Του Δ. Παπαγεωργίου
Κολοσσαίο η Βουλή, στον ρόλο των λιονταριών οι βουλευτές
Όταν οι Ρωμαίοι στρατηγοί επέστρεφαν στην Ρώμη μετά από μια μεγάλη κατάκτηση (ή έστω όταν ήθελαν να δείξουν ότι ήταν μεγάλη μια κατάκτηση ακόμη κι αν δεν ήταν) πραγματοποιούσαν έναν "θρίαμβο". Ως μέρος αυτού του θριάμβου παρήλαυναν οι λεγεώνες τους, και μετά τα "λάφυρα του πολέμου". Σε αυτά τα λάφυρα εκτός από χρυσό,... ελεφαντόδοντο και έργα τέχνης, πολλές φορές συμπεριλαμβάνονταν και αιχμάλωτοι. Προκειμένου να μπορεί ο "λαός" της Ρώμης να επιβεβαιώσει την ανωτεροτητά του έναντι των ηττημένων. Οι αιχμάλωτοι συνήθως ήταν υπάκουοι για διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους πολλές φορές και η ομηρεία των οικογενειών τους, η αποδοχή της ήττας ή το ότι είχαν "σπάσει ψυχολογικά". Ή ότι ήλπιζαν στον οίκτο του νικητή. Πολλές φορές τα δύο τελευταία συνδυαζόντουσαν.
Το σημερινό σόου στην Βουλή, με τον προφυλακισμένο και ανεξάρτητο πλέον, βουλευτή Μπούκουρα, ήταν ακριβώς το ίδιο. Έδειξε το πώς το σύστημα, με τις χειρότερες έννοιες που μπορεί να έχει αυτή η λέξη, έφερε έναν άνθρωπο στην Βουλή για να τον εξευτελίσει, προκειμένου στο προσωπό του να εξευτελίσει μια ολόκληρη παράταξη και μια ολόκληρη ιδεολογία. Το κλάμα του Μπούκουρα στην Βουλή, αυτό ακριβώς ήταν. Ήταν μια επίδειξη από πλευράς του συστήματος, του τι μπορεί να κάνει.
Φυσικά οι υπόλοιποι απολογούμενοι δεν επέδειξαν την ίδια στάση. Τόσο ο Γερμενής, όσο και ο Μίχος υπερασπίστηκαν την δράση και το κόμμα τους. Αυτό όμως είναι δευτερεύον και αυτό που θα μείνει στα κανάλια, είναι το κλάμα του Μπούκουρα.
Αυτή η "ντροπιαστική" για το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα όμως στιγμή, δεν μπορεί να αποδοθεί μόνον στο "σύστημα". Ο Μπούκουρας ήταν "αναμενόμενο" να σπάσει. Ήταν αναμενόμενο να σπάσει, διότι ήταν ένας "περαστικός" όπως ο ίδιος φροντίζει συνεχώς να λέει. Κοιμήθηκα φούρναρης και ξύπνησα βουλευτής ήταν η ακριβής του φράση. Το ίδιο συνέβη και με τον Γερμενή, ο οποίος και αυτός την ίδια δουλειά έκανε. Όμως υπάρχει μια βασική διαφορά. Ο Γερμενής προυπήρχε της εκλογικής ανόδου της Χ.Α. Ο Μπούκουρας δεν προϋπήρχε. Είχε - όπως έχουμε μάθει από την απολογία του - μια προσωπική επαφή με κάποιον άλλο βουλευτή της Χρυσής Αυγής, πήγε λίγες φορές στα γραφεία, συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο και ξαφνικά ξύπνησε βουλευτής. Δίχως πολιτικό παρελθόν, δίχως πολιτικές βάσεις, δίχως πολιτική θέση επί της ουσίας. Ακόμη και εάν δεχθούμε έναν υποτιθέμενο "εθνικισμό" του, αυτός ήταν συναισθηματικός και έχω μια προσωπική αίσθηση "ευκαιριακός". Πώς έγινε βουλευτής; Κάποιοι τον τοποθέτησαν στο ψηφοδέλτιο και κάποιοι τον ψήφισαν.
Το να αποκαλέσει κανείς "προδότη" τον κάθε Μπούκουρα είναι εύκολο. Και είναι επίσης η εύκολη λύση. Ξεπερνά όμως το ίδιο το πρόβλημα.
Απλά τα πράγματα. Τόσο οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, όσο και αυτοί που κατάρτισαν το ψηφοδέλτιο έκαναν σημαντικό λάθος. Αναμενόμενο με αυτό το ξαφνικό εκλογικό "ξεπέταγμα" της Χ.Α. Τώρα όμως πληρώνονται αυτά τα λάθη. Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι μία αλυσίδα είναι τόσο δυνατή όσο ο πιο αδύνατος κρίκος της. Ο Μπούκουρας και ο Αλεξόπουλος αποδεικνύονται ως οι "αδύναμοι κρίκοι" της Χρυσής Αυγής. Και ακριβώς εκεί εστίασαν και θα εστιάσουν τα ΜΜΕ και οι φορείς του συστήματος που θέλουν να θέσουν "εκτός ρινγκ" τον εθνικισμό.
Πριν από την σημερινή ολομέλεια, έγραφα: "Εάν δεν υπάρξει κάποιου είδους "έκπληξη" στην απολογία του Ε. Μπούκουρα στην Βουλή, είναι πολύ πιθανόν η δικαστική αυτή απόφαση να αποτελεί κάποιου είδους επικοινωνιακό "Βατερλώ" για την κυβέρνηση. Αυτό όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αναμένουμε να το δούμε. "
Τα κλάμα του Μπούκουρα στην Βουλή και ο τρόπος που αυτά προβάλλονται παντού αποδεικνύουν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ότι το "σύστημα" δεν έχει γκρεμιστεί. Ούτε και είναι τόσο αδύναμο να υπερασπιστεί τον εαυτό του όπως φαντάζονται κάποιοι. Το μόνο που συμβαίνει επί της ουσίας είναι ότι δεν διστάζει να αποδυθεί την μάσκα που φορά και να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ο πολιτικός λόγος της Χρυσής Αυγής, έναντι αυτής της τακτικής του συστήματος, προς το παρόν συνίσταται στο "θα πάρουμε μεγάλα ποσοστά και θα σας δείξουμε". Όντως αυτή η αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, θα απονομιμοποιήσει σε μία μερίδα του ελληνικού λαού, τις συγκεκριμένες διεργασίες. Δεν θα απονομιμοποιήσει όμως το ίδιο το σύστημα σε ποσοστό που αυτό θα κινδυνέψει επί της ουσίας. Με απλά λόγια η Χρυσή Αυγή είτε 6,9% παίρνει, είτε 16,9%, είτε 26,9% δεν έχει διαφορά για την ίδια. Ακόμη και κυβέρνηση να γίνει ξαφνικά αύριο, πάλι θα έχει να αντιμετωπίσει τεράστια θέματα ως προς τον έλεγχο αυτού του νεοελληνικού κράτους.
Η τακτική αυτή – που προαναφέραμε- της Χ.Α. μπορεί να είναι αποτελεσματική ως προς την πόλωση ψηφοφόρων. Με αυτήν όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος παραγωγής νέων Μπούκουραιων. Και δεν αναφερόμαι τόσο στο στελεχιακό δυναμικό του κόμματος, αλλά στους υποστηρικτές της.
Βέβαια από την άλλη οι καταστάσεις αυτές αλλάζουν πολύ γρήγορα. Μπορεί αυτή την στιγμή, οι βουλευτές της Χ.Α. να τυγχάνουν αντιμετώπισης "αμνοεριφίων" από το σύστημα, που τους οδηγεί σε μια "σφαγή", αλλά υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να τινάξουν στον αέρα αυτή την προσπάθεια. Ένας "τρελός" δικαστής από μόνος του είναι αρκετός. Αλλά μπορεί να είναι και άλλα. Σκεφτείτε τα ευρωπαϊκά κόμματα της ακροδεξιάς, να καταστήσουν συνομιλητές τους τους ευρωβουλευτές της ΧΑ. Και σκεφτείτε την πιθανότητα αυτά τα κόμματα να γίνουν κόμματα εξουσίας στις χώρες τους. Θα μπορεί το ελληνικό κράτος να στέλνει στην φυλακή για τρία βόλια, τους συνομιλητές της πιθανής επόμενης Προέδρου της Γαλλίας;
Το "παιχνίδι" με την Χρυσή Αυγή, δεν έχει τελειώσει υπέρ του συστήματος. Και το "σύστημα" όμως δεν έχει καταρρεύσει, όπως θέλουν να ελπίζουν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Και είναι ανάγκη, να υπάρχει μακροπρόθεσμη πολιτική τακτική. Αυτήν φυσικά δεν μπορούμε την ξέρουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, καθότι είμαστε "παρατηρητές" και όχι "διαμορφωτές". Μπορούμε όμως να καταλάβουμε την ανάγκη αυτής. Και να πούμε ότι κομμάτι αυτής της τακτικής πρέπει να γίνουν και οι ψηφοφόροι της ΧΑ, προκειμένου να αντέξουν.
ΥΓ: Πολύ χειρότερος του Μπούκουρα υπήρξε ο Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος. Ο οποίος μάλιστα "κατήγγειλε" και έκνομες ενέργειες της Χρυσής Αυγής, τις οποίες είπε ότι "παρατηρούσε".
Όταν οι Ρωμαίοι στρατηγοί επέστρεφαν στην Ρώμη μετά από μια μεγάλη κατάκτηση (ή έστω όταν ήθελαν να δείξουν ότι ήταν μεγάλη μια κατάκτηση ακόμη κι αν δεν ήταν) πραγματοποιούσαν έναν "θρίαμβο". Ως μέρος αυτού του θριάμβου παρήλαυναν οι λεγεώνες τους, και μετά τα "λάφυρα του πολέμου". Σε αυτά τα λάφυρα εκτός από χρυσό,... ελεφαντόδοντο και έργα τέχνης, πολλές φορές συμπεριλαμβάνονταν και αιχμάλωτοι. Προκειμένου να μπορεί ο "λαός" της Ρώμης να επιβεβαιώσει την ανωτεροτητά του έναντι των ηττημένων. Οι αιχμάλωτοι συνήθως ήταν υπάκουοι για διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους πολλές φορές και η ομηρεία των οικογενειών τους, η αποδοχή της ήττας ή το ότι είχαν "σπάσει ψυχολογικά". Ή ότι ήλπιζαν στον οίκτο του νικητή. Πολλές φορές τα δύο τελευταία συνδυαζόντουσαν.
Το σημερινό σόου στην Βουλή, με τον προφυλακισμένο και ανεξάρτητο πλέον, βουλευτή Μπούκουρα, ήταν ακριβώς το ίδιο. Έδειξε το πώς το σύστημα, με τις χειρότερες έννοιες που μπορεί να έχει αυτή η λέξη, έφερε έναν άνθρωπο στην Βουλή για να τον εξευτελίσει, προκειμένου στο προσωπό του να εξευτελίσει μια ολόκληρη παράταξη και μια ολόκληρη ιδεολογία. Το κλάμα του Μπούκουρα στην Βουλή, αυτό ακριβώς ήταν. Ήταν μια επίδειξη από πλευράς του συστήματος, του τι μπορεί να κάνει.
Φυσικά οι υπόλοιποι απολογούμενοι δεν επέδειξαν την ίδια στάση. Τόσο ο Γερμενής, όσο και ο Μίχος υπερασπίστηκαν την δράση και το κόμμα τους. Αυτό όμως είναι δευτερεύον και αυτό που θα μείνει στα κανάλια, είναι το κλάμα του Μπούκουρα.
Αυτή η "ντροπιαστική" για το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα όμως στιγμή, δεν μπορεί να αποδοθεί μόνον στο "σύστημα". Ο Μπούκουρας ήταν "αναμενόμενο" να σπάσει. Ήταν αναμενόμενο να σπάσει, διότι ήταν ένας "περαστικός" όπως ο ίδιος φροντίζει συνεχώς να λέει. Κοιμήθηκα φούρναρης και ξύπνησα βουλευτής ήταν η ακριβής του φράση. Το ίδιο συνέβη και με τον Γερμενή, ο οποίος και αυτός την ίδια δουλειά έκανε. Όμως υπάρχει μια βασική διαφορά. Ο Γερμενής προυπήρχε της εκλογικής ανόδου της Χ.Α. Ο Μπούκουρας δεν προϋπήρχε. Είχε - όπως έχουμε μάθει από την απολογία του - μια προσωπική επαφή με κάποιον άλλο βουλευτή της Χρυσής Αυγής, πήγε λίγες φορές στα γραφεία, συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο και ξαφνικά ξύπνησε βουλευτής. Δίχως πολιτικό παρελθόν, δίχως πολιτικές βάσεις, δίχως πολιτική θέση επί της ουσίας. Ακόμη και εάν δεχθούμε έναν υποτιθέμενο "εθνικισμό" του, αυτός ήταν συναισθηματικός και έχω μια προσωπική αίσθηση "ευκαιριακός". Πώς έγινε βουλευτής; Κάποιοι τον τοποθέτησαν στο ψηφοδέλτιο και κάποιοι τον ψήφισαν.
Το να αποκαλέσει κανείς "προδότη" τον κάθε Μπούκουρα είναι εύκολο. Και είναι επίσης η εύκολη λύση. Ξεπερνά όμως το ίδιο το πρόβλημα.
Απλά τα πράγματα. Τόσο οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, όσο και αυτοί που κατάρτισαν το ψηφοδέλτιο έκαναν σημαντικό λάθος. Αναμενόμενο με αυτό το ξαφνικό εκλογικό "ξεπέταγμα" της Χ.Α. Τώρα όμως πληρώνονται αυτά τα λάθη. Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι μία αλυσίδα είναι τόσο δυνατή όσο ο πιο αδύνατος κρίκος της. Ο Μπούκουρας και ο Αλεξόπουλος αποδεικνύονται ως οι "αδύναμοι κρίκοι" της Χρυσής Αυγής. Και ακριβώς εκεί εστίασαν και θα εστιάσουν τα ΜΜΕ και οι φορείς του συστήματος που θέλουν να θέσουν "εκτός ρινγκ" τον εθνικισμό.
Πριν από την σημερινή ολομέλεια, έγραφα: "Εάν δεν υπάρξει κάποιου είδους "έκπληξη" στην απολογία του Ε. Μπούκουρα στην Βουλή, είναι πολύ πιθανόν η δικαστική αυτή απόφαση να αποτελεί κάποιου είδους επικοινωνιακό "Βατερλώ" για την κυβέρνηση. Αυτό όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αναμένουμε να το δούμε. "
Τα κλάμα του Μπούκουρα στην Βουλή και ο τρόπος που αυτά προβάλλονται παντού αποδεικνύουν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ότι το "σύστημα" δεν έχει γκρεμιστεί. Ούτε και είναι τόσο αδύναμο να υπερασπιστεί τον εαυτό του όπως φαντάζονται κάποιοι. Το μόνο που συμβαίνει επί της ουσίας είναι ότι δεν διστάζει να αποδυθεί την μάσκα που φορά και να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ο πολιτικός λόγος της Χρυσής Αυγής, έναντι αυτής της τακτικής του συστήματος, προς το παρόν συνίσταται στο "θα πάρουμε μεγάλα ποσοστά και θα σας δείξουμε". Όντως αυτή η αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, θα απονομιμοποιήσει σε μία μερίδα του ελληνικού λαού, τις συγκεκριμένες διεργασίες. Δεν θα απονομιμοποιήσει όμως το ίδιο το σύστημα σε ποσοστό που αυτό θα κινδυνέψει επί της ουσίας. Με απλά λόγια η Χρυσή Αυγή είτε 6,9% παίρνει, είτε 16,9%, είτε 26,9% δεν έχει διαφορά για την ίδια. Ακόμη και κυβέρνηση να γίνει ξαφνικά αύριο, πάλι θα έχει να αντιμετωπίσει τεράστια θέματα ως προς τον έλεγχο αυτού του νεοελληνικού κράτους.
Η τακτική αυτή – που προαναφέραμε- της Χ.Α. μπορεί να είναι αποτελεσματική ως προς την πόλωση ψηφοφόρων. Με αυτήν όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος παραγωγής νέων Μπούκουραιων. Και δεν αναφερόμαι τόσο στο στελεχιακό δυναμικό του κόμματος, αλλά στους υποστηρικτές της.
Βέβαια από την άλλη οι καταστάσεις αυτές αλλάζουν πολύ γρήγορα. Μπορεί αυτή την στιγμή, οι βουλευτές της Χ.Α. να τυγχάνουν αντιμετώπισης "αμνοεριφίων" από το σύστημα, που τους οδηγεί σε μια "σφαγή", αλλά υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να τινάξουν στον αέρα αυτή την προσπάθεια. Ένας "τρελός" δικαστής από μόνος του είναι αρκετός. Αλλά μπορεί να είναι και άλλα. Σκεφτείτε τα ευρωπαϊκά κόμματα της ακροδεξιάς, να καταστήσουν συνομιλητές τους τους ευρωβουλευτές της ΧΑ. Και σκεφτείτε την πιθανότητα αυτά τα κόμματα να γίνουν κόμματα εξουσίας στις χώρες τους. Θα μπορεί το ελληνικό κράτος να στέλνει στην φυλακή για τρία βόλια, τους συνομιλητές της πιθανής επόμενης Προέδρου της Γαλλίας;
Το "παιχνίδι" με την Χρυσή Αυγή, δεν έχει τελειώσει υπέρ του συστήματος. Και το "σύστημα" όμως δεν έχει καταρρεύσει, όπως θέλουν να ελπίζουν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Και είναι ανάγκη, να υπάρχει μακροπρόθεσμη πολιτική τακτική. Αυτήν φυσικά δεν μπορούμε την ξέρουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, καθότι είμαστε "παρατηρητές" και όχι "διαμορφωτές". Μπορούμε όμως να καταλάβουμε την ανάγκη αυτής. Και να πούμε ότι κομμάτι αυτής της τακτικής πρέπει να γίνουν και οι ψηφοφόροι της ΧΑ, προκειμένου να αντέξουν.
ΥΓ: Πολύ χειρότερος του Μπούκουρα υπήρξε ο Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος. Ο οποίος μάλιστα "κατήγγειλε" και έκνομες ενέργειες της Χρυσής Αυγής, τις οποίες είπε ότι "παρατηρούσε".
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/05/video_2828.html
ΑπάντησηΔιαγραφή