Μετά από σαράντα χρόνια μεταπολιτευτικής δημοκρατίας και αφού η χώρα κυβερνήθηκε από την κεντροδεξιά ΝΔ και την κεντροαριστερή σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ, έπεσε στα βράχια και τσακίστηκε από την κακοδιοίκηση και των δύο. Έτσι λοιπόν έφτασε μοιραία και η ώρα της Μαρξιστικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, να κυβερνήσει την χώρα. Είναι γεγονός ότι, οι κομμουνιστές της δεκαετίας του 40, έχασαν την μάχη αλλά όχι τον πόλεμο. Τα αποτελέσματα αυτού του γεγονότος τα παρακολουθούμε τις τελευταίες δεκαετίες στην πατρίδα μας. Η χώρα μετά την λήξη του συμμοριτοπόλεμου παραδόθηκε στην ιδεολογική ηγεμονία τους. Όλοι οι νουνεχείς το έχουν παραδεχθεί. Η μαρξιστική αριστερά γνωρίζει πολύ καλά πως παίζεται το παιχνίδι και το παίζει σωστά.
Ξεκίνησε τον ιδεολογικό της αγώνα προκειμένου να αλώσει το κράτος εκ των έσω, εκμεταλλευόμενη την ολιγωρία των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων και ουσιαστικά τα κατάφερε. Αυτή είναι που επί δεκαετίες διοικεί το κράτος μέσω του συνδικαλισμού, εκμεταλλευόμενη τους κοινωνικούς αγώνες και τα προβλήματα των εργαζομένων. Κατέλαβε την δημόσια παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, την τοπική αυτοδιοίκηση κλπ, κλπ. Σήμερα λοιπόν επισήμως οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου της έδωσαν και την διακυβέρνηση μετά από τα ερείπια που συσσώρευσαν στην χώρα μέσω των μνημονίων. Κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου όσοι ευαγγελίζονται αριστερές παρενθέσεις. Τι μέλει γενέσθαι όμως;
Αγώνας σκληρός και πολυμέτωπος
Η διαφώτιση του λαού είναι πραγματικά και κυριολεκτικά εθνικό έργο. Δίδει την δυνατότητα στον λαό να αποφύγει τις παγίδες των μαρξιστών και την καλυμμένη προπαγάνδα τους. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον νεοφιλελευθερισμό που λειτουργεί υποκριτικά υπό τον μανδύα της κεντροδεξιάς. Λάθη πολλά έχουν γίνει από αυτούς που ευαγγελίζονται τον πατριωτισμό και τον αντικομουνισμό. Τα αστικά κόμματα που είχαν εγκλωβίσει και τους λεγόμενους εθνικόφρονες, είχαν εγκαταλείψει τον ιδεολογικό πόλεμο εναντίον της αριστεράς, αναγκάζοντας τους πατριώτες δε μία διαρκή άμυνα,με αποτέλεσμα αυτή αντί να κρυφθεί για όσα είχε δημιουργήσει στην Ελλάδα από το 1944 έως το 1949 (Δεκέμβρης 44, παιδομάζωμα, συμμοριτοπόλεμος κλπ), όχι μόνο δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία στον ιδεολογικό πόλεμο, αλλά πέρασε και στην αντεπίθεση και νίκησε.
Έγραφε ο Λένιν «Η άμυνα είναι θάνατος». Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι κομμουνιστές γι’ αυτόν το λόγο όταν βρίσκουν απέναντί τους εθνικόφρονες, επιτίθενται, ενώ αυτοί βλακωδώς αμύνονται. Επομένως μία οργανωμένη διαφωτιστική ιδεολογική πολιτική είναι επιτακτική ανάγκη να αναληφθεί αμέσως. Και σε αυτό το σημείο υπεισέρχεται ο ρόλος των εθνικιστών. Μόνο αυτοί είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ιδεολογικά και με επιχειρήματα την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Όμως αυτός ο ιδεολογικός αγώνας θα πρέπει να γίνει οργανωμένα και συστηματικά. Δεν θα πρέπει στην ιδεολογική επίθεση των εθνικιστών να υπάρχει το «αντί». Μόνο του ζημιώνει αντί να ωφελεί. Σήμερα και με όσα έχουν συμβεί στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, δεν χρειάζεται αρνητική ιδεολογική προπαγάνδα αλλά θετική. Δεν χρειάζεται από τους εθνικιστές πλέον άρνηση, αντίδραση, άμυνα. Ήλθε πλέον η ώρα να δώσουμε θέσεις, δράσεις για επίθεση ιδεολογική. Να μη ξεχνάμε ότι, οι εθνικιστές φυσιολογικά και βιολογικά είναι εκεί τοποθετημένοι, στον αγώνα για το έθνος και τον λαό.
Οι Έλληνες εθνικιστές αγωνίζονται για πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, φυλή, έθνος. Η αριστερά αλλά και ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή ο καπιταλισμός και ο μπολσεβικισμός αρνούνται αυτά που εμείς δεχόμαστε. Επομένως αυτοί είναι η άρνηση. Χρέος των εθνικιστών είναι να δώσουν θετικό διαφωτιστικό αγώνα προκειμένου να αφυπνιστεί η συνείδηση του λαού. Πρέπει να γίνει ιδεολογική διαφώτιση για το τι είναι το έθνος. Να του τονώσουμε το εθνικιστικό φρόνημα. Το έχουμε ξαναγράψει. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων ασπάζεται τον εθνικισμό απλά δεν το γνωρίζει. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δοθεί η μεγάλη ιδεολογική μάχη. Να του δημιουργήσουμε ακλόνητη εθνική πίστη. Εάν το επιτύχουμε αυτό, τότε μαρξισμός και νεοφιλελευθερισμός θα καταρρεύσουν μοναχοί τους.
Η ιδεολογική επίθεση θα πρέπει να είναι σταθερά και αδιάκοπος. Εάν το κατορθώσουμε αυτό τότε η νίκη είναι εξασφαλισμένη. Όμως η διαφώτιση του λαού για να επιτύχει θα πρέπει, να αναφέρεται και εις την κοινωνική πολιτική του εθνικισμού, που μέσω αυτής θα εξασφαλίζονται οι βιοτικές του ανάγκες. Οι εθνικιστές πρέπει να γνωρίζουν ότι καλή είναι η διαφώτιση και η προπαγάνδα των ιδεών μας. Δεν είναι όμως το παν. Θα πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι οι ανάγκες τις ζωής δεν αντιμετωπίζονται μόνο με την ιδεολογία αλλά χρειάζονται και κοινωνικά μέτρα. Και αυτό θα είναι το μεγάλο στοίχημα των εθνικιστών.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου