Η νεοκομμουνιστική Αριστερά κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: οικτίρει τους πάντες, αυτοαποκαλείται σωτήρας και φυσικά προκαλεί εκλογές. Δεν είναι ικανή για τίποτε περισσότερο άλλωστε. Ως εδώ αναμενόμενα και για ορισμένους από μας προδιαγεγραμμένα με μαθηματική ακρίβεια.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα θα μου επιτρέψετε που δεν μπορεί να μείνει άνευ σχολιασμού και δη καυστικότατου: πρώτη φόρα θα πάμε σε εκλογές όχι για να καθορίσουν οι πολίτες με βάση την ψήφο τους την πορεία της χώρας, αλλά γιατί απλά οι κυβερνώντες σε διάστημα 8 μηνών με 2 εκλογικές αναμετρήσεις υπέρ τους, ισχυρίζονται ΑΚΟΜΑ ότι αδυνατούν να κυβερνήσουν.
Φαντάζομαι το επόμενο στάδιο για να πειστούν θα είναι να πηγαίνουμε στα 4 ωσάν στην Τήνο, απέξω από την Κουμουνδούρου με καθημερινές λιτανείες μπας και ο Αλέξης φιλοτιμηθεί να αναλάβει τον ρόλο του πρωθυπουργού.
Δυστυχώς το διάγγελμα του κ. Τσίπρα πρόκειται περί ντελίριουμ εκλογολαγνείας του χειριστού είδους με έκδηλη αδυναμία ανάληψης ευθυνών, πλήρη άγνοια της πραγματικότητας και των συσχετισμών, ένας επί της ουσίας πομφολυγώδης πολιτικός λόγος που δυστυχώς εκτρέφει τον πιο επικίνδυνο λαϊκισμό αφού ασπάζεται μια ορισμένη ιδέα της λαϊκής κυριαρχίας η οποία θεοποιεί τον λαό: ο λαός είναι κυρίαρχος, ο λαός είναι παντοδύναμος και αλάνθαστος.
Να θυμίσω ότι η απεριόριστη λαϊκή κυριαρχία, η αντικατάσταση της απόλυτης κυριαρχίας του μονάρχη με την απόλυτη κυριαρχία του λαού, είναι δόγμα που δεν έχει σχέση με τη σύγχρονη έννοια της δημοκρατίας. Η σύγχρονη δημοκρατία βλέπει στο κράτος έναν εγγυητή των δικαιωμάτων του πολίτη, τα οποία εγγράφονται μέσα στη σφαίρα ελευθερίας που αποτελεί η κοινωνία πολιτών. Και η επικράτηση αυτής της αντίληψης της δημοκρατίας στο τέλος του αιώνα, αποτελεί και τον θρίαμβο του δημοκρατικού ιδανικού του John Locke εναντίον εκείνου του Jean-Jacques Rousseau, της δημοκρατίας ως πολιτεύματος που περιορίζει και ελέγχει την κρατική εξουσία έναντι εκείνου που την απολυτοποιεί ονομάζοντάς την «λαϊκή».
Φυσικά αυτά για το «χαμογελαστό παιδί» που μας έχει κάνει όλους μηδενός εξαιρουμένου να τρέμουμε τι θα μας ξημερώσει, είναι ψιλά γράμματα. Ή μήπως όχι; Έχω την αίσθηση ότι ξέρει πολύ καλά πόσο αλόγιστα παίζει. Οι υπόλοιποι το αντιλαμβάνονται; Ας ελπίσουμε πως ναι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου