Δίψα για εξουσία

“Greece has been, is and probably will continue to be a penetrated political system”

Theodore A. Couloumbis, Post World War II 

Greece: A Political Aproach, East European 

Quarterly, Vol VII, No 3. pp 285-310

Η λύσσα του πολιτικού συστήματος κατά της Χρυσής Αυγής αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας ήταν, είναι και θα είναι ένα σύστημα εξαρτημένο, υπόδουλο στα ξένα κέντρα και... υπάκουο στις εντολές τους. 

Ο κύριος Λοντερ του WJC, ο Μπαρόζο, ο Μούιζνιεκ έδωσαν τις εντολές τους και οι ντόπιοι Χατζηαβάτηδες υπακούουν. Έδωσαν εντολή; Θέσετε εκτός νόμου την Χρυσή Αυγή. Με λίγα λόγια μας είπαν ότι: πρέπει να διαλέγουμε κόμματα που αρέσουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Οι κύριοι αυτοί με λίγα λόγια χώρισαν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα σε νόμιμα και αρεστά (αυτά που πρέπει να ψηφίζονται) και σε παράνομα (αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν ως επικίνδυνα).

Και καλά οι κύριοι και οι κυρίες της Διεθνούς του αταβιστικού μίσους κατά της Ελλάδας. είναι προκλητικοί, απαράδεκτοι και κάνουν την δουλειά του. Υπάρχει Ελληνική Δημοκρατία; Υπάρχουν θεσμικοί εκπρόσωποί της; Υπάρχει Έλληνας Πρωθυπουργός να τους απαντήσει υπερασπιζόμενος την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων; Που είναι ο schooligan Τσίπρας; Που είναι ο Καμμένος; Οι σύντροφοι του ΚΚΕ κάνουν την πάπια, αυτοί και αν θα έπρεπε να θυμούνται τις εποχές της υποταγής. Όλοι αυτοί, τρομάρα τους, πιπιλάνε την καραμέλα της “εθνική αξιορέπειας”, της "εθνικής ανεξαρτησίας" αλλά μπροστά στους κυρίους Λόντερ Μπαρόζο, Μουίζνιεκ γίνανε χαμηλοί, υποτακτικοί, χατζηαβάτηδες: “χωμά γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου”.

Τι θα έπρεπε να πουν; Τι θα έπρεπε να απαντήσουν; Αυτό που εκτιμούμε ότι θα απαντούσε ο κάθε αξιοπρεπής Έλληνας ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων: ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητη χώρα που οι πολίτες της είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιους και γιατί θα εκλέξουν και πως θα κυβερνηθούν… Δεν το λένε! Δεν το κάνουν! Το γιατί είναι πικρό και εμετικό.

Ο ιστορικός των πρώτων χρόνων του ανεξάρτητου Ελληνικού κρατιδίου αείμνηστος John Petropulos περιγράφει και αναλύει τον προσανατολισμό των ντόπιων πολιτικών κομμάτων προς τους ξένους με την ακόλουθη διεισδυτική παρατήρηση:

(party) leaders realized that, given the international status of Greece and its internal constitution (absolutism) they could influence the Crown (King Otto) and mold the future of Greece much more effectively by catering to the powers than by catering to the home publicJohn Petropulos Politics and Statecraft in the Kingdom of Greece:1833-1843, Princeton PUP, 1968 pp 509

Σε ελεύθερη μετάφραση: οι κομματικές ηγεσίες αντιλήφθηκαν ότι με δεδομένη την διεθνή θέση της Ελλάδος και το σύνταγμα της (απολυταρχία) θα μπορούσαν να επηρεάσουν το Στέμμα (Όθων) και να πλάσουν αποτελεσματικά το μέλλον της Ελλάδας (και της ύπαρξης τους, σημ. μεταφραστή) απευθυνόμενοι στους ξένους αντί στον ελληνικό λαό.

Η καταπληκτική ποιότητα αυτής της παρατήρησης είναι ότι περιγράφει με ακρίβεια την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Αν κάποιος αντικαταστήσει την λέξη Όθων με Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσίπρας, Καμμένος, Κουτσούμπας και γενικά "συνταγματικό τόξο" θα έχει μια εικόνα της σημερινής πολιτικής που έχει μια θλιβερή ομοιότητα με εκείνη την εποχή.

Η παρατήρηση του John Petropulos φέρνει στην επικαιρότητα την ερώτηση του Καραμανλή Α’: “Ποιός επιτέλους κυβερνάει αυτόν τον τόπο;”. Είναι μία ερώτηση που βρίσκετε στα χείλη του κάθε Έλληνα και Ελληνίδα Η απάντηση είναι πολύ απλή την δίνη με γλαφυρότητα ο Γ. Σεφέρης στο Πολεμικό του ημερολόγιο: 

...Ήτανε με τον Βενιζέλο (Σοφοκλή) στου Παπανδρέου (Γεώργιο) - προτού ορκιστεί - που έψαχνε χωρίς να τους βρίσκει συνεργάτες ή υποστήριξη. Ένα αδιέξοδο. Ξαφνικά ο Βενιζέλος του λέει. "Γιατί δεν κάνεις υπηρεσιακή κυβέρνηση;" Ο Παπανδρέου αμέσως: "Θα με υπεστήριζες εν τοιαύτη περιπτώσει;" Κι όταν ο Βενιζέλος αποκρίθηκε "ναι", δύο χέρια - του Παπανδρέου - τινάχτηκαν αμέσως στον αέρα: το ένα άρπαξε το καπέλο και το άλλο την παλάμη του Βενιζέλου. "Σε συγχαίρω δια την πατριωτική σου στάση", φώναξε ο υποψήφιος πρωθυπουργός, "πηγαίνω στην Αγγλική Πρεσβεία". Και χάθηκε. Ο Κανελλόπουλος συμπέραινε: "Σπάνια είδα στην ζωή μου άνθρωπο που να έχει τέτοια δίψα της εξουσίας." (Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τομ. Α, 1035-1944, Ικαρος, 1981, σελ. 212).

Δίψα για την εξουσία είναι η κινητήριος δύναμης που καθορίζει τις πολιτικές και τις επιλογές των κομματανθρώπων και των παρακεντέδων τους στον ανήθικο πόλεμο κατά της Χρυσής Αυγής.

maximos