Τι Γιάννα, τι Γιαννάκης [η κοινωνική θεωρία των φύλων]

1. Η ημέρα της φούστας

Στις 16 Μαΐου του σωτήριου έτους 2014, το γαλλικό υπουργείο παιδείας, σε συνεννόηση με τις τοπικές αρχές της πόλεως Ναντ, επέβαλλε την «ημέρα της φούστας»
Σύμφωνα με την επίσημη καμπάνια, που διοργάνωσαν από κοινού δημαρχαίοι και σχολάρχες, τα αγόρια έπρεπε να παρουσιαστούν στα σχολειά τους με φουστίτσες, ώστε να εμπεδωθούν οι βασικοί αρμοί της παγκοσμιοποιημένης προπαγάνδας, κατά του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του σεξισμού.
Στη φωτό μπορείτε να δείτε και την αφίσα που τοποθέτησαν [υποχρεωτικά] οι διευθυντές των γαλλικών σχολείων και που μας δείχνει έναν ατυχή νεαρό να μοστράρει τις αξύριστες γάμπες του [προς το παρόν, δεν επιβάλλουν στα Γαλάκια και το μπραζίλιαν!]
Τα λογάκια πλάι στον νεαρό με τη λουλουδάτη φούστα, σημαίνουν: «αγόρια και... κορίτσια, φέρνουν την ισότητα!»
Κυριολεκτικώς δηλαδή, προπαγάνδα του κώλου…

Ευτυχώς για την τιμή της Γαλλίας, η πλειονότητα των γονιών αντέδρασαν έντονα, με συνέπεια να δοθούν διευκρινήσεις από τους κατά τόπους αρχισυμμορίτες του καθεστώτος, ότι η μετατροπή των αρρένων μαθητών σε τραβέλια, δεν ήταν υποχρεωτική.
Δεν διευκρινίστηκε φυσικά αν και τα κορίτσια, σε αντίστοιχη επίδειξη «ισοπέδωσης» των δύο φύλων θα έπρεπε να κοτσάρουνε κανα μούσι στη φάτσα τους, σαν την Κοντσίτα.

Ο υπουργός παιδείας που έλαβε την ιστορική αυτή απόφαση, ανήκει φυσικά στο σοσιαλιστικό κόμμα του κ. Ολάν, το οποίο έχει ρημάξει την γαλλική εργατική τάξη, στα πλαίσια του παλαιού σχεδίου Goudenhove-Kallergi, για την «αντικατάσταση» των ευρωπαϊκών λαών, που έχουνε βάνει μπροστά να εφαρμόσουν τα λυκόρνια της διεθνούς γραβατοπειρατείας.
Και έρχονται τα χειρότερα…

Για να εξηγούμεθα και να μην παρεξηγούμεθα, το συγκεκριμένο πείραμα «ελέγχου του νου» που δρομολόγησαν τα think tanks της παγκοσμιοποίησης, δεν έχει τίποτα να κάμει με τον σεβασμό της ελεύθερης σεξουαλικής επιλογήςκαι της ομοφυλοφιλίας.
Η ομοφυλοφιλία αφορά τη σεξουαλική έλξη προς τα άτομα του ιδίου φύλου και όχι την ισοπέδωση των φύλων.
Ο ομοφυλόφιλος άντρας δεν είναι διόλου ένας ευνουχισμένος αρσενικός, που δίνει κώλο εξ’ ανάγκης και η ομοφυλόφιλη γυναίκα, δεν είναι διόλου ένας μεταλλαγμένος άντρας, που την πέφτει στα κοριτσάκια, εξαιτίας ενός λάθους της φύσεως.
Τα gay άτομα, έλκονται από το φύλο τους, όχι επειδή κάτι δεν πήγε καλά στα κύτταρα τους [ή στην toilet training]αλλά επειδή η πολυπλοκότητα, το πολυδιάστατο και η καλειδοσκοπική όψη της Ηδονής, εμπεριέχει και την ηδονή της ομοφυλοφιλίας, ως συστατικό στοιχείο του Έρωτος, πέραν της απλής βιολογικής του λειτουργίας.

Ο έρωτας μεταξύ ελευθέρων ανθρώπων και με την αμοιβαία συγκατάθεση και των δύο [ή όλων τέλος πάντων όσοι εμπλέκονται] δεν είναι μόνον άσκηση του γενετήσιου ενστίκτου αλλά ταυτόχρονα και προϊόν της αισθητικής, αισθησιακής και πνευματικής συνιστώσας του Πολιτισμού.
Σ’ αυτό το πολυπρόσωπο πεδίο των ηδονών, η επιλογή της ομοφυλοφιλικής ηδονής, πρέπει να είναι απολύτως ελεύθερη και προπαντός να μένει μακριά από χειραγωγήσεις, που την κατευθύνουν στην εξυπηρέτηση πολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων.

Εν ολίγοις το να γουστάρεις άτομα του φύλου σου, δεν έχει τίποτα το κακό.
Είναι όμως πολύ κακό [και πολύ «πούστικο»] να πλασάρεις ύπουλα την ιδέα της ισοπέδωσης των φύλων, κάτω από τον μανδύα της ελευθερίας της σεξουαλικής επιλογής, η οποία στην αγνή της μορφή, προϋποθέτει ακριβώς την διαφορετικότητα [βιολογική και κοινωνική] του άνδρα από τη γυναίκα.
Κι είναι προπαντός προσβολή προς τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους να τους μεταχειρίζεσαι, προκειμένου να περάσεις την προπαγάνδα του «ευνουχισμένου αρσενικού» ή του «υπεροργασμικού θηλυκού», που δεν έχουν να κάνουν διόλου με την ομοφυλοφιλία [η οποία αφορά ακριβώς τα μη ευνουχισμένα άτομα].

Η αλήθεια είναι ότι «Η ημέρα της φουστίτσας», που συνέλαβαν οι πολυπολιτισμικοί εγκέφαλοι της παγκοσμιοποίησης, στοχεύει οπουδήποτε αλλού, εξόν από το να υπερασπίσει τα [σεβαστά] δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.
Το «τι Γιάννα, τι Γιαννάκης» των υπαλλήλων της διεθνούς γραβατοπειρατείας, περνάει ύπουλα στα μυαλά των νεοευρωπαίων ένα από τα βασικότερα μηνύματα της παγκοσμιοποίησης, που δεν είναι «αφήστε τους ανθρώπους ελεύθερους να επιλέξουν ποιο φύλο τους γουστάρει» αλλά «εξαφανίστε τα φύλα!»
Ώστε μετά την απόλυτη ισοπέδωση όσων διαφοροποιούν την ατομική [και συλλογική] μας ταυτότητα, να προκύψουν αυτές οι νέες, άφυλες, απρόσωπες, άβουλες, χωρίς Θεό και πατρίδα μάζες, που θα γίνουν οι νέες στρατιές σκλάβων, στα εργοστάσια και στα μπουρδέλα των αφεντικών…

2. Η κοινωνική θεωρία των φύλων και η εξαφάνιση των συλλογικών ταυτοτήτων

Η κοινωνική θεωρία των φύλων έγινε ιδιαίτερα της μόδας στους κύκλους των ακραίων φεμινιστριών, της δεκαετίας του 70 και αναβαθμίστηκε «επιστημονικά» όταν υιοθετήθηκε από την ιντελιγκέντσια των ευρωαμερικάνικων πανεπιστημίων.
Η παρακμή του στρουκτουραλιστικού κινήματος και η παράλληλη κριτική των αμφισβητιών του μαρξισμού κατά του ευρωαμερικάνικου πανεπιστημιακού κατεστημένου, προκάλεσαν μια πρόσκαιρη υποχώρηση αυτών των «κοινωνιστικών» θεωριών, ωστόσο οι νέοι μηχανικοί των ψυχών, που ανέλαβαν δράση, μετά την πτώση του τείχους, τις αναβίωσαν.

Η κοινωνική θεωρία των φύλων, είναι μία από αυτές τις μετανεωτερικές θεωρίες, που επανέφεραν στο προσκήνιο ταευρωαμερικανικά διευθυντήρια του δόγματος του Σοκ, για να εξαφανίσουν την πιο αρχέγονη συλλογική ταυτότητα, από τον καιρό του Αδάμ και της Εύας.
Ο βασικός πυρήνας της θεωρίας είναι ότι το αρσενικό και το θηλυκό δεν είναι «επιλογές του Θεού» ή της φύσης αλλά καθαρά κοινωνικά/πολιτισμικά δημιουργήματα, που δεν θα υπήρχαν, αν δεν υπήρχαν οι κοινωνικοί ρόλοι που επιβάλουν οι ανθρώπινες ομάδες στα φύλα.

Οι διαφοροποιήσεις στα γεννητικά όργανα, οι ψυχοσωματικές διαφορές, οι συμπεριφορές και τα όσα εν γένει ξεχωρίζουν τον άντρα από τη γυναίκα, είναι δημιουργήματα της δαρβινικής εξέλιξης, που προσαρμόστηκε στις κοινωνικές/πολιτισμικές διαφορές των ανθρώπινων ομάδων.
Τα ανθρώπινα όντα, για παράδειγμα, μπορεί να είχαν κάποτε τρίχωμα και ουρά, που εξαφανίστηκε όμως εξαιτίας του ότι πλέον δεν τους χρειάζονταν ούτε για να προστατευθούν από το κρύο, ούτε για να κρατιούνται από τα δέντρα.
Κάπως έτσι μπορεί στο μέλλον να εξαφανιστούν και οι ψυχοσωματικές διαφορές μεταξύ των φύλων, αρκεί μια σειρά αλλαγών στις κοινωνικές δομές να τις καταστήσει αχρείαστες.
Αν, για παράδειγμα, δεν υπάρχει πια καμία διαφοροποίηση στα επαγγέλματα που εξασκούν οι γυναίκες από τους άντρες, τότε θα προκύψει στο μέλλον ένα εξελικτικό άλμα και θα εμφανιστούν επί γης θηλυκά, που θα έχουν εξίσου δυνατό μυϊκό σύστημα με τα αρσενικά.
Ή, αν η γονιμοποίηση των ωαρίων από τα σπερματοζωάρια, γίνεται πλέον με άλλες τεχνικές από τις παραδοσιακές [ας πούμε με τεχνητή γονιμοποίηση] τότε και τα γεννητικά οργανα θα εκφυλιστούν και στο τέλος θα μας πέσουν, όπως μας έπεσε η αρχέγονη ουρά μας.
Το ίδιο και για κάθε άλλο «βιολογικό» χαρακτηριστικό, που διαφορίζει σήμερα τα δύο φύλα.

Οι υποστηρικτές και προπαντός οι υποστηρίκτριες της κοινωνικής θεωρίας διεξάγουν ανθρωπολογικά, βιολογικά ή βιοψυχικά πειράματα, για να αποδείξουν την ισχύ της θεωρίας τους, σπαταλώντας με χαρακτηριστική άνεση τονπακτωλό χρημάτων που τους προσφέρεται από τα ευρωαμερικάνικα πανεπιστήμια, σε αντίθεση με την ολοκληρωτική έλλειψη χρηματοδότησης, σε επιστημονικές ομάδες που ερευνάνε τα πράγματα, από την αντίθετη κατεύθυνση.
Ταυτόχρονα, η οποιαδήποτε «επιστημονική» εισήγηση που φαίνεται να δίνει δίκιο στην κοινωνική θεωρία των φύλων [αλλά και σε κάθε θεωρία που στοχεύει στην εξαφάνιση των συλλογικών ταυτοτήτων, εθνικών, φυλετικών ή θρησκευτικών] βρίσκει αμέσως κανάλια για να δημοσιευθεί και να διαφημιστεί, σε όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ της ευρωαμερικάνκης ηπείρου.
Ο λόγος είναι απλός.

Η κοινωνική θεωρία των φύλων, ανήκει στο σύμπλοκο των προπαγανδιστικών εργαλείων της Νέας παγκοσμιοποιημένης τάξεως, που στοχεύουν στην εξαφάνιση των συλλογικών ταυτοτήτων, εθνικών, φυλετικών, ηθικών και φυλετικών, ώστε να υποβιβαστεί η ανθρώπινη συνείδηση σε μιαν άγραφη και ασχημάτιστη μάζα [tabula rasa] που θα την μεταπλάθουν οι μηχανικοί των ψυχών, κατά πως τους συμφέρει.
Τα φύλα πρέπει απλά να εξαφανιστούν, ως ο πυρήνας του πιο αρχέγονου συλλογικού αυτοπροσδιορισμού και στη θέση τους πρέπει να εμφανιστούν ερμαφρόδιτα και ευνουχισμένα πλάσματα, που αντί Έρωτα, θα πωλούν και θα αγοράζουν τεχνητές ηδονές, στους μελλοντικούς παραδείσους του «καταναλώνω, άρα υπάρχω».

3. Η ανατρεπτική σημασία του Έρωτα και η ισοπέδωση των φύλων

Στον «θαυμαστό καινούριο κόσμο» του Άλντους Χάξλεϋ [ένα συγκλονιστικό και ταυτόχρονα προφητικό αφήγημα του μέλλοντος μας] ο έρωτας ενός άνδρα για μία γυναίκα, γίνεται ο φορέας ανατροπής του προκατασκευασμένου κόσμου, στον οποίον οι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε ως ανδρείκελα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια ανατρεπτική σημασία του Έρωτα τίθεται κα στο 1984 του Τζώρτζ Όργουελ αλλά και στις εξαιρετικές ταινίες «The Truman show» και «Matrix»
Ο κόσμος του μέλλοντος μας, αν δεν αντιδράσουμε λυσσαλέα, θα είναι ένας παγκόσμιος εφιάλτης, όπου όλοι θα είμαστε ίδιοι, σαν κέικς βγαλμένα από το ίδιο καλούπι και δεν θα μας αναγνωρίζεται ούτε καν το δικαίωμα να είμαστε άνδρες ή γυναίκες.

Η «ημέρα της φούστας» που επέβαλλε πειραματικά το πολυπολιτισμικό υπουργείο παιδείας του κ. Ολάν, δεν είναι παρά μία πρόβα τζενεράλε, του εφιάλτη που μας περιμένει.
Το αρσενικό αλλά και το θηλυκό πρέπει να ευνουχιστούν και στη συνέχεια να αφομοιωθούν σε ένα «θαυμαστό» καινούργιο καλούπι.
Οι κοινωνίες της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης, δεν θα επιτρέπεται να διαθέτουν συλλογικές ταυτότητες, που θα διαφορίζουν τους ανθρώπους σε Έλληνα ή σε Γάλλο, σε Ευρωπαίο ή σε Ασιάτη, σε λευκό ή σε μαύρο, σε έξυπνο ή σε ηλίθιο, σε άντρα ή σε γυναίκα – ούτε καν σε ομοφυλόφιλο ή ετεροφυλόφιλο!

Οι ίδιοι ακριβώς μηχανισμοί που ενδοβάλλουν στα μυαλά των τηλεθεατών τα φαντασιακά πρότυπα του «καλού» λαθρομετανάστη ή του «φιλειρηνικού» ισλάμ, προωθούν και το ανάλογο σχέδιο για την ισοπέδωση των φύλων.
Οι ίδιοι επίσης μηχανισμοί, έχουν αναλάβει εργολαβικά τον λυσσαλέο αγώνα της Νέας Τάξης πραγμάτων, εναντίον τωνεθνικιστικών/ευρωσκεπτικιστικών κινημάτων, που εκφράζουν σε πολιτικό επίπεδο τη βούληση των Ευρωπαϊκών λαών, να παραμείνουν ζωντανοί, μέσα στον «θαυμαστό καινούριο κόσμο» της πρεζοβίζιον, της μισθωτής δουλείας και της τηλεκατευθυνόμενης εικονικής πραγματικότητας.

Οι αφανείς μηχανικοί του mind control [ελέγχου του νου] προσπαθούν να στιγματίσουν εκατομμύρια Ευρωπαίους, ως ναζιστές, ξενοφοβικούς, ομοφοβικούς ή θρησκόληπτους, φτάνοντας στη γελοιότητα να αποκαλούν, για παράδειγμα το 25% του γαλλικού λαού που προτίθεται να ψηφίσει την κ. Μαρίν Λεπέν, νοσταλγούς του Χίτλερ και το 30% των Βρετανών που δίνουν στήριξη στον κ. Φάραντζ, οπαδούς του ολοκαυτώματος[!] λες και ξάφνου, αυτοί οι ίδιοι λαοί που πολέμησαν τον ναζισμό, γίνανε ξαφνικά οι πιο φανατικοί του βρυκόλακες!
Παρά τα όσα διαφημίζουν όμως στις τηλεοράσεις τους τα πολυπολιτισμικά παιδιά του Γκαίμπελς, οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν ήδη αρχίσει να αντιλαμβάνονται, πως το ζήτημα είναι πολύ σοβαρότερο από το αν τα αγόρια τους θα κυκλοφορούν με κραγιόν και φουστίτσες ή τα κορίτσια τους θα κάνουνε μπόντυ μπίλντινγκ και θα κατουράνε όρθια.

Εδώ πρόκειται για έναν ακήρυχτο πόλεμο, το διακύβευμα του οποίου θα είναι η επιβίωση του ανθρώπινου όντος, με τη μορφή που του έδωκε ο Θεός [ή η Φύσις] ή αν οι μελλοντικές γενιές θα μεταλλαχτούν σε εύπλαστες μάζες άχρωμων, άφυλων, ανιστόρητων και θλιβερών ανδραπόδων.

Με φούστες ή χωρίς, αξούριστοι ή με χαλάουα, ‘Ελληνες ή Γάλλοι, άνδρες ή γυναίκες, ομοφυλόφιλοι ή μπάισεξουαλς, με σημαίες ή με κουρέλια, εμείς όλοι και όλες που θέλουμε να συνεχίσουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, έχουμε μπροστά μας ένα ζοφερό αύριο.
Κι άμα δεν βγούμε να δώσουμε τις μάχες μας στις αρένες των Εθνών [έστω και με τακούνι] θα μας καταντήσουνε περίγελους των βατράχων [που στο κάτω-κάτω, πετάγονται και καμιά φορά όξω απ’ τον βούρκο…]

panusis