«Ό,τι είναι νόμιμο, είναι ηθικό», είπε κάποιος που έχει εξοκείλει από την πολιτική ζωή, εξοργίζοντας τον κόσμο. Αυτή η φράση στοιχειώνει πλέον το πολιτικό μας σύστημα. Το κατατρέχει ακόμα… Και οι τελευταίες αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες υπουργού, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Πρώτη φορά αριστερά λοιπόν…
Και μαζί της, ήρθαν στην κυβέρνηση ο εργατοπατερισμός, οι συντεχνίες, ο κρατισμός… Και αυτό, σε μια φάση που η χώρα μόνο τα παραπάνω δεν χρειαζόταν. Όμως, ο κόσμος αρχίζει και καταλαβαίνει. Και μπορεί η ιδιοτέλεια να έχει πάρει το πάνω χέρι, αλλά κάποια στιγμή και μάλιστα βραχυπρόθεσμα, οι πολίτες θα καταλάβουν ότι το συμφέρον τους είναι το «εμείς» και όχι το «εγώ». Πότε; Σύντομα, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα. Για να τελειώνουμε με τη γενικευμένη ανηθικότητα.
Όπως και να έχει, ουδείς δικαιούται να διαμαρτύρεται. Ουδείς. Όλοι γνώριζαν θέσεις και απόψεις, γνώριζαν νοοτροπίες. Αλλά, κάποιοι ήθελαν να «τιμωρήσουν». Και «τιμώρησαν» τους εαυτούς τους, «τιμώρησαν» την επερχόμενη γενιά, «τιμώρησαν» το έθνος και την πατρίδα, αναδεικνύοντας μια εθνομηδενιστική κυβέρνηση, με ελευθεριακά προτάγματα. Και ποια είναι αυτά; Ότι όλα, όλα όμως, επιτρέπονται. Δείτε τι έγινε στη Νομική Σχολή και στα πέριξ της.
Η ΝΔ, με ανακοίνωσή της λέει πως «όπως φαίνεται, ο αντιμνημονιακός αγώνας για κάποιους ήταν με το αζημίωτο. 12% το κεφάλι!... Και ακόμη δεν τον έχουν αποπέμψει…». Φυσικά και θα το κάνουν. Αργότερα όμως και με άλλη αφορμή, ίσως χρυσώνοντας και το χάπι. Αλλά, από την υπόθεση αυτή, βγαίνουν συμπεράσματα. Για πρακτικές, τακτικές, πολιτική λογική και νοοτροπία.
Αλλά, για την άκρα αριστερά μιλάμε. Για ανθρώπους που όταν η Αθήνα καιγόταν από ορδές πλιατσικολόγων και νέα παιδιά έχαναν τις δουλειές τους και την ελπίδα τους, αυτοί χειροκροτούσαν έξω από μαγαζιά που κατέβαζαν – κατόπιν απειλών – τα ρολά τους. Όλοι αυτοί σήμερα, είναι υπουργοί. Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, να τα «θέματα»…
Και λέει το ΚΚΕ, δια του Ν. Σοφιανού: «Είναι άλλο πράγμα να αναλαμβάνεις ως επαγγελματίας, ως δικηγόρος, να διεκδικήσεις, απέναντι σε νόμους που πέταξαν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους ή τους στερούν το δικαίωμα να είναι μόνιμοι σε μια δουλειά, που δουλεύουν για χρόνια και άλλο πράγμα είναι να συμβάλεις σ’ αυτό τον ‘αντιμνημονιακό αγώνα’ και να εκλέγεσαι πολιτικά εισπράττοντας 10% - 12% επί της δίκης και πάει λέγοντας». «Ο πρωθυπουργός οφείλει από τη μεριά του να λάβει τις αποφάσεις του», λέει Το Ποτάμι, αφού επισημαίνει πως «ο αγώνας ήταν με το αζημίωτο». Οι δε ΑΝΕΛ, «δορυφόροι» κατά τα άλλα του ΣΥΡΙΖΑ, κράτησαν αποστάσεις, βλέποντας πως η υπόθεση «κάνει τζιζ».
Και κάτι τελευταίο: ο συνάδελφος της εφημερίδας «Το Βήμα» Βασίλης Χιώτης, ήλεγξε την εξουσία, ως όφειλε και οφείλει. Οι παραπομπές από εκεί και πέρα σε άσχετα θέματα από όσους θεώρησαν πως θίγονται από τις αποκαλύψεις, αναδεικνύουν μια αδυναμία να αντικρουστούν τα όσα έγραψε ο δημοσιογράφος. Αλλά πολλοί στην Ελλάδα έχουν τη συνήθεια, όταν στριμώχνονται, να πετούν τη μπάλα στην εξέδρα. Μόνο που αυτή τη φορά, το κόλπο δεν έπιασε και ο κόσμος αντιλήφθηκε τι συμβαίνει. Και θέλει απαντήσεις, που μέχρι στιγμής δεν λαμβάνει. Αυτό που είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι «απλώς δεν τίθεται θέμα, αλλά τίθεται θέμα από αυτούς που βάζουν το θέμα», φυσικά μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου