Την πρώτη φορά που ο πιλότος του ελικοπτέρου πέρασε πάνω από το σημείο, δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του και χρειάστηκε να... κάνει αρκετούς κύκλους πάνω από αυτό για να σιγουρευτεί πως δεν έχει κάνει λάθος.
Δεν υπήρχε, όμως, πια καμία αμφιβολία πως το ξέφωτο που είχε δημιουργηθεί στη μέση του πυκνού δάσους, δεν θα μπορούσε να μην έχει γίνει από ανθρώπινο χέρι. Ποιος θα μπορούσε όμως να ζει 250 χιλιόμετρα μακριά από τον πιο κοντινό οικισμό;
Η Τάιγκα της Σιβηρίας είναι ένα από τα τελευταία μέρη άγριας φυσικής ομορφιάς που έχουν απομείνει στον πλανήτη, καθώς την καλύπτουν χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα από πυκνό πευκοδάσος, απόκρημνες ορεινές κοιλάδες και ποτάμια με κρυστάλλινα νερά.
Για χρόνια, οι επιστήμονες ήταν πεπεισμένοι πως αυτή η αφιλόξενη περιοχή θα μπορούσε να είναι το σπίτι μόνο των λύκων, καθώς αναρωτιούνταν αν ακόμα και η αρκούδα είναι ικανή να επιζήσει σε ένα τέτοιο σκληρό περιβάλλον.
Συνεπώς, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαν να σκέφτονται για την πιθανότητα να υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή την περιοχή που θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Έτσι, όμως, νόμιζαν.
Το 1979, ένας Ρώσος πιλότος ελικοπτέρου έψαχνε πάνω από την περιοχή για ένα σημείο στο οποίο θα μπορούσε να προσγειωθεί. Τότε ήταν που εντόπισε το συγκεκριμένο σημείο και έμεινε... άναυδος!
Η ανακάλυψή του ήταν η οικογένεια των Λικόφς, που ήταν κυριολεκτικά χαμένοι στον χρόνο και με κάποιο τρόπο κατόρθωναν να επιζούν σε αυτές τις κλιματικές συνθήκες για 40 ολόκληρα χρόνια!
Ο λόγος που είχαν απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο ήταν η θρησκεία τους, η οποία και τους επέβαλε να μην υποκύπτουν σε τίποτα νέο και σύγχρονο ερέθισμα της εποχής. Το 1936, αποφάσισαν να αφήσουν τον κόσμο πίσω τους και το έκαναν, με αφορμή τη δολοφονία ενός από τους αδελφούς της οικογένειας.
Στο σημείο αυτό, οι οικογένεια έφερε στον κόσμο και νέα μέλη, τα οποία με τη σειρά τους δεν γνώρισαν ποτέ τι συμβαίνει πέρα από το δάσος. Είναι χαρακτηριστικό, πως οι επαφές τους με τον «έξω κόσμο» δεν υπήρξαν ποτέ, καθώς, οι ίδιοι δεν ήξεραν πως είχε υπάρξει Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και πολλά άλλα σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο.
«Φορούσε παντελόνια φτιαγμένα από κουρέλια, τα μούσια του ήταν πολύ μακριά και τα μαλλιά του αχτένιστα. Με κοιτούσε τρομαγμένος και με πλησίασε πολύ διστακτικά... Έπρεπε να πω κάτι, και έτσι άνοιξα το στόμα μου και είπα: "Γεια σου παππού! Ήρθαμε για επίσκεψη!"» ήταν τα λόγια του γεωλόγου που βρισκόταν στο ελικόπτερο μαζί με τον πιλότο.
Μπορείτε να φανταστείτε τις αντιδράσεις τους όταν αντίκρισαν ένα ελικόπτερο να προσγειώνεται μπροστά τους, όταν είχαν να δουν ανθρώπινο ον για 40 χρόνια.
Ο γέροντας δεν απάντησε αμέσως. Όταν, όμως, άνοιξε το στόμα του, απάντησε προς τους ερευνητές: «Λοιπόν, αφού ταξιδέψατε μέχρι εδώ μπορείτε να περάσετε μέσα».
Αυτό, όμως που περίμενε του γεωλόγους εκεί μέσα δεν μπορούσαν σε καμιά περίπτωση να το φανταστούν. Καθώς μπήκαν στην καλύβα που είχαν δημιουργήσει, έπειτα από λίγα λεπτά ακούστηκαν τα αναφιλητά γυναικών. Ήταν η μία κόρη και η αδερφή του αρχηγού της οικογένειας. «Αυτές είναι οι αμαρτίες μας» είπαν στους ερευνητές, οι οποίοι κατάλαβαν ότι έπρεπε να εγκαταλείψουν γρήγορα το σημείο, αλλά και να βοηθήσουν όσο μπορούν εκείνους τους ανθρώπους.
Από τη μεριά τους, τους προσέφεραν ψωμί και μαρμελάδα τα οποία και η ιδιαίτερη αυτή οικογένεια δεν τα δέχτηκε. Τα κορίτσια, μάλιστα, δεν είχαν μιλήσει ποτέ με ανθρώπους εκτός της οικογένειάς τους, και η γλώσσα τους δεν ήταν και στη καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Τα στοιχεία που έμαθαν οι γεωλόγοι από την οικογένεια ήταν συνταρακτικά. Χρειάστηκε να τραφούν μέχρι και με τα δερμάτινα παπούτσια τους, καθώς υπήρξαν στιγμές που το περιβάλλον δεν μπορούσε να τους προσφέρει τους καρπούς του.
Λίγα χρόνια μετά την ανακάλυψή τους, και ενώ οι γεωλόγοι πια τους επισκέπτονταν συχνά και τους είχαν πείσει να δεχτούν κάποια βασικά εργαλεία, όπως μαχαίρια και πιρούνια, για την καθημερινή διευκόλυνσή τους, τα τρία από τα τέσσερα αδέρφια και παιδιά του Λικόφ έχασαν τη ζωή τους, από ασθένειες που αν βρίσκονταν σε μια οργανωμένη κοινωνίας, ήταν πολύ πιθανό πως θα είχαν γιατρευτεί.
Ο τελευταίος της τολμηρής οικογένειας, Καρπ Λικόφ, πέθανε στον ύπνο του, στις 16 Φεβρουαρίου του 1988, 27 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του.
koolnews/all
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου