Καταντήσαμε θλιβεροί ἐπαῖτες!

Ἀντί νά εἴμαστε οἱ κορυφαῖοι στήν Εὐρώπη

Κύριο άρθρο εφημερίδας Εστία στις 26 Νοεμβρίου 2014

Ἄραγε πόσοι εὐρωπαϊκοί λαοί ἔχουν τά δικά μας προνόμια;

Πρῶτον, νά ζοῦμε σέ μία χώρα εὐλογημένη ἀπό τόν Θεό. Μέ ἕνα κλίμα ἰδανικό καί μέ ἕνα τέτοιο φυσικό περιβάλλον (βουνά, θάλασσα, νησιά), πού δεν ὑπάρχει ἄνθρωπος στόν κόσμο ὁ ὁποῖος νά μήν ἤθελε νά ζῆ σέ αὐτό. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μπορεῖ νά τό ἔχουμε συνηθίσει καί νά μήν τό ἐκτιμοῦμε τόσο, ἀλλά ρωτῆστε τί λέει π.χ. ἕνας Σκανδιναβός.

Δεύτερον, νά ἔχουμε μία ἱστορία καί πολιτισμό τά ὁποῖα ἐπίσης ζηλεύουν οἱ περισσότεροι λαοί τοῦ κόσμου. Μέ δυνατότητα μάλιστα ἀξιοποιήσεώς τους, ὥστε σέ συνδυασμό μέ τό φυσικό κάλλος, ἡ χώρα μας νά καθίσταται παγκόσμιος μαγνήτης καί νά τήν ἐπισκέπτεται ἐτησίως ἀριθμός ξένων τουριστῶν διπλάσιος τοῦ συνολικοῦ της πληθυσμοῦ.

Τρίτον, νά εἴμαστε κατά τεκμήριο λαός εὐφυής. Τό γονίδιό μας, ἡ ἔμφυτη εὐστροφία καί οἱ ἐν γένει ἱκανότητές μας, μᾶς κατατάσσουν καί ἀπό πλευρᾶς φυσικῶν χαρισμάτων στούς προνομιούχους Εὐρωπαίους. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἕνας τεράστιος –σε σχέση μέ τόν πληθυσμό μας– ἀριθμός Ἑλλήνων, εἶναι πρωτοπόροι σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο.

Ἐρωτᾶται λοιπόν:

• Πῶς, ἀντί πρωτοπόροι πού ἔπρεπε νά εἴμαστε, καταντήσαμε ἐπαῖτες; Εἶναι θέαμα αὐτό πού παρουσιάζουμε τόν τελευταῖο καιρό; Ἐπιτρέπεται νά μεταβαίνουν κυβερνητικά κλιμάκια στό Παρίσι γιά νά πείσουν τήν τρόϊκα νά ἔλθη στήν Ἀθήνα ὥστε νά συνεχισθῆ ἡ διαπραγμάτευσις πού θά ὁδηγήση στήν ἔξοδό μας ἀπό τό μνημόνιο; Εἶναι δυνατόν νά εἶναι αὐτό ὁ ἐθνικός μας στόχος; Ποῦ εἶναι αὐτός ὁ λαός, πού ἔπρεπε νά εἶναι στήν κορυφή τῆς Εὐρώπης; Τί εἶναι αὐτό πού ἔχει κατεβάσει σέ τόσο χαμηλό ἐπίπεδο τούς στόχους καί τίς φιλοδοξίες του; Πῶς καταντήσαμε ἔτσι;

Ἡ ἀπάντησις εἶναι δυσάρεστη, ἀλλά κατά βάθος ἁπλή. Ἡ αἰτία τῆς διαρκοῦς καταπτώσεώς μας εἶναι ὁ λαϊκισμός. Αὐτό εἶναι τό κυρίαρχο στοιχεῖο στην Ἑλλάδα. Λαϊκισμός ὄχι μόνον σέ πολιτικό ἐπίπεδο, ἀλλά παντοῦ. Τό κύριο χαρακτηριστικό καί τῶν μέσων ἐνημερώσεως πού ἐπηρεάζουν τά πάντα, εἶναι ὁ λαϊκισμός. Κάτι ἀνάλογο ἔχει ἀρχίσει νά παρατηρεῖται τώρα καί στό διαδίκτυο. Ὅλοι ἔχουν τήν τάση νά χαϊδεύουν αὐτιά. Κανένας δέν ἐπιρρίπτει εὐθύνες στήν ἴδια τήν κοινωνία γιά ὅ,τι συμβαίνει, μέρος τῆς ὁποίας εἶναι καί ὁ ἴδιος.

Ἡ οἰκονομική κρίσις πού διερχόμαστε εἶναι ἀπότοκος τῆς δημοσιονομικῆς ἐκτροπῆς, στήν ὁποία μᾶς ὁδήγησε ἡ διόγκωσις τοῦ κράτους καί ὁ ὑπερδανεισμός. Ὅμως ἡ πραγματική αἰτία τῆς διογκώσεως τοῦ κράτους εἶναι ὁ λαϊκισμός. Οἱ πολιτικοί δημιούργησαν ἕνα θηριῶδες κράτος μέ ἀστρονομικές δαπάνες, γιά να ἱκανοποιήσουν τίς προσδοκίες πού ἐξέθρεψε ὁ λαϊκισμός. Ὅτι δηλαδή τό κράτος θά μεριμνᾶ γιά ὅλα καί ὅτι ὁ ἴδιος ὁ πολίτης θά συμβάλλη ἐλάχιστα καί δέν θα εὐθύνεται γιά τίποτε. Αὐτή ἦταν ἡ κυρίαρχη ἀντίληψις στόν τόπο μας τίς τελευταῖες δεκαετίες. Καί ἐν πολλοῖς ἐξακολουθεῖ νά εἶναι καί σήμερα.

• Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας ἔλεγαν: «Τ΄ ἀγαθά κόποις κτῶνται». Ἔτσι δημιούργησαν μία οἰκονομία, μία κοινωνία καί ἕναν πολιτισμό, γιά τά ὁποῖα δηλώνουμε σήμερα ὑπερήφανοι.
• Ἐν τούτοις μία ὁλόκληρη γενιά νεοελλήνων γαλουχήθηκε μέ τό σύνθημα «Ὄχι στήν ἐντατικοποίηση τῆς ἐργασίας». Ἄραγε μπορεῖ νά προκόψη ἔτσι ἡ κοινωνία;

Ἡ χώρα μας ταλαιπωρεῖται ἐπί 4,5 χρόνια μέ την τρόϊκα, ἡ ὁποία θέτει «προαπαιτούμενα» γιά νά μᾶς ἐνισχύη οἰκονομικά. Ἄραγε ἀκούσατε ἐσεῖς ἔστω και ἕναν πολιτικό νά λέη ὅτι τό ἀντίδοτο στήν τρόϊκα εἶναι ἡ δημιουργία καί ἡ ἐντατική ἐργασία, ὥστε νά ἀπαλλαγοῦμε ἐκ τῶν πραγμάτων ἀπό τήν κηδεμονία της; Τό μόνο πού ἀκοῦμε εἶναι περί νέου «κουρέματος», περί ἐπιμηκύνσεως καί ἀναδιαρθρώσεως τοῦ χρέους. Κανένας δέν λέει ὅτι ἄν καταστοῦμε ἀποδοτικώτεροι και ἀρχίσουμε νά παράγουμε, δέν θά ἔχουμε ἀνάγκη κανέναν. Ὅλα κινοῦνται γύρω ἀπό τό τί θά μᾶς δώσουν οἱ ἄλλοι καί ὄχι ἀπό τό τί θά πετύχουμε οἱ ἴδιοι μέ τόν κόπο καί τήν ἐργασία μας. Αὐτό ἔρχεται σέ δεύτερη μοίρα. Ὅμως θά ἔπρεπε νά εἶναι τό πρώτιστο.

Ἡ «Ἑστία» θεωρεῖ ὅτι αὐτά πού συμβαίνουν σέ σχέση μέ τήν τρόϊκα καί τίς ἐπαφές τοῦ κυβερνητικοῦ κλιμακίου στό Παρίσι, συνιστοῦν ἔσχατο ἐθνικό κατάντημα. Ἕνας λαός τόσο προνομιοῦχος, πού θά ἔπρεπε νά εἶναι στήν κορυφή τοῦ εὐρωπαϊκοῦ στερεώματος, ἔφθασε νά παριστάνη τόν ἐπαίτη. Τί θά πάρουμε ἀπό ἐδῶ καί τί ἀπό ἐκεῖ, γιά νά μήν κάνουμε μόνοι μας αὐτά πού πρέπει καί νά μήν ἔχουμε ἀνάγκη κανέναν. Αὐτό καταντήσαμε. Θλιβεροί ἐπαῖτες. Καί τήν εὐθύνη φέρουμε ὅλοι στό ἀκέραιο. Μηδενός ἐξαιρουμένου.

via