Ζαγοράκη τρομάρα μας!

Της Ρέας Βιτάλη

«Θα σηκώσουμε την Ελλάδα στην Ευρώπη ακόμα περισσότερο» δήλωσε ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Φταίει ο έρμος ο Ζαγοράκης; Σήκωσε ένα κύπελλο, θεωρεί ότι όλα σηκώνονται. Αυτός θ΄αγωνιστεί, λοιπόν, να σηκώσει και μεις πιθανολογώ θα «την κάτσουμε». Επιλογή Αντώνη Σαμαρά. Είδε το βιογραφικό του και θαμπώθηκε. Βρήκε τον άνθρωπο που χρειάζονταν και μας... τον προτείνει για να τον ψηφίσουμε. Κατάλληλος, στην κατάλληλη θέση και την κατάλληλη χρονική στιγμή. Το ζητούμενο; Απλούστατο! Να υπηρετήσει το ευρωπαϊκό συμφέρον, ενσωματώνοντας το εθνικό. Να μπορεί να χειριστεί τον λόγο (ας είναι και τον ελληνικό), να διαπραγματευτεί, να διεκδικήσει τα δίκια της χώρας μας στο εξωτερικό, να αγωνιστεί για αιτήματα, να γνωρίζει την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, τους θεσμούς της και τον τρόπο διακυβέρνησης, να κατέχει την παγκόσμια ιστορία σε βάθος, να είναι κοσμοπολίτης, να έχει σχετική προϋπηρεσία. Να είναι εντέλει ένας ικανός manager, που μια εταιρεία θα ήθελε να κοσμεί το οργανόγραμμά της. Θοδωρής Ζαγοράκης! Παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής και πρώην Πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου. Τι πιο κατάλληλος; Γιατί οι άλλοι είναι πιο έξυπνοι; Ένα καινούργιο κοστούμι θα ράψει, ένα καινούργιο μυτερό παπούτσι θα γυαλίσει, έναν κότσο θα χτίσει η σύζυγος Λίλη, με μπόλικη λακ για να κρατάει στον καιρό της Ευρώπης, έχει υγρασία στα ξένα… Και μια χαρά! «Θα σηκώσουμε την Ελλάδα ακόμα περισσότερο». Και δεν τη σκών'ς;

Φύγε Μαριέττα Γιαννάκου, έλα Θοδωρή! Ίσα κι όμοια…. Επιλογές πρωθυπουργού που τα «είδε όλα», πλην δεν κατάλαβε τίποτα.

Ο Κονδύλης, όταν έγινε πρωθυπουργός, είχε πει μια φράση που κατεγράφη στα ιστορικά βιβλία και μας στοίχειωσε: «Αν ήξερα πόσο εύκολα κυβερνιέται ο ελληνικός λαός θα τον κυβερνούσα από λοχίας». Όχι, δεν θα σταθώ σε όσους θεωρώ ότι θα μας εκπροσωπούσαν με τον πλέον σωστό τρόπο (βεβαίως υπάρχουν), και που δικαίως καταλαμβάνουν θέση προσδοκώντας την ψήφο μας, όπως π.χ. ο Γιώργος Κύρτσος. Είναι τόσο κρίσιμη η χρονική στιγμή και τόσο λίγα (αριθμητικά) τα ονόματα στο ευρωψηφοδέλτιο, που όφειλε ο πρωθυπουργός, να δείξει σοβαρότητα και υπευθυνότητα από το πρώτο ως το τελευταίο. Αν ο λαός κολύμπησε στα δύσκολα, με ποιο δικαίωμα ο Σαμαράς κολυμπάει στα ρηχά, με τόση ανέμελη, καλοκαιρινή ελαφράδα; Σε μια παράταξη, που πολέμησε με τον ίδιο της τον εαυτό, για να τον χρίσει αρχηγό, πώς ανταποδίδει την τιμή; Για να τους εκπροσωπήσει ο Ζαγοράκης τους έχει; Αν, όπως δηλώνει σε κάθε ευκαιρία, με ύφος θλίψης, νιώθει τις θυσίες του ελληνικού λαού και πιάνει το νόημα για αλλαγή σελίδας, πώς με την επιλογή του, γυρίζει τον χρόνο όπισθεν; Αν η είσοδος του Ποταμιού αλλάζει το πολιτικό σκηνικό και ακολουθείται κατά πόδας από την Χρυσή Αυγή (να το θυμόμαστε πάντα αυτό), και δίνει ένα «κείμενο» για ανάγνωση στο πολιτικό σύστημα, απελπισμένων αστέγων ψηφοφόρων, εκείνος γιατί χάθηκε στη μετάφραση; Από τον Θ. Ζαγοράκη ως τη Νατάσσα Ράγιου ...μαύρη μετάφραση!

Ο Κονδύλης έλεγε «αν ήξερα πόσο εύκολα κυβερνιέται….». Ξέρετε τι με κατατρώει; Εμείς, ως ψηφοφόροι, θα δείξουμε άραγε, ότι αυτά που έλεγε o Κονδύλης, προ αμνημονεύτων χρόνων, δεν ισχύουν πια; Εδώ μας θέλω πατριώτες!

ΥΓ.: Να σας εξομολογηθώ ένα μεράκι μου; Τερματοφύλακας. Κρίνοντας από την υποψηφιότητα Ζαγοράκη στην πολιτική, θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να διεκδικήσω θέση στα γήπεδα. Γιατί να 'ναι δύσκολο;