι ενσαρκωτής της θέλησης του λαού, για καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, εθνική υπερηφάνεια και δικαίωμα στην ευτυχία είναι καταδικασμένη να είναι ένα ασθματικό, εξασθενημένο και άχρηστο όργανο. Κάθε θέληση, αν υπάρχει ακόμη, καταποντίζεται μέσα σε αυτή την "βουλή" και χάνεται χωρίς ελπίδα. Κάθε πρωτοβουλία πέφτει μέσα σ' αυτό το χωνευτήρι, απ' όπου δεν βγαίνει ποτέ, ασβεστοποιήται και γίνεται σκόνη. Είναι ένας τεράστιος φράκτης μεταξύ της δύναμης που απομένει ακόμα στο έθνος και της δράσης. Ένας φράκτης που καμία ακτίνα φωτός δεν κατορθώνει ποτέ να υπερκεράσει!
Σήμερα η κομματική πειθαρχία έχει αντικαταστήσει την αυτόνομη σκέψη, την αυτόνομη παρουσία, την ανεξαρτησία γνώμης του βουλευτή. Μπορεί να ψελλίζουν κάποια διαφωνία από το βήμα της Βουλής ή από τα τηλεπαράθυρα. Σταματάνε εκεί, τα κεφάλια μέσα και στην ώρα της αλήθειας ψηφίζουν όπως πρέπει και όπως τους θέλει ο αρχηγός. Ο βουλευτικός θώκος είναι πολυτιμότερος από το μαρτύριο των Ελλήνων.
Οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν είναι πάρα μαντριά χειροκροτητών, πειθαρχημένων εκφραστών τη κομματικής γραμμής.
Ολόκληρη η πολιτική ζωή υποβιβάζεται σε επίπεδα αγοραία και φθηνά για τον πολιτικό μας πολιτισμό και το μέλλον του τόπου. Έτσι οι πολίτες μαθαίνουν να κυβερνιούνται φθηνά, και οι πολιτικατζήδες να προσφέρουν φθηνό πολιτικό έργο.
Στην Ελλάδα που γέννησε το θέατρο, την τραγωδία και την κωμωδία η Βουλή έχει γίνει ένα απέραντο θέατρο που παίζει μόνο φάρσα με θέμα και θύμα τους Έλληνες.
300-18
ΑπάντησηΔιαγραφήκαντε την αφαιρεση
Αγησιλαος Φατσαφεστουλας