Γοργοπόταμος... Ζέρβα από τον τάφο έβγα και δες... 25η προς 26η Νοεμβρίου 1942.
Πέρασαν από τότε 71 χρόνια. Είναι πολλά; Ίσως. Πάντως, συγκινούμαστε να βλέπουμε ανάμεσά μας τον Στέργιο Βούλγαρη του ΕΔΕΣ αλλά και τον Θέμη Μαρίνο, τον έφεδρο αξιωματικό ο οποίος συμμετείχε στη βρετανική ομάδα αλεξιπτωτιστών που ενήργησε... στην επιχείρηση ανατίναξης της σιδηροδρομικής γέφυρας. Η παρουσία τους για τους πατριώτες, λέει πολλά, πάρα πολλά. Και πάνω απ’ όλα, διδάσκει και εμψυχώνει. Mέλη του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως ΕΟΕΑ – ΕΔΕΣ Ναπολέων Ζέρβας ετοιμάζονταν να καταθέσουν στεφάνι χθες στο Γοργοπόταμο, εκτός του δικού τους, εκ μέρους του Στέργιου Βούλγαρη, ο οποίος έχει παραχωρήσει στο παρελθόν συνέντευξη στην «ΕΩ». Και δήλωσαν: «Στρατηγέ, αν και τα χέρια μας θα τρέμουν από την συγκίνηση της τιμής η δύναμη της ψυχής των παρακαταθηκών και αξιών των ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ και του Ναπολέοντα Ζέρβα καθώς και η πατριωτική μας καρδιά για τη σημαία και το σταυρό θα μας δώσουν τη δύναμη να σταθούμε αντάξιοι της μεγάλης τιμής».
Η ομοιογένεια
«Οι πρώτοι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ ήταν συμπατριώτες και συντοπίτες. Αποτέλεσμα ήταν να παρατηρείται μια ομοιογένεια που εξύψωνε το ηθικό, ακύρωνε τις δυσκολίες της αντάρτικης ζωής και εγγυόταν αλληλεγγύη κατά τη μάχη... Το αντάρτικο λειτουργούσε ως προέκταση του κοινού τόπου κατοικίας, του σχολείου ή της ενορίας μέσω μιας εθελοντικής επιστράτευσης που, σε αντίθεση με έναν τακτικό στρατό, δεν εξαφάνιζε το στοιχείο της τοπικότητας, αντίθετα το ευνοούσε. Οι 29 από τους 53 αντάρτες του ΕΔΕΣ των οποίων τα ονόματα γνωρίζουμε κατάγονταν από τα χωριά της Αρτας: Πηγές, Μεγαλόχαρη, Μεσόπυργος (ή Σωμερού), Βελεντζικό και Ασπροχώρι. Δέκα από αυτούς κατάγονταν από τις Πηγές Αρτας ενώ ο εμβληματικός παπα-Σπύρος Ζαφείρης από τη Μεγαλόχαρη ήταν ιερέας του χωριού.
Η παρέα ενός χωριού παρέμενε ως παρέα και στον πόλεμο. Η κοινή καταγωγή προδίδει κάθε φορά τις γεωγραφικές βάσεις σταθεροποίησης και εξάπλωσης των αντάρτικων ομάδων…Οι πολεμιστές του Γοργοποτάμου ήταν ως επί το πλείστον οι ίδιοι σεμνοί και διακριτικοί άνθρωποι που στην Κατοχή έπραξαν το ηθικό τους καθήκον χωρίς καμία υστεροβουλία. Οι περισσότεροι αποσύρθηκαν στα χωριά τους και ιδιώτευσαν και για αυτό το λόγο χρειάστηκε κόπος και δεκαετίες για να συγκεντρωθούν τα ονόματά τους από κάποιους –το ίδιο ανυστερόβουλους– συναγωνιστές τους. Κάποιοι που ανδρώθηκαν στις μάχες του Αντάρτικου, εντάχθηκαν στις τάξεις του Στρατού, όπως ο Στέργιος Βούλγαρης και ο Νίκος Ζέρβας του ΕΔΕΣ. Άλλοι που ήταν ήδη στο Στρατό, όπως ο Νικηφόρος, αποτάχθηκαν μεταπολεμικά ως κομμουνιστές. Αυτά διαβάσαμε σε ένα ιστολόγιο (jahandrinos.blogspot.gr), μεταξύ πολλών άλλων και τα παραθέτουμε απλά για προβληματισμό.
Η εθνική ισχύς...
«Ξαφνικά απίστευτη λάμψη έλουσε το τοπίο και μετέβαλε για μια στιγμή τη σκοτεινή νύχτα σε φωτεινή μέρα. Επακολούθησε τρομερή έκρηξη που συγκλόνισε την περιοχή σας σεισμός. Γράφει ο Ζέρβας: ‘Αμέσως έπειτα ήλθαν ο κρότος και ο κραδασμός της γης. Ήτο κάτι το τρομακτικόν. Η Οίτη συνεκλονίσθη. Είχα την εντύπωσιν, ότι το θεόρατο βουνό κατρακυλούσε επάνω μας. Επηκολούθησε βροχή από συντρίμματα του μεσόβαθρου, ενώ ηκούετο πέρα ο συνεχής χαρακτηριστικός κρότος των μεγάλων υαλοπινάκων του εργοστασίου, οι οποίοι θρυμματισμένοι κατέρρεαν...’ Το ακραίο (μεταλλικό) μεσόβαθρο είχε τιναχθεί στον αέρα και τα τόξα (τα εκατέρωθεν ζευκτά) με το κατάστρωμα της γέφυρας γκρεμίστηκαν στον ποταμό. Αμέσως μετά την έκρηξη, επακολούθησε η τελική έφοδος των ανταρτών στο βόρειο τομέα και ύστερα από λίγα λεπτά ‘λευκή’ φωτοβολίδα σημείωνε το τέλος της αντίστασης των αμυνόμενων Ιταλών και την πλήρη επικράτηση των ανταρτών».
Πέρασαν από τότε 71 χρόνια. Είναι πολλά; Ίσως. Πάντως, συγκινούμαστε να βλέπουμε ανάμεσά μας τον Στέργιο Βούλγαρη του ΕΔΕΣ αλλά και τον Θέμη Μαρίνο, τον έφεδρο αξιωματικό ο οποίος συμμετείχε στη βρετανική ομάδα αλεξιπτωτιστών που ενήργησε... στην επιχείρηση ανατίναξης της σιδηροδρομικής γέφυρας. Η παρουσία τους για τους πατριώτες, λέει πολλά, πάρα πολλά. Και πάνω απ’ όλα, διδάσκει και εμψυχώνει. Mέλη του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως ΕΟΕΑ – ΕΔΕΣ Ναπολέων Ζέρβας ετοιμάζονταν να καταθέσουν στεφάνι χθες στο Γοργοπόταμο, εκτός του δικού τους, εκ μέρους του Στέργιου Βούλγαρη, ο οποίος έχει παραχωρήσει στο παρελθόν συνέντευξη στην «ΕΩ». Και δήλωσαν: «Στρατηγέ, αν και τα χέρια μας θα τρέμουν από την συγκίνηση της τιμής η δύναμη της ψυχής των παρακαταθηκών και αξιών των ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ και του Ναπολέοντα Ζέρβα καθώς και η πατριωτική μας καρδιά για τη σημαία και το σταυρό θα μας δώσουν τη δύναμη να σταθούμε αντάξιοι της μεγάλης τιμής».
Η ομοιογένεια
«Οι πρώτοι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ ήταν συμπατριώτες και συντοπίτες. Αποτέλεσμα ήταν να παρατηρείται μια ομοιογένεια που εξύψωνε το ηθικό, ακύρωνε τις δυσκολίες της αντάρτικης ζωής και εγγυόταν αλληλεγγύη κατά τη μάχη... Το αντάρτικο λειτουργούσε ως προέκταση του κοινού τόπου κατοικίας, του σχολείου ή της ενορίας μέσω μιας εθελοντικής επιστράτευσης που, σε αντίθεση με έναν τακτικό στρατό, δεν εξαφάνιζε το στοιχείο της τοπικότητας, αντίθετα το ευνοούσε. Οι 29 από τους 53 αντάρτες του ΕΔΕΣ των οποίων τα ονόματα γνωρίζουμε κατάγονταν από τα χωριά της Αρτας: Πηγές, Μεγαλόχαρη, Μεσόπυργος (ή Σωμερού), Βελεντζικό και Ασπροχώρι. Δέκα από αυτούς κατάγονταν από τις Πηγές Αρτας ενώ ο εμβληματικός παπα-Σπύρος Ζαφείρης από τη Μεγαλόχαρη ήταν ιερέας του χωριού.
Η παρέα ενός χωριού παρέμενε ως παρέα και στον πόλεμο. Η κοινή καταγωγή προδίδει κάθε φορά τις γεωγραφικές βάσεις σταθεροποίησης και εξάπλωσης των αντάρτικων ομάδων…Οι πολεμιστές του Γοργοποτάμου ήταν ως επί το πλείστον οι ίδιοι σεμνοί και διακριτικοί άνθρωποι που στην Κατοχή έπραξαν το ηθικό τους καθήκον χωρίς καμία υστεροβουλία. Οι περισσότεροι αποσύρθηκαν στα χωριά τους και ιδιώτευσαν και για αυτό το λόγο χρειάστηκε κόπος και δεκαετίες για να συγκεντρωθούν τα ονόματά τους από κάποιους –το ίδιο ανυστερόβουλους– συναγωνιστές τους. Κάποιοι που ανδρώθηκαν στις μάχες του Αντάρτικου, εντάχθηκαν στις τάξεις του Στρατού, όπως ο Στέργιος Βούλγαρης και ο Νίκος Ζέρβας του ΕΔΕΣ. Άλλοι που ήταν ήδη στο Στρατό, όπως ο Νικηφόρος, αποτάχθηκαν μεταπολεμικά ως κομμουνιστές. Αυτά διαβάσαμε σε ένα ιστολόγιο (jahandrinos.blogspot.gr), μεταξύ πολλών άλλων και τα παραθέτουμε απλά για προβληματισμό.
Η εθνική ισχύς...
«Ξαφνικά απίστευτη λάμψη έλουσε το τοπίο και μετέβαλε για μια στιγμή τη σκοτεινή νύχτα σε φωτεινή μέρα. Επακολούθησε τρομερή έκρηξη που συγκλόνισε την περιοχή σας σεισμός. Γράφει ο Ζέρβας: ‘Αμέσως έπειτα ήλθαν ο κρότος και ο κραδασμός της γης. Ήτο κάτι το τρομακτικόν. Η Οίτη συνεκλονίσθη. Είχα την εντύπωσιν, ότι το θεόρατο βουνό κατρακυλούσε επάνω μας. Επηκολούθησε βροχή από συντρίμματα του μεσόβαθρου, ενώ ηκούετο πέρα ο συνεχής χαρακτηριστικός κρότος των μεγάλων υαλοπινάκων του εργοστασίου, οι οποίοι θρυμματισμένοι κατέρρεαν...’ Το ακραίο (μεταλλικό) μεσόβαθρο είχε τιναχθεί στον αέρα και τα τόξα (τα εκατέρωθεν ζευκτά) με το κατάστρωμα της γέφυρας γκρεμίστηκαν στον ποταμό. Αμέσως μετά την έκρηξη, επακολούθησε η τελική έφοδος των ανταρτών στο βόρειο τομέα και ύστερα από λίγα λεπτά ‘λευκή’ φωτοβολίδα σημείωνε το τέλος της αντίστασης των αμυνόμενων Ιταλών και την πλήρη επικράτηση των ανταρτών».
Τα παραπάνω, είναι από το βιβλίο με τίτλο «Εθνική Αντίσταση (1942-1945) Ο ΕΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ» (Αθήνα 1994) του Χαράλαμπου Ηλία Φλόκα, ταξιάρχου εα, αποφοίτου της Ζωσιμαίας Σχολής και της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων, αποφοίτου της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΔΕΣ (Σακαρετσίου) και αργότερα αποφοίτου και της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ο οποίος και πολέμησε υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα. Τα παραπάνω, ας μην ξεχνούμε, ήταν μια φοβερή λάμψη, εκείνης που πλημμυρίζει τον Ελληνισμό, όταν εκείνος αγωνίζεται ενωμένος.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ.
Νίκος Χιδίρογλου
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου