Προς μία μεταβατική κυβέρνηση;

Είναι γεγονός, και το αναμένουν πολλοί αυτό, ότι αμέσως μετά το καλοκαίρι θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Ήδη η ελληνική προεδρία στην ΕΕ έχει τελειώσει και, συνεπώς, δεν είναι πια εμπόδιο στα γεγονότα που ελλοχεύουν παντού γύρω μας και που θα αποβούν σίγουρα μοιραία για τη σημερινή «κυβέρνηση» του άλλοτε κραταιού δικομματισμού των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ή για να το πούμε καλύτερα, ό,τι έχει πλέον απομείνει από τις κάποτε...
παντοδύναμες αυτές πολιτικές παρατάξεις...

Γιατί είναι αναπόφευκτο να μην αντέξει η «κυβέρνηση»; Ένας βασικός λόγος είναι ότι αδυνατεί να βρει μία ευρύτερη στήριξη εντός του κοινοβουλίου, προκειμένου να έχει κάποιες (έστω ισχνές) ελπίδες ότι θα μπορέσει να πάει μακρύτερα και από την άνοιξη του 2015, με την εκλογή την εποχή εκείνη του νέου προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι αδύνατον, υπό τις παρούσες συνθήκες, η «κυβέρνηση» να μπορέσει να μαζέψει τον απαραίτητο αριθμό των 180 βουλευτών, για να μπορεί να εκλέξει πρόεδρο Δημοκρατίας από τη βουλή αυτή. Διότι όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης γνωρίζουν άριστα ένα πράγμα: ότι σε περίπτωση που πουληθούν στους σαμαροβενιζέλους, δεν θα έχουν πια θέση στον τόπο αυτό και η ιστορία θα τους γράψει με τα μελανότερα των γραμμάτων!

Αλλά η «κυβέρνηση» στερείται πια και της όποιας λαϊκής αποδοχής. Τον Ιούνιο του 2012 στηρίχθηκε από το ήμισυ σχεδόν του εκλογικού σώματος (ΝΔ: 30%, ΠΑΣΟΚ: 12%, ΔΗΜΑΡ: 6%), ενώ τον Μάιο του 2014 η δικομματική πια «κυβέρνηση» βρέθηκε να στηρίζεται μόλις στο ένα τρίτο των ψηφοφόρων (ΝΔ: 23%, «Ελιά»: 8%)... Είναι λοιπόν σε σαφή δυσαρμονία με το εκλογικό σώμα. Αλλά και πώς να αντέξει έναν ακόμη βαρύ χειμώνα για τους Έλληνες, με τα «κόκκινα δάνεια» προς τις τράπεζες να αγγίζουν πια το δυσθεώρητο ποσό των... 80 δις ευρώ (!), ενώ τα χρέη προς τις εφορίες έφθασαν στα 66 δις ευρώ (!);...

Τι απομένει λοιπόν για τους Σαμαρά-Βουβουζέλο; Μόνο ο δρόμος των πρόωρων εκλογών! Που θα σημάνει είτε το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο) είτε, το αργότερο, τον Μάρτιο του 2015!... Και, φυσικά, ο δικομματισμός θα συντριβεί και δεν θα είναι πια στην εξουσία. Συνεπώς, αναπόφευκτα και εκ των πραγμάτων, ξημερώνει η μέρα για μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού, η οποία θα έχει ως βασικούς της στόχους: α) την πλήρη διαλεύκανση τού πώς ακριβώς φθάσαμε στα εγκληματικά Μνημόνια, β) την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, με πολύ πιθανή την προοπτική νέου «κουρέματος» και γ) την προσπάθεια μερικής έστω σεισάχθειας στο εσωτερικό της χώρας, με απαλειφή κατά 40% των χρεών των πολιτών προς τράπεζες και κράτος, έτσι ώστε ο μέσος πολίτης να νιώσει ανακούφιση μετά από τέσσερα χρόνια βάρβαρης τροϊκανής πολιτικής...

Ησαΐας Κωνσταντινίδης