Η ορμητική άνοδος του εθνικιστικού ρεύματος που βρίσκει διέξοδο με την στήριξη που παρέχει στη «Χρυσή Αυγή», και οι προσπάθειες του κατεστημένου να την αναχαιτίσει, στιγματίζοντάς την επικοινωνιακά ως «ναζιστικό μόρφωμα» και «εγκληματική οργάνωση», μέσα από πραγματικές φωτογραφίες του απώτερου παρελθόντος και εικονικές φωτοκατασκευές από μιαν...
υποτιθέμενη πρόσφατη δράση της, σε συνδυασμό με την επιχειρούμενη φυσική, ηθική και πνευματική της εξόντωση με τις μεθοδευμένες μακρόχρονες άνευ δίκης (προ)φυλακίσεις, τις πρόσφατες φιμώσεις του δημόσιου λόγου και τους κατ’ οίκον περιορισμούς που επέβαλε στο σύνολο σχεδόν των ηγετικών της φυσιογνωμιών, απαιτεί μια αναθεώρηση της διαμορφούμενης κατάστασης και έναν βαθύτερο αναστοχασμό για τα επερχόμενα και τα μελλούμενα στην σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας. Οι ώρες αυτές είναι για όλους μας ώρες ευθύνης και όχι ώρες μυωπικής ενδοστρέφειας και αναχωρητικού μοναχισμού.
Το τι υπήρξαν κάποιοι κάπου κάποτε στο παρελθόν έχει φυσικά την σημασία του, όταν όλα για όλους βγουν στην επιφάνεια και απλωθούν σαν τον τραχανά στο τραπέζι, κάτω από το φως του ήλιου της Ελλάδος και όχι του πνιγηρού και αποπνικτικού ήλιου του πασόκ, του τρεμοσβήνοντος πυρσού της νέας δημοκρατίας, του κιτρινισμένου από τον ίκτερο κομμουνιστικού αστεριού του σύριζα ή του δίκην χάροντος επικρεμάμενου δρεπανιού των υπολειμμάτων της ερυθράς σοβιετίας. Γιατί τα σύμβολά τους εκφράζουν συγκεκριμένες οπτικές γωνίες θέασης, συγκεκριμένα φίλτρα, επιλεκτικές μνήμες και στρεβλωτικές προσλήψεις προσώπων και πραγμάτων, που καθιστούν κατήγορους όλους αυτούς που έπρεπε να κρίνονται και να κατακρίνονται και όχι να κρίνουν και να επικρίνουν. Για να το εκφράσουμε λαϊκά και απερίφραστα, εκφράζουν την τύφλα τους μπροστά στις δικές τους ευθύνες, στη δική τους κατάντια, και στο δικό τους βρώμικο παρελθόν. Μέχρι να βγούν τα άπλυτα όλων στη φόρα, κανείς εχέφρων Έλληνας πολίτης δεν πρέπει να δίνει βάση στον επικοινωνιακό βόρβορο και την οπτική δυσοσμία που αναδύεται από την παραμορφωτική και εκτός κλίμακας και ουσιαστικών αναλογιών παραπληροφόρηση που μεθοδεύεται, ανακινείται και υποκινείται πίσω από τον μπερντέ, από τους ανάλγητους και στυγνούς καραγκιοζοπαίκτες του χρήματος, τους κρατούντες, χεραγωγούντες και ποδηγετούντες τα νήματα των κινήσεων του κάθε καραγκιόζη, χατζηαβάτη, μπάρμπα γιώργου, βεληγκέκα και «μαύρου της ανατολής» (οι δύο τελευταίοι προϊόντα της μαζικής λαθραίας εισαγωγής των τελευταίων ετών) με τα παρατρεχάμενα μηντιακά κολλητήρια τους.
Στα καθ’ ημάς. Ανεξάρτητα με το όποιο παρελθόν και την συμπαρομαρτούσα ιδεοληψία της εποχής του, η ζωή είναι εκείνη που επιβάλλει τα δικά της κριτήρια, τις δικές της νόρμες, και τους δικούς της κώδικες συμπεριφοράς και δράσης, για να αντεπεξέλθει κανείς σε υπαρκτά προβλήματα του παρόντος που ζητούν εναγωνίως τη λύση τους. Ελλείψει ενός πεφωτισμένου ταγού, πέραν και έξω από τις διάτρητες και εικονικές δημοκρατικές διαδικασίες ένος καθεστώτος που σκοτώνει την πραγματική δημοκρατία, και εν τη απουσία του «από μηχανής θεού-σωτήρος» («ουδέν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννη Μεταξά», φράση εγγεγραμμένη στην στρατιωτική ακαδημία του Βερολίνου κατά την εκεί φοίτησή του εις αναγνώριση των ικανοτήτων του), είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Είμαστε αναγκασμένοι να σηκώσουμε ομοθυμαδόν στις πλάτες μας το βάρος της διάσωσης της πατρίδας μας. Συλλογικά και υπεύθυνα. Η «Χρυσή Αυγή» ήταν και παραμένει η μείζων επιλογή του εθνικιστικού χώρου. Στόχος της όποιας, επιβεβλημένης από τα γεγονότα αλλά πάντα καλοπροαίρετης, κριτικής, δεν είναι η αποδυνάμωσή της αλλά αντίθετα η ενδυνάμωση και θεσμική της εδραίωση στην πορεία της για την αναγκαία ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας.
Γιατί, ας μην αυταπατώμεθα, η αντιμετώπιση όλων των γνωστών και μερικών άγνωστων για τους πολλούς προβλημάτων που ταλανίζουν την χώρα, μπορεί και πρέπει και θα επιτευχθεί, αποκλειστικά και μόνον, μέσα από την θεσμική επικράτηση του ελληνικού φρονήματος, την στηριγμένη στην λαϊκή συναίνεση και εντολή, και όχι μέσα από θορυβώδεις και κραυγαλέες εκδηλώσεις του δρόμου, οι οποίες αποτελούν μεν δίαυλο προσωρινής εκτόνωσης της οργής και αγανάκτησης που μας διακατέχει, αλλά παράλληλα παρέχουν αφορμές στο ένοχο κατεστημένο, αυτόν τον «όνθο του Αυγείου» από τα αστικά απόβλητα, αυτόν τον οχετό των ραγιάδων και φραγκολεβαντίνων και των οδαλισκών και παλλακίδων της εκπόρνευσης και απομύζησης του έθνους και του λαού των Ελλήνων, όλων αυτών των αποικιών των παρασίτων που λυμαίνονται και προσβάλλουν τον υγιή οργανισμό του ελληνισμού, ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος, για τον άδικο στιγματισμό ενός δίκαιου κινήματος ανατροπής.
Μέσα στα πλαίσια αυτού του σκεπτικού, θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι η σημερινή υπερψήφιση της «Χρυσής Αυγής» από τον εθνικιστικό πυρήνα του έθνους και η αυριανή προοπτική τής εν δυνάμει στήριξής της από τον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο (ο οποίος είναι αριθμητικά υπερτριπλάσιος του σημερινού ευρωεκλογικού ποσοστού της) θα διατηρηθεί και θα πολλαπλασιασθεί αντιστοίχως, όταν σε όλους αυτούς που την ψηφίζουν, και γνωρίζουν πολύ καλά γιατί την ψηφίζουν, τους δοθεί ο τρόπος, ο χώρος, και ο χρόνος, να εκπροσωπηθούν κατά δημοκρατικό τρόπο στις εσωτερικές της δομές, έτσι ώστε να διαμορφώσουν και την πολιτική της φυσιογνωμία, κατά τρόπο που δεν θα επιτρέπει στους σημερινούς επιβήτορες της εξουσίας την οποιαδήποτε θεσμική, ηθική και φυσική της αμφισβήτηση.
Δεν χρειάζεται επί του παρόντος να πω περισσότερα. Αυτά που έπρεπε να πω τα είπα όλα, σαφώς και απεριφράστως, και αμαρτίαν ουκ έχω.
υποτιθέμενη πρόσφατη δράση της, σε συνδυασμό με την επιχειρούμενη φυσική, ηθική και πνευματική της εξόντωση με τις μεθοδευμένες μακρόχρονες άνευ δίκης (προ)φυλακίσεις, τις πρόσφατες φιμώσεις του δημόσιου λόγου και τους κατ’ οίκον περιορισμούς που επέβαλε στο σύνολο σχεδόν των ηγετικών της φυσιογνωμιών, απαιτεί μια αναθεώρηση της διαμορφούμενης κατάστασης και έναν βαθύτερο αναστοχασμό για τα επερχόμενα και τα μελλούμενα στην σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας. Οι ώρες αυτές είναι για όλους μας ώρες ευθύνης και όχι ώρες μυωπικής ενδοστρέφειας και αναχωρητικού μοναχισμού.
Το τι υπήρξαν κάποιοι κάπου κάποτε στο παρελθόν έχει φυσικά την σημασία του, όταν όλα για όλους βγουν στην επιφάνεια και απλωθούν σαν τον τραχανά στο τραπέζι, κάτω από το φως του ήλιου της Ελλάδος και όχι του πνιγηρού και αποπνικτικού ήλιου του πασόκ, του τρεμοσβήνοντος πυρσού της νέας δημοκρατίας, του κιτρινισμένου από τον ίκτερο κομμουνιστικού αστεριού του σύριζα ή του δίκην χάροντος επικρεμάμενου δρεπανιού των υπολειμμάτων της ερυθράς σοβιετίας. Γιατί τα σύμβολά τους εκφράζουν συγκεκριμένες οπτικές γωνίες θέασης, συγκεκριμένα φίλτρα, επιλεκτικές μνήμες και στρεβλωτικές προσλήψεις προσώπων και πραγμάτων, που καθιστούν κατήγορους όλους αυτούς που έπρεπε να κρίνονται και να κατακρίνονται και όχι να κρίνουν και να επικρίνουν. Για να το εκφράσουμε λαϊκά και απερίφραστα, εκφράζουν την τύφλα τους μπροστά στις δικές τους ευθύνες, στη δική τους κατάντια, και στο δικό τους βρώμικο παρελθόν. Μέχρι να βγούν τα άπλυτα όλων στη φόρα, κανείς εχέφρων Έλληνας πολίτης δεν πρέπει να δίνει βάση στον επικοινωνιακό βόρβορο και την οπτική δυσοσμία που αναδύεται από την παραμορφωτική και εκτός κλίμακας και ουσιαστικών αναλογιών παραπληροφόρηση που μεθοδεύεται, ανακινείται και υποκινείται πίσω από τον μπερντέ, από τους ανάλγητους και στυγνούς καραγκιοζοπαίκτες του χρήματος, τους κρατούντες, χεραγωγούντες και ποδηγετούντες τα νήματα των κινήσεων του κάθε καραγκιόζη, χατζηαβάτη, μπάρμπα γιώργου, βεληγκέκα και «μαύρου της ανατολής» (οι δύο τελευταίοι προϊόντα της μαζικής λαθραίας εισαγωγής των τελευταίων ετών) με τα παρατρεχάμενα μηντιακά κολλητήρια τους.
Στα καθ’ ημάς. Ανεξάρτητα με το όποιο παρελθόν και την συμπαρομαρτούσα ιδεοληψία της εποχής του, η ζωή είναι εκείνη που επιβάλλει τα δικά της κριτήρια, τις δικές της νόρμες, και τους δικούς της κώδικες συμπεριφοράς και δράσης, για να αντεπεξέλθει κανείς σε υπαρκτά προβλήματα του παρόντος που ζητούν εναγωνίως τη λύση τους. Ελλείψει ενός πεφωτισμένου ταγού, πέραν και έξω από τις διάτρητες και εικονικές δημοκρατικές διαδικασίες ένος καθεστώτος που σκοτώνει την πραγματική δημοκρατία, και εν τη απουσία του «από μηχανής θεού-σωτήρος» («ουδέν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννη Μεταξά», φράση εγγεγραμμένη στην στρατιωτική ακαδημία του Βερολίνου κατά την εκεί φοίτησή του εις αναγνώριση των ικανοτήτων του), είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Είμαστε αναγκασμένοι να σηκώσουμε ομοθυμαδόν στις πλάτες μας το βάρος της διάσωσης της πατρίδας μας. Συλλογικά και υπεύθυνα. Η «Χρυσή Αυγή» ήταν και παραμένει η μείζων επιλογή του εθνικιστικού χώρου. Στόχος της όποιας, επιβεβλημένης από τα γεγονότα αλλά πάντα καλοπροαίρετης, κριτικής, δεν είναι η αποδυνάμωσή της αλλά αντίθετα η ενδυνάμωση και θεσμική της εδραίωση στην πορεία της για την αναγκαία ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας.
Γιατί, ας μην αυταπατώμεθα, η αντιμετώπιση όλων των γνωστών και μερικών άγνωστων για τους πολλούς προβλημάτων που ταλανίζουν την χώρα, μπορεί και πρέπει και θα επιτευχθεί, αποκλειστικά και μόνον, μέσα από την θεσμική επικράτηση του ελληνικού φρονήματος, την στηριγμένη στην λαϊκή συναίνεση και εντολή, και όχι μέσα από θορυβώδεις και κραυγαλέες εκδηλώσεις του δρόμου, οι οποίες αποτελούν μεν δίαυλο προσωρινής εκτόνωσης της οργής και αγανάκτησης που μας διακατέχει, αλλά παράλληλα παρέχουν αφορμές στο ένοχο κατεστημένο, αυτόν τον «όνθο του Αυγείου» από τα αστικά απόβλητα, αυτόν τον οχετό των ραγιάδων και φραγκολεβαντίνων και των οδαλισκών και παλλακίδων της εκπόρνευσης και απομύζησης του έθνους και του λαού των Ελλήνων, όλων αυτών των αποικιών των παρασίτων που λυμαίνονται και προσβάλλουν τον υγιή οργανισμό του ελληνισμού, ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος, για τον άδικο στιγματισμό ενός δίκαιου κινήματος ανατροπής.
Μέσα στα πλαίσια αυτού του σκεπτικού, θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι η σημερινή υπερψήφιση της «Χρυσής Αυγής» από τον εθνικιστικό πυρήνα του έθνους και η αυριανή προοπτική τής εν δυνάμει στήριξής της από τον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο (ο οποίος είναι αριθμητικά υπερτριπλάσιος του σημερινού ευρωεκλογικού ποσοστού της) θα διατηρηθεί και θα πολλαπλασιασθεί αντιστοίχως, όταν σε όλους αυτούς που την ψηφίζουν, και γνωρίζουν πολύ καλά γιατί την ψηφίζουν, τους δοθεί ο τρόπος, ο χώρος, και ο χρόνος, να εκπροσωπηθούν κατά δημοκρατικό τρόπο στις εσωτερικές της δομές, έτσι ώστε να διαμορφώσουν και την πολιτική της φυσιογνωμία, κατά τρόπο που δεν θα επιτρέπει στους σημερινούς επιβήτορες της εξουσίας την οποιαδήποτε θεσμική, ηθική και φυσική της αμφισβήτηση.
Δεν χρειάζεται επί του παρόντος να πω περισσότερα. Αυτά που έπρεπε να πω τα είπα όλα, σαφώς και απεριφράστως, και αμαρτίαν ουκ έχω.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου