Από το "ευχαριστούμε τους αμερικανούς" στο "παρακαλούμε τους αμερικανούς"

Τα χθεσινά παρακάλια του ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλου προς τις ΗΠΑ μας γύρισαν το νου 19 χρόνια πίσω, σε στιγμές εθνικής ντροπής. Συγκεκριμένα, τον Ιανουάριο του 1996, αμέσως μετά την τραγωδία (προδοσία) των Ιμίων, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έλεγε το φρικιαστικά περιβόητο «ευχαριστώ την κυβέρνηση των ΗΠΑ» για την… παρέμβασή της στα τότε γεγονότα, προκαλώντας μ’ αυτή την δήλωσή του αηδία και ανατριχίλα σ’ όλους, όσοι διακατέχοντο από γνήσιο εθνικό φρόνημα.

Χθες, μιλώντας ο Παυλόπουλος στους Ελληνοαμερικανούς φοιτητές του American Hellenic Institute, δήλωσε «παρακαλώ πολύ τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή την μεγάλη χώρα, να ενισχύσουν την Ελλάδα σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή».

Μια τέτοια έκφραση, όπως το «παρακαλώ πολύ», δείχνει, αν μη τι άλλο, μια εικόνα της Χώρας ως ικέτη και ζητιάνου, ενός φουκαρά, ο οποίος παρακαλά για ελεημοσύνη. Όταν, λοιπόν, ο πρώτος πολίτης αυτής της Χώρας συμπεριφέρεται ως ένας άνθρωπος ο ποίος εκλιπαρεί απεγνωσμένα για βοήθεια την υπερδύναμη του πλανήτη, η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω δεν είναι καθόλου καλή.

Οποιαδήποτε απόπειρα βοήθειας και συμπαράστασης (και όχι επαιτείας και «φιλανθρωπίας») θα έπρεπε να γίνει με όλο το κύρος και τον σεβασμό που πρέπει να χαρακτηρίζει τον ΠτΔ μιας Υπερήφανης Χώρας, η οποία όντως δοκιμάζεται αλλά σε καμία περίπτωση δεν χάνει την Αξιοπρέπειά της. Θλιβερά παρελθοντολογικά φαινόμενα, όπως του «νάνου» Σημίτη και του εθνικά ανεπαρκούς και χειροκροτητή των μνημονιακών κυβερνήσεων Παπούλια, δεν πρέπει πλέον να επαναληφθούν.

Γιώργος Μάστορας