1. Ο άδικος Αριστείδης
Ο Αριστείδης [ψευδώνυμο] έχει πάγκο στη λαϊκή. Την άδεια την κληρονόμησε από τον πατέρα του, που του την παραχώρησε κάποτε η πολιτεία των Ελλήνων, επειδή ήταν πολύτεκνος. Επιπλέον, η πολιτεία των Ελλήνων συνεχίζει να τον προστατεύει από τον ανταγωνισμό, απαγορεύοντας να εκδοθούν νέες άδειες [ένα είδος συντεχνίας δηλαδή]
Ωστόσο ο Αριστείδης προσλαμβάνει βοηθούς Πακιστανούς.
-Γιατί, ρε πατριώτη? Χάθηκαν τόσα Ελληνάκια, που παρακαλάνε για ένα κομμάτι ψωμί?
Ο Αριστείδης θα σου απαντήσει με ύφος πέντε αστέρων
-Ο Έλληνας είναι τεμπέλης!
Όλοι οι Αριστείδηδες σ’ αυτόν εδώ τον δύσμοιρο τόπο, έχουν έτοιμη στο στόμα τους την καραμέλα.
Ο Έλληνας δεν δουλεύει. Ο Έλληνας είναι καλομαθημένος. Ο Έλληνας κάνει μόνο για δημόσιος υπάλληλος.
Άνθρωποι που διαθέτουν μια μικροεπιχειρησούλα, μια συνοικιακή πιτσαρία, ένα μικρομάγαζο και μοιράζουν αβέρτα δουλίτσες στους αλλοδαπούς, αντί να δώσουν ένα κομμάτι ψωμί στα Ελληνάκια.
Κι άμα τους κάμεις την παρατήρηση και τους ξηγηθείς απλά, σταράτα και ορθολογικά: «όχι ρε, δεν αγοράζω από σένα, γιατί εσύ αφήνεις άνεργο το δικό μου παιδί» έχουν το θράσος να σου αντιγυρίσουν ότι το δικό μας παιδιά είναι τεμπελχανάδες και πρέπει να τα αφήσουμε στην τύχη τους, να σιτίζονται από τους παπάδες!
Ωστόσο όλοι αυτοί οι άδικοι Αριστείδηδες, από τον Έλληνα περιμένουν να ζήσουν!
Ο κάθε μικροπονηρός που προσλαμβάνει στο ψιλικατζίδικο του έναν «παράτυπο μετανάστη» [σύμφωνα με τη νέα γλώσσα του αντιρατσιστικού] ξέρει πολύ καλά, ότι ο πάσα ένας από αυτούς που πριν το αντιρατσιστικό, κάποιοι τους αποκαλούσανε «λαθρομετανάστες», κοιτάει να κάμει το σκατό του παξιμάδι και δεν αγοράζει ούτε χαρτί υγείας! Όσα λεφτά εξοικονομήσει θα τα κάμει πακέτο και θα τα περάσει στην έξω από δώ, φτιάχνοντας μάγκες τους Αλβανούς, τους Πακιστανούς, τους Σενεγαλέζους και τους Κογκολέζους. Αλλά ο Έλληνας θα μπει στο συνοικιακό μινι μαρκετ να ψωνίσει, ο Έλληνας θα παραγγείλει πίτσα για να δει τσάμπιονς λίνγκ, η Ελληνίδα θα αγοράσει το στρινγκ βρακάκι, το Ελληνόπουλο θα την αράξει στην καφετέρια, για να μετράει τα φρεντουτσίνα.Κι ενώ ο κάθε Αριστείδης γνωρίζει πολύ καλά ότι από τον Έλληνα θα κρατήσει το μαγαζάκι του, πάει και δίνει τη δουλειά στον Αλβανό, βρίζοντας κι αποπάνω ως τεμπέλη, τον πατριώτη, που του ακουμπάει τον οβολό του.
Για να ξυπνήσουνε μια μέρα οι μισοί από τους Έλληνες και να ξηγηθούνε στον κάθε μικρομπερμπάντη: «κογκολέζο θέλεις μωρή κουφάλα? Περίμενε τώρα να πουλήσεις στους κογκολέζους!» και να δεις για πότε ξαναβρίσκουν δουλειές τα Ελληνάκια.
Για να ξυπνήσει ο κάθε χαυνωμένος πατέρας, που χει δυο μαντράχαλους στην ανεργία κι εκεί που θα του φέρει την πίτσα ο Μαροκινός, να τηνε στείλει πακέτο πίσω στο πιτσοαφεντικό, με την απλή παραγγελιά: «από αλλοδαπούς εγώ δεν αγοράζω!» και να δεις για πότε οι μαντράχαλοι του, θα προσληφθούν στα ντελίβερυ…
Και βλέπεις τώρα τον κάθε Αριστείδη και κλαίγεται! Δεν έχει δουλειά λέει. Στέγνωσε η αγορά.
Εμ’ πώς να μην στεγνώσει η αγορά, όταν εσύ έχεις την απαίτηση να προσλάβεις τον «έγχρωμο» [όπως το λένε τώρα στο αντιρατσιστικό] και να τον πληρώνεις όσο ένα πιάτο φακές, χωρίς ασφάλεια, χωρίς δώρα, χωρίς άδειες, χωρίς τίποτα.
Από ποιον περιμένει δηλαδή ο κάθε Αριστείδης να πάει στον πάγκο του και να αγοράσει ντοματίνια πολυτελείας, όταν αυτός θέλει να του στοιχίζει ο υπάλληλος του, όσα θα του στοίχιζε το πουρμπουάρ που θα έδινε στη λουλουδού στα μπουζούκια?
Δηλαδή, για στάσου ρε μάγκα…
Άμα δεν προσλάβεις ένα Ελληνάκι κι άμα δεν το πληρώσεις ένα αξιοπρεπές μεροκάματο, να χει να ξοδέψει και για μια πίπα στο όρθιο [που λέει ο λόγος], ποιος περιμένεις να έρθει να σου αγοράσει την πραμάτεια?
Ο Μπόμπολας?
Όχι, ρε Έλληνες… Είναι πολύ άδικο και προπαντός πολύ ηλίθιο, να σιγοντάρουμε τον πάσα ένα αλλοδαπό, που μας κατσικώθηκε εδώ πέρα με το έτσι θέλω, ενώ αφήνουμε απότιστες τις αυλές μας. Γι αυτό κλαίμε τώρα όλοι [και όλες] μαζί.Κι όσο για τη γνωστή καραμέλα του κάθε άδικου Αριστείδη ότι τάχα μου ο Έλληνας είναι τεμπέλης, λιγάκι να το ξύσεις το πράμα, θα δεις ότι δεν είναι έτσι διόλου. Άλλα συμβαίνουν και στην ουσία μας πιάνουν κορόιδα οι μπομπολαίοι και οι αλαφουζαίοι, που χρειάζονται τους «παράτυπους» [λαθραίους, όπως τους αποκαλούσαν μερικοί πριν από το αντιρατσιστικό] για να έχουν φτηνά χέρια για τα εργοστάσια τους και φτηνή φρέσκια σάρκα για τα μπουρδέλα τους.
Διότι ο Έλληνας είναι τόσο τεμπέλης, όσο τεμπέλη θέλουν να τον παρουσιάσουν [και στο τέλος να τον καταντήσουν] αυτοί που έχουν συμφέροντα να κατασκευάζουν τέτοια παραμύθια.
Κι ο κάθε Αριστείδης που βρίσκει δικιολογία την «ελληνική τεμπελιά» για να εκμεταλλεύεται τους «έτσι» [λαθρέποικους, όπως θα τους έλεγαν κάποιοι πριν από το αντιρατσιστικό] είναι απλώς ένας άδικος Αριστείδης.
Κι η τιμωρία του είναι ότι τώρα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο της εφορίας [της αιματορουφήχτρας, όπως τη λέγαμε πριν από το αντιρατσιστικό]
2. Το παραμύθι του τεμπέλη Έλληνα
Για να τα βάνουμε κάτω τα πράγματα και να τα δούμε στη σειρά, για να μην μας πιάνουν κορόιδα οι «οικονομικοί μετανάστες» [λαθροεισβολείς τους έλεγαν πριν το αντιρατσστικό]…
Ποιος έχτισε μωρέ αυτόν τον τόπο?Οι Αλβανοί τον έχτισαν?Ποιος μάτωσε νύχια και σάρκα για να στεριώσει ελιές, περιστερεώνες και κλήματα στις ράχες των ηφαιστείων? Οι Πακιστανοί τα έφτιαξαν? Ποιοι δημιουργήσανε ρε Έλληνες, τα μνημεία μας, τους δρόμους μας, τα χωράφια μας, τις πόλεις μας, τα σχολειά μας, τις εκκλησιές μας, τα κρασιά μας, τα γλέντια μας, τον έρωτα μας και τα τραγούδια μας? Από τους κογκολέζους μωρέ κληρονομήσαμε την ελαία, την άμπελο, το πέτρινο γιοφύρι, τους γαλάζιους τρούλους της Παναγιάς? Με το αίμα και τον ιδρώτα του Έλληνα, γίνανε όλα αυτά.Με το όραμα και την πίστη ενός έθνους που διψούσε να μεταπλάσει το άχθος της ζωής, σε λιόφωτο πανηγύρι.Ποιος? Ο Έλληνας που στέριωσε ότι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτός ο τόπος, αυτός είναι ο τεμπέλης? Κι έρχεται τώρα η πάσα μία ξεκωλιάρα να μας πει ότι παίρνει τον Αλβανό να της βάψει ροζουλιά την κρεβατοκάμαρα, επειδή τάχα μου ο Έλληνας δεν δουλεύει?Σώπα, ρε… Για δες τι σόι Αλβανία έφτιαξε ο Αλβανός για να καταλάβεις και τι σόι Ελλάδα θα φτιάξουνε τώρα, αυτοί που δίνουνε δουλειά στον πάσα ένα αλβανοκογκολέζο.
Και να σας πω και κάτι ακόμα…
Ξέρω πολλούς Έλληνες, που στα 40 τους, στα 50 τους, στα 60 τους, κάμουν δυο δουλειές [ενίοτε και τρεις] για να τα φέρουν βόλτα.
Ξέρω προσωπικά, δασκάλες και καθηγητές, που μετά το σχολειό, τρέχουνε κατευθείαν στα ιδιαίτερα, ίσαμε να νυχτώσει βαθιά η νύχτα, για να βγάνουν σ΄ ένα μήνα, όσα βγάνει ο κάθε λαζόπουλος σε μιαν ώρα.
Ξέρω συναδέλφους μαγαζάτορες, που μετά το ωράριο του καταστήματος, βάνουνε μπροστά να δουλέψουνε ταξί.
Ξέρω μεσήλικες ανθρώπους, που ανοίγουνε το μινι μάρκετ στις 7 το πρωί και το κλείνουνε στις 12 το βράδυ, συμπεριλαμβανομένου και του λεγόμενου weekend, που το έχουν ακούσει μοναχά από τους δημοσίους υπαλλήλους.
Αυτοί είναι οι τεμπέληδες?
Για να μην αναφέρω πεντακόσιες στατιστικές του ευρωβαρόμετρου και άλλων ευρωπαϊκών οργανισμών, που βεβαιώνουν ότι παρά τις γερμανικές παρλαπίπες, οι Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη!
Αλλά τι να τις κάμεις τις στατιστικές, όταν η πραγματικότητα είναι δίπλα σου.
Για βάνε έναν καλοζωϊσμένο Βέλγο ή μια καλοπληρωμένη Ολλανδέζα, να κάμει αυτό που κάμει η φίλη μου η Μαρία[ψευδώνυμο] που οχτώ-τέσσερις πρωί, δουλεύει στον φούρνο και οχτώ-τέσσερις το άλλο πρωί, δουλεύει στο μπαράκι του Κωστή!
Κι όλα αυτά για να κερδίσει ένα μεροκάματο που ίσα-ίσα της φτάνει για να πληρώσει τη ΔΕΗ και την εφορία.
Ο οποιοσδήποτε καλοπληρωμένος, καλοβολεμένος και καλοπροσεγμένος Ευρωπαίος αναγκάζονταν να δουλεύει σαν τον Έλληνα, σε δυο μέρες μέσα θα του γίνονταν η σούφρα σαν της μαϊμούς και θα έφευγε τρέχοντας για να γυρίσει στην «εργατική» πατρίδα του. Κι όλα αυτά τα μερκελικά περί των τεμπέληδων Ελλήνων που τάχα μου εκμεταλλεύονται την «αγαθωσύνη» των δανειστών τους, είναι για να τα λέει ο πρετεντέρης και να τα ακούει η τρέμη.
Ο Έλληνας μοναχά τεμπέλης δεν είναι, αδέρφια μου [δόξα τω θεώ το αντιρατσιστικό δεν προβλέπει τιμωρία άμα ονοματιζόμαστε μεταξύ μας: «αδέρφια»]
Άλλο πράγμα συμβαίνει και βάλτε κάτω τα μυαλά σας, να το συλλογιστείτε.
Εμείς οι Έλληνες κάναμε πράγματι τη μαλακία να δημιουργήσουμε μια γενιά σχεδόν αναπήρων.
Μια γενιά που είναι ικανή να το «καίει» οχτώ ώρες στον υπολογιστή και να «σαπίζει» άλλες οχτώ, απάνω από έναν ξεθυμασμένο φρέντο.
3. Η ανάπηρη γενιά
Θες από υπερβολική αγάπη, θες από υπερβολική ενοχή, θες επειδή έτσι μας κατευθύνανε, βάλαμε τάμα να κάνουμε τα βλαστάρια μας επιστήμονες και στο τέλος τα κάναμε λαπάδες.
Πάρτε σειρά και ρωτάτε όσες μαμάδες βλέπετε γύρω σας.
Οι επτά στις δέκα θα σας παραπονεθούν ότι ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσα τους, ξυπνάει γύρω στις δύο το μεσημέρι, παραγγέλνει φρεντουτσίνο σε ντελίβερυ [όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, είναι η νέα μόδα της νεολέρας μας!] μπαίνει σε λειτουργία γύρω στις τέσσερις το απόγευμα, κολλάει πέντε-έξη ώρες σε μια οθόνη και μετά βγαίνει στην πλατεία για να ξαναπιεί φρεντουτσίνο, ίσαμε τα ξημερώματα!
Και στο μεσοδιάστημα δεν έχει να πει τίποτα παραπάνω από «φέρε και φέρε!»
Φέρε μου να φάω, φέρε μου να πιω, φέρε μου να σκουπιστώ, φέρε μου λεφτά, φέρε μου βρακιά.
Ούτε το σκατό από τους τρυφερούς κώλους τους δεν είναι πλέον εις θέσιν να σκουπίσουν.
Ναι! Φτιάξαμε μιαν ανάπηρη γενιά.
Κι εκεί απάνω πατάει ο κάθε άδικος Αριστείδης για να στιγματίσει συλλήβδην τους Έλληνες ως τεμπέληδες.
Φταίνε όμως μοναχά τα παιδιά μας?
Φταίμε εμείς?
Και στο κάτω-κάτω ρε αδέρφια, ακόμα κι αν φταίμε κι εμείς και τα βλαστάρια μας, τι σόι κοινωνία είμαστε που αντί να εξεγερθούμε και να αντιδράσουμε, καθόμαστε και τα δεχόμαστε μοιρολατρικά?
Έχει κανένα νόημα να πει ο Έλληνας για τον Έλληνα [και για το ίδιο του το παιδί] ότι είναι τεμπελόσκυλο και να μείνει έτσι να σαπίσει?
Διότι, όταν ο λογικός άνθρωπος διακρίνει κάτι που είναι λάθος στον εαυτό του [και στα παιδιά του] δεν πέφτει χάμου να πεθάνει. Αυτό το κάμει ο καταθλιπτικός ή ο παραφρονημένος.
Ο λογικός άνθρωπος, όταν βλέπει το λάθος δεν αυτοκατηγορείται και προπαντός δεν παραδίδει τα όπλα.
Ανασκουμπώνεται και μουγκρίζει: Θα διορθώσω το λάθος!
Αυτή είναι η ουσία ρε Έλληνες.Όχι να τα παρατήσουμε και να πούμε ότι κι εμείς και τα παιδιά μας, δεν είμαστε ικανοί ούτε για να δέσουμε τα βρακιά μας.Αντιθέτως να εξεγερθούμε και να ξεκινήσουμε την επανάσταση μας, από τους ίδιους μας τους εαυτούς [και τα σπίτια μας] Και πρώτα απ’ όλα να βάνουμε το πολύτιμο μυαλό μας να δουλέψει, για να εντοπίσουμε τι φταίει και καταντήσαμε έτσι: φρεντοάνθρωποι και καφεδόμπρικοι και καναπεδόπληκτοι.
Και σας λέω κάτι απλό…
Φανταστείτε ξάφνου, να γίνει ένα θαύμα και όλο αυτό το σκυλολόι των μπομπολοαλαφούζων να πάει στον αγύριστο και να σβήσουνε οι τηλεοράσειςτους και οι σταθμοί τους, που μας πιπιλίζουνε όλη μέρα το μυαλό με μαλακίες.
Και να ξαναπιάσουνε οι νέοι στα ανίκανα χέρια τους την εφημερίδα.
Κι αντί να διαβάζουνε τι χρώμα βρακί φορούσε η Πετρούλα ή πως ξυρίζει το μούσι της η Κοντσίτα, να διαβάζουνε λέει κείμενα που θα μιλάνε για τις αληθινές αξίες της ζωής, για το πώς γίνεται το χώμα ανθός και πως καρπιζει η κερασιά και πως βρέχουμε τον κώλο μας, προκειμένου να φάμε ψάρι.
Κι αντί να χαρτζηλικώνουμε τα καμάρια μας, ίσαμε τα 50 τους, να πάρουμε λέει μια κανάτα παγωμένο νερό κι εφτά η ώρα το πρωί να τους το αδειάζουμε στην κεφάλα.
-Σήκω ρε κουνημένο να πα να βγάνεις μεροκάματο, γιατί το μεσημέρι θα σε στείλω να φας στο συσίτιο.
Και τότε να δεις εσύ άμα θα τρέξουνε στον Αριστείδη να παρακαλάνε για τη δουλειά που τους παίρνει τώρα ο Πακιστανός.
Όχι ρε Έλληνες. Δεν έχει καμία λογική να κατηγορούμε τους ίδιους τους εαυτούς μας [και τα παιδιά μας] πως τάχα μου είμαστε τεμπελχανεία και χρειαζόμαστε εδώ τους αλβανοκογκολέζους για να μας κάνουνε ανθρώπους.
Αυτό λέγεται αυτοκαταστροφή και τίποτε άλλο.
Ούτε τεμπέληδες είμαστε, ούτε ξοφλημένοι από την ιστορία.
Άλλοι θέλουν να μας φτιάξουν έτσι, για να μας αντικαταστήσουνε με αφροασιατικές μάζες, που θα είναι πιο εύκολα χειραγωγίσιμες.
4. Πως κατασκευάζεται το παραμύθι του τεμπέλη Έλληνα
Αυτά τα λυγκόρνια της παγκοσμιοποίησης μας έχουν εγκλωβίσει σε έναν φαντασιακό κόσμο, σε μιαν εικονική πραγματικότητα, σαν τα πρεζόνια, που οι πρεζέμποροι τα κρατάνε αιχμάλωτα πασάροντας τους σε καθημερινές μικρές δόσεις τον παράδεισο τους.
Για ανοίξτε τα μάτια σας, να δείτε τι είδους απατηλό κόσμο σας σερβίρουν οι τηλεοράσεις των εμπόρων της πλαστής ευημερίας…
Ψηλές, αδύνατες και αστραφτερές γκόμενες, πλούσιοι, γοητευτικοί και επιτυχημένοι άντρες, πανάκριβες υπερπαραγωγές, απίστευτα προγράμματα κινητής τηλεφωνίας, με ζευγαράκια που ζουν στον θαυμαστό ωραίο κόσμο τους, συνταγές μαγειρικής με εξωτικά υλικά που πρέπει να ταξιδέψεις ίσαμε τη σαγκάη για να τα αγοράσεις, κωμωδιούλες της πλάκας για να χαζογελάς, ξεχνώντας ότι εκεί απέξω καραδοκεί ο φορομπήχτης, ο μιζαδόρος, ο άρπαγας, ο μαχαιροβγάλτης, ο μουσουλμάνος, ο απατεώνας, ο νταβατζής και ο λαθρέμπορος.
Τα πάντα όλα όσα σου δείχνουνε είναι πλαστά, είναι χαλκευμένα, είναι ψεύτικα, είναι μια σκέτη παραπληροφόρηση. Ο κόσμος της οθόνης σου είναι ο λαμπερός κόσμος της πρεζοβίζιον κι εσύ μπαίνεις μέσα του οικειοθελώς και ζεις την κάθε μέρα σου σαν το χρυσόψαρο σε μια γυάλα.
Πώς να μην σαλέψει μετά ο νους του κανακάρη σου, που στα δεκάξη του μαθαίνει να ζει μέσα σε αυτή την εικονική πραγματικότητα που τον κάμει να νιώθει σαν βασιλιάς εν αναμονή?
Πώς να μην κουνηθεί το μυαλό της Μαρίας, του Κώστα, της Γαρουφαλιάς, όταν ταυτίζεται με τον λαμπερό κόσμο των σταρς κι αφήνει έξω από την πόρτα της, τη σκληρή πραγματικότητα?
Και πώς να αντέξει ο νεοέλληνας την αμείλικτη αλήθεια ότι θα πρέπει πρώτα να σκάψει το χωράφι για να του δώσει ψωμί, ενώ γύρω του στριφογυρίζουν πανάκριβα κινητά, πανγρήγορα αυτοκίνητα, παντοδύναμοι μπρατσαράδες, πανηλίθιες γκόμενες και πανομοιότυποι επιτυχημένοι που του γνέφουν πονηρά, ότι αν αγοράσει το τάδε αναψυκτικό θα γίνει σαν αυτούς!
Ο Έλληνας έχει βυθιστεί σε έναν πλασματικό κόσμο και ζει τη δανεική φαντασιωση του, με δανεικά που του τα εξασφαλίζουν οι δωσίλογοι του έθνους μας, για να μας ξεπουλήσουν στα πολυεθνικά σκλαβοπάζαρα. Μόνο τεμπέληδες δεν είμαστε. Το αποδείχνουν με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο, τα μνημεία μας και η ιστορία μας, που κάποιες προσπαθούν να τη διαγράψουν. Η φαινόμενη τεμπελιά μας, δεν είναι παρά το σύμπτωμα μιας παραίτησης και μιας απομάκρυνσης από τις πραγματικότητες της ζωής, που πολύ έντεχνα μας την επιβάλλουν. Το ορατό σύμπτωμα της εθνικής μας κατάθλιψης.Κι η νεολαία μας, αν και την αναθρέψαμε λάθος, πάσχει από σοβαρή βιοψυχική λοίμωξη, που την προκαλεί το μικρόβιο του αφελληνισμού και του «δεν θα σώσω εγώ τον κόσμο»
Όχι, δεν είμαστε τεμπέληδες.
Άρρωστοι είμαστε. Κι όπως κάθε ζωντανός οργανισμός που αρρωσταίνει, έχουμε δύο επιλογές….
Ή να σφίξουμε τα δόντια και να αντιπαλέψουμε την αρρώστια, πετάγοντας έξω από τη ζωή μας, τα μικρόβια που την προκαλούν ή να την αράξουμε στο κρεβάτι και να πεθάνουμε…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου