Ι. Τα κοτόπουλα, τα άρτι αποκεφαλισμένα, σπεύδουν με ένταση αλλά χωρίς κατεύθυνση, ακριβώς διότι ως ακέφαλα είναι (και) ασυνείδητα. Έτσι, κάπως, οι αντίπαλοι του κ. Τσίπρα υποδέχθηκαν την πρωθυπουργική παραίτηση. Με αντιδράσεις, δηλαδή, που, εν πολλοίς, αγνοούν την ουσία.
ΙΙ. Είναι στοιχείο του πολιτεύματος. Κάθε πρωθυπουργός έχει απεριόριστη εξουσία παραίτησης. Ούτε κωλύεται να είναι και πάλι υποψήφιος (!). Η αμφισβήτηση των αναμφισβητήτων ακτινοβολεί αμηχανία, κατά συνεκδοχή, και ηττοπάθεια. Τέτοια εικόνα προβάλλουν επιφυλάξεις δεοντολογικές ή διαδικαστικές. Δεν έχει νόημα, φερ’ ειπείν, η αναζήτηση πρόσφορου λόγου. Ελεύθερη είναι η εγκατάλειψη της Αρχής. Ουδείς άκων πρωθυπουργός. Ομοίως εμμονή σχολαστική σε διαδικαστικές ρυθμίσεις αλληλοδιαδόχων εντολών αναδεικνύει τάση φυγομαχίας. Η δύναμη των κομμάτων είναι δεδομένη. Αντίστοιχη είναι και η δυνατότητα συνδυασμών μεταξύ τους. Αναγκαία, ασφαλώς, είναι η χρονική τόνωση του ΛΑΕ. Αποτελεί δημοκρατική επιταγή να προλάβει να ετοιμασθεί. Οι φραστικοί εξωφρενισμοί, όμως, περισσεύουν.
ΙΙΙ. Ο Αγώνας δυνατόν να είναι αποτελεσματικός, έτσι και ελπιδοφόρος, μόνον εάν επικεντρωθεί στο κρίσιμο. Δηλαδή στην παροιμιώδη και διαρκή αναξιοπιστία του κ. Τσίπρα. Έχουμε την Θεσσαλονίκη. Πρόσφατα, μόλις την 13.9.14 μας βεβαίωσε ότι:
«…Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, με το οποίο θα αντικαταστήσουμε το μνημόνιο από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης, προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης…».
Υπήρξε κατηγορηματικός. Και αδιάστικτος. Τοποθετεί την «ανασυγκρότηση», άρα την ευημερία των Ελλήνων, σε πλαίσιο αμιγώς εθνικό. «Προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους». Νεκρό γράμμα έμεινε η υπόσχεση (!!!). Οργάνωσε δημοψήφισμα τον Ιούνιο. Με καμάρι, ο κ. Τσίπρας γνωστοποίησε συντριπτικό το ΟΧΙ σε οιοδήποτε νέο μνημόνιο. Αμέσως μετά έγραψε στα παλιά του παπούτσια το δημοψήφισμα. Συμφώνησε στο σκληρότερο μνημόνιο όλων των εποχών (!!!). Στο τελευταίο διάγγελμα (το της παραίτησης) μας εμφάνισε ως μεγίστη επιτυχία νέα «έμπνευση» του. Ότι, δηλαδή, με επιστολή προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζήτησε και το Κοινοβούλιο να παρακολουθεί την εξέλιξη του τρίτου μνημονίου. Μόνον ως απερίφραστη λοιδορία δυνατόν να εκληφθεί το διάβημα. Πριν εμπνευσθεί ο κ. Τσίπρας είχε υπογραφεί και εγκριθεί το μνημόνιο. Δεν υπήρξε μετέχον μέρος το Κοινοβούλιο. Και υπογραφή νέου κειμένου δεν προβλέπεται. Τόσο πολύ μας κοροϊδεύει ὁ κ. πρωθυπουργός (!!!).
IV. Ένας είναι ο πειστικότερος αντίπαλος του πρωθυπουργού. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Άρα οι των αστικών κομμάτων, ας μιλούν ελάχιστα. Αναμετάδοση προηγουμένων και προσφάτων (!) «δηλώσεων Τσίπρα» χρειάζεται. Τίποτε άλλο. Αυτές – οι δηλώσεις του – θα ξεσηκώσουν τούς παλιούς συντρόφους στον κάποτε ενιαίο Σύριζα. Έτσι θα τεθεί ο κ. Τσίπρας εν μέσω δύο πυρών: i του εαυτού του και των ασυνεπειών του, ii των παλαιών του συντρόφων που χρησιμοποίησε και τους πέταξε.
V. Έτσι αποκλειστικά είναι εφικτό να νικηθεί ο Τσίπρας. Με ευφυολογήματα «παλαιάς κοπής» ΟΧΙ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου