Το 80-85% του λαού ούτε που να ακούσει για εκλογές, για ρήξη με την Ευρώπη και έξοδο από το ευρώ. Το 80-85% όμως της κυβέρνησης και του κόμματος ακούνε μόνο το 3% (του υπολοίπου 15%) που θέλουν ρήξη, Βαλκάνια και δραχμή. Λαός φάντασμα, δηλαδή, αφού και η «αντιπολίτευση» της χώρας του απλά περιμένει μήπως και πέσει η κυβέρνηση...
Και από την πολιτική στην οικονομία όπου το 100% της κοινής γνώμης τροφοδοτείται καθημερινά με την προπαγάνδα ότι η Ελλάδα έχει καπιταλιστική οικονομία, ολιγαρχία, πλούτο, τζάκια και ιμπεριαλισμό που υπονομεύεται όμως... από ξένα κέντρα και δακτύλους με αποτέλεσμα την οικονομική κρίση...
Βέβαια το 90% πιστεύει (παρά την πλύση εγκεφάλου) ότι η οικονομική κρίση είναι καθαρά δημοσιονομική αφού στην Ελλάδα, για μισό αιώνα, η οικονομία βασανίζεται από την παρουσία ενός αποτυχημένου κράτους - επιχειρηματία σε ποσοστό 75%.
Το δε 100% (από το οποίο το 10% που παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει) γνωρίζει πολύ καλά πως τα μονοπώλια του ιμπεριαλισμού, στην Ελλάδα, είναι μόνο κρατικά και ελέγχουν τον ηλεκτρισμό, το φυσικό αέριο, τα νερά, τις μεταφορές, τον ορυκτό πλούτο, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις υποδομές (μέχρι προ δεκαετίας τις τηλεπικοινωνίες), ενώ μέχρι το 1995 το κράτος είχε μονοπώλιο στην ζάχαρη και ήταν παραγωγός και ούζου και χαρτιού τουαλέτας...
Παρ όλα αυτά στην Ελλάδα επικρατεί η άποψη του 10% (που παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν) για καπιταλιστική οικονομία και την ολιγαρχία με αποτέλεσμα η αντίθετη γνώμη, του 90%, να φαίνεται ότι εκφράζεται από ένα λαό «φάντασμα»...
Τι συμβαίνει όμως και από την μία το 85-90%, θέλει Ευρώπη και ευρώ, αλλά από την άλλη δίνει εντολή μόνο στις κυβερνήσεις που βεβαιώνουν ότι αποκλείεται να αλλάξουν οτιδήποτε στην σημερινή κρατικίστικη δομή της οικονομίας;
Μετά από μισό αιώνα κρατισμού (καλλιεργημένου βεβαίως από την πολιτική) το 50-70% του λαού είτε ως εργαζόμενοι (οι μισοί περίπου) είτε ως επιχειρήσεις (πάνω από τους μισούς) συνθέτουν μια μορφή στρατού κατοχής με «συμμαχικές δυνάμεις» τους κρατικοδίαιτους προμηθευτές που (αμφότεροι) βολεύονται στο κράτος με ανεξέλεγκτα κέρδη.
Και από εκεί ξεκινάει το φαινόμενο «φαντάσματος» του λαού και της πραγματικής τους βούλησης.
Στην Παιδεία τώρα όπου το 90% του λαού ζήτησε, το 2011, από την κυβέρνησή του να την απελευθερώσει από την χειραγώγηση των κομμάτων και να αποκαταστήσει τους σημερινούς τεκέδες, στάβλους και χώρους εγκλεισμού παράνομων παρασκευαστών μολότοφ σε χώρους Πανεπιστημίων για ανθρώπους και όχι για ζώα.
Για αυτό άλλωστε ανταποκρίθηκαν στο αίτημα τα δύο τρίτα της Βουλής (πάνω από 200) και έτσι πέρασε η ανάλογη με το πρόβλημα νομοθεσία.
Αλλά μιας και το 90% του λαού στην Ελλάδα είναι «φάντασμα» ένα 3% ανέστησε τον Άρη Βελουχιώτη , τον συγχώρησαν για αμαρτήματά του, και τον έβαλαν να ανατρέψει όλα αυτά που πέτυχε ο υπόδουλος λαός που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι στο καθεστώς...
Στην σημερινή Βουλή τέλος που η εικόνα της επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα ο λαός της σε ποσοστό 85-90% είναι «φάντασμα» αφού άλλα ζητάει, και άλλα αποφασίζουν οι κυβερνήσεις που επιλέγει...
Τα κομμουνιστικά κόμματα (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ), που πιστεύουν σε ολοκληρωτικά συστήματα, μαζί με τα κόμματα της απροσδιόριστης μορφής σοσιαλισμού (ΠΑΣΟΚ Ανδρέα και ΠΑΣΟΚ Γεωργίου) εκφράζουν το 50% (περίπου) του λαού.
Το υπόλοιπο 50% το κυνηγούν, χωρίς να το φτάνουν, η Ν.Δ., οι ΑΝΕΛ, το Ποτάμι και η Χρυσή Αυγή ως κόμματα αμετακίνητου κρατισμού και με απροσδιόριστη ιδεολογία ώστε να μετακινούνται ανάλογα με τις απαιτήσεις του κρατισμού...
Οι ΑΝΕΛ που ούτε έχουν ούτε θα έχουν πρόβλημα να στηρίζουν κομμουνιστές και ολοκληρωτισμό αρκεί να βρίσκονται στην εξουσία.
Το Ποτάμι κινείται στον χώρο ψηφοφόρων που θέλουν Ευρώπη και ευρώ αλλά και κράτος μέχρι να δει που κάτσει...
Η δε Χρυσή Αυγή κυνηγάει, από το 50%, όσους μισούν τους ντόπιους και ξένους Τραπεζίτες, τους δανειστές, την ελεύθερη οικονομία, τον κόκκινο φασισμό και όποιον δεν ψηφίζει ναζισμό και μαύρο φασισμό γιατί δεν είναι πατριώτης...
Και ενώ έχουν κάνει τον λαό και την βούλησή του «φάντασμα» τους φάνηκε υπερβολικός ο Γιούνκερ επειδή χαρακτήρισε περίεργο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και ακατανόητη την ελληνική πολιτική. Απαράδεκτος ο Γιούνκερ όταν κάνει κριτική σε κράτος της Ε.Ε. αλλά καλόβολος και αγαπητός από τους Τσίπρα και Σαμαρά όταν συμφωνεί σε πολιτική λύση για την συμφωνία και όταν υποστηρίζει τις μάχες για να κρατηθεί η Ελλάδα στο ευρώ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου