Το κλουνί σέρνει καράβι

Δεν φαντάζομαι να υπάρχει άνθρωπος στο Αφγανιστάν, στη Σιέρα Λεόνε ή στη Γη του πυρός, που να μην γνωρίζει την εικονιζόμενη κυρία και τον ευτυχή σύζυγο της.

Μετά τον Έμπολα, η Αμάλ Αλαμουντίν - Κλούνεϋ, πρέπει να είναι η πιο αναγνωρίσιμη λέξη σε όλο τον πλανήτη. 

Κι αν ο Έμπολα ανήκει στους ιούς, η εν λόγω κυρία είναι σκέτη αρρώστια... 

Και δεν εννοώ φυσικά τη λέξη "αρρώστια" με το "άρρωστο" νόημα που της αποδίδουν αυτά τα καθάρματα οι οφθαλμολάγνοι. 

Εγώ το λέγω με την καλή έννοια, ότι δηλαδή η κυρά είναι απλώς σύμπτωμα της Μεγάλης Αρρώστιας της παγκοσμιοποιημένης εποχής μας...

Α, να μην ξεχάσω να σας ενημερώσω ότι, μετά τη συνάντηση της με τον Έλληνα πρωθυπουργό πρωθυπουργό, η κ. Αλαμουνίν Κλούνεϋ κολάτσισε φύκια με βιταμίνες του βουνού και έχεσε στην τουαλέτα του Ελευθέριος Βενιζέλος, λίγο πριν αναχωρήσει για την πατρίδα της [ποιαν απ' όλες?] 

Εδώ βλέπετε πάλι την κυρία Αμαλ Αλαμουνίν Κλούνεϋ, ενώ ο φακός την αποθανατίζει εντελώς τυχαία, σε μια αμέριμνη και καθημερινή βόλτα της, στα πιο ακριβά μαγαζιά του Λονδίνου.

Όπως το βλέπετε και σεις [αν κοιτάτε τα ρούχα] φοράει ένα απλό Τζιν παντελόνι [γύρω στα 500 ευρά], ένα ακόμα πιο απλό δαντελένιο μπλουζάκι [κάπου ένα κατοστάευρο] και πλαστική σαγιονάρα αλά σάντα Μπάρμπαρα [το σύνολο κανα χιλιάρι ευρόπουλα...].

Για τα γυαλιά δεν κάμω λόγο, επειδή δεν έχω ιδέα από ακριβές μάρκες [προσωπικώς αγοράζω κανά τζαμάκι από την οδό Αθηνάς]

Το μόνο ανθρώπινο στοιχείο απάνω της είναι ο καφές, αλλά δυστυχώς το κυπελάκι είναι άδειο. Της το έδωσαν να το κρατάει για να πείθεται το πόπολο ότι τάχα μου η κυρία ζει σαν όλο τον κοσμάκη και κόβει βόλτες μέρα-μεσημέρι χωρίς body guards και παρατρεχάμενους, στο μοναστηράκι του Λονδίνου...

Το πιο τρανταχτό σύμπτωμα της αρρώστιας του σύγχρονου μαζάνθρωπου, είναι το ότι "ζει" τη δικιά του ζωή, μέσα από τις κατασκευασμένες εικόνες των άλλων.

Το κατασκευασμένο φαντασιακό πρόπλασμα που βλέπετε στη φωτογραφία, δεν είναι η κ. Αμάλ Αλαμουντίν - Κλούνεϋ.

Είναι τα όνειρα εκατομμυρίων κοριτσιών, που έχουν φτάσει να αυτοπροσδιορίζονται μέσα από τέτοιες imago [φαντασιακές εικόνες]

Όχι μόνον αγνοούν τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά αγνοούν ακόμα και το είδωλο τους στον καθρέπτη... 

Α, και να μην ξεχάσω να σας πω ότι, μετά την "τυχαία" φωτογράφιση, η κυρία έφαγε γαρίδες της Οστάνδης, με σως ανορεκτικής χελώνας του Ρήνου.

Δυστυχώς για τους σερβιτόρους του πολυτελούς λονδρέζικου ρεστωράν, έκλασε προτού προλάβει να φτάσει στην τουαλέτα...

Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε τις γάμπες της κ. Αλαμουνίν - Κλούνεϋ [αν δεν σας ενοχλούν οι κοκάλες...]

Να ξεκαθαρίσω ότι για τα δικά μου γούστα, είναι υπερβολικά αδύνατη.

Δεν ξέρω τι "πιάνει" ο κ. Κλούνεϋ στο κρεβάτι αλλά εγώ τις γουστάρω τις αφρατιές μου.

Χωρίς καμπύλες κύριε η γυναίκα, είναι σαν πορτοφόλι δίχως φράγκα... 

Το ανορεξικό μόρφωμα, αποτελεί άλλο ένα κραυγαλέο σύμπτωμα του ιού της παγκοσμιοποίησης.

Οι εντεταλμένοι εργολάβοι της διεθνούς γραβατοπειρατείας και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους, επιχειρούν λυσσαλέα να περάσουν στο πόπολο τη γραμμή: "πεινάω", ώστε να μπορούν αυτοί να το πλερώνουν με ψίχουλα και να τους λέει κι ευχαριστώ, από πάνω. 

Κι όλα αυτά που ακούτε στις ειδήσεις για τη συγκεκριμένη κυρία, ότι τάχα μου έφαγε κριθαρωτές γαρίδες και πασουμάκια με σως λαφαζάνας, είναι προπαγάνδα για τις μαγειρικές εκπομπές του μέγκα.

Έτσι όπως την κόβω τη συγκεκριμένη, το μόνο που μπορεί να έβανε στο στόμα της για μεσημεριανό, θα ήταν τίποτα μαύρα ρύζια με μπόλικη αλαζονεία.

Για το βράδυ δεν σας λέω τι έβανε στο στόμα της, γιατί θα με αποκαλέσουν σεξιστή... 

Τέλος, σας παρουσιάζω εδώ και τον ευτυχή σύζυγο της κυρίας, τον οποίον ενδέχεται να έχετε δει και σε διαφημίσεις της ΝΕΣΤΛΕ.

Η μεγάλη αρρώστια της εποχής μας, φανερώνεται στο απλό γεγονός ότι ο εν λόγω κύριος το παίζει σωτήρας της πολυπολιτισμικής ανθρωπότητας και τάχα μου αρσενική μητέρα Τερέζα των φτωχών, την ίδια ώρα που διαφημίζει την αυτοκράτειρα των πολυεθνικών, οι οποίες ευθύνονται για την αθλιότητα των 3/5 των ανθρώπων του πλανήτη.

Οι image makers που του φτιάχνουν τη φαντασιακή εικόνα, κι αυτουνού και της κυράτσας που μοστράρει δίπλα του, έχουν στόχο να μετατοπίσουν τον εσώτερο οπτικό κώνο των εξαθλιωμένων, από το χάλι τους, σε έναν θαυμαστό καινούριο κόσμο, στον οποίο η χαρά και η επιτυχία τρέχουν απ΄τα μπατζάκια τους.

Η μαζική ηλιθιότητα χαρακτηρίζει πλέον ολόκληρους λαούς, που κάποτε ανέπτυξαν μεγάλο πολιτισμό, σαν εμάς εδώ, τους ελληνόφωνους γραικύλους.

Σε μαι στιγμή που το γκουβέρνο παραπατούσε από τα απανωτά χαστούκια των διεθνών νταβατζήδων, οι μηχανικοί ελέγχου του νου, σοφίστηκαν να του πετάξουν ένα αλαμουνίν στα μούτρα, για να χει να φαντασιώνεται και να ξεχνά τη μαύρη μαυρίλα του.

Με πρόσχημα την επιστροφή των κλεμμένων αριστουργημάτων του Παρθενώνα [ταιριάζει και με την καπηλεία της Αμφιπόλεως] του περιφέρανε την εν λόγω ακριβοπληρωμένη κυρία μέσα στο φτηνιάρικο σαλόνι του, κουνώντας του τάχα μου πονηρά το δάχτυλο, ότι μ αυτήν μπροστά, θα κάνουμε τον Έλγιν να σηκωθεί από τον τάφο του και να μας ζητήσει συγνώμη.

Επειδή, λέει το κλουνί σέρνει καράβι...

Προφανώς το κλουνί σέρνει καράβι αλλά το μόνο καράβι που μπορεί να σύρει το συγκεκριμένο κλουνί, είναι η μισοβυθισμένη σχεδία της καθεστωτικής προπαγάνδας και η απύθμενη μαλακία του ελληνόφωνου πόπολου.

Α, και να μην ξεχάσω να σας πληροφορήσω, ότι η κ. Κλουνί δείπνησε σε πανάκριβο πλωτό εστιατόριο του Τάμεση, με τα λεφτά που σαβούριασε από τη χρεωκοπημένη [?] Ελλάδα.

Το δείπνο περιλάμβανε κεφαλάκι ινδογρεκού και αλβανικό γιούλμπασι.

Το κρασί ήταν κερασμένο από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και η κυρία το ήπιε εις υγείαν των κορόιδων...

panusis