Τελικά αποδείχθηκε ότι μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό – όπως και στην Ρωσία του 1917 – υπάρχουν δυνάμεις που κάθε άλλο παρά καλές προθέσεις έχουν για την δημοκρατία.
Τα γεγονότα τελικά αποδεικνύουν, για όσους καταλαβαίνουν, ότι στην χώρα μας η πραγματική απειλή – που κάθε άλλο παρά θεωρητική είναι – δεν έγκειται τόσο στην έξοδό της από την ευρωζώνη όσο στην απώλεια της δημοκρατίας. Συμπληρωματικά, στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, περισσότερο από έναν Λένιν βλέπουμε έναν παρ’ ολίγον Αλέξανδρο Κερένσκυ.
Αρχηγός του Σοσιαλεπαναστατικού Κόμματος της Ρωσίας, ο Κερένσκυ (1881-1970) ανελάμβανε τον Ιούλιο 1917 πρωθυπουργός στην πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας του, η οποία, τότε, μαζί με Άγγλους και Γάλλους, πολεμούσε κατά της αυτοκρατορικής Γερμανίας. Βρισκόταν έτσι σε μία τρομερή συνολική κρίση – την οποία τον Οκτώβριο του 1917 οι μπολσεβίκοι των Λένιν και Τρότσκυ, ανατρέποντας πραξικοπηματικά τον Αλέξανδρο Κερένσκυ, μετέτρεψαν σε μία ολοκληρωτική κομμουνιστική εξουσία, βαπτίζοντας «επανάσταση» την ανατροπή αυτή.
«Με το πραξικόπημά τους αυτό», γράφουν οι Ρώσοι ιστορικοί Μιχαήλ Χέλλερ και Αλέξανδρος Νίκριτς στο ογκώδες βιβλίο τους «Η Ουτοπία Στην Εξουσία», «οι μπολσεβίκοι θέλησαν να εξαπατήσουν την Ιστορία. Στην συνέχεια δε, προσπάθησαν να καταργήσουν και την μνήμη. Υπό αυτή την έννοια, σήμερα, η πάλη του ανθρώπου εναντίον της εξουσίας είναι πάλη της μνήμης κατά της απώλειάς της… Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι αυτός που θα έχει την πιο καθαρή μνήμη».
Λαμπρός ρήτορας ο Αλέξανδρος Κερένσκυ, όταν αναλάμβανε την πρωθυπουργία στην χώρα του το 1917 ήταν 36 ετών και ηγέτης ενός ευρύτατου συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, στις οποίες μία μειοψηφία ήταν οι μπολσεβίκοι. Οι τελευταίοι, όμως, ήθελαν την άνοδό του στην εξουσία γιατί γνώριζαν ότι έτσι θα ήταν ευκολότερη η ανατροπή του. Όπερ και εγένετο.
Ποιά είναι, όμως, η σχέση μεταξύ Αλέξανδρου Κερένσκυ και Αλέξη Τσίπρα; Επικεφαλής μίας ετερόκλητης πολιτικής ομάδας που φέρει τον τίτλο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, το κόμμα του σημερινού πρωθυπουργού δεν διαφέρει αισθητά από τον συνασπισμό που τον Ιούλιο του 1917 ανέβαζε στην εξουσία τον Κερένσκυ. Όπως δε, τότε υπήρχαν μέσα στο κόμμα αυτό οι δυνάμεις που ήθελαν την ανατροπή του Ρώσου πρωθυπουργού, το ίδιο ισχύει στην πραγματικότητα και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, στην πολιτική προσπάθεια που πρέπει να κάνει η χώρα για να βρει έναν ομαλό βηματισμό στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάποιες δυνάμεις μέσα στην κυβέρνηση θέλουν την καταστροφή της, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Έτσι, την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015 – ύστερα από σειρά τραγικών λαθών του ιδίου, στα οποία όμως κάποιοι τον οδήγησαν – έδινε μία αποφασιστική μάχη για την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, κάποιοι στην Ελλάδα είχαν έτοιμο σχέδιο πραξικοπήματος.
Ας μη μειδιούν ειρωνικά κάποιοι. Σπεύδουμε ευθύς εξ αρχής να τονίσουμε ότι έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη χωρίς κατάργηση της δημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει. Δεν το λέμε εμείς αυτό. Το υποστηρίζει και περιγράφει ξεκάθαρα γνωστός βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, καθηγητής Οικονομικών, που προσφάτως ακόμα έκανε και διάλεξη επί του θέματος παρουσία του υπογράφοντος.
Δεν είναι μόνος του, ωστόσο, ο κύριος καθηγητής. Παρά τις διαψεύσεις, είναι γνωστό πλέον ότι υπουργοί της κυβέρνησης περίμεναν το «όχι» του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες για να προχωρήσουν σε περαιτέρω ανατρεπτικές ενέργειες – στις οποίες, εκ των υστέρων, κάποιοι υπουργοί αναφέρθηκαν απροκάλυπτα.
Εγκυρότατες πληροφορίες μας από τις Βρυξέλλες λένε ότι, αν τελικά οι εταίροι και δανειστές μας δέχθηκαν για τελευταία φορά να συμβάλουν στην σωτηρία της χώρας με ένα τρίτο μνημόνιο, που δεν είναι αισθητά διαφορετικό από τα προηγούμενα, για όσους γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, αυτό οφείλεται στις πληροφορίες που είχαν ότι στην Ελλάδα κινδύνευε η δημοκρατία.
Ο κίνδυνος αυτός δεν έχει παρέλθει. Παρά την ηχηρή κοινοβουλευτική τους ήττα, οι δυνάμεις της ανατροπής δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την παρτίδα. Ήδη καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα το οποίο χρωματίζουν με έναν γελοίο αντιγερμανισμό, που μόνον δεινά επιφυλάσσει στην χώρα. Οι άνθρωποι του ολοκληρωτισμού μπορούν και ευδοκιμούν σε περιόδους σοβαρών κρίσεων, ανακαλύπτοντας και εφευρίσκοντας εχθρούς. Στην χιτλερική Γερμανία εχθρός ήταν οι Εβραίοι, οι έγχρωμοι και οι αθίγγανοι. Στην λενινιστική Σοβιετική Ένωση για όλα έφταιγε ο ιμπεριαλισμός. Στην Ελλάδα του κρατισμού και της διαφθοράς φταίνε οι Γερμανοί. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι τα σαράντα τελευταία χρόνια αντιπροσωπεύουν το 30% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος μας.
Κάποιοι γελωτοποιοί έχουν δυσκολία να καταλάβουν ότι έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη και στην συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μόνον με την ακύρωση της γερμανικής συμβολής στην οικονομία θα σημάνει την καταβύθιση στην απόλυτη φτώχεια υπό αυταρχικό καθεστώς. Αυτό ακριβώς που οραματίζονται και που στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού βλέπουν έναν άλλον Αλέξανδρο Κερένσκυ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου