Διαφαίνεται ότι η επί τέσσερεις και πλέον μήνες διεξαγόμενη διαπραγμάτευση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών θα ολοκληρωθεί λίαν συντόμως. Άλλωστε πλησιάζουν οι ημερομηνίες καταβολής υψηλών δόσεων προς το ΔΝΤ, οι οποίες, δεν θα είναι δυνατόν να πληρωθούν χωρίς την προηγούμενη ύπαρξη συμφωνίας. Οι συνέπειες ενός πιστωτικού γεγονότος θα προκαλούσαν τεκτονικό σεισμό μεγίστης έντασης στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας. Προ αυτού του ενδεχομένου πιστεύω ότι θα λειτουργήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης των βουλευτών της συμπολίτευσης, οι οποίοι – ίσως με την εξαίρεση ελάχιστων ακραία γραφικών βουλευτών – θα ψηφίσουν στην Βουλή των Ελλήνων υπέρ της συμφωνίας. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιβεβαιωνόταν ο δικός τους εφιάλτης ότι η «για πρώτη φορά» αριστερή κυβέρνηση θα αποτελούσε μία σύντομη παρένθεση.
Ως προς το περιεχόμενο της συμφωνίας, αυτό θα είναι δυνατόν να κριθεί μόνο μετά την υπογραφή και την οριστικοποίησή της. Από τούδε, όμως, μπορεί να λεχθεί με ασφάλεια ότι θα είναι μία κακή συμφωνία, διότι, από ό,τι έχει γίνει γνωστό, θα αυξήσει την συνολική φορολογική επιβάρυνση κατά ποσόν 5 δις ευρώ περίπου ετησίως, είτε διά επιβολής νέων φόρων, είτε διά αυξήσεως των συντελεστών υφισταμένων φόρων, όπως του ΦΠΑ. Πρόκειται, αναμφιβόλως, για μέτρα εντόνως υφεσιακού χαρακτήρα που θα επιβαρύνουν, ως επί το πλείστον, τα συνήθη φορολογικά υποζύγια.
Είναι, προσέτι, σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πραγματική επιβάρυνση των πολιτών προσδιορίζεται από το ύψος των δημοσίων δαπανών, διότι αυτό είναι το κρίσιμο μέγεθος, το οποίο, χρηματοδοτούμενο διά φόρων ή διά δανεισμού, πρέπει να αντιμετωπισθεί από τις παρούσες και τις μελλοντικές γενεές. Όσοι, επομένως, εξαγγέλλουν μειώσεις φόρων χωρίς ταυτοχρόνως να αναφέρουν τις συγκεκριμένες δαπάνες που θα περικοπούν, απλά δημαγωγούν. Περισσότερα δημαγωγικά φέρονται όσοι εξαγγέλλουν ή θεσπίζουν πρόσθετες δημόσιες δαπάνες, το κόστος των οποίων θα καταβληθεί, κατά τα λεγόμενά τους, μόνον από κάποιους «πλούσιους» (οι οποίοι ουδέποτε προσδιορίζονται ποσοτικά) ή μέσω «πάταξης της φοροδιαφυγής», στόχου ανέφικτου υπό καθεστώς επαχθούς φορολογίας.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα η μέση οικογένεια με δύο παιδιά και έναν μισθό έχει την υψηλότερη επιβάρυνση παγκοσμίως (άλλη μία θλιβερή πρωτιά)! Το κράτος εισπράττει υπό την μορφή φόρων και εισφορών το 43,4% του εισοδήματος, έναντι 40,6% του Βελγίου, 40,5% της Γαλλίας, που ακολουθούν, και 26,9% του μέσου όρου στις χώρες του ΟΟΣΑ. Στο σημείο αυτό μας έχει οδηγήσει ο σοσιαλισμός κατά δόσεις που εφάρμοσαν επί δεκαετίες, όλες (λίγο ως πολύ) οι κυβερνήσεις στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Υπάρχει, λοιπόν, πεδίο δράσης λαμπρό για μία κυβέρνηση πραγματικά φιλελεύθερου προσανατολισμού, εάν ποτέ αποκτήσουμε μία τέτοια κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Επανερχόμενοι στην διαρκώς υπό ολοκλήρωση και μηδέποτε ολοκληρούμενη – μέχρι στιγμής – διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας, υπάρχουν δύο κρίσιμα σημεία, η σπουδαιότητα των οποίων είναι δύσκολο να υπερτονισθεί.
– Το πρώτο είναι η χρονική διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Η ολοκλήρωση οποιασδήποτε προσπάθειας (ενός διαγωνισμού, μίας επένδυσης, μίας συμφωνίας) εντός εύλογου χρόνου αποτελεί καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας. Εν προκειμένω, η συνέχιση της διαπραγμάτευσης επί τέσσερεις και πλέον μήνες έχει αυξήσει δραματικά το ποσό των δημοσιονομικών μέτρων που απαιτείται να ληφθούν. Η προηγούμενη κυβέρνηση θα έπρεπε να λάβει δημοσιονομικά μέτρα 1,5 δις ευρώ περίπου για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3%, η παρούσα θα υποχρεωθεί να λάβει μέτρα ύψους 5 δις ευρώ περίπου για να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 1%. Αυτό και μόνο αναδεικνύει την σημασία της ταχύτητας στις οικονομικές δράσεις, πράγμα που αδυνατούν να αντιληφθούν οι κρατιστές. Αλλά και σε πολλά άλλα μεγέθη υπάρχει ραγδαία επιδείνωση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι το ΑΕΠ θα ανέλθει φέτος κατά 0,5% έναντι προηγούμενης πρόβλεψης 2,5% (τελικά δεν αποκλείεται να υπάρξει μείωση). Οι προβλέψεις και οι μέχρι σήμερα πραγματοποιήσεις για την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος, την ανεργία, το δημόσιο χρέος μεταβάλλονται επί τα χείρω. Αρκεί να σημειωθεί ότι κατά το πρώτο τετράμηνο οι άνεργοι αυξάνονται με ρυθμό 600 ατόμων ημερησίως κατά μέσον όρο, ενώ κατά το ίδιο διάστημα δημιουργήθηκαν νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο ύψους 4,2 δις ευρώ και ήδη ανέρχονται συνολικά σε 77 δις ευρώ (εκ των οποίων 55,8 δις ευρώ προέρχονται από φυσικά πρόσωπα).
– Ο δεύτερος κρίσιμος παράγων για τις οικονομικές εξελίξεις εντός και εκτός χώρας, που επίσης αγνοούν οι οικονομικοί και πολιτικοί μας φωστήρες, είναι η εμπιστοσύνη. Πρόκειται για μία προσδοκία που δημιουργείται μεταξύ των μελών μίας κοινότητας ή μεταξύ διαπραγματευόμενων μερών ως αποτέλεσμα σταθερής, έντιμης και συνεργάσιμης συμπεριφοράς και προκύπτει από κοινά αποδεκτές αξίες και πεποιθήσεις των διαπραγματευόμενων μερών. Η ύπαρξη της αυξάνει την ταχύτητα και μειώνει το κόστος των συναλλαγών. Η ελληνική γραμμή κατά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές χαρακτηρίζεται από διαρκείς παλινωδίες, λογικές αντιφάσεις, άκαιρες «μπλόφες» και σκόπιμες αλλά επιβλαβείς (κάθε άλλο παρά δημιουργικές) ασάφειες. Είθε να ολοκληρωθεί άμεσα η μακρόσυρτη αυτή διαδικασία για να μη θρηνήσουμε ανεπανόρθωτες εθνικές βλάβες.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου