Πολιτικά ο Σαμαράς είναι για λύπηση. Ζήτημα είναι αν θα ορθοποδήσει ποτέ για να λάμψει πάλι σαν πυρσός της πατρίδας. Γιατί... αποδείχτηκε όχι απλώς έτοιμος να συνεργαστεί και με τον διάβολο για να παραμείνει στην εξουσία. Αλλά αποδείχτηκε επίσης πού έχει γραμμένη τη δημοκρατία στην οποίο ορκίζεται, πώς εννοεί την αντίθεσή του στα άκρα, πώς αντιμετωπίζει τους θεσμούς και τον ρόλο του. Πόσα γραμμάρια ηθικής, πόσα μικρογραμμάρια θάρρους, αλλά και πόσο μυαλό διαθέτει.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Η συζήτηση ότι ο πρωθυπουργός της πυγμής μπορεί και να αποδειχτεί πρωθυπουργός της στιγμής φούντωσε. Ο Βενιζέλος τον στηρίζει βέβαια ασμένως, αλλά το ΠΑΣΟΚ έχει ανεβεί στα κεραμίδια -μόνο ένοπλο αγώνα δεν κήρυξαν ορισμένοι, προεξάρχοντος του γραμματέα. Ο Παπανδρέου ζητάει επί της ουσίας να του ξηλώσει το ΠΑΣΟΚ τα πρέκια. Ο Φαήλος, ο Χρύσανθος, ο Άδωνις, ο Βορίδης έγιναν, σε μια στιγμή που αυτός θαλασσοπνίγεται, πέτρες στο λαιμό του. Και οι επώνυμοι της Ν.Δ. άρχισαν να λοξοκοιτάζουν ο ένας τον άλλον -ποιος θα γίνει Παπαδήμος.
Από τη στιγμή που οι κάλπες βγάλουν μαύρο για τη Ν.Δ. στις ευρωεκλογές, ο ξεχαρβαλωμένος από τα ίδια τα ακροδεξιά του μυαλά και έργα Σαμαράς έχει τελειώσει. Και μαζί του έχει τελειώσει και ο Βενιζέλος, που όπως όλα δείχνουν καμιά Ελιά δεν πρόκειται να τον σώσει. Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση, συνεπώς. Και εφόσον η κάλπη βγάλει αυτό που όλοι περιμένουν και μόνο οι δημοσκόποι δεν το προβλέπουν, τότε δικαιώνονται όλοι όσοι έχουν υποστηρίξει ότι οι μέρες της ακροδεξιάς εξουσίας είναι μετρημένες. Και έχει κάτι από ιστορική ειρωνεία το γεγονός ότι το προξενιό των ακροδεξιών με τους ναζί έγινε αρχή για θετικές εξελίξεις.
Ναζί κανείς ή να μη ζει, που θα έλεγε κι ο Μπαλτάκος….
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου