Ενώ το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μονοπωλεί η οριακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας η οποία οδεύει ολοταχώς προς την πλήρη κατάρρευση, η γενική εικόνα που παρουσιάζει ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδος παραπέμπει σε διάλυση και παρακμή.
Λαθρομετανάστες εισβάλλουν καθημερινώς κατά χιλιάδες από παντού, κατακλύζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, στοιβάζονται εκεί σε πρόχειρους καταυλισμούς (υποβαθμίζοντας δραματικά τις περιοχές που αποτελούσαν, λόγω τουρισμού, τις μοναδικές εναπομείνασες πηγές πλούτου της χώρας) μέχρι να «εξεγερθούν» και να «απαιτήσουν» την μεταφορά τους στην ηπειρωτική Ελλάδα, οπότε, το ελεεινό κρατίδιο, μη θέλοντας (λόγω νοσηρά δογματικής-μαρξιστικής ιδεοληψίας των κυβερνώντων) να ανακόψει την εισβολή, ούτε μπορώντας να διαχειριστεί κατ’ ουδένα τρόπο το πρόβλημα, αρκείται να τους παράσχει την διευκόλυνση που απαιτούν, απλώς μεταφέροντάς τους και εν συνεχεία αμολώντας τους, στο κέντρο της Αθήνας!
Είναι ενδεικτικές της καταστάσεως οι πρόσφατες αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ εκατοντάδων λαθρομεταναστών συνασπισμένων σε ομάδες διαφορετικών εθνικοτήτων εντός καταυλισμού λαθρομεταναστών στην Μυτιλήνη, επεισόδιο κατά την διάρκεια του οποίου οι δύο Έλληνες παριστάμενοι φρουροί όχι μόνον ήταν αδύνατον να επιβληθούν αλλά αναγκάστηκαν να κλειστούν την τελευταία στιγμή σε παρακείμενο κοντέινερ προκειμένου να σώσουν την ζωή τους!
Σε αντίθεση με αυτήν την κατάσταση ασυδοσίας, σε άλλες χώρες της Ευρώπης (π.χ. στην Ουγγαρία) οι αρχές κτίζουν συνοριακούς φράκτες και προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν το επερχόμενο κύμα τριτοκοσμικών λαθροεισβολέων, μέρος των οποίων επιχειρεί να διαρρεύσει από την Ελλάδα, μέσω Σκοπίων και Σερβίας, στην Κεντρική Ευρώπη.
Την ίδια εποχή, οι απροσδιόριστου αριθμού μάζες των ήδη εγκατεστημένων μουσουλμάνων λαθροεποίκων, απαιτούν με περισσό θράσος από το ελληνικό κράτος την εξασφάλιση χώρων δημόσιας λατρείας, προκειμένου να γιορτάσουν το …Ραμαζάνι (ναι, στην χώρα η οποία μετά από 400 χρόνια ισλαμικής-οθωμανικής σκλαβιάς, κατάφερε να εκδιώξει το βάρβαρο Ισλάμ, με ηρωικούς αγώνες, με απίστευτες θυσίες και ποταμούς αίματος!), με το άθλιο (ανθελληνικό) κράτος να σπεύδει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους, παραχωρώντας τους δημόσια στάδια και κλειστά γυμναστήρια, μέχρι να μπορέσει να τους κτίσει και τζαμιά, πράγμα που επίσης απαιτούν!
Και σαν να μην φθάνουν οι νεόκοποι ασιάτες εισβολείς, έχουμε και τους «ημεδαπούς» απογόνους των μεταναστών του μεσαίωνα, τους αθιγγάνους, οι οποίοι έχουν αποθρασυνθεί εντελώς και προβαίνουν ασύδοτοι σε συνεχείς πράξεις λεηλασίας και ποικίλα άλλα εγκλήματα.
Παράλληλα, ένα σιχαμερό τσίρκο περιφερομένων κιναίδων, λεσβιών και λοιπών διεστραμμένων, παρελαύνει «περήφανα» στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων, εκθέτοντας αναίσχυντα κάθε μορφή επιθετικής διαστροφής, με την υποστήριξη μάλιστα και υπό τις ευλογίες κρατικών θεσμικών παραγόντων και των ρυπαρών μ.μ.ε.!
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, μεγάλο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να απολαμβάνει την ψευδαίσθηση της μακάριας αμεριμνησίας που συνδέεται με την επίπλαστη αίσθηση ευμάρειας καθώς και με την αυταπάτη διατηρήσεως του (με δανεικά λεφτά, επί δεκαετίες τεχνητά εξασφαλισμένου) τρυφηλού βίου, σφόδρα τασσόμενο εναντίον οιουδήποτε τολμά να διαταράξει ελάχιστα το κίβδηλο και απατηλό μικροαστικό όνειρο…
Δυστυχώς «επτωχεύσαμεν» – και όχι μόνον οικονομικώς….
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου