Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Όχι κι' έτσι Κύριε Γιάννη Λαζάρου....

Ένα, από τα πλέον και κατά την εκτίμησή μου άστοχα άρθρα που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα και που φέρουν την υπογραφή του ευφυούς όντως, Kου Γιάννη Λαζάρου (σχετικό θέμα).

Φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω μέσα από μια απλή φόρμα σχολίων ή μέσω μιας... αναρτήσεως να αιτιολογήσω πλήρως την αστοχία αυτή.

"Τολμά" ο Κύριος Λαζάρου και βάζει στο ίδιο τσουβάλι ολόκληρο το δημόσιο κηφηναριό με τις επαγγελματικές ιδιαιτερότητες των ενστόλων.

«Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια, λοιπόν". Ναί Κε Λαζάρου, δεν είμαστε όλοι ίσα κι' όμοια. 

Δεν μπορεί ο τροχονόμος λχ που ξεροσταλιάζει στη διασταύρωση των καμένων φαναριών για να ρυθμίσει την κυκλοφορία προκειμένου να περάσεις εσύ χωρίς καθυστέρηση και να πας στη βόλτα σου όμορφος κι' ωραίος, μιας κι' εσύ βρέθηκες στην πλεονεκτική θέση να προσφέρεις 5νθήμερη εργασία, ξέροντας για το τι εστί Σαββατοκύριακο, αργία, εθνική γιορτή, άδεια απ' τη ...σημαία και ότι άλλο παρεμφερές σε δίδαξε (;) η συνδικαλιστική τσογλαναρία που κυβέρνησε τον τόπο επί 40 χρόνια και που τελικά τον κατέστρεψε.

Δεν σε ξυπνήσαν μεσ’ τα άγρια μεσάνυχτα Κύριε Λαζάρου για να πας να επιληφθείς ενός θανατηφόρου τροχαίου δυστυχήματος και να μην μπορείς απ’ την παγωνιά να πιάσεις στυλό και κορδέλα στα χέρια σου για να κάνεις σχεδιάγραμμα και αυτοψία του τόπου και των συνθηκών του δυστυχήματος. Ούτε και φοβήθηκες αν η στολή σου γίνει ένα με το αίμα των σκοτωμένων συνανθρώπων σου.

Δεν έβγαλες ποτέ την χρησιμοποιημένη σύριγγα με τα υπολείμματα ηρωίνης από το μπράτσο του νεαρού και ούτε πέθανε κανείς στα χέρια σου προσπαθώντας να τον σώσεις απ’ τα …"σακατιλίκια".

Δεν σ’ έπιασε ποτέ ...κρύος ιδρώτας Κύριε Λαζάρου, όταν, περιπολώντας σε μια πολιτεία που κοιμάται και μεσ’ το καταχείμωνο να σού ζητηθεί από το κέντρο επιχειρήσεων κωδικοποιημένο το «1-11» αλλά και ούτε έλαβες εντολή ώστε να ενεργήσεις «1-19» σε παρακείμενο στόχο, ξέροντας ότι αυτή η εντολή σε στέλνει ντογρού να αντιμετωπίσεις τα πανίσχυρα καλάσνικοφ και τα 45άρια των εκτελεστών, μιας και το δικό σου υπηρεσιακό 32άρι ή 38άρι δεν κάνει ούτε και …σπουργίτια. 

Ο σκληρός πυρήνας αυτού του κράτους ΔΕΝ είναι η ένστολοι Κύριε Λαζάρου. Είναι οι άθλιες συνθήκες εργασίας και οι πάσης φύσεως ιδιαιτερότητες που πιστεύω ότι αγνοείς παντελώς, χωρίς όμως να σου αποδίδω καμία σκοπιμότητα. Πίστεψέ με… 

Το διαρκές «έγκλημα» σε βάρος των ενστόλων φέρει την σφραγίδα της πολιτικής ηλιθιότητος που ως "οργάνωση" Κύριε Λαζάρου, είναι ανίκανη να εφαρμόσει ακόμη και τα …αυτονόητα.

gianniotis

4 comments:

  1. ΣΤΑΣΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΜΟΛΟΤΟΦ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΟΑΠΛΥΤΩΝ Κ. ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΑ ΑΠΙΔΙΑ ΠΙΑΝΕΙ Ο ΣΑΚΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ σωστός φίλε Γιαννιώτη.
    Είμαι ένστολος και για λόγους "υπηρεσιακούς" ανακλήθηκε η άδειά μου και ανέβαλα τον γάμο μου για τρεις μήνες. Έτυχε αυτό το πράγμα σε άλλον δημόσιο ή ιδιωτικό υπάλληλο??? Αλλά για να σε καταλάβουν πρέπει πρώτα να νιώσουν στο πετσί την αγωνία και το βάρος μιάς στολής. Να μιλήσουμε για θύματα εν ώρα υπηρεσίας??? Άστο αυτό είναι ιστορία για μεγάλα παιδιά. Εγώ σου λέω και πάλι μπράβο για την θέση που πήρες σε αυτό το δημοσίευμα. Σπύρος Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μη παραδοχή και αποδοχή ότι αυτό το κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας μας καλείται κάτω από δυσχερέστατες συνθήκες να επιτελέσει αυτό που κάποιοι αρνούνται να παραδεχτούν , δεν μπορεί παρά να αποτελεί ανθρώπινη μικροψυχία .....

    Στον βωμό του καθήκοντος έχει πέσει πολύ αίμα από τους ένστολους μας, για να αποδεχτούμε αυτά που τόσο εύκολα απορρέουν από χείλη που δεν έχουν πρώτα επισκεφτεί το ... μυαλό ....

    Αν οι Ήρωες γεννιούνται από το αίμα τους , ε τότε αυτοί δικαιούνται όλοι να ονομάζονται εν δυνάμει Ήρωες ...

    Θα είχα πολλά ακόμη να προσθέσω ...γιατί ......
    Όμως αρκούμε σε αυτό που έχω να δώσω σε αυτό το αέναο λουτρό αίματος που απορρέει απο αυτό το κομμάτι της κοινωνίας μας , τα δικά μας παιδιά :

    "Πατρίδα μάνα για Ήρωα .... σ' είχε χρόνια θεριέψει"

    _______________Φόρος τιμής _______________




    Κάποτε διάβαινες κι εσύ, της λοιδοριάς τον δρόμο
    τρανέψαν τα προβλήματα, όμως σ' αυτόν τον τόπο
    και έδωσες σαν σε κάλεσαν αίμα, ψυχή κι ανάσα
    όπως πράττουν Ήρωες κι εσύ, όπως γίνεται πάντα.

    Τιθάσεψες τα όνειρα, που' χτισες για οικογένεια
    κι έδωσες ότι περίσσευε, μέσα απ',την τόση ανέχεια
    για ποιόν, για ποιά, για τι, μα για την ΣΗΜΑΙΑ
    την κέρδισες σαν την λάτρεψες, την πήρες εκεί πέρα.

    Εκεί που πάνε οι αετοί και ΛΕΥΤΕΡΟΙ πετάνε
    εκεί που ο νόμος κι ζωή, όλα στα συγχωρνάνε
    βημάτισες τον δρόμο σου, που είχες αγναντέψει
    Πατρίδα μάνα για Ήρωα, φαίνεται σ' είχε χρόνια θεριέψει.

    Μα ποιά Πατρίδα είν' αυτή, που σου ζητάει τόσα
    Ήρωες να παίρνει στη γη, σαν και να μην λογίζει
    κι αυτούς που σε κορόιδεψαν και παίρνουν χίλια γρόσια
    η ΝΕΜΕΣΙΣ ποτέ . ποτέ να μην λογχίζει;

    Μην περιμένεις ν'ακουστούν, φωνές για αδικία ,
    οι υπεύθυνοι καλύπτονται, μέσα στα Υπουργεία
    και σκέπτονται ολημερίς, πως να ξανάβρουν θύμα
    κι αλλόθρησκων προσκυνητών, να δώσουνε το βήμα.

    Την μοίρα σου την ζήλεψαν θαρρώ μόνο οι λίγοι,
    αυτοί που' μάθαν στην ζωή να μην είν' κολίγοι,
    καλό ταξίδι Ήρωα και να μας αγναντεύεις
    αν και θαρρώ κι από ψηλά ...πάλι θα προστατεύεις.

    ΣΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ, Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ "ΗΡΩΕΣ"

    Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή